S\}NL\G\\T,gewaarborgd zuivere'
zeep .verzekert uw lakens DE NATUURUÜKE1
BLANKHEID,zonder gevaar voor beschadiging
REAKTIONNAIREN
DEMOKRATEN...!
DEFLATIE EN OUDSTRIJDERSHERRIE
INTERNATIONAAL
OVERZICHT
HET WIT KBUIS
EN NU!
A
i
1
De omzichtige werking van SUNLIGHT
verlengt den duur van het linnen
De Vlaamsche Sudeten
In deze vochtige
U overal..
Regeering Pierlot gevormd
KOST THANS
HET KARTON
SYNDIKALE KRONIEK
Let er op ALLEEN de Wit Kruis Poeders bij de H.H. APOTHEKERS verkocht,
geven volledige WAARBORG van echtheid
Steeds hoogere
winsten voor de
wapenfabrikanten
■2 - Voor Allen - 26 Febr. 1939-
StvijdL "Syndlthalisme"'Ouilenlcmd
Gij wenscht dat uw linnen zuiver en tmt weïe en dat het niet
voorbatig verslijte; met één woord, gij wenscht fier op uw
linnen te mogen zijn? Welnu, gebruik Sunlight Zeep 1 Zij is
volkomen rein en bevat geen enkel bijtend bestanddeel; zij
bleekt het linnen alléén door de wetking van haar krachtig
schuim, dat grondig alle vuil verwijdert. Sunlight geeft de
lakens de natuurlijke blankheid, de eenige die zelfs het teerste
linnen niet kan schaden.
De afslag op den prijs van Sunlight beteekent voor u een nieuw
voordeel. Dezelfde 2eep, die ge als hulp in de huishouding
steeds zóó gewaardeerd hebt, kost nu nog slechts 2 frank het
karton. Bovendien is de wetking van Sunlight zoo omzichtig,
dat het regelmatig gebruik van deze zeep uw lakens een veel
langeren duur verzekert. In alle opzichten is Sunlight de spaar
zaamste zeep die ge kunt koopen.
O HT
S 67 0216 BFL
WE hebben er op gewezen, en
zulks meer dan eens, dat het
katholiek blok, de echte en
onvervalschte nationale Ja
nus is, met het onvermijdelijk dubbel
gezicht.
De associatie der katholieke kringen
verbeeldt de reaktie en de kristen ar
beiders moeten dienst doen om de de-
mokratie uit te beelden.
In dit gemeenschappelijk politiek
huishouden, gesteund op een mystiek
huwelijk, gaat 't meer dan eens niet
al te best.
Zulks is buitengewoon 't geval ge
weest tengevolge het zeer pessimistisch
verslag van den heer I. J. De Clercq,
nopens de begrooting van Arbeid en
Sociale voorzorg in de senaat.
Rechtzinnig, 't stof der protesten
en bemerkingen, vloog allerwege rond:
«De Tijd» van 1-2-39, de heer Bossuyt
in de openbare zitting van de senaat
van 7-2-39 en tijdens de vergadering
van het A. C. W. te Brussel op 10-2-39.
Om de verwarring te zinnebeelden
welke in het huishouden heerscht is
't leerzaam daarover wat proza weer
te geven.
Eerst uit «De Tijd» van 1-2-39:
«De verslaggever geeft toe, dat
niemand er nog aan denkt de sociale
wetgeving en de arbeidersinstellin
gen openlijk aan te vallen, maar
voegt eraan toe: alwie zoo vrij is
kritiek uit te oefenen op deze wet
geving of zelfs maar blijk geeft
van eenige aarzeling, wcrdt be
schouwd als vijandig gezind tegen
de handhaving en de utbreiding van
den socialen vooruitgang.
«Hier vergist de verslaggever zich.
«Iemand, die opbouwende kritiek
uitoefent op de sociale wetgeving,
en wiens bezorgdheid gericht is op
de handhaving en verbetering er
van, wordt niet als vijjandiggezind
beschouwd; althans niet door ons.
Maar men zal toch ook toegeven, dat
velen van hen, die alle mogelijke
kritiek uit den hoek halen, nlei»,
onverlet gelaten hebben om de ver
wezenlijking van de sociale wetge
ving, welke we nu hebben, te rem
men; dat velen, enkele Jaren hér,
m eveneens met het begrootingseven-
wicfht goochelden om de wetgeving
tegen te houden en nooit nagelaten
hebben te wijzen op het gevaar dat
er bestond, de nijverheid niet den
tijd te laten zich aan te passen.
Telkens er een nieuwe sociale wet
op komst was, werd er geschermd
met de «geschokte» ekonomie, net
zooals telkens de eenheid van het
land in gevaar werd gebracht, als er
sprake was van een greintje
Vlaamsch rechtherstel.
«Is de nijverheid «geschokt» ge
weest door de betere loons- en ar
beidsvoorwaarden voor de werklie
den? Werd de eenheid van België
niet versterkt, door de geleidelijke
gelijkstelling van Vlamingen en
Walen?
«Zeker we geven toe, dat onze
sociale wetgeving lijdt aan een
soort groeikoorts, zooals een jon-
geliiV. die vlug groeit en niet vol
doende gevoed wordt. Maar daaruit
hesluiten, dat de sociale wetgeving
TE VLUG groeit?
«Als het waar ls dat er ln ons
landje van boeren en arbeiders,
20.000 luxe-auto's loopen, dat een
niet te onderschatten aantal men-
schen een inkomst van meer dan
100.000 frank per jaar hebben
en dan nog te oordeelen naar het
geen ze aangeven aan den belas-
tfngsontrvanger; dat er anderzijds
nog arbeiders onder den grond
werken voor 35 frank per dag; dan
kan men toch van ons niet vragen,
dat we in een koor zouden meehui
len met diegenen, die op alle too-
nen beweren dat de sociale lasten
ons land te veel bezwaren. Dan kan
men toch van ons niet vergen, dat
wij zouden zeggen tot d<0 wetgever:
«Halt! Te veel uitgaven voor de
sociale wetgeving!»
Nutteloos daarbij nog wat peper en
zout te doen, 't is al genoeg gekneed,
want 't gaat in feite tegenover heel Je
sociale wetgeving.
Tijdens de vergadering van het A.
C. W. gehouden te Brussel op 10-2-39
heeft men de9aangaande nog een
scherpere klok laten luiden.
Zie hieronder eventjes:
«De heer COOL, algemeen sefcre-
taris van het A. C. V., stelt vast,
dat er zich, zelfs ln den schoot van
de katholieke partij, reaktles voor
doen tegen de arbe.dersorganisaties
en wat deze verwezenlijkt hebben.
Men wil den indruk verwekken, dat
wij aan klassebelangen doen waar
men wel weet. dat we het algemeen
belang dienen. Alles komt steeds
neer op het volgende: niet alleen
niets méér geven aan de arbeiders
maar er zooveel mogelijk afdoen,
en steeds onder het motto, de eko
nomie te redden en het algemeen
welzijn te dienen.
In verband hiermede vestigt spre
ker de aandacht op het pessimis
tisch verslag van den h. J. J. De
Clercq, namens de senaatskommis-
sie. Als we dit verslag zouden moe
ten gelooven, dan zijn we aan den
boord van den afgrond. We wtllen
hier alleen wijzen, zegt spreker,
op den gevaarlijken geest, welke
schuilt ln dit verslag, en we pro-
(zie vervolg onderaan volg. kol.).
IN de werkgeverskringen wil men
terug naar de deflatie. Ondanks
de groote mislukking van de poli
tiek van zoogezegde aanpassing,
met haar loonsverlagingen en haar be
perking van de sociale uitgaven, in
de krisisjaren vóór 193Ö, spannen deze
kringen zich in om er een nieuwe
proefneming mee t? wagen. Zij bekom
meren zich niet om de algemeene ver
arming van het land, die er zou uit
volgen.
Zij meenen zich slechts te moeten
leten leiden door hun vunzig egoïsme.
Hun partikuliere belangen onbeperkt
vrijwaren en zich met alle middelen
vrrzetten tegen een politiek van volks
welvaart, dat is in den grond heel hun
negatief programma.
De middelen om dat programma te
verwezenlijken werden aangegeven in
het verslag van het Centraal Indus
trieel Komitee, waaraan wij onlangs
een paar kronieken hebben gewijd.
Zij werden nog duidelijker, en heal
wat cynischer, bepaald in het jongste
jaarverslag van het bankkonsortium
.La Société générale».
Door dit verslag, wordt de politiek
van openbare werken veroordeeld, die
nochtans veel heeft bijgedragen tot de
betrekkelijke welvaart welke ons land
in de jaren 1936 en 1937 h eft gekend.
Natuurlijk vinden de heeren van de
«Société générale» dat de staat te veel
testeeren dat een lid van de demo*
kratlsche senaatsgroep argumenten
aanhaalt, die geen steek houden,
om neer te halen, wat onze arbei
ders zoo moeilijk o-pgebouwd heb
ben».
We willen niet hatelijk zijn! Maar
de leiding der kristen arbeiders, ken
de voldoende genoeg haar pappenhei
mers, waarmee ze ingescheept is,,
om over wat ze tegenkomt, niet van
ergernis en verbazing achterover te
tuimelen.
Ten onrechte worden we somwijlen
verdacht en beschuldigd, dat we met
de kommunisten aan 't zelfde hekje
bengelen. Maar de kommunisten met
een schapulier aan uit de federatie der
katholieke kringen .zijn minstens zoo
gevaarlijk als de blinde bedevaart
gangers van Moskou.
Demokratie en reaktie zijn water en
vuur! Wie daaraan twijfelt, zal zich
verbranden of verdrinken.
Er is geen andere keus.
JOS. COOLE.
sociale lasten op zich neemt. Het ver-
leenen van pensioen aan oude arbei
ders en het uitbetalen van vergoedin
gen aan de werkloozen zouden aan het
kredi?t van den staat schaden...
En de overwegingen daaromtrent
worden in het versleg van de «Société
générale» gevolgd door volgenden ver-
bijsterenden zin
«De staat moet niet, uitgaande van
gevoelens die op zichzelf lofwaardig
kunnen zijn, de verkwistende klassen
bevoordeelen ten nadeele van de
spaarzam? klassen, door op deze laat
ste de vergissingen van de eerste te
laten drukken.»
Zoo staat het er, waarde lezer. En
meen nu niet dat de verkwistende klas-
de deze zijn, die eiken dag door hun op
een weelderigen voet ingericht leven
dagelijks het schouwspel leveren van
de onrechtvaardigheid van het kapi
talisme.
Gij hebt het verkeerd voor als gü
denkt dat de vertegenwoordigers der
verkwistende klassen zijn te zoeken
onder de bezitters van de prachtwonin-
gen in de aristokratische wijken, onder
de klanten van de palaces aan de kust
of in de Ardenntn. onder de gewone
bezoekers van de sjieke restaurants en
van de nachtgelegenheden, onder de
heerschappen die er een of meer mai-
tressen op nahouden.
Neen, waarde lezer, de verkwistende
klassen, dat zijn de ezinsvaders die
adht uur op de fabriek moeten wer
ken voor 30 40 fr. en de kantoorbe
dienden die elke maand met 800 a 900
fr. naar huis kunnen gaan.
De heeren. die het verslag van de
Société générale hebben opgemaakt
vinden het een schande dat die arbei
ders en bedienden hun kolosaal loon
verkwisten, en er niet in slagen een
kapitaaltje te vergaren met het oog
op hun ouden dag of hun eventueele
werkloosheid.
Naar het oordeel van deze heeren,
zijn hoogergenoemde loonen trouwens
te hoog. Als in d? jaren 1932-1934, moe
ten de kostprijzen snel worden aange
past bij de daling van de verkoopprij
zen. En om de verkoopprijzen te doen
dalen, moeten de loonen naar beneden
worden gedrukt. De verslaggevers
van het groote Belgische bankkon
sortium zien in dat de automa
tische aanpassing van de loonen
bij het index-cijfer der kleinhandels
prijzen. die bij de meeste kollektieye
loonovereenkomsten wordt voorzien,
een rem is tegen den loondruk.
Zij willen dien rem wegnemen. Daar
om beweren zij dat «de Belgische proef
neming niet in het voord:el schijnt
uit te vallen van het principe van een
te strakken band tusschen de loonen
en de kosten van het levensonderhoud»
Zij aarzelen zelfs niet daar een be
dreiging aan toe te voegen. Zij geven
te verstaan dat men in zekere landen
waar de spaarzaamheid en de geest
van den arbeid niet werden gehuldigd,
zijn toev ucht heeft moeten nemen tot
de diktatuur.
Naar hun opvatting staan spaar
zaamheid en geest v3n den arbeid ge
lijk met sociale afbraak en het aan
vaarden door de arbeiders van de ar
beidsvoorwaarden, die de werkgevers
willen toestaan.
In minder diplomatieke taal uitge
drukt, komt de waarschuwing van de
Société Gêhérale op het volgende neer:
De demokratie kan worden geduld,
als zij geen beletsel is om onzen wil
door te drijven. Anders, is diktatuur
onvermijdelijk.
En waarschijnlijk zijn de heeren van
de Société générale reeds bereid hun
steun te verleenen aan deganen, die
korte metten wenschen te maken met
een demokratisch regime, dat hun
reaktionnair opzet in den weg staat.
Het verslag van de Société générale
doet bij den objektieven toeschouwer
zekere vermoedens oprijzen omtrent de
politieke gebeurtenissen van de jongste
weken.
Het valt aan dien toeschouwer op
dat zekere oudstrijdersvereenigingen
onder een of ander voorwendsel, in
beweging komen als het gaat om het
opzet te dienen van krachten, welke
uitstekend de kunst verstaan om ach
ter de schermen de touwtjes vast te
houden van het patriotisch Jan Klaas-
SPIn 1926 betoogden de zoogenaamde
oudstrijders tegen de demokratische
regeering Poullet-Vandervelde. In 1939
hebben zij door hun agitatie den val
bewerkt van een socialistisch eerste-
minister, die herhaaldelijk had ver
klaard dat hij niet aan deflatie zou
doen.
De aanwezigheid van het fascistisch
gespuis in de rangen van de zooge
naamde oudstrijders moet niet louter
door vaderlandsche overwegingen te
verklaren zijn.
Het is opvallend dat de zoogenaamde
oudstrijders zich kossjes houden als
het land wordt bestuurd door een reak-
tionnaire koalitie. O. D. S.
In de afgeloopen week hebben zich, op internationaal terrein, geen mar
kante feiten voorgedaan, die van aard zouden zijn den politieken toestand te
wijzigen.
Wij nemen dan ook de gelegenheid te baat de aandacht te vestigen op een
der vormen van nationaal-socialistische propaganda-methodeste meer daar
ons land en Vlaanderen in het bijzonder, er deze maal nauw bij betrokken zijn.
Het spreekt vanzelf dat de ministerieele krisis en de heroprakeling van
de taalveete, van aver den Rijn met een ongewone belangstelling is gevolgd
geworden. De ellendige en onverantwoordelijke houding der liberalen is slechts
koren geweest op den molen van de Vlaamsche extremisten, die de vernietiging
•■~an de Belgische eenheid op het oog hebben.
Ook op den molen van hun Duitsche vrienden, die op loer liggen om den
roofklauw in het hart van het Vlaamsche land te plaatsen.
In het Duitsche tijdschrift Deutschlands Erneuerung komt zoo maar
brutaal het Belgisch probleem gesteld te worden. De Vlamingen worden erin
afgeschilderd als Sudeten, die te kampen hebben voor een bestaan en die een
der takken vormen die zich destijds van den Groot-Duitschen baan hebben
afgescheiden, doch die mettertijd weer de groote volksgemeenschap kan
vervoegen.
De Vlamingen zijn Neder-Duitschersspecifieert Dr. Holscher, schrijver
van bedoeld artikel, nog verder. En hij waarschuwt tenslotte dat alle vraag
stukken, die het Duitsche volk aanbelangen, Duitsche vraagstukken zijn, die
als dusdanig alleen door de Duitsche volksgemeenschap moeten opgelost worden.
Weliswaar is dit artikel naderhand afgekeurd geworden door de officieele
kringen te Berlijn. Maar, we kennen vooreerst de waarde van dergelijke logen
straffingen. En verder het gif der onwaarheid en der vervalsching is tenslotte
Uitgestrooid en zal ongetwijfeld zijn weg vinden.
Herinner u maar even hoe met de Sudeten in Tsjecho-Slovakije is gegaan.
Systematische perskampagnes hebben inderdaad tenslotte het buitenland weten
te overtuigen dat de republiek van Masaryk een aaneengeschoten rijk was,
bestaande uitsluitend uit minderheden van verschillende nationaliteit. Ge
schiedkundige feiten zijn hierbij verdonkermaand gebleven. Niemand sprak
er over dat het oude koninkrijk Bohemen destijds opgeslorpt en onderdrukt
was geworden door het wassend Dutschtum.
Was het in dergelijke voorwaarden te verwonderen dat Engeland, Frankrijk
en de openbare meening in tal van andere landen Tsjecho-Slovakije aan den
Duitschen landhonger hebben geofferd
Waarom zouden de nazi's op het geschikte moment geen gelijkaardige
suksessen gaan nastreven in de Westelijk richting Het begin van een gevaar
lijke legende is gschapen De Vlamingen zijn Neder-Duitschers
Of onze streekgenoot en met dezen titel nu gevleid zijn of niet, komt er
minder op aan. Dat de Vlamingen protesteeren tegen deze verdachte omhel
zingen van een autoritairen buurman, is van meer belang.
Want indien niet spoedig en krachtdadig gereageerd wordt, zal de valsche
slogan van tijd tot tijd opgewarmd, uiteindelijk carrière maken.
Wij weten wel dat de strategische ligging van Vlaanderen aan Engeland
een andere realistische politiek opdringen zal dan deze in September tegen
over Praag gehuldigd. Maar zouden de Amerikanen, die meer en meer tot
de rol van scheidsrechter in Europa geroepen wordt, tenslotte in de val niet
loopen, ons een Runciman afsturen, die met de V.N.V.ers onderhandelen
zou en tenslotte weigeren in te grijpen waar het een zuivere Duitsche
kwestie geldt
Aan dit persincident dient voorloopig geen overwegend belang te worden
gehecht. Maar het belicht een der gevaarlijke methodes waarmede de totali-
tairen hun roofpolitiek dienen en voorbereiden.
Daarom ook is de verantwoordelijkheid van onze franskiljonsche liberalen
des te grooter, waar zij, door voedsel te verschaffen aan de Vlaandsche extre
misten en avonturiers, 's lands eenheid ondermijnen. Eenheid die in de huidige
uren van internationaal gevaar noodzakelijker is dan ooit om de zelfstandigheid
van de natie en de vrijheden van het volk te vrijwaren.
OP STRAAT,
IN DE TRAM
IN DE MAGAZIJNEN
IN DE CINEMA
Neem daarom, bij het kleinste voorteeken, bij het
minste gevoel van onbehaaglijkheid, een "WIT KRUISKEN
Is, als gevolg van zijn kalmeerende, koortsverdrijvende en versterkende hoedanigheden,
het aangewezen geneesmiddel in geval van GRIEP, GRIEP is inderdaad een ziekte-
toestand, waarvan de voornaamste kenmerken zijn: hoofdpijn, stramheid, koorts en een
algemeen gevoel van vermoeidheid.
GRIEP, RHEUMATISCHE PIJNEN, HOOFDPIJN,
HET WIT KRUIS TANDPIJN, ZENUWPIJN, PIJNLIJKE MAAND-
STONDEN, ZENUWINZINKING
VERSCHILLENDE VORMEN DEZELFDE INHOUD
Of PR0E1D00S VAN 8 POEDERS
Of DOOS VAN 24 POEDERS
DE EAMILIED00S VAll 48 POEDERS
OE KOKER VAN
14 LBLEHEN i
11 h.
DE ALUMINIUM KOKER VAN
12 CACHEISi 4 E>.
IN AlLE APOTHEKEN
LABORATORIA TUVPENS ST. NIKLAAS-WAAJ
WE zijn eindelijk weer een re-
geeringskrisis te boven ge
komen
't Is niet zonder moeite
gegaan en de samenstelling draagt er
den stempel van.
De liberalen die de regeering Spaak
om de alomgekende reden hebben ten
val gebracht, maken er geen deel van
uit.
Z:o erg in onze oogen is dit toch
niet; en het ware wellicht niet onge
past dat men in de toekomst ietwat
meer leerde regeeren zonder de libe
ralen.
Maar zulks hangt niet zoozeer van
ons, socialisten, af, dan wel van de
katholieken.
Het is inderdaad de konservatieve
vleugel van de katholieke groepeering
die het moeilijk over het hart krijgen
kan, zander de liberalen de regeerings-
teugels te hanteeren.
En dit laat zich begrijpen.
Reaktionnaire en konservatieve ele
menten schuilen gewoonlijk onder een
zelfde dak zoodat het ons geen zier
moet verwonderen dat de struikelblok
in heit uitschakelen van de liberalen
eigenlijk gelegen lag bij het katholieke
blok.
Maar de toestanden zijn somwijlen
den wil van de menschen te sterk. En
hieraan is men ook onderhevig ge
weest in de katholieke groepeering.
In een of anderen zin moest er een
regeering komen, zou er een regeering
komen, zei de kabinetsvormer Pierlot;
er het is wellicht, geplaatst voor dit
soort ultimatum, dat men heeft ge
zwicht en tenslotte er heeft aan toe
gegeven dat een min of meer twee
ledige regeering (katholiek-socialisti
sche) zou tot stand gebracht worden.
Dit wijst er reeds op, dat de samen
stelling niet in een geestdriftige stem
ming noch in een warme atmosfeer is
gebeurd. Verre van daar. Heit is meer
geweest een toegeven gedikteerd door
de omstandigheden.
Zelfs van socialistische zijde is het
niet met een licht gemoed dat men
naar een dergelijke regeeringskombi-
natie is gegaan.
Maar hier moeten wij dan toch on
middellijk aan toevoegen, en er zelfs
nadruk op leggen, dat wij, socialisten,
geen enkele moeilijkheid voor het vor
men van een iregeering in den weg
hebben gelegd en dat wij steeds erom
bezorgd zijn geweest zoo spoedig mo
gelijk de regeeringskrisis op te lossen
Niet zoozeer om in de regeerings-
kombinatie betrokken te worden, dan
wel om het land van een nadeeligen
en schadelijken invloed en terugslag
te bevrijden.
In deze hebben wij niets anders ge
daan dan gehoor gegeven aan onze
politieke roeping en aa.n het verant
woordelijkheidsgevoel dat mede zoo-
Uit het Jaarverslag van de Skodafa-
brieken te Praag over 1937 blijkt dat de
omzet sterk is sestegen. De bedrijfswinst
bedroeg 240.6 millloen kronen tegen 164
millioen ln 1934. wat een dividend van
72 kronen per aandeel beteekent tegen
61,50 kronen vorig jaar.
Hoe moeten de aandeelhouders lachen
om dit beschreienswaardig teeken des
tïjds. I
Maar een wielrijder ls altijd zeker van
zijn dividend, wanneer hij verzekerd Is
tegen de ongevallen der baan
Wielrijders, mits een jaarlijksche pre
mie van 25 frank net is uw burgerlijke
verantwoordelijkheid gedekt tot een be
drag van 50.000 fr. maximum Een bijge-
-oegde DOlis «Individueel-Rijwiel». mits
een Jaarlilksche premie van 30 frank
waarborgt u daarenboven:
20.000 fr. ln geval van doodelijken
afloop:
20.000 fr. ln geval van volledige blli
vende Invaliditeit;
10 fr. per dag ln geval van tijdelijke
werkonbekwaamheid
LA PRF.VOYANCE SOCIALE
31, Luchtscheepvaarthof, Brussel
Ls gespecialiseerd ln deze verzekeringen
wel als bij welkdanige staatsburgers
op onze schouders drukt.
En we gelooven dat land en volk
het zuilen weten te waardeeren, dat
wij het hoogste volksbelangen-begrip
boven gelijk welk andere zaak weten
te plaatsen
We zouden er ons natuurlijk heb
ben kunnen in vergenoegen met eiken
regeeringsvorming die niet naar onzen
hartewensch ging, -onmogelijk te ma
ken. Maar dit zou de volkszaak, waar
voor wij opkomen in niets hebben ge
baat. Integendeel geschaad.
Welnu, wij hebben ons aan zulk
kleinzielig politiek gedoe niet willen
overleveren. Zooiets laten we aan do
liberalen, of ook nog aan zekere ka
tholieke konservatieve personnages
over.
Het belang van het volk vergt te
genwoordig van ons, dat wij alles in
het werk weten te stellen om te voor
komen en te vermijden, dat wij het
lund in een chaotischen toestand)
zouden laten vervallen. En daarom is
het, dat wij onze verantwoordelijkheid
opnemen zooals het behoort.
Niet met een licht gemoed, zeker
niet, maar bewustvol en plichtbesef-
fend.
Het land moet toch geregeerd v;or-
den. En vermits wij voor een belang
rijk stuk de lotsbestemming van ens
volk in handen hebben, zoo aarzelen
wij geen oogenblik in deze te hande
len zooals het behoort.
Gewis zal het niet een pad van ro
zen zijn dat onze afgevaardigde minis
ters zullen te bewandelen hebben; dit
weten wij zo:> -goed als wie ook. Maar
de moeilijkheden schrikken hen niet
af. Wat meer is. Zij voelen zich ge
sterkt door den verzekerden steun van
de aangesloten leden en van een groot
gedeelte der arbeidersbevolking.
Men zal het inderdaad manhaftig,
moedig en krachtdadig vinden, dat
onze socialistische gemandateerde mi
nisters zich de ondankbaarheid en
verantwoordelijkheid niet ontzien van
de taak die hiun in deze regeering
Pierlot te wachten staat.
Maar er zullen wellicht ook andere
meeningen gekoesterd worden. Deze
van het laatsnemen in de oppositie.
Doch wij meenen ernstig dat het niet
waardig zou zijn van onze partij,
thans uit gemakzucht of om welke
andere reden o.:k, plaats te gaan ne
men in de oppositie en ons alleen
maar aan de gemakkelijke rol van kri-
tiekers over te geven.
Neen, <iit zou geen exkuus vinden
in de oogen van onze menschen.
En het is niet cimidat de libe
ralen het leven van de regeer.ng
Spaak hebben onmogelijk gemaakt,
dat wij nu op onze beurt andere re
geeringen het moeilijk of onmogelijk
moeten maken.
We moeten weten verstandiger to
handelen dan dit, en we moeten ten
allen tijde het hoogste volksbelang
weten te dienen.
Welnu, eenieder zal er moeten mede
instemmen dat het belang van het
:ogen,blik ons oplegt van het regee-
ringsbeleid deel uit te maken. Natuur
lijk in zooverre dat het regeerings-
beleid zich niet regelrecht tegen heb
volksbelang zelf gaat keeren.
Dan ja. moest dit het geval zijn,
dan zou 'onze houding zich vanzelf
wijzigen en zou de toestand ons opleg
gen terug in de oppositie te treden
:m een gevaar uit al onze krachten to
bekampen en te bestrijden. Maar
zoolang dit het geval niet is, hebben
wij geen reden om anders te hande
len.
Bijgevolg blijft onze plaats in de
regeering.
Aan onze kameraden ministers zeg
gen wij Hebt goeden moed.
Een lastige taak wacht u; maar met
den steun en de medewerking van ons
allen kunt ge de moeilijkheden trot-
seeren en te boven ki:men.
Verloren gegane tijd dient ingewon
nen te worden en een groot werkveld
dient -beploegd te worden.
Gij hebt een overgangsfaze te door
worstelen, waarvan veel afhangt voor
ons land.
Tracht deze taak met eere te ver
vullen en tot voldoening v-an eenieder.
Uw ploeg is daartoe sterk genoeg.
En onze wensch gaat met u.
J. DE CONINCK.
