Üjhó||§Ay Wi w Soc. Weekblad voor het Arr. Aalst. Op Wandel bij de Socialisten Begrafenis-Plechtigheden van Ptg. August Marcel RECHT DOOR ZEE Hoe de Hyper-Patriotten, of Oorlogsstokers, redeneeren. >v sm Tsr v r,: 'Ar f t-H P' Hier ligt begraven zoo menige held hebben de EER en Wi l het GELD 27 Jaargang N' 44 Prijs per nummer 30 centiemen 2 November 1930 RECHT EN VRIJHEID Geen Rechten zonder Plichten Geen Plichten zonder Rechten IPostciiki:k-Rekemn<5 85686. Telefoon 572.1 Zetel R. W. P. Arr.-Federatie Volkshuis», AALST. Zondag morgen, 5 uur. 'k Moet weg hij de boerkens, om hij het verlaten der mis tot hen te spreken, maar 't regent daj het giet, dus maar thuis gebleven, want in den regen blijft niemand staan luisteren en voor den spreker is zulks niet aangenaam. 'k Ren nu toch heneden en er nu maar gebleven, want er moet toch ge schreven worden voor ons weekblad en gezien M. Van Sehuyleubergh zich voor gesteld heeft, het Socialismus in grui zelementen van een te slaan met de pen natuurlijk dan maar eens geaien welke stukken er nu moeten afvliegen. En t slot van Pierken zijn geschrijf is nu, dat Nichels nog wat naar de be waarschool zou gaan, 0111 nog meer ver- telselkens aan te leeren, als dit van hiernamaals rijstpap te eten metzilve ren lepels. Pierken jongen, opgepast, want ge zijt op weg uwe geestelijke herders op uw nek te halen, wanueer ge gaat in twijfel trekken, het eeuwige geluk kige leven, hiernamaals, waar men rijstpap eet met zilveren lepels- En ge weet, nietwaar, Pierken, hoe schade lijk het is in geen goeden geur te staan bij de geestelijkheid, want dit hebt gij best ondervonden, toen ge in de rangen streedt van Priester Daens. Te dien tijde werd ge op den buiten niet met opene armen ontvabgen, zooals nu, door de geestelijken, door de grooleD, door de machtigen. Uw te vervullen rol was alsdan geheel anders dan gingt ge, om het werkende volk, van stad en buiten, uit de klauwen der rijke bezitters te helpen verlossen nu gaatgeom het slaafs en gedwee te houden, om het Kapitalistisch stelsel voor eeuwig te helpen bestendiger Weihoe, ge bekampt de Socialisten, omdat ze aan het huidig Kapitalistisch regiem verandering willen brengen, omdat ze eischen dat het werkende volk zijn rechtmatig aandeel zou beko men van datgene, dat door bet wordt voorgebracht. Ge keurt nu goed, Petrusken, dal de wdrkmenschen zonder werk worden j gesteld, omdat zij te veel hebben voortgebracht, omdat, dank hun naar- j stig zwoegen, de magazijnen zijn vol- j gestapeld en er geen koopkracht genoeg! onder dat volk is die dit alles heel t, ver- vaardigdj Kijkt, die wever loopt langs de straat, en bij zoekt te vergeefs werk, omdat hij te veel heeft geweven. Be- merkt ge daarbij dat hij slordig is ge- 1 kleed, en graag een stukje van dat goed zou hebben voor eene broek, voor eeue vest, van dat goed, dat hij heeft geweven En zoo i> het met al de andere wcrkloozen. Zij loopen op straat om dat ze ovcrproduktie hebben gemaakt, omdat er geen afzet is. Er is niets to kort, integendeel, van alles in overvloed, en "niettegenstaan de dien overvloed is er groote ellende, groote armoede onder dezen, die, dank bun arbeid, dien overvloed hebben ge schapen. Pierken iongen, gij zijt verstandig genoeg om te begrijpen, dat dergelijke maatschappij niet kan blijven bestaan, en g'hebt destijds met'ons die wantoe standen aangeklaagd, toen ge in 't leger van Priester Daens waart ingelijfd. G'hebt hem laten vlotten, g'hebt een gelegenheid gezocht om er van onder te muizen en ge zijl gelukkiglijk terug aanvaard, daar waar ge eerst zijt ver trokken bij de Katholieken. 'tWas er winstgevender, 't was er beter, want de grooten helpen-is veel voordeeliger jan raDgen staan der kleintjes, dat hebt gij maar al te wel ondervonden. Gij zijt dus teruggekeerd naar de par tij die er aan houdt, dat eenige machti gen beschikken over het lot van millioe- nen en millioenen menschen, en ge moet er aan medehelpen opdat het eeuwig zou blijven zooals het nu is dat graanbezitters, om de prijzen hoog te houden, gansche graanzolders iu brand mogen steken, terwijl er zooveel hon ger en ellende wordt geleden Pat de katoenbarons, vrij en zonder moeilijk heden op te loopen, duizendenen duizen den balen katoen door 't vuur mogen la ten vernielen, om te beletten dat de prijs van het katoen dale, dus om te beletten, dat liet leven goedkooper worde Ziedaar liet Kapitalistisch stolsel,da! wij Socialisten willen veranderen, in en kele woorden weergegeven, en waarom wij de eeuwige zondebokken aijn, bij de heeren bezitters. Brengt onze Kapitalistische maat schappij niet mede, dat het eene land aan het andere oorlogsmateriaal levert zoodanig dat Puitschers gedood en ver minkt worden met kanonnen door hen zelf gemaakt en aan andere landen ge leverd? Einde 1914, had Krupp 53,000 kanon nen geleverd waarvan 26,000 aan Puitschland en 27,000 aan andere lan den, waarmede in 1914-1918 zij elkander hebben gedood. De Russische machinegeweren, waar mede zij de Oostenrijkers neervelden, waren geleverd door de Oostenrijksche fabrikanten zelf. Brengt onze Kapitalistische maat schappij niet mede, dat er naar oorlog wordt gestookt, eri was de wreede, groote oorlog van 1914-1918 niet't ge- I volg van de ellendige rotheid onzer be- dendaagsche maatschappij Als die maatschappij nu honger en ellende baart bij het arbeidende volk, omdat onze naarstige zwoegers te veel hebben voortgebracht, moet daaraan dan geen verandering gebracht wor den Als nu die Kapitalistische maatschap pij drijft naar oorlog met al zijne schrik wekkende gevolgen van dood, ver minkingen vernieling, is bet dan geen edel werk, alles in 't werk te stellen, om die maatschappij zón te vervormen, dat voortaan, honger en ellende ver dwijnen en oorlogen onmogelijk ge maakt worden Daaraan werken de socialisten. Daar om zijn wij internationaal vereenigd, daarom prediken wij de verbroedering aller volkeren, trachten wij te bewerk stelligen, dat de grenzen zouden ver dwijnen, de eeuwige twistappels, die oorlogen doenonstaan. Maar ook hierom is het noodig dat de werkende klasse én en onverdeeld wez», en hierom noemen wij dezen mis dadigers, die de éénheid van het arbei dende volk tegen werken, door het'tever- deelen in geloovigen en ongeloovigen. Kijkt naar de rijken, die mengen den godsdienst niet in hunnen strijd, die zijn internationaal aaneengesloten omhunne belangen Le behartigen en den gods dienst komt maar in derden rang, die in goed om dekleintjes van een te trek ken de grooten hebben daar niets mede te maken Begrijpt ge,Pierken, dat ge best zoudt doen den godsdienst buiten onzen strijd te houden, want derijke menschen doen het immers toch ook. Als de werkende klasse, zich nu on bekwaam gevoelt zich toe te eigenen, wat door haar zelf is voortgebracht, dan komt zulks omdat zij verdeeld staat tegenover de kapitalistische klasse Deze is slim genoeg zich niet t.e laten verdeelen, en er betaalde mannen op na te houden wier rol bet is de macht van het arbeidende volk te breken, door verdeeldheid cr onder te brengen. Pierken jongen, wie zoo een rol speelt is de knecht van de bezittende klasse en de verrader van bet arbeidende volk. NICHELS. Verleden Vrijdag, 24 October, had de plechtige teraardebestelling plaats van onzen diepbetreurden partijgenoot Au gust Marcel. Het is somtijds interessant te hooren hoe sommige geschoolde personen over allerhande zaken en toestanden denken. Geschooldheid beteekent niet altijd breedheid van gedachten.Ziehier denk beelden van iemand, die op politiek ge bied, geen kleur kiest maar toch zeer Conservatief aangelegd is Per ik 's avonds slapen ga doe ik mijn deur op slot, zooals trouwens iedereen, tot bescherming van mijn eigendom. Zoo ook hebben wij een sterk leger noodig om 's lands grenzen te bewaken en eventueel te verdedigen liet ware dwaas het land ongewapend te laten. Volgens mijn bescheiden meening kan een land al moeilijk vergeleken worden met privaat-eigendom.Pe bewo ners van het door Dui'tschland aanBelgié afgestane gebied zijn niet verontrust ge worden voor wat hun eigendom aan gaat. Ze zijn maar verwisseld van Cen traal Bestuur. Groote legers zijn een bestendig ge vaar voor oorlog. Als de algemeene ontwapening er is, zoodanig dat ieder land nog enkpl over een policiemacht be schikt voor' zaken van inwendige orde, en de geschillen tusschen volkeren worden beslecht, zooals moeilijkheden tusschen enkelingen, 't is te zeggen door een internationaal scheidsge! recht, waartoe zou een leger nog dienen f. liet is waar, dat vele sabelsleepers daardoor bun baantje zouden verliezen. Pe volkenbond is een utopie. Hij kan nooit iets worden. Twee families maken onderling ruzie. Hoe zouden verschillende volkeren dan in vrede kunnen leven Laat ons zeggen dat de volkenbond nog de kinderschoenen niet ontwassen is. Maar, al struikelen leert men gaan- en Brussel en Parijs zijn niet op één dag gebouwd. De volkenbond hij bestaat. Hij bestaat reeds in den geest onzer be sten en eens wordt hij toch in vaste vor men gegoten, omdat hij de idee der toe komst in zich draagt. Het zijn overigens de volkeren niet, die oorlog willen. Het zijn enkelen, die door kunstmatige mid delen het volk opzwepen, om te voldoen aan hun eer- en heersehtucht en om stoffelijk voordeel te behalen. En verder dan, over de omwentelin gen, bijzonderlijk over de Fransche Re volutie van 1789. (Zie vervolg 2' bladzijde). Van vóór 2 uur kwamen vrienden en kennissen een laatsteu groet brengen aan den geëerden aflijvige. Benevens de familieleden bemerkten we ook de Gemeenteraadsleden der ver schillende partijen. Na hetdeiilé van de ontelbare menig te, sprak de heer Burgemeester Moyer- soen de volgende rede uit Geachte Familie, Mevrouwen, Mijnheeren. Pe dood slaat onverbiddellijk, groot en klein, rijk en arm, machtigen en na deringen. ledereen op aarde is aan hare wetten onderworpen, en niemand kan voorzien wat de dag van morgen hem voorbehoudt. Die gedachte overweldigt ons op dit oogenblik. Zeker is het, dat voor ons, leden van het schepencollege, die ons gedurende jaren dikwijls in het gezelschap van wijlen Mijnheer Marcel hebben bevon den, deze dood niet onverwachts is ge komen. Trapsgewijze zagen wij zijne krachten verminderen, ofschoon hij door eene poging van uiterste wilskracht de ziekte die hem ondermijnde trachtte te overwinnen, en zoo gelukkig was, toen hij bij poozen de gelegenheid had de zittingen van het schepencollege bij le wonen. Mr Marcel was geboren te Aalst, den 29 April 1859. Hij bad dus den ouderdom bereikt van 71 jaar. Hoog van gestalte sterk gebouwd, scheen hij de jaren le willen trotseeren, en den hoogsten ouderdom te kunnen bereiken. Op 24 April 1921 werd hij als gemeen teraadslid verkozen en den 12 'uni daar opvolgend in ambt gesteld. Drie jaar na dien, den 18 Augustus 1924, werd hij schepen benoemd en gelast met het be stuur der openbare werken. In December 1925nam hij ontslag als schepen. Zijn mandaat als gemeenteraadslid werd vernieuwd inde kiezing van 6 Oc- j tober 1926, en den 10 Januari daarop volgend, wierd hij schepen benoemd, ditmaal van den burgerlijken stand. Schepen Marcel, geboortig van Aalst, beminde zijn geboortegrond. Hij wensch- te dat onze stad zich onder alle oogpun ten zou uitbreiden en bijzonder als sche pen van openbare werken was bij geluk kig tot die uitbreiding zijne medewer king te kunnen verleenen. De uitvoering van de hem opgelegde taak was voor hem eene echte bekom mernis en ook een bron van genoegéh eene bekommernis omdat hij van dichtbij de uitvoering der werken wou volgen en daarom zich dagelijks ter plaatse begaf een genoegen omdat hij kon bestati- gen welke schrandere uitbreiding de stad Aalst sedert den oorlog heeft ge nomen. Het is aan hem dat we, enkele meters van hier, de nieuwe watertorenstraat te danken hebben, die een gemakkelijken toegang zal geven tot den Geeraard- bergschen steenweg. t't Is tijdens zijn bestuur ook dat den eersten steen werd gelegd van den Wa tertoren). Hij trachtte ook in de mate der moge lijkheid want de moeilijkheden zijn groot onze buitenwijken te verbete ren. De laak van schepen van den burger lijken stand, ofschoon zij min in 't oog springt van t publiek, vergt nochtans van degene die er mede gelast is, een groote oplettendheid en een standvastige toewijding. Aan de uitvoering dier taak bracht Mr Marcel al de hoedanigheden die hem kenmerkten.Hij was stipt, dage lijks ter beschikking van eenieder, altijd bereid om zijn ambt, namelijk voor bet voltrekken'der huwelijken, te volbren gen. Voegen wij er bij, dat de persoonlijke betrekkingen met hem, niettegenstaan de een diep meeningverschil, altijd aan genaam en zelfs vriendelijk waren. Hij was zeer inschikkelijk, en hel was voor ons. ik zeg het rechtzinnig, een leed en een pijn,hein tc zien verdwijnen, wanneer we hem nog lange jaren ge zondheid wenschten. In naam Yan het college van Bur gemeester en Schepenen, in den naam van den gemeenteraad van Aalst, breng ik bier eene laatste hulde aan zijn nage- iaebtenis en betuig aan de leden zijner familie onze innige deelneming in den rouw die baar treft, door bet afsterven van hun diepbetreurden overleden oom. Toen te 3 uur het lijk gelicht werd, ontblootten zich alle aanwezigen en in een ademlooze stilte, staarde elk naar de lijkkist, die den eens zoo sterken man, den waren volksvriend omsloot. Stilaan zette de rouwstoet zich in be weging, onder de klaagtonen der Soc- Fanfare, welke Chopin's doodenmarch speelde. De Gemeenteraad der stad ging dezen stoet voorafM, De Stobbeleir voor de Liberale partij, I)e Neve, BocquéeD Van Schamelhout voor de Frontpartij en gansch de Socialistische groep. (De Ka tholieke groep had zich teruggetrok ken). Achter de Fanfare, stapte haar be stuur, gevolgd van de talrijke vlaggen der Soc. groepen. Achter den lijkwagen werden kronen gedrageD, geschonken door het Stads bestuur, den Socialistischen Vrouwen bond. door de Partij en de Federatie der Vakbonden. Dan volgden de familieleden en de massa deelnemers. stilaan naderden wij den doodenakker, waar reeds veel volk de wacht hield om den laatsteu afscheidsgroet,door l'gt. Nichels uitgesproken, te kunnen aau- hooren. Rede van Pgt. Nichels Geachte Familie, Vrienden, Kennissen en Partijgenooten, Door de Socialistische partij ben ik gelast een droeven, zeer droeven plicht te vervullen; u.l. een afscheidswooid te richten tot hem, die we graag nog vele jaren in on&.midden hadden gehouden onzen alom geachten vrienden partijge noot AUGUST MARCEL. Hij was een onzer eerste leden een strijder van liet eerste uur, toen er noch posten noch mandaten te veroveren wa ren, maar drek en laster naar t hoofd werd geworpen van hen die het aan durfden, op te komen voor de rechten van het arbeidende volk. 't Was in dien tijd dat men dc Socialis ten beschuldigde de uitroeiing van den godsdienst te beoogen, de vernietiging van het familieleven te betrachten en den eigendom der kleine bezitters te willen ontrooven. 't Was in dien tijd, dat men spotte met dezen die stemrecht eischten voor de arbeiders, terwijl liet enkel de burgers waren die dit recht bezaten. De arbeiders waren de verstootelin- gen, de miskenden, de uitgebuiten zij hadden geen rechten, maar groote plichten. Naar de stembus mochten ze niet gaan van den achturen-werkdag geen spraak, ten zij om er mede te spotten in dezen zin acht uren gapen, acht uren slapen, achturen wandelen gaan Pensioen in den ouden dag Dit was goed voor fonctionnarissen, voor d'olli- cieren van't leger, voor al dezen die gedurende hun leeftijd vet waren be taald geworden. Maar voor de arbeiders was 't niet noodig, hun laatste dagen konden ze gaan slijten in lloogstraeten of Merxplas. Marcel vond dit ongehoord en bij trad inde partij, met de vaste overtuiging mede te strijden, om daar verandering aan te brengen. Marcel Auguste was de zoon van een hovenier, een klein boerken. een boer- kon met een kruiwagen hij was ingespannen van den vroegen morgen tot den laten avonden hij, beier dan vele anderen, besefte dat de werkman voor zijn zwaren arbeid een beter leven verdiende. Marcel huwde en zegde den boeren stiel vaarwel geholpen en gesteund door zijne lieve echtgenoote. die hern veel te vroeg is ontrukt geworden, heeft hij zich spoedig opgewerkt en zich een vrij en onafhankelijk bestaan veroverd. Marcel Auguste werd een kleine bur ger, en zijn omgang met al degenen die in 't Socialismus hun vijand zagen, heeft hem destijds veel, oneindig veel last en moeite berokkend, omdat hij die men schen hun ongelijk wilde doen inzien. Met het woord was hij een propagan dist, in die middens, waar nooit een So cialistisch schrift of dagblad werd ge lezen, waar enkel venijn en laster op 1e Socialisten werd gespuwd. Hij stond er alleen al» Socialist en verdedigde zijne overtuiging met het vuur en de kracht die hem kenmerkte. Auguste Marcel werd ingelijfd in de burgerwacht, hij moest de orde helpen handhaven en desnoods zijn land ver dedigen. Maar de burgerwacht was meer eene instelling, gesticht tot het behoud der voorrechten van de burgerij, van de bezitters. Het was in 1893. De arbeidende klasse van Belgie eischte baar politieke rech ten, gelijk de bezittende klasse. Zij staakte het werk, zij kwam op straat, was luidruchtig en dreigde met opstand. De Burgerwacht werd opgeroepen ook hier le Aalst was er staking, was er woeling, waren er betoogingen. Aan de burgerwachten we Wen een aantal oorlogs-kogels overhandigd bet bloed moest stroomen van dezen, die als werkman meenden zooveel recht te hebben om te stemmen als een burger. Auguste Marcel weigerde zijne kogels, omdat hij niet wilde ooit verdacht le kunnen worden, er gebruik van ge maakt te hebben, om in zijn werkbroe- ders te schieten. Hij weigerde om nooit als broeder- moorder verdacht te kunnen worden. Edele daad waarvoor hij van wege de werkende klasse, eeuwige dankbaar heid verwierf. In 1921, toen we in het strijdperk tra den voor de gemeeDteverkiezing, hier te Aalst, werd bij het samenstellen van de Socialistische lijst, aan onzen be treurden vrieod Marcel gedachten, met nog zes andere kamaradenwerd hij ver kozen. Toen de partij besloot, deel te nemen aan de vorming van het Schepencollege, viel de keus nogmaals op onzeir vriend August en wij mogen bet wel zeggen gedurende meer dan zes jaren, heelt bij zijn ambt waardevol vervuld eu zijn eigene belai gen verwaarloosd, om deze van de stad te behartigen. Dat is zoo waar, dat er in de gemeen teraadszitting van Woensdag 1.1. hierop vooral den nadruk is gelegd, door den lieer Burgemeester, Schepen De Neve en Bastiaens en de gemeenteraadsleden de Bethune, De Stobbelei re en Flips. I >aar in die gemeenteraadszitting is er onzen vriend August eene roerende en welverdiende hulde gebracht geworden, «loor zijne politieke legenstrevt rs, voor al den iever door hem betoond en de of fers die hij heeft gebracht, in 't. belang der stadszaken. Onze vriend Marcel was een overtuig de vrijdenker hij is die overtuiging bij gebleven en dus gestorven. Zulks heeft hem immers Diet belet, een andermans wijsgeerige overtuiging te eerbiedigen en hij hééft iüden strijd voor beternis voor het arbeidende volk, nooit godsdiensttwisten gemengd. Hij was een van degenen, die er vast van overtuigd zijn, dat godsdienst, pri vaat zaak is, en buiten den politïeken strijd moet blijven. Het Socialistisch dagblad Vooruit van gisteren,Donderdag, schreef bet volgen de We weten dal Marcel August, ge- ii eërd en gewaardeerd werd, door alle Socialistisch voelenden, ja, zelfs door velen, welke onze politieke gedachten niet deelen. Zijn steeds zoo luimig karakter, was 11 als een onweerstaanbare aantrekkings- kracht om hem te beminnen en lief te hebben. 'i 't Was een man meteen groot hart. Hij deed alles en alleen om het goede. Marcel is een dier oude voorkam- •I pers, alhoewel bij nooit een speciaal leidende rol vervuld heeft, doch hij heeft veel bijgebracht tot den groeien den bloei van bet Socialisme. KqzOo is 't Marcel August is in de partij getreden, als ze in haar begin was bij is er mede opgegroeid, hij heeft gejuicht bij haren vooruitgang, hij hare behaalde triomfen en getreurd maar nooitgewanhoopt— bij bare tegenslagen. De partij is aan den vriend Marcel veel verschuldigd en hierom zeg ik hem, hier aan dpn boord van zijn graf, onzen wel- gemeendcu dank. Vriend August, het oogenblik van scheiden is gekomen weldra zal uw s to Hel ijk overschot in dienopenstaanden kuil voor eeuwig ter ruste worden ge legd. Ge hebt het uwe bijgebracht om de werkersbe^olkiüg hare politieke rech ten te helpen veroveren g' hebt mede geholpen om onze arbeiders uit den poel van ellende en onwetendheid te verlos sen, en hiervoor is er niets te zwaar, niets te lastig geveest. Ge waart overtuigd dat de onwetend heid de grootste vijand is van het Socia lismus, en uw wensch washet volk verplichtend onderw ijs le bezorgen. Ook daarin zijt ge geslaagd en het offi cieel verplichtend onderwijs vooral, beeft altijd in 11, een warmen voorstaan der en verdediger gevonden. Destijds gingen de kinderen van af hun 6 en zevende jaar naar de fabriek nu gaan ze tot hun 11' jaar naar de school, nog een Socialistisch droombeeld, dat ge helpen rerwezentlijken hebt. Vriend Auguste, g' hebt uw tol be taald aan het arbeidende volk, en wees er van verzekerd, in uw aandenken, zal bet altijd inoed en wilskracht weten te pulten, 0111 ZUN en UW begonnen strijd, tot een volledigen triomf te brengen. Kameraad, goede kameraad August, wij verlaten den doodenakker, waar gij eeuwig blijft rusten wij keeren terug naar onze haardsteden, naar onze loka len, naar onze vereenigingen, naar al onze andere inrichtingen, die gij hebt helpen slichten engrootmaken. Wij gaan u w begonnen werk voort zetten, m«t de gedachte, het arbeidende volk naar zijne algelieele verlossing te leiden. Vriend Marcel, vaarwel, rust zacht, rust in vrede. I iat de aarde u licht weze. Vele omstaanders pinkten een traan van aandoening weg. Stilaan verliet de me nigte den doodenakkfr, en keerde huis waarts, vol deelneming in het droevig verlies dat de geachte familie en Partij kwam te treilen. Het weze nogmaals gezegd dat we ten zeerste deelen in den rouw welke de fa milie van den aflijvige komt te treden. Tevens herhalen we, dat onze party een haar meest gewaardeerde beginselvaste strijdmakkers verliest. Lang zal dan ook onze gedachte tot den aflijvige gaan. Zijn heengaan beeft een leegte in onze rangen geslagen, welke nog lang met droefheid door al onze medestrijders zal aanzien worden. A. B. \V*V' V. ,1? üèïT".

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Recht en Vrijheid | 1930 | | pagina 1