9 1 U L I
S. A. V. KAMPEERT
f.
I
POLITIEK PANORAMA
WORDT AAN DE
HEROPBEURINO
LANDS
V
AN
S
E
K O
N
G
E D
A
O
C
M
H
I
T
E
EEN LUGUBER PRAATJE
t
ZONDAG 11 JUNI 1939
0,50Ir, - Nr, 7 - 6Jaar socialistisch weekblad voor vlaamsch belgie
HEBT GE REEDS EEN REIS
GROEP KLAAR OM OP
NAAR KORTRIJK TE
GAAN?
Uitgave
mmi
k
$pp
Te midden der mooie en gezonde dennebosschen van Lichtaart ligt het groote kampeerterrein der S. A. V.
Van alle hoekjes van t Vlaamsche land waren de S. A. V.-jongens en -meisjes opgekomen om het groot
Pinksterkamp en het schitterend Pinksterfeest mede te maken. De keukenpieten hadden het druk, want de
gezonde lucht zorgde voor goeden eetlust. Wandelingen, dansen, turnoefeningen wisselden elkander af. En
in den grooten kring van socialistische kameraadschap gezeten, genoten die honderden jongeren van het
puike Pinksterfeest, samengesteld door de verschillende S. A. V.-groepen. Hoog stegen de roode vlammen
van het Pinkstervuur ten hemel, en ingetogen luisterde men naar de Pinkster-rede. Gijjonge man, of jong
meisje die deze foto's ziet, krijgt ge geen lust deel te nemen aan dergelijke hoogdagen van ware socialistische
vriendschap en gezonde lucht Gijouders, die ziet hoe de jongeren verzorgd worden in de S. A. V. kunt
toch niet aarzelen uw kinderen als S.A.V.-leden in te schrijven, opdat ze ook dagen vol vreugde en geluk
zouden kennen. Doet het nu, want dan gaan ook die nieuwe leden mee naar het kamp van de S.A.Vdat op
8 Juli te Kortrijk zal plaats hebben, en worden ze de medewerkers aan de grootsche en indrukwekkende
socialistische koncentratie van 9 Juli te Kortrijk. Jongeren in de S.A.V.! Ouderen, uw kinderen in de S.A.V.!
Het gerecht op de
hand van het
patronaat
Het drama van Flénu
Ter verovering van
de onverschilligen
Met den verrekijker
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE
St-Pietersnieuwstr. 64 Gent
Telefoon 157.40 (4 lUnen)
ABONNEMENTSPRIJZEN
1 Jaar 23,00 fr.
6 maanden 12,00 fr.
3 maanden 6,30 fr.
Postcheck Het Llclit Gent: 56733
yN het Luilekkerland, van het ka
pitalisme, dat op de landkaarten
als België aangeteekend staat,
gebeurt het vaak dat het gerecht
het patronaat ter hulp snelt als het
er op aan komt de zoo moeizaam ver
worven sociale wetten af te breken.
Deze week heeft het beroepshof
van Gent een uitspraak gedaan, in
een zaak van overtreding van den
wettelijken arbeidsduur, die niet
zonder invloed zal blijven.
Een patroon
u i t Oostende
werd vervolgd om
z ij n arbeiders
(dokwerkers)
langer te hebben
doen arbeiden
dan de wet op
den 40-urigen ar
beidsdag bepaalt.
Die patroon
werd VRIJGE
SPROKEN, niet alleen omdnt de
rechtbank de feiten niet bewezen
acht. MAAR VOORAL OMDAT
DEZE BEPERKENDE WET WEL
SPREEKT VAN LADEN EN LOS
SEN EN... NIET VAN BUNKEREN!
De 40 uren zijn dus wet wat
laden en lossen betreft maar ^.bun
keren» beschouwen de heeren magi
straten niet als laden. Dat is wat
men gerust zonder te overdrijven een
PARTIJDIGE VRIJSPRAAK kan
noemen welke bedoeld is als voor
gaande» en aanleiding kan geven tot
meerdere misbruiken... als de arbei
ders dat blijven dulden.
Als de reaktionnaire politiekers,
gedreven door de Société Générale
en het Comité Central Industriel, in
hun afbraak van de sociale wetten
niet gemakkelijk lukken dan IS ER
IN BELGIË NOG ALTIJD EEN
RE A KT I ON N AIR KLASSEGE
RECHT DAT HUN EEN HELPEN
DE HAND BIEDT.
Moesten de heeren magistraten
maar een uurken aan het bunkeren
gezet worden zij zouden wel veran
deren van gedachte.
f~j IJ elke mijnramp iveent de
l—c burgerspers krokodil'entra-
J nen met tuiten. Ze buit de
sensatie uit tot het uiterste,
stelt op de eerste pagina's uitvoe
rige en tranerige verslagen met de
onmisbare foto's van de toegesnelde
overheden.
Hun proza en hun schietgebede
kens zijn dan doortrokken door het
refreintje van de nationale ramp»...
Lang duurt hun verdriet niet. Eens
dat de sensatie er af is stopt ze
met haar krokodillengeschrei en
slaat haar liefde om.
Vooral bij sociale geschillen tus-
schen mijnbezitters en mijnwerkers
staat diezelfde
overgevoelige
burgersperson
veranderlijk aan
de zijde van de
uitbuiters.
Dat toont ons
weeral het op-
schuddingivek-
kend geval van
Flénu.
Omdat de mijnwerkers van deze
streek weigeren 7,50 t.h. van hun
schamel loon te laten aftrekken en
zich ook verzetten tegen het aanwer
ven van vreemde onderkruipers, heb
ben ae mijnbazen van Flénu beslo
ten de mijn te sluiten. Wat kan het
hun schelen dat. zij daarmee 400 ge
zinnen aan de armoede prijsgeven?
Wat het lot van den mijnbestuur-
der betreft kunnen wij melden dat
hij zijn talrijke koerspaarden nog
niet zal verkoopen en gezien zijn
poover inkomen van een half mil-
lioen in het jaar, zonder de staart
jes, voorloopig ook niet naar rden
dop» zal moeten.
De daad van de mijn-eigenaars
van Flénu is wraakroepend het
geeft nog eens een staaltje van de
geestesgesteldheid der bezittende
klasse.
Er is maar een middelnationa
lisatie van de voortbrengstmiddelen
en de grondstoffende mijnen in
begrepen.
Proleten, laat u niet onder de voe
ten loopen, verzet u tegen eiken
aanslag op uw levensstandaard. De
mijnwerkers van Flénu gaven het
voorbeeld.
iy JU dat de Belgische werklieden-
partij voorzien heeft in de
1 V vervanging van wijlen pgt.
Vandervelde, onzen grooten
voorman, door pgt. Rik de Man,
de vader van het Plan van den Ar
beid als voorzitter en pgt. Delat-
tre, de vader der mijnwerkers
als onder-voorzitter, te benoemen,
mogen wij ons aan een versterkte
aktie van de B. W. P. verwachten.
Een zoo praktisch aangelegde par
tij als de onze zal haar tijd niet
verliezen en ter verovering uittrek
ken van de talrijke schaar onver
schilligen die den weg van de op-
marscheerende demokratie verspert.
Het is hier niet de plaats sugges
ties te doen met een huishoudelijk
karakter, maar in algemeenen zin
gesproken meenen wij dat een mach
tige socialistische propagandacen-
trale, waar men de aktie van syn-
dikaten, mutualiteitenkoöperatie-
ven. jeugd-, vrouwenbeweging, pers,
partij, enz. zou koördineeren en lei
den, een geweldig tindringingsver-
mogen» zou kunnen ontwikkelen.
NOG MEER DAN IN HET VER
LEDEN MOETEN WIJ ONS
INLATEN MET DE LEVENSVOOR
WAARDEN VAN DEZE KATEGO-
RIEËN DIE ZOO MOEILIJK TOT
ONS KOMEN EN TOCH NAAR
WILLEKEUR UITGEBUIT WOR
DEN DOOR HET KAPITALISME.
Dat vraagstuk heeft zoowel een
syndikale als politieke beteekenis.
Met een technisch goed ineengesto-'
ken plan van ekonomische hervor
ming. als bazis van onze a ktie,
kunnen wij in België tal van aan
hangers winnen en ons volk een
grooten dienst bewijzen.
Waar aktie is, daar is ook leven;
Waar leiding is, is vertrouwen.
Daarom aan het werk voor de
versterking van de Belgische werk
liedenpartij.
l ET is opvallend hoe de gebeurtenissen van interna
tionalen aard zelfs de nationale levensproblemen
in de schaduw hebben gesteld. Moesten er zich
van tijd tot tijd geen sensationeele incidenten,
zooals de sluiting van Les Produits du Flénu
voordoen, men zou werkelijk gaan gelooven dat er
in België geen ekonomisch vraagstuk meer bestaat.
Het is waar ook dat sinds jaren reeds alles is gezegd en
herhaald over den grond van onzen ekonomischen nood en over
de opvattingen tegenstrijdig volgens het milieu waaruit zij
stemmen om dezen nood te bestrijden. Wat niet belet dat het
land nog steeds verstoken blijft van een officieele en degelijk
afgelijnde krisispolitiek.
Ondanks de hetze tegen elke staatsinmenging zijn wij ervan
overtuigd dat deze onontbeerlijk is geworden daar waar private
initiatieven zijn uitgebleven en waar ondernemingshoofden
afzijdig zijn gebleven aan de evolutie van de produktiemethodes
van vreemde konkurrenten.
Wilt gij een voorbeeld?
De Belgische metaalnijverheid profiteert op dit oogenblik
ruimschoots van den bewapeningswedloop. Belangrijke bestel
lingen uit den vreemde spijzen hun toenemende bedrijvigheid.
Het spreekt echter vanzelf dat deze krankzinnige verspillings
woede niet zal blijven duren en dat binnen enkele maanden of
jaren onze metaalbedrijven weer uitsluitend op vredesprodukties
zullen aangewezen zijn.
Hier stelt zich de vraag of hun uitrusting en hun voort-
brengstmethodes voldoende zullen aangepast zijn om aan de
vreemde mededinging het hoofd te bieden.
De statistieken over ons buitenlandsch handelsverkeer too-
nen aan dat wat de ijzer- en staalwaren betreft de waarde van
de ingevoerde ton 1076 fr. bedraagt tegen 935 fr. voor elk van
de door ons uitgevoerde ton. Dit onevenwicht ten voordeele van
het buitenland en ten nadeele dus van de nationale ekonomie
spruit voort uit het feit dat België behoefte heeft aan speciale
staalsoorten van eerste rang kwaliteit en dus van hoogere
waarde.
Ge weet wellicht dat die hoogere kwaliteit wordt bekomen
door de legeering van staal met andere metalen zooals chroom,
cobalt, mangaan, enz. En het zijn vooral de wapen-, de automo
biel-, de vliegtuigenfabrieken, de nijverheden van kunstmatige
warmte en koude die in stijgende mate bedoelde legeeringen
gebruiken.
Men vraagt zich dan ook af hoe het komt dat onze nationale
producenten niet in deze behoeften voorzien. Belgisch Kongo is
immers een belangrijke voortbrenger van cobalt, terwijl de
bodem van onze kolonie ongetwijfeld nog andere waardevolle
metaalertsen moet bergen.
Het is toch opvallend dat de fabrikatie van speciaal staal
van groot belang is voor onze ekonomie. In de eerste plaats zou
zij ons land onafhankelijk maken van den vreemde, wat dit
produkt betreft. Anderzijds zou zij nieuwe exportmogelijkheden
openen voor onze staalindustrie. Deze mogenlijkheden zouden
trouwens betrekking hebben op waren van hoogere waarde,
waarin een grootere hoeveelheid nationale arbeidskracht zou
ingelijfd zijn.
Een gelijkaardig verschijnsel doet zieh voor in den meka-
niekbouw. In tijden van voorspoed voerde ons land jaarlijks
voor 1500 millioen werktuigen in. Zelfs in periodes van depressie
bereikt dit cijfer nog 500 millioen.
Kan onze eigen industrie dan in deze behoeften niet voor
zien? Grondstoffen, werkkrachten en kapitalen zijn voorhanden,
alsook voorbeelden als deze van Zwitserland, Zweden, Neder
land, enz. waar reeds heel wat verwezenlijkt werd in de aanpas
sing van zekere bedrijfstakken aan kwaliteitsproduktie.
Weet gij dat wij van 1927 tot 1933 voor niet minder dan
766 millioen frank textielmekanieken hebben geïmporteerd. Zijn
deze dan niet in België te fabrikeeren. Anderzijds heeft men nog
den belangrijken invoer van vreemde landbouwmachines, dan
wanneer onze uitvoer van dergelijke produkten bewijst dat wij
voor deze produktie volkomen georganiseerd zijn.
De tragiek van den toestand ligt hierin dat het privaat
initiatief tot duver scheidsrechter is gebleven over dergelijke
overwegende vraagstukken. Het eene bedrijfslioofd legt echter
minder of meer dynamisme aan den dag dan het andere. Zij
zijn meester van hun exploitatie.
Spijtig genoeg wordt hier niet alleen een industrieel vraag
stuk gesteld. De kwestie krijgt inderdaad meer en meer een
sociaal uitzicht. Het lcvcnsbestaan van honderd duizenden Bel
gen is tenslotte afhankelijk van een privaat initiatief waarover
heel dikwijls wilekeurig beslist wordt. Het zijn de staat en de
gemeenschap die de lasten te dragen krijgen van de werkloos
heid, niet zelden het gevolg van private afzijdigheid.
Op dit terrein is afwezigheid van een kloeke ekonomische
politiek in het land niet meer te verantwoorden.
D.
Er zijn toch
kerels die aan
alles denken!
Stel u voor dat
de Parijsche ur-
banist Henry
S ellie r er nu
een middel op
bedacht heeft
om te verhel
pen aan de overbevolking der...
kerkhoven
Een luguber onderwerp, zult ge
zeggen
Inderdaad, maar in onzen ge-
zegenden tijd van gasmaskers en
mosterdgas, liggen de plezierige
onderwerpen zoo maar niet te
rapen.
Er zit tegenwoordig zelfs een
luguber rewkje aan alles wat men
aanpakt.
En daarbij, een journalist heeft
niet te kiezen en hij neemt zijn
goed waar hij het krijgen kan.
Voor de pinnen dus met het
plan van Sellier!
Luister onze urbanist is op de
gedachte gekomen de dooden
opeen te stapelen in reusachtige
torens, zoo hoog als den Eiffel-
toren.
Zoodat het niet uitgesloten is
dat de Parijzenaars nog eens in
de gelegenheid zullen gesteld
worden een bezoek te brengen
aan hun betreurde schoonmoe
der en tevens van het stadspano-
rama te genieten.
Hetgeen voor velen een dubbel
genot zal uitmaken.
Maar dat is een ander liedje...
't Schijnt dat het fameuze ont
werp talrijke voordeelen biedt
op de in voege zijnde gewoonte
van de dooden in rijen en naast
elkander onder de groene sargie
te stoppen. Voordeelen van hy-
giënischen, financieelen en sen-
timenteelen aard. Sellier dixit.
Wat deze laatste voordeelen be
treft moet ik ootmoedig beken
nen er weinig van te snappen.
In elk geval gaat het mij niet
meer aan, wat ze, na mijn ver
scheiden uit dit aardsche tranen
dal, met mijn uitgedroogde kar
kas uitvoeren.
Ik heb me op voorhand met
alles verzoend.
De filozoof Fontenelle heeft
eens gezegd Begraaf mij in de
lengte, in de breedte of schuin,
't kan me geen zier verdommen,
op voorwaarde dat het zoo laat
mogelijk gebeurt».
Die Fontenelle was een ferme
klepper vind ik, en zijfilozofie
is ook de mijne.
PIER MOEIAL.
