Steeds socialistisch et geer en
WEG MET DE
BLOEDZUIGERS
DE B.W.P. EN DE
MIDDENSTAND
WEEK
PARLEMENTAIRE
SYSTEMEN MOETEN
BEOORDEELD WORDEN
NAAR HUN UITSLAGEN
Hu^VIGO
POLITIEK WEEK-END
Vtyo^
Hebben Sowjet-Rusland en Nazi-Duitschland
een einde gemaakt aan de kapitalistische
uitbuiting?
De anti-kapitalistische stokpaardjes van
de diktatorialen
SOWJET-RUSLAND
DE NIEUWE
«CLASSE DIRIGEANTE»
NAZI-DUITSCHLAND
Vraagstukken van den middenstand
ONS WEKELIJKSCH
BULLETIN DER
FAILLISSEMENTEN
REGENSCHERM
(Zie begin blz. 1).
WÊfmimè,: mm
Voor Allen - 14 Mel 1939=
Wij zijn uit de regeering eti we ble
ven er uit omdat we het zelf wilden.
Wij blijven niettemin een regeerings-
partij, op voorwaarde dat zulks betee-
kent dat wij ons bereid verklaren en
er ons op voorbereiden om als partij
een politiek te verdedigen, die over
een stemt met de belangen van de
meerderheid van de bevolking.
Gansch onverwacht wordt ons een
tegenheid gegeven te toonen wat we
willen - door de bedreiging die geuit
werd, om van 1 Juni a. s. af zes ko
lenmijnen te sluiten omdat die putten
gedurende 1938 een verlies gaven van
twaalf millioen.
Hoe die winst- en verliesrekening
opgemaakt werd laten we buiten zaak;
onthouden we alleen maar dat het
sluiten van die putten 4.000 mijnwer
kers op straat werpen zou.
Kd. Delattre, gewezen minister en
geweizen nationale sekretaris der mijn
werkerscentrale .bekampt die sluiting
door er op te wijzen, dat zulks geen
oplossing is. Hij verdedigt zijn stand
punt door er op te wijzen dat voor
het jaar 1937, de kolenmijnen een
winst verklaarden van zeshonderd ze
ven-en-veertig millioen er waren dan
ook putten, die drie millioen verlies
gaven. Is dat een reden om de arbei
ders in die mijnen werkzaam, tot
werkloosheid te doemen?
«La Liibre Belgique» verdedigt de
mijnbarons en zegt, dat de vakbonden
zielf de schuld zijn van de geleden ver
hezen. Haar argumenten zijn: de so
ciale lasten en haar oplossing bestaat
er in die lasten te verminderen en de
arbeiders terug 48 uur te doen wer
ken.
D» «Liibre» geeft ndchtans toe dat de
steenkool te duur verkocht wordt in
gevolge de te hooge winsten van de
nijveraars en dat sommige nijverhe
den kapot gaan door die hooge prijzen.
Juist zoo is de toestand en wijzelf
hetlben dat reeds herhaalde malen
aangeklaagd.
Maar hoe dan er uit geraken? Wij
moeten er om te beginnen het land
op wijzen, dat de steenkool den eigen
dom is van het land. Dat de kapitalis
ten die de mijnen in handen hebben,
het door hen belegde kapitaal mis
schien reeds tienmaal terugkregen on
der vorm van dividenden, dat dus de
bevolking en de nijverheid den eisch
moeten stellen de mijnen over te ne
men, opdat ze in 't belang van het
volk zouden uitgebaat worden.
Denk toch eens na zeshonderd ae-
ven-en-veertig millioen stemt overeen
met het loon van 65.000 mijnarbeiders
voor een gansch jaar. Die 647.000.000
frank werden uitgekeerd als dividend
voor één enkel jaar. Met hoeveel mil-
lioenen gingen de beheerders dan nog
loopen?
Zulke toestand kan toch niet blijven
duren en ganseh de bevolking zal dit
begrijpen.
Neen, niet gansch de bevolking. De
bankiers niet, de groote aandeelhou
ders ook niet.
Een even groot schandaal dat du
ren blijft is dit der elektriciteit. Ja,
nu spreekt men van 5 extrabelas
ting op de winst- en men schat dat
zulks 40 millioen zou opbrengen.
Begrijpt men dan niet dat men te
vens toegeeft dat de nog niet belaste
winst dan achthonderd millioen moet
bedragen.
Gaat men ook dat blijven dulden?
Zal onze partij tijdig genoeg inzien,
dat die twee vraagstukken, steenkool
en elektrische stroom werkelijk levens
kwesties zijn voor een land, zooals het
onze
We moeten, schreef kd. Balthazar,
een aktieve ekonimische politiek heb
ben. Dat b° niet alleen nieuwe werk
gelegenheid scheppen, dat is ook iede
re hinderpaal uft den weg ruimen, die
een heropleving der nijverheid in den
weg staat.
Welnu de kolenmijn- en elektrici
teitsbarons zijn de bloedzuigers die de
besite krachten van de nijverheid weg
nemen.
De jacht naar meer winst in het
eene doodt het andere. Meer en meer
werkloosheid is het gevolg.
Dat de mijnwerkers dus moedig
vooruitkomen met goede oplossingen;
gansch de bevolking zal hen steunen.
ROEFFEL.
HET hoeft erkend te worden dat
de nazi-propaganda op zeer
sluwe wijze de anti-kapitalisti
sche gevoelens van breede Duit-
sche volkslagen heeft weten op te van
gen en aan te wenden tot het verove
ren van de macht.
Vooral de nazi's uit de beginperiode
van Hitier geloofden op te trekken
tegen het alom gehate hyper-kapita-
lisme dat overal de arbeidende standen
tyraniseert. Hitler had deze afrekening
in het vooruitzicht gesteld en wat
Hitier belooft, is... evangelie Zoo
blind moet hun vertrouwen in den
«führer» geweest zijn- dat zij anti
kapitalistische en anti-marxistische
strijdliederen dooreen uitgalmden ter
wijl zij in de zware vrachtauto's van
staal, chemie, bier... en andere onge
kroonde kapitalistische koningen van
parade naar parade werden vervoerd.
De S. A. die oorspronkelijk bestond
uit arbeiders, ook in de fascistische
hiërarchie zijn de «standen» streng
van elkaar gescheiden, heeft van
Hitier nooit het sein tot uitroeiing van
het hyper-kapitalisme gekregen. Velen
van dé S.A. revolutionnairen die Hitier
op zijn woord geloofden, versukkelden
als «verpleegden» in de koncentratie-
kampen of werden wegens «verraad»
gezelf moord.
Ook Sowjet-Rusland stelde zich ten
doel de kapitalistische uitbuiting op te
heffen. Laat ons eens kijken wat daar
van in beide diktatoriale landen te
recht gekomen is.
Wij voelen een groote vereering voor
hen die in 1917 afrekenden met het
barbaarsch tsarendom en met de mi
litaire expedities die de Russische re
publiek wilden vernietigen. Het zal een
eeuwige schande zijn voor de Wester-
sche demokratieën de helpende
hand te hebben verleend aan hen die
Rusland terug onder den knoet van
het tsarendom wilden brengen. Dat
was geen niet-inmenging
Deze vereering voor de mannen als
Lenin en zijn helpers belet ons niet
objektief te oordeelen over de uitsla
gen van twintig jaren Sowjet-bewind.
Bij voorbaat stellen wij ons zeer wan
trouwend tegenover de hulde-refrein-
tjes van de verknechte diktatoriale
propagandacentrales. Ook zullen wij
ons niet verliezen in detaildiskussies
maar een antwoord geven op de vraag
of Sovjet-Rusland, een einde gemaakt
heeft aan de kapitalistische uitbuiting.
Zeker, de U.R.S.S. heeft op een ra-
dikale wijze de kapitalistische onteige
naars onteigend. Buiten de «koulaks»,
dat zijn landbouwondernemers, zijn er
in Rusland geen fabriek, bank of an
dere nijverheidsondernemingen die be-
hooren tot het privaat-initiatief.
Wij mogen dus zeggen dat het kapi
talisme (het privaat-kapitalisme) in
Sowjet-Rusland geen bezit en ook geen
macht meer heeft. De produktiemid-
delen zijn in het bezit van den Staat.
Die Staat noemt zich kommunistisch,
ja, zelfs socialistisch!
Maar wat gebeurd er met de «meer
waarde», dat is de opbrengst van den
arbeid welke niet aan den arbeider
wordt uitbetaald en onder kapitalis
tisch beheer aan de vingers van de
kaoitalisten blijft plakken?
Gezien in Rusland die kapitalistische
kaste uitgeroeid is. zal de levensstan
daard van het volk toch wel in een
gevcslige mate verhoogd zijn!
Niets daarvan! Buiten de specia
listen ontvangen de arbeiders nog al
tijd zeer schamele loonen. die hen niet
toelaten zich ordentelijk te kleeden,
te eten of gezonde en voldoende
woningruimte te betrekken. Dat' zijn
de bevindingen van betrouwenswaar-
dige onderzoekers.
Dat zijn de kommünistische partij-
funktionnarissen. de geweldig toege
nomen bureaukratie en de specia
listen. Hun loon verschilt op een op
merkelijke wjjze van dat der eenvou
dige arbeiders en laat hen toe te leven
op een ordentelijken levensvoet. In
Rusland is het gevaarlijk verschijnsel
van de kastevorming ingetreden, dat
zich meer en meer verwijdert van de
kommünistische gelijkheidsbeginselen
en een eigen kastegeest met het
daarmee gepaard gaande konservatis-
me in het leven heeft geroepen.
Alleen dat bevoorrecht deel van de
Russische bevolking is in staat te ge
nieten van de lofbare kultureele ver
wezenlijkingen.
Waar gaat dan het reuzendeel van
de door de arbeiders geschapen meer
waarde» naartoe?
Buiten het deel dat naar de «classe
dirigeante» gaat, offert Rusland ont
zaglijk veel aan grootsche industrieele
werken. Maar na een paar jaren
zijn ook deze fabrieken, machines,
enz.... weeral verouderd zoodat er een
gedurige vernieuwing en aanpassing
vap het materiaal noodig is. De
Sowjet-industrie is het nieuwe vat der
Danaïden, dat nooit gevuld geraakte,
omdat het geen bodem had.
Rusland heeft verwisseld van «classs
dirigeante» en in de plaats van het
privaat-kapitalisme is er het staats-
kapitalisme gekomen... en de uitbui
ting van den arbeider is blijven
bestaan. «Het gouden kalf» heeft er
de plaats moeten ruimen voor den
nieuwen afgod «de machine».
Voegen wij daaraan toe. dat een dik
tatoriale politiestaat een zeer duur
instrument is. Het fatale is nu dat dit
regime daartoe leidt, want niet alleen
de buitenlandsche vijand moet op af
stand gehouden worden, maar elke
opstand tegen het regime moet van
in den kiem kunnen gesmoord wor
den... Vandaar de durende en toene
mende zelfverminkende «zuiverings-
akties».
De luidsprekers van Goebbels ver
spreiden over de wereld de bewering
dat er in Duitschland geen werkloozen
zijn. Natuurlijk is dat zoo, want alle
beschikbare krachten steken er in het
«militair-apenpak». of zijn werkzaam
voor de oorlogsvoorbereiding.
Een andere nazi-mythe die opgeld
maakt, is de bewering, dat Hitier af
gerekend heeft met het hyper-kapi
talisme. Niets is minder waar.
Werden in Dviitschland de groot
kapitalisten onteigend en werd een
einde gemaakt aan de uitbuiting
Neen
De groot-kiapitnlisten zijn er nog
steeds in bezit van de voortbrengstmid-
delen.
Er is weliswaar medezeggenschap
van den Staat wat betreft de hoe
veelheid en de aard van de preduk-
tie. Ook moet er een belangrijker deel
van de winst aan den fascistischen
Staat worden afgeleverd.
Die inkomst gaat naar de fascis
tische instanties, die als politiestaat
zich steeds op oorlogsvoet tegen den
binnen- en buitenlandschen vijand
bevindt.
De kapitalisten werden er niet ont
eigend. de voortbrengstmiddelen be-
hooren hen steeds toe. De uitbuiting
van den arbeider is nog verdubbeld,
want ook de Staat eischt nu een
leeuwenaandeel op van de meerwaarde
De levensstandaard van den Duit-
schen arbeider is met 40 t.h. ongeveer
gezakt
De diktatuur heeft dus noch in
Sowjet-Rusland, noch in nazi-Duitsch-
land een einde gemaakt aan de uit
buiting.
Voor nazi-Didtschland zijn er be
zwarende omstandigheden te pleiten,
want daar werd welbewust bedrog ge
pleegd tegen de anti-kapitalistische
volkslagen, waarbij ook de kleine bur
gerij begrepen is.
Het diktatoriaal regime heeft in zijn
verschillende toepassingen bewezen
niet doelmatig te zijn tot vestiging
van meer vrede en volkswelvaart.
TUUR DE SWEEMER
Makker P. Alleene van Blankenber-
ge stuurde ons enkele weken gel den
een brief die wij tekstueel opnamen
in Voor Allen».
Dit hoeft onzen vriend aangemoe
digd tot het schrijven van een artikel.
Opnieuw nemen wij het tekstueel over
en dit om twee red men:
1. Omdat het artikel van P. A. ons
zeer veel genoegen doet en wij het
zeer interessant vinden.
2. Opdat het andere Iszers zou aan
wakkeren eveneens hun meening neer
te pennen.
Wij verzoeken echter onze gebeur
lijke korr-spondenten zich niet te be
perken tot het vraagstuk van de
B.W.P. en de middenstand, doch ook
over andere algemeene vraagstukken.
Waarom zouden wij niet een rub-iek
kunnen openen: Wat wij tuenschen».
en waarin om de beurt herbergiers,
winkeliers en ambachtslieden aan het
woord zouden komen
Allo lezers middenstanders, wie
neemt eens de pen op.
J. C.
Vriend Claeys heeft mjjn schrijven
in «Voor Allen» doen verschijnen, ter
wijl het met dat doel niet geschreven
W03.
Ik voel mij nu verplicht verder en
duidelijker mijne persoonlijke opvat
tingen uiteen te zetten wat be
treft; het vraagstuk van den midden
stand en de B.W.P.
Ik zegde dat tijdens de aktie van
het Plan van den Arbeid, de burgerij
tot ons kwam. Zij voelde dat er iets
voor haar bestemd was in die volks
beweging. Ik zal u zeggen, dat in
meer dan eene plaats in Vlaanderen,
de burgers de plaatselijke partijleioers
bezochten met het verzoek, dat vriend
de Man, afzonderlijke vergaderingen
zou beleggen om het Plan van den
Arbeid uiteen te zetten in verhouding
met de burgerij.
Zelfc hebben dergelijke vergaderin
gen plaats gehad. Dit gaf mij nog
meer de overtuiging, dat er in de
burgerij vruchtbare grond lag voor
het socialisme.
Opeens vereischte de omstandighe
den, dat onze partij hare verantwoor
delijkheid opnam. Als staatspartij
schrikten zij daar niet van terug en
trad in de regeering, maar ook het
dynamisme dier grootsche volksbewe
ging was lam gelegd.
Rex, kwam te voorschijn, richtte
zich in het bijzonder tot den midden
stand, intellektueelen en landbouwers,
en bij de eerste verkiezing stond elkeen
verbaasd over den uitslag.
Wij bleven voorts onze verantwoor
delijkheid als een eerlijke staatspartij
getrouw, tot aan het oogenblik. dat
het reaktionnaire blok van alle kleur
en geur, het den geschikten tijd oor
deelde het zonder ons te kunnen klaar
spelen. De Kamers werden ontbonden
en met vereenigde kracht van geld en
pers vocht het reaktionnaire blok zich
op de burgerij als om een kudde scha
pen, met als eenigen vijand, het socia
lisme.
Ze zijn gelukt, de burgerij is terug
naar het liberaal of klerikaal kamp
gekomen. Ze zijn als een verdwaalde
kudde terug gekeerd van waar zij ge
komen waren. Zij werden niet positief
-esteund, door het feit dat men tegen
over hen te onverschillig bleef bij hun
zoeken naar nieuwe wegen.
Nochtans staat het vast als een paal
boven water, dat het niet de liberalen
of katholieken zullen of kunnen zijn,
om het vraagstuk van den midden
stand op te lossen.
De redding van den middenstand is
alleen te bereiken in de rangen eener
sociale demokratisehe volksparty waar
ook geene tegenstellingen zijn.
De tegenwoordige maatschappelijke
ontwikkelingsgang is toch wel het
wapen dat ons ter hand geleverd
wordt, om hand- en geestesarbeiders,
la dbouiwers en middenstanders, intu-
lektueelen en kunstenaars door een en
dezelfde beweging naar het einddoel
te voeren, om te komen tot een nieuwe
maatschappij waar door orde en rege
ling, de vrede, welstand en vrijheid
heerschen zullen voor allen!
De ekonomische ontwikkeling der
maatschappij, samentrekking der ar
beidskrachten en het opeenhopen der
kapitalen in een en zelfde richting en
doel, vermindert op aanzienlijke wijze
het getal handarbeiders en verhoogt
op schrikbarende wijze het leger der
werkloozen.
Het kapitalisme in zijn onverbidde
lijke konkurrentiestrijdschakelt in
werkelijkheid den middenstander uit,
ontneemt hem zijn arbeidsmiddelen;
vervangt die door steeds sneller pro-
duceerende mekanieken en zoo wordt
den middenstander vervormd tot een
nieuw knechtschap met verantwoorde
lijkheid en vernedering.
Het kapitalisme in zijne verovering
om winst en altijd winst, waaraan
geen grenzen bepaalt, maakt onder
onze oogen, van den middenstander
een vertegenwoordiger der trusten en
monopoliën.
Als lokmiddel, waardoor in feite
zijn aühar.kelijik''i;id vergroot, geelt
het kapitalisme hem huisvesting met
meubelen, licht en vuur met daar
boven een zooveel ten honderd op den
verkoop.
Onderzoek den foes tand der herber
giers. kleer- en meuibelrnagazijnen,
kruideniers enz., tot- zelfs sipekke-
winkels en overal zal men vaststellen
dat op die wijze den middenstander
in het leger der lcontreCakenden te
rechtkomt.
De landbouwer wordt op een andere
wijze door het kapitaal aan de schro
melijke uitbuiting onderworpen, met
gevolg dat de onterving der arbeids
middelen de kleove vergroot tusschen
bezitters en bezitloczen.
In de tegenwoordig» kapitalistische
wanorde wordt de levenskracht, voor
een hcoger en schooner volksleven,
die het werk is onzer schrijvers, dich
ters en kunstenaars, aan banden ge
legd.
Dj ekonomische ontwikkeling leidt
naar een stelselmatige vergrooting van
overprod'Uktie. ja, bestendigt de kri-
sissen en volksarmoede, en temidden
dezer maatschappelijke wanorde ver
scherpen mist den dag de tegenstel
lingen tusschen die twee klassen het
kapitalisme en al de andere produk-
tieve lagen der samenleving.
Den arbeid, bron aller rijkdom,
wordt door grenzelooza uitbuiting in
een positie van vernedering gesteld,
wordt den strijd verscherpt tusschen
de klassen, tot den dag der opheffing
der klassen zelf.
Het is de plicht der partijleiding,
zich met ai haar macht en gezag op
dit soort loonarbeiders te werpen, hun
voorhouden dat alleen de sociale de
mokratisehe doeleinden bij machte
zijn het hoofd te bieden aan de ekono
mische ontwikkeling, en in plaats der
tegenwoordige wanorde van uitbuiting
en oorlog, door een regeling in de
voorttorengstwijze. de verdwijning der
voorrechten, te komen tot een n'euwe
maatschappij, gebouwd op de puin-
hoopen der kapitalistische en waar
het levensrecht van allen zal gewaar
borgd zijn. waarin begrepen den
middenstander, intellèktueel, landbou
wer, dichter en kunstenaar.
Voorwaarts, de redding op, door te
ijveren voor een sterke soeiaal-demo-
kratisohe volksparty'.
Pr. ALLEENE.
Faillissementen in België. wer
den over de week eindigende op 5 Mei
1939 in België 12 faillissementen uit
gesproken, tegenover 4 over hetzelfde
tijdperk van het vorige jaar.
Uitgesproken faillissementen per
branche, gedurende de week van 28
April tot 5 Mei 1939 8 diversen, 1
meubelhandelaar, 1 hoedenmaakster,
1 kapper, 1 wisselagent.
In totaal werden er van 1 Januari
tot 5 Mei 1939 in België 268 faillis
sementen uitgesproken, tegenover 231
over hetzelfde tydperk van 1938.
Konkordaten. Van 1 Januari tot
5 Mei 1939 werden in België 92 aan
vragen ingediend tot het bekomen van
een konkordaft en 33 aanvragen geho
mologeerd tegenover respektievelyk 80
en 45 over hetzelfde tijdperk van
1938.
Protesten. Over de week eindi
gende op 5 Mei 1939, werden in België
2131 protesten geregistreerd tegenover
1815 over hetzelfde tijdperk van '38.
Van 1 Januari tot 5 Mei 1939 werden
in België -38.907 protesten geregis
treerd tegenover 32.194 over hetzelfde
tijdperk van het vorige jaar.
Het regenscherm is van Chinee-
sche afkomst. Van Ohina ging deze
naar Indië over en verder naar
Afrika en dan naar Griekenland*.
Eerst in het midden der 12e eeuw
werd het regenscherm door de Por-
tugeezen in het overige van Europa
ingevoerd. Het regenscherm onzer
voorvaderen was een omvangrijk,
zeer ingewikkeld toestel dat een go-
wicht had van vijf tot zes pond en
zeer dikwijls van vader tot zoon
overging; een familiestuk dus.
VG 141.1251 BFU SA VONNERIES LEVER FRÊRES. BRUXELLES
Ge ziet dus reeds hoe men de
werkzaamheden van den vakbond
aan banden wil lengen.
En verder De overeenkomst
moet bepalen dat men, vóór elke
werkstaking of elke Jock-out, ver
plicht is zich tot verzoening of
scheidsgerecht te voorzien oor een
rechtsmacht, daartoe door de par
tijen in onderling overleg ingericht.»
En daar die rechtsmacht in meer
derheid uit nietxvertegenwoordigers
van de arbeiders zou bestaan, zou
de vakbond stelselmatig in het onge
lijk worden gesteld.
Daarbij zou het recht tot staken,
het sterkste wapen van den arbei
der, enorm verminderd worden.
Wat zeggen de liberale syndikalis-
ten daarvan
Het is waar dat die moeten
fluiten zooals de liberale patroons
zingen.
EEN wetsontwerp, onderteekenti
door de vertegenwoordigers van
de katholieke, de liberale en de
socialistische partijen, voorziet
de afschaffing van de officieele
reglementeering van de prostitutie.
Uitstekend. Maar dan moet men ook
door de volksgezondheid overal
voorbehoedingsdispensaria doen op
richten.
Litvinof, de Russische volkskom-
missaris v. Buitenlandsche Zaken,
die jarenlang de Russische buiten
landsche politiek leidde is afge
steld geworden. Is hij in miskre
diet gekomen, of wil men een
koersverandering in de buiten
landsche politiekLitvinof was een
der eerste bolsjewisten, die samen
met Lenine en Staline vóór den
oorlog de revolutie van 1905 voor
bereidde. Hij gaf blijk van een
zeer grondige kennis der diploma
tieke toestanden. Was hij miste
vreden over de houding der kom
münistische partijen in de Euro-
peesche landen en werd hij niet
gevolgd door Moskou Wilde hij
de ontbinding dezer kommünisti
sche partijen De toskomst zal
uitwijzen wat er eigenlijk geschied
de in Rusland, met de vervanging
van Litvinof.
Een typische foto opgenomen vóór de Eén Mei-betooging te Gent. De
roode stormvlaggen rond het groot kanon Dulle Griet Symbolische
opname. Moesten alle menschen het begrijpen en de socialistische idee
volgen, dan zouden de kanonnen bedolven worden onder de roode vanen
en de broederlijkheid een hoogsten welstand doen heerschen op aarde.
LEZER Is er 'n slechte geur in
de lucht Jan?
JAN 't Is te hopen dat het er
daarboven niet zal stinken.
LEZER Zijt ge óbservateur ge
worden bij de territoriale wacht?
JAN Ah! Ja, de nieuwe garde-
civique tegen de luchtbommen.
LEZER Gij lacht gij daar nog
mede.
JAN Ik moet er toch niet om
weenen.
LEZER En wat denkt gij van die
gansche kwestie
JAN Ten eerste dat men alles
zou moeten doen om te beletten dat
men naar onzen kop zal mikken met
die gevaarlijke bonbons.
LEZR Hoezoo
JAN Door ons aan te sluiten bij
het blok van de Westersche demo
kratisehe landen.
't Is maar als er een sterk blok
zal bestaan, dat Hitier zijn mond
wat zal dichtdoen en 't poeder niet
doen ontbranden. Daarbij, als men
maar een beetje de tanden toont is
hij al wat braver.
LEZER Dat is zoo. Maar denkt
gij dan niet dat er toch iets moet
gedaan worden om de burgerlijke
bevolking te beschermen
JAN Zeker. Maar men moet niet
in overdrijving vallen. Bijvoorbeeld
niet denken, dat men zoo maar op
een uurke tijd een gansche groote
stad zou kunnen platleggen en alle
menschen doen stikken met de gas
bommen.
LEZER is er dan geen gevaar
JAN Jawel. Vooral in ae steden,
zelfs bijna uitsluitend in de steden.
LEZER En wat kan men doen
JAN In de eerste plaats zou men
groote kwantiteiten gasmakers moe
ten maken.
LEZER Dat gebeurt nu, schijnt
het.
JAN Maar een beetje meer
spoed zou niet slecht zijn. Wat erg is,
is het feit ddt men in ons land nog
geen speciale maskers heeft gemaakt
voor onze kinderen.
LEZER Om bijna niet te geloo-
ven.
JAN Het is toch zoo. Onze partij
genoot Buset klaagde dit aan in de
Kamer. Als ik met mijn vrienden,
de socialistische gemeentebestuur
ders spreek, dan klagen ze bitter.
LEZER Waarovr?
JAN Dat ze geen bepaalde en
juiste inlichtingen krijgen. Dat ze
niet weten hoe men hun de toelagen
zal uitbetalen om goede maatrege
len te kunnen treffen.
LEZER En welk zijn die maat
regelen dan
JAN Wel, vooral stocks aanleg
gen van zandzakkn, en van sterke
gegolfde stalen platen. Daarmee kan
men enorm veel doen. Voeg daarbij,
het materiaal voor de brandweer
korpsen dat moet aangevuld wor
den.
LEZER Een ander produkt van
de nazi-beschaving de brandbom
men.
JAN Die ze zoo gretig hébben
uitgeworpen op de Spaansche ste
den. Er is gemis aan samenwerking
in al die diensten, die met de lucht
bescherming bezig zijn.
LEZER Een beetje op zijn Bel
gisch.
JAN Heel zeker! Maar wijzelf
lijden aan deze kwaal.
LEZER Hoezoo
JAN Wel, ik zei tegen mijn
vrouw, dat het goed waren den
zolder leeg te maken, en toen ant
woordde ze mij «Zeg, geestigaard,
ge kunt gij dat zelf doen. waarom
zou er nu juist een bom op ons hui
zeken vallen?
LEZER 'k Geloof dat ik hetzelf
de antwoord zou krijgen.
JAN 'k Ben er van overtuigd.
Maar alle gekheid op een stokje,
het is toch hoog tijd, dat de regee
ring ingrijpt.
LEZER Zal Gutt betalen daar
voor
JAN Hij kan wel nieuwe een-frank-
stukken uitgeven, die nu te klein
zijn om in alle automatische tele joon-
en apparaten te steken.
LEZER Dat is zeker weer om te
bezuinigen
JAN We moeten niet loslaten. En
onze vrienden hébben het tn de kom
missie van Landsverdediging zeer
duidelijk gevraagd. Er meet ingegre
pen worden om onze burgerlijke be
volking te beschermen. De publieke
opinie eischt het en ze heeft gelijk.
Het antwoord is nu aan de regee
ring.
Enkele katholieke volksvertegen
woordigers legden een wetsont
werp neer om het aantal volks
vertegenwoordigers van 202 op
134 terug te brengen.
Maar ze willen den Senaat behou
den, en later zelfs het algemeen
kiesrecht uitschakelen voor den Se
naat.
Het ligt er al te dik op dat die
katholieken kunstmatig in een der
Kamers een katholieke meerderheid
willen instellen.
Men kent het socialistisch voor
stel, dat aan duidelijkheid niets te
wenschen overlaat.
De Senaat afschaffen en vervan
gen door een ekonomischen raad.
Het aantal volksvertegenwoordigers
laten op 202.
DE zoon van Napoleon Devèze
heeft het wetsontwerp van
vader Devèze over de gemeen
schappelijke arbeidsovereen
komsten terug ingediend. De appel
valt niet ver van den boom en in zui
ver reaktionnairen grond.
Men begrijpt niet goed waarom
dit wetsontwerp terug wordt inge
diend, vermits het Parlement geroe
pen is uitspraak te doen over een
wetsontwerp betreffende de beroeps
organisatie, waaronder ook de rege
ling der kollektieve kontrakten be
grepen is.
Uit het ontwerp van Michel De
vèze nemen we het volgende dat
goed den geest ervan weergeeft.
De gemeenschappelijke arbeids
overeenkomst verplicht de kontrak-
teerende vakvereeniging zich te ont
houden van alles wat strijdig is met
de bepalingen, omtrent welke zij
overeenkwam, en alles te doen wat
in haar macht ligt opdat elk harer
leden ze stipt naïeve.
