Üjhó||§Ay
Wi w
Soc. Weekblad voor het Arr. Aalst.
Op Wandel
bij de
Socialisten Begrafenis-Plechtigheden
van Ptg. August Marcel
RECHT DOOR ZEE
Hoe de Hyper-Patriotten, of
Oorlogsstokers, redeneeren.
>v sm
Tsr
v r,: 'Ar
f t-H P'
Hier ligt begraven zoo menige held
hebben de EER en Wi l het GELD
27 Jaargang N' 44
Prijs per nummer 30 centiemen
2 November 1930
RECHT EN VRIJHEID
Geen Rechten zonder Plichten
Geen Plichten zonder Rechten
IPostciiki:k-Rekemn<5 85686. Telefoon 572.1
Zetel R. W. P.
Arr.-Federatie Volkshuis», AALST.
Zondag morgen, 5 uur.
'k Moet weg hij de boerkens, om hij
het verlaten der mis tot hen te spreken,
maar 't regent daj het giet, dus maar
thuis gebleven, want in den regen
blijft niemand staan luisteren en voor
den spreker is zulks niet aangenaam.
'k Ren nu toch heneden en er nu
maar gebleven, want er moet toch ge
schreven worden voor ons weekblad en
gezien M. Van Sehuyleubergh zich voor
gesteld heeft, het Socialismus in grui
zelementen van een te slaan met de
pen natuurlijk dan maar eens geaien
welke stukken er nu moeten afvliegen.
En t slot van Pierken zijn geschrijf is
nu, dat Nichels nog wat naar de be
waarschool zou gaan, 0111 nog meer ver-
telselkens aan te leeren, als dit van
hiernamaals rijstpap te eten metzilve
ren lepels.
Pierken jongen, opgepast, want ge
zijt op weg uwe geestelijke herders op
uw nek te halen, wanueer ge gaat in
twijfel trekken, het eeuwige geluk
kige leven, hiernamaals, waar men
rijstpap eet met zilveren lepels- En ge
weet, nietwaar, Pierken, hoe schade
lijk het is in geen goeden geur te staan
bij de geestelijkheid, want dit hebt gij
best ondervonden, toen ge in de rangen
streedt van Priester Daens. Te dien
tijde werd ge op den buiten niet met
opene armen ontvabgen, zooals nu,
door de geestelijken, door de grooleD,
door de machtigen. Uw te vervullen
rol was alsdan geheel anders dan
gingt ge, om het werkende volk,
van stad en buiten, uit de klauwen der
rijke bezitters te helpen verlossen nu
gaatgeom het slaafs en gedwee te
houden, om het Kapitalistisch stelsel
voor eeuwig te helpen bestendiger
Weihoe, ge bekampt de Socialisten,
omdat ze aan het huidig Kapitalistisch
regiem verandering willen brengen,
omdat ze eischen dat het werkende
volk zijn rechtmatig aandeel zou beko
men van datgene, dat door bet wordt
voorgebracht.
Ge keurt nu goed, Petrusken, dal de
wdrkmenschen zonder werk worden j
gesteld, omdat zij te veel hebben
voortgebracht, omdat, dank hun naar- j
stig zwoegen, de magazijnen zijn vol- j
gestapeld en er geen koopkracht genoeg!
onder dat volk is die dit alles heel t, ver-
vaardigdj
Kijkt, die wever loopt langs de
straat, en bij zoekt te vergeefs werk,
omdat hij te veel heeft geweven. Be-
merkt ge daarbij dat hij slordig is ge- 1
kleed, en graag een stukje van dat
goed zou hebben voor eene broek,
voor eeue vest, van dat goed, dat hij
heeft geweven
En zoo i> het met al de andere
wcrkloozen. Zij loopen op straat om
dat ze ovcrproduktie hebben gemaakt,
omdat er geen afzet is.
Er is niets to kort, integendeel, van
alles in overvloed, en "niettegenstaan
de dien overvloed is er groote ellende,
groote armoede onder dezen, die, dank
bun arbeid, dien overvloed hebben ge
schapen.
Pierken iongen, gij zijt verstandig
genoeg om te begrijpen, dat dergelijke
maatschappij niet kan blijven bestaan,
en g'hebt destijds met'ons die wantoe
standen aangeklaagd, toen ge in 't leger
van Priester Daens waart ingelijfd.
G'hebt hem laten vlotten, g'hebt een
gelegenheid gezocht om er van onder te
muizen en ge zijl gelukkiglijk terug
aanvaard, daar waar ge eerst zijt ver
trokken bij de Katholieken.
'tWas er winstgevender, 't was er
beter, want de grooten helpen-is veel
voordeeliger jan raDgen
staan der kleintjes, dat hebt gij maar
al te wel ondervonden.
Gij zijt dus teruggekeerd naar de par
tij die er aan houdt, dat eenige machti
gen beschikken over het lot van millioe-
nen en millioenen menschen, en ge
moet er aan medehelpen opdat het
eeuwig zou blijven zooals het nu is dat
graanbezitters, om de prijzen hoog te
houden, gansche graanzolders iu brand
mogen steken, terwijl er zooveel hon
ger en ellende wordt geleden Pat de
katoenbarons, vrij en zonder moeilijk
heden op te loopen, duizendenen duizen
den balen katoen door 't vuur mogen la
ten vernielen, om te beletten dat de
prijs van het katoen dale, dus om te
beletten, dat liet leven goedkooper
worde
Ziedaar liet Kapitalistisch stolsel,da! wij
Socialisten willen veranderen, in en
kele woorden weergegeven, en waarom
wij de eeuwige zondebokken aijn, bij
de heeren bezitters.
Brengt onze Kapitalistische maat
schappij niet mede, dat het eene land
aan het andere oorlogsmateriaal levert
zoodanig dat Puitschers gedood en ver
minkt worden met kanonnen door hen
zelf gemaakt en aan andere landen ge
leverd?
Einde 1914, had Krupp 53,000 kanon
nen geleverd waarvan 26,000 aan
Puitschland en 27,000 aan andere lan
den, waarmede in 1914-1918 zij elkander
hebben gedood.
De Russische machinegeweren, waar
mede zij de Oostenrijkers neervelden,
waren geleverd door de Oostenrijksche
fabrikanten zelf.
Brengt onze Kapitalistische maat
schappij niet mede, dat er naar oorlog
wordt gestookt, eri was de wreede,
groote oorlog van 1914-1918 niet't ge- I
volg van de ellendige rotheid onzer be-
dendaagsche maatschappij
Als die maatschappij nu honger en
ellende baart bij het arbeidende volk,
omdat onze naarstige zwoegers te veel
hebben voortgebracht, moet daaraan
dan geen verandering gebracht wor
den
Als nu die Kapitalistische maatschap
pij drijft naar oorlog met al zijne schrik
wekkende gevolgen van dood, ver
minkingen vernieling, is bet dan geen
edel werk, alles in 't werk te stellen,
om die maatschappij zón te vervormen,
dat voortaan, honger en ellende ver
dwijnen en oorlogen onmogelijk ge
maakt worden
Daaraan werken de socialisten. Daar
om zijn wij internationaal vereenigd,
daarom prediken wij de verbroedering
aller volkeren, trachten wij te bewerk
stelligen, dat de grenzen zouden ver
dwijnen, de eeuwige twistappels, die
oorlogen doenonstaan.
Maar ook hierom is het noodig dat
de werkende klasse én en onverdeeld
wez», en hierom noemen wij dezen mis
dadigers, die de éénheid van het arbei
dende volk tegen werken, door het'tever-
deelen in geloovigen en ongeloovigen.
Kijkt naar de rijken, die mengen den
godsdienst niet in hunnen strijd, die zijn
internationaal aaneengesloten omhunne
belangen Le behartigen en den gods
dienst komt maar in derden rang, die in
goed om dekleintjes van een te trek
ken de grooten hebben daar niets
mede te maken
Begrijpt ge,Pierken, dat ge best zoudt
doen den godsdienst buiten onzen strijd
te houden, want derijke menschen doen
het immers toch ook.
Als de werkende klasse, zich nu on
bekwaam gevoelt zich toe te eigenen,
wat door haar zelf is voortgebracht,
dan komt zulks omdat zij verdeeld staat
tegenover de kapitalistische klasse
Deze is slim genoeg zich niet t.e laten
verdeelen, en er betaalde mannen op na
te houden wier rol bet is de macht
van het arbeidende volk te breken,
door verdeeldheid cr onder te brengen.
Pierken jongen, wie zoo een rol speelt
is de knecht van de bezittende klasse
en de verrader van bet arbeidende volk.
NICHELS.
Verleden Vrijdag, 24 October, had de
plechtige teraardebestelling plaats van
onzen diepbetreurden partijgenoot Au
gust Marcel.
Het is somtijds interessant te hooren
hoe sommige geschoolde personen over
allerhande zaken en toestanden denken.
Geschooldheid beteekent niet altijd
breedheid van gedachten.Ziehier denk
beelden van iemand, die op politiek ge
bied, geen kleur kiest maar toch zeer
Conservatief aangelegd is
Per ik 's avonds slapen ga doe ik mijn
deur op slot, zooals trouwens iedereen,
tot bescherming van mijn eigendom.
Zoo ook hebben wij een sterk leger
noodig om 's lands grenzen te bewaken
en eventueel te verdedigen liet ware
dwaas het land ongewapend te laten.
Volgens mijn bescheiden meening
kan een land al moeilijk vergeleken
worden met privaat-eigendom.Pe bewo
ners van het door Dui'tschland aanBelgié
afgestane gebied zijn niet verontrust ge
worden voor wat hun eigendom aan
gaat. Ze zijn maar verwisseld van Cen
traal Bestuur.
Groote legers zijn een bestendig ge
vaar voor oorlog. Als de algemeene
ontwapening er is, zoodanig dat ieder
land nog enkpl over een policiemacht be
schikt voor' zaken van inwendige orde,
en de geschillen tusschen volkeren
worden beslecht, zooals moeilijkheden
tusschen enkelingen, 't is te zeggen
door een internationaal scheidsge!
recht, waartoe zou een leger nog
dienen f.
liet is waar, dat vele sabelsleepers
daardoor bun baantje zouden verliezen.
Pe volkenbond is een utopie. Hij
kan nooit iets worden. Twee families
maken onderling ruzie.
Hoe zouden verschillende volkeren
dan in vrede kunnen leven
Laat ons zeggen dat de volkenbond
nog de kinderschoenen niet ontwassen
is. Maar, al struikelen leert men gaan-
en Brussel en Parijs zijn niet op één dag
gebouwd. De volkenbond hij bestaat.
Hij bestaat reeds in den geest onzer be
sten en eens wordt hij toch in vaste vor
men gegoten, omdat hij de idee der toe
komst in zich draagt. Het zijn overigens
de volkeren niet, die oorlog willen. Het
zijn enkelen, die door kunstmatige mid
delen het volk opzwepen, om te voldoen
aan hun eer- en heersehtucht en om
stoffelijk voordeel te behalen.
En verder dan, over de omwentelin
gen, bijzonderlijk over de Fransche Re
volutie van 1789.
(Zie vervolg 2' bladzijde).
Van vóór 2 uur kwamen vrienden en
kennissen een laatsteu groet brengen
aan den geëerden aflijvige.
Benevens de familieleden bemerkten
we ook de Gemeenteraadsleden der ver
schillende partijen.
Na hetdeiilé van de ontelbare menig
te, sprak de heer Burgemeester Moyer-
soen de volgende rede uit
Geachte Familie,
Mevrouwen, Mijnheeren.
Pe dood slaat onverbiddellijk, groot
en klein, rijk en arm, machtigen en na
deringen. ledereen op aarde is aan hare
wetten onderworpen, en niemand kan
voorzien wat de dag van morgen hem
voorbehoudt.
Die gedachte overweldigt ons op dit
oogenblik.
Zeker is het, dat voor ons, leden van
het schepencollege, die ons gedurende
jaren dikwijls in het gezelschap van
wijlen Mijnheer Marcel hebben bevon
den, deze dood niet onverwachts is ge
komen. Trapsgewijze zagen wij zijne
krachten verminderen, ofschoon hij
door eene poging van uiterste wilskracht
de ziekte die hem ondermijnde trachtte
te overwinnen, en zoo gelukkig was,
toen hij bij poozen de gelegenheid had de
zittingen van het schepencollege bij le
wonen.
Mr Marcel was geboren te Aalst, den
29 April 1859. Hij bad dus den ouderdom
bereikt van 71 jaar.
Hoog van gestalte sterk gebouwd,
scheen hij de jaren le willen trotseeren,
en den hoogsten ouderdom te kunnen
bereiken.
Op 24 April 1921 werd hij als gemeen
teraadslid verkozen en den 12 'uni daar
opvolgend in ambt gesteld. Drie jaar na
dien, den 18 Augustus 1924, werd hij
schepen benoemd en gelast met het be
stuur der openbare werken. In December
1925nam hij ontslag als schepen.
Zijn mandaat als gemeenteraadslid
werd vernieuwd inde kiezing van 6 Oc- j
tober 1926, en den 10 Januari daarop
volgend, wierd hij schepen benoemd,
ditmaal van den burgerlijken stand.
Schepen Marcel, geboortig van Aalst,
beminde zijn geboortegrond. Hij wensch-
te dat onze stad zich onder alle oogpun
ten zou uitbreiden en bijzonder als sche
pen van openbare werken was bij geluk
kig tot die uitbreiding zijne medewer
king te kunnen verleenen.
De uitvoering van de hem opgelegde
taak was voor hem eene echte bekom
mernis en ook een bron van genoegéh
eene bekommernis omdat hij van
dichtbij de uitvoering der werken wou
volgen en daarom zich dagelijks ter
plaatse begaf
een genoegen omdat hij kon bestati-
gen welke schrandere uitbreiding de
stad Aalst sedert den oorlog heeft ge
nomen.
Het is aan hem dat we, enkele meters
van hier, de nieuwe watertorenstraat te
danken hebben, die een gemakkelijken
toegang zal geven tot den Geeraard-
bergschen steenweg.
t't Is tijdens zijn bestuur ook dat den
eersten steen werd gelegd van den Wa
tertoren).
Hij trachtte ook in de mate der moge
lijkheid want de moeilijkheden zijn
groot onze buitenwijken te verbete
ren.
De laak van schepen van den burger
lijken stand, ofschoon zij min in 't oog
springt van t publiek, vergt nochtans
van degene die er mede gelast is, een
groote oplettendheid en een standvastige
toewijding. Aan de uitvoering dier taak
bracht Mr Marcel al de hoedanigheden
die hem kenmerkten.Hij was stipt, dage
lijks ter beschikking van eenieder, altijd
bereid om zijn ambt, namelijk voor bet
voltrekken'der huwelijken, te volbren
gen.
Voegen wij er bij, dat de persoonlijke
betrekkingen met hem, niettegenstaan
de een diep meeningverschil, altijd aan
genaam en zelfs vriendelijk waren.
Hij was zeer inschikkelijk, en hel was
voor ons. ik zeg het rechtzinnig, een
leed en een pijn,hein tc zien verdwijnen,
wanneer we hem nog lange jaren ge
zondheid wenschten.
In naam Yan het college van Bur
gemeester en Schepenen, in den naam
van den gemeenteraad van Aalst, breng
ik bier eene laatste hulde aan zijn nage-
iaebtenis en betuig aan de leden zijner
familie onze innige deelneming in den
rouw die baar treft, door bet afsterven
van hun diepbetreurden overleden oom.
Toen te 3 uur het lijk gelicht werd,
ontblootten zich alle aanwezigen en in
een ademlooze stilte, staarde elk naar de
lijkkist, die den eens zoo sterken man,
den waren volksvriend omsloot.
Stilaan zette de rouwstoet zich in be
weging, onder de klaagtonen der Soc-
Fanfare, welke Chopin's doodenmarch
speelde.
De Gemeenteraad der stad ging dezen
stoet voorafM, De Stobbeleir voor de
Liberale partij, I)e Neve, BocquéeD Van
Schamelhout voor de Frontpartij en
gansch de Socialistische groep. (De Ka
tholieke groep had zich teruggetrok
ken). Achter de Fanfare, stapte haar be
stuur, gevolgd van de talrijke vlaggen
der Soc. groepen.
Achter den lijkwagen werden kronen
gedrageD, geschonken door het Stads
bestuur, den Socialistischen Vrouwen
bond. door de Partij en de Federatie der
Vakbonden. Dan volgden de familieleden
en de massa deelnemers.
stilaan naderden wij den doodenakker,
waar reeds veel volk de wacht hield
om den laatsteu afscheidsgroet,door l'gt.
Nichels uitgesproken, te kunnen aau-
hooren.
Rede van Pgt. Nichels
Geachte Familie, Vrienden,
Kennissen en Partijgenooten,
Door de Socialistische partij ben ik
gelast een droeven, zeer droeven plicht
te vervullen; u.l. een afscheidswooid te
richten tot hem, die we graag nog vele
jaren in on&.midden hadden gehouden
onzen alom geachten vrienden partijge
noot AUGUST MARCEL.
Hij was een onzer eerste leden een
strijder van liet eerste uur, toen er noch
posten noch mandaten te veroveren wa
ren, maar drek en laster naar t hoofd
werd geworpen van hen die het aan
durfden, op te komen voor de rechten
van het arbeidende volk.
't Was in dien tijd dat men dc Socialis
ten beschuldigde de uitroeiing van den
godsdienst te beoogen, de vernietiging
van het familieleven te betrachten en
den eigendom der kleine bezitters te
willen ontrooven.
't Was in dien tijd, dat men spotte met
dezen die stemrecht eischten voor de
arbeiders, terwijl liet enkel de burgers
waren die dit recht bezaten.
De arbeiders waren de verstootelin-
gen, de miskenden, de uitgebuiten
zij hadden geen rechten, maar groote
plichten.
Naar de stembus mochten ze niet
gaan van den achturen-werkdag geen
spraak, ten zij om er mede te spotten in
dezen zin acht uren gapen, acht uren
slapen, achturen wandelen gaan
Pensioen in den ouden dag Dit was
goed voor fonctionnarissen, voor d'olli-
cieren van't leger, voor al dezen die
gedurende hun leeftijd vet waren be
taald geworden. Maar voor de arbeiders
was 't niet noodig, hun laatste dagen
konden ze gaan slijten in lloogstraeten
of Merxplas.
Marcel vond dit ongehoord en bij trad
inde partij, met de vaste overtuiging
mede te strijden, om daar verandering
aan te brengen.
Marcel Auguste was de zoon van een
hovenier, een klein boerken. een boer-
kon met een kruiwagen hij was
ingespannen van den vroegen morgen
tot den laten avonden hij, beier dan
vele anderen, besefte dat de werkman
voor zijn zwaren arbeid een beter leven
verdiende.
Marcel huwde en zegde den boeren
stiel vaarwel geholpen en gesteund
door zijne lieve echtgenoote. die hern
veel te vroeg is ontrukt geworden, heeft
hij zich spoedig opgewerkt en zich een
vrij en onafhankelijk bestaan veroverd.
Marcel Auguste werd een kleine bur
ger, en zijn omgang met al degenen die
in 't Socialismus hun vijand zagen, heeft
hem destijds veel, oneindig veel last en
moeite berokkend, omdat hij die men
schen hun ongelijk wilde doen inzien.
Met het woord was hij een propagan
dist, in die middens, waar nooit een So
cialistisch schrift of dagblad werd ge
lezen, waar enkel venijn en laster op
1e Socialisten werd gespuwd.
Hij stond er alleen al» Socialist en
verdedigde zijne overtuiging met het
vuur en de kracht die hem kenmerkte.
Auguste Marcel werd ingelijfd in de
burgerwacht, hij moest de orde helpen
handhaven en desnoods zijn land ver
dedigen.
Maar de burgerwacht was meer eene
instelling, gesticht tot het behoud der
voorrechten van de burgerij, van de
bezitters.
Het was in 1893. De arbeidende klasse
van Belgie eischte baar politieke rech
ten, gelijk de bezittende klasse.
Zij staakte het werk, zij kwam op
straat, was luidruchtig en dreigde met
opstand.
De Burgerwacht werd opgeroepen
ook hier le Aalst was er staking, was er
woeling, waren er betoogingen.
Aan de burgerwachten we Wen een
aantal oorlogs-kogels overhandigd bet
bloed moest stroomen van dezen, die als
werkman meenden zooveel recht te
hebben om te stemmen als een burger.
Auguste Marcel weigerde zijne kogels,
omdat hij niet wilde ooit verdacht le
kunnen worden, er gebruik van ge
maakt te hebben, om in zijn werkbroe-
ders te schieten.
Hij weigerde om nooit als broeder-
moorder verdacht te kunnen worden.
Edele daad waarvoor hij van wege de
werkende klasse, eeuwige dankbaar
heid verwierf.
In 1921, toen we in het strijdperk tra
den voor de gemeeDteverkiezing, hier
te Aalst, werd bij het samenstellen van
de Socialistische lijst, aan onzen be
treurden vrieod Marcel gedachten, met
nog zes andere kamaradenwerd hij ver
kozen.
Toen de partij besloot, deel te nemen
aan de vorming van het Schepencollege,
viel de keus nogmaals op onzeir vriend
August en wij mogen bet wel zeggen
gedurende meer dan zes jaren, heelt bij
zijn ambt waardevol vervuld eu zijn
eigene belai gen verwaarloosd, om deze
van de stad te behartigen.
Dat is zoo waar, dat er in de gemeen
teraadszitting van Woensdag 1.1. hierop
vooral den nadruk is gelegd, door den
lieer Burgemeester, Schepen De Neve
en Bastiaens en de gemeenteraadsleden
de Bethune, De Stobbelei re en Flips.
I >aar in die gemeenteraadszitting is er
onzen vriend August eene roerende en
welverdiende hulde gebracht geworden,
«loor zijne politieke legenstrevt rs, voor
al den iever door hem betoond en de of
fers die hij heeft gebracht, in 't. belang
der stadszaken.
Onze vriend Marcel was een overtuig
de vrijdenker hij is die overtuiging bij
gebleven en dus gestorven.
Zulks heeft hem immers Diet belet,
een andermans wijsgeerige overtuiging
te eerbiedigen en hij hééft iüden strijd
voor beternis voor het arbeidende volk,
nooit godsdiensttwisten gemengd.
Hij was een van degenen, die er vast
van overtuigd zijn, dat godsdienst, pri
vaat zaak is, en buiten den politïeken
strijd moet blijven.
Het Socialistisch dagblad Vooruit van
gisteren,Donderdag, schreef bet volgen
de
We weten dal Marcel August, ge-
ii eërd en gewaardeerd werd, door alle
Socialistisch voelenden, ja, zelfs door
velen, welke onze politieke gedachten
niet deelen.
Zijn steeds zoo luimig karakter, was
11 als een onweerstaanbare aantrekkings-
kracht om hem te beminnen en lief te
hebben.
'i 't Was een man meteen groot hart.
Hij deed alles en alleen om het goede.
Marcel is een dier oude voorkam-
•I pers, alhoewel bij nooit een speciaal
leidende rol vervuld heeft, doch hij
heeft veel bijgebracht tot den groeien
den bloei van bet Socialisme.
KqzOo is 't Marcel August is in de
partij getreden, als ze in haar begin
was bij is er mede opgegroeid, hij heeft
gejuicht bij haren vooruitgang, hij hare
behaalde triomfen en getreurd maar
nooitgewanhoopt— bij bare tegenslagen.
De partij is aan den vriend Marcel veel
verschuldigd en hierom zeg ik hem, hier
aan dpn boord van zijn graf, onzen wel-
gemeendcu dank.
Vriend August, het oogenblik van
scheiden is gekomen weldra zal uw
s to Hel ijk overschot in dienopenstaanden
kuil voor eeuwig ter ruste worden ge
legd.
Ge hebt het uwe bijgebracht om de
werkersbe^olkiüg hare politieke rech
ten te helpen veroveren g' hebt mede
geholpen om onze arbeiders uit den poel
van ellende en onwetendheid te verlos
sen, en hiervoor is er niets te zwaar,
niets te lastig geveest.
Ge waart overtuigd dat de onwetend
heid de grootste vijand is van het Socia
lismus, en uw wensch washet volk
verplichtend onderw ijs le bezorgen.
Ook daarin zijt ge geslaagd en het offi
cieel verplichtend onderwijs vooral,
beeft altijd in 11, een warmen voorstaan
der en verdediger gevonden.
Destijds gingen de kinderen van af hun
6 en zevende jaar naar de fabriek nu
gaan ze tot hun 11' jaar naar de school,
nog een Socialistisch droombeeld, dat ge
helpen rerwezentlijken hebt.
Vriend Auguste, g' hebt uw tol be
taald aan het arbeidende volk, en wees
er van verzekerd, in uw aandenken, zal
bet altijd inoed en wilskracht weten te
pulten, 0111 ZUN en UW begonnen strijd,
tot een volledigen triomf te brengen.
Kameraad, goede kameraad August,
wij verlaten den doodenakker, waar gij
eeuwig blijft rusten wij keeren terug
naar onze haardsteden, naar onze loka
len, naar onze vereenigingen, naar al
onze andere inrichtingen, die gij hebt
helpen slichten engrootmaken.
Wij gaan u w begonnen werk voort
zetten, m«t de gedachte, het arbeidende
volk naar zijne algelieele verlossing te
leiden.
Vriend Marcel, vaarwel, rust zacht,
rust in vrede.
I iat de aarde u licht weze.
Vele omstaanders pinkten een traan van
aandoening weg. Stilaan verliet de me
nigte den doodenakkfr, en keerde huis
waarts, vol deelneming in het droevig
verlies dat de geachte familie en Partij
kwam te treilen.
Het weze nogmaals gezegd dat we ten
zeerste deelen in den rouw welke de fa
milie van den aflijvige komt te treden.
Tevens herhalen we, dat onze party een
haar meest gewaardeerde beginselvaste
strijdmakkers verliest. Lang zal dan
ook onze gedachte tot den aflijvige gaan.
Zijn heengaan beeft een leegte in onze
rangen geslagen, welke nog lang met
droefheid door al onze medestrijders zal
aanzien worden. A. B.
\V*V'
V.
,1? üèïT".