A
ROND EEN BEZOEK
BIJ DE
FRANSCHMANS
Een heerlijke dag in een moei landschap
WIELRIJDERS!
v
EVEN DOEN NAREKENEN
s
V
O
i
ré
i
NOG HET EEN EN ANDER
UIT HUN NIET ROOS
KLEURIG BESTAAN
't ROOS KRUIS
DE ROL VAN DE
«PLACEURS»
WAT KAN ER VOOR DEZE
MENSCHEN GEDAAN
WORDEN?
DE DEMAGOGIE DER
KRISTENEN EN V.N.V.-ers
A
POLITIEK WEEK-END
Een demonstratief kon gres van de organisaties
aangesloten bij de Inte rsyndikale der Open
bare Diensten, op 6 Augustus 1939 te Luik.
Onderrichtingen voor
de deelnemers
LA PREVOYANCE SOCIALE
'3 - Voor Allen - 30 Juli 1939'
Sleed» socialistisch ageereu
Natuurlijk, 's morgens te 8 u.
gaan daarna onmiddellijk aan het
gan daarna onmiddellijk aan het
werk tot 's middags. Dan nemen
wij 1 uur schoftijd en dit om vlug
wat te eten en een beetje te sla
pen. Om 4 uur nemen wij opnieuw
15 minuten rust en werken dan
door tot 's avonds.
Zoodat men mag aannemen
dat ge alle dagen ruim 15 uur op
het veld werkt?
Juist, uitgenomen den Zon
dag. Dan werken wij tot 1 uur 's
middags en den Zondagnamiddag,
onzen eenigen vrijen dag, gaan wij
naar het nagelegen dorp, waar al
de seizoenarbeiders der streek bij
eenkomen, om zich een paar uren
te vermaken.
En hoe staat het met de ver
diensten, mannen?
Ehwel als wij zoo een gansche
week er lustig op loskappen en geen
tegenslagen hebben met het we
der, want de zon kan hier hard
branden, maar het kan hier ver
domd hard regenen ook, dan kun
nen wij één hectare beeten kappen
per man en ontvangen 500 fr. per
ha, zonder de kost.
Zonder den kost, wat bedoelt
u daar juist mede?
Wel ja, ofwel wordt ge aange
nomen voor 475 fr. per ha, en dan
krijgt ge eten van den boer, ofwel
ontvangt ge 500 fr. op sommige
plaatsen 525 fr. per ha. en dan
moet ge zelf zorgen voor het eten.
Maar als ge 15 uur per dag
op het veld werkt, hoe vindt ge dan
nog den tijd om uw eten te berei
den?
O, dat brengt ons niet veel
werk bij. 's Morgens en ook in den
dag eten we meestal brood en
spek. 's Avonds bereiden wij ons
dan aardappelen met de een of an
dere groente. Maar het leven is hier
duur. Het brood kost hier 3.10 fr.
en het spek 24 a 26 fr. het kgr.
En hoe staat het met de slaap
gelegenheid?
Dat gaat nog al, wij hebben
een plaatsje nevens den stal en
daar slapen wij met ons allen in.
Beste vrienden, verklaren wij,
wij gaan u niet langer ophouden,
want wij merken dat u haast hebt.
Laat ons even nog een foto nemen
en het beste, hoor!
Gansch de ploeg zet zich met
vreugde aan het werk voor de foto,
daarna een warme handdruk en wij
zijn weg. Als wij een paar honderd
meter gegaan zijn, blikken wij even
om en zie, het is als hebben ze ons
reeds vergeten; haastig, zonder om
mezien, staan ze te kappen en in
de hoogte komt stilaan de zon te
voorschijn. Binnen een paar uren
zal het branden van de hitte, maar
onze Vlaamsche seizoenarbeiders
zullen het niet opgeven, met gebo
gen rug zullen ze blijven voortkap-
pen tot wanneer het avond is om
dan op hun schamel stroobed even
uit te rusten. En zoo gaat het
voort, alle dagen, vijf a zes weken
achtereen, tot wanneer het zware
werk gedaan is en ze gezwind kun
nen afzwaaien met hun zuurgewon
nen centen bij zich.
Na ons bezoek aan het veld,
brachten wij een bezoek aan den
boer om met hem over het een en
ander, in verband met de seizoen
arbeiders te praten. Wij gingen ook
de paardenstallingen bezichtingen,
den trots van dezen rijken boer, en
brachten als slot een bezoek aan
de «slaapgelegenheid» van de Vla
mingen. Ze hadden niet geklaagd;
integendeel, op onze vraag hoe het
stond met de slaapgelegenheid, had
één der mannen geantwoord: «Dat
gaat nogal, wij hebben een plaatsje
nevens den stal en daar slapen wij
met ons allen in.» Wij stonden
daar voor een donker kot, rauwe,
vuile en ongekalkte muren, 4 bak
ken inplaats van bedden, gevuld
met een stroozak en een paar vui
le gescheurde dekens, wat verder
een klein vuurtje met vuile potten
en pannen en tegen het plafond
een koord met brood en spek, of
anders loopen er de ratten mede
weg. Dat was dus de fameuze sla
ping voor menschen die een gan-
schen dag zorgvuldig hun best
doen, hard werken, allemaal ten
voordeele van den boer, en ziehier
hun belooning.
Op nog andere plaatsen hebben
wij min of meer dezelfde kotjes te
gengekomen, waar gewoonlijk 7 a 8
menschen in slapen. Mannen, vrou
wen en kinderen slapen allen te-
samen in een zelfde plaatsje en dit
gedurende verscheidene weken. Het
ware misschien heel wat interes
santer moest Zedenadel hier eens
komen om te spreken met de boe-
Waarom lijden
RHEUM ATIEK
MAANDSTONDEN
als de
WONPERBARE BRUINE POEDERS
van
der Apotheek DE POORTERS, te
ST-NIKLAAS-WAAS, oogenbllk-
kelljk zonder schadelijke gevolgen
van deze pijnen zullen bevrijden.
De doos van 8 poeders 4 frank.
De drledubb. doos 25 poeders 10 fr.
Te verkrijg. In alle
goede apotheken of
vrachtvrij tegen
postmandaat
Gebruikt ze eens,
U zult nooit geen
andere meer
gebruiken.
ren, dan bij ons aan het strand te
sakkeren, als ze een blooten rug
zien van de een of andere baadster.
Gelukkig is de toestand niet over
al zoo. Wij hebben verschillende
plaatsen bezocht, vooral rond de
streek van Reims, waar de slaapge
legenheid goed was. In sommige
plaatsen sliepen ze zelfs in het huis
van deh boer, op een ordentelijke
kamer.
Den ander feit dat wij wenschen
aan te stippen, en waar meer kon-
trole zou moeten over gehouden
worden is over den kinderarbeid.
Sommige gezinnen wijken volledig
uit. Ook de kinderen gaan mede en
zoo hebben wij kunnen konstatee-
ren dat op sommige plaatsen kin
deren van 11 a 12 jaar op het land
v/erken om beeten te kappen.
Er valt dus nog het een en an
der te veranderen voor onze Vlaam
sche buitenlieden, maar niet door
hol geschreuw, doch wel door or
ganisatie. Trouwens, wij komen er
aanstonds op terug.
WAT BRENGEN ZIJ MEDE
NAAR HUIS?
Over de juiste verdiensten valt
nog het een en ander te zeggen.
Zooals wij reeds hooger mededeel
den, verdienen ze 475 fr. per ha.
met halven of vollen kost en 500 a
525 fr. per ha. zonder kost. Dit
wordt hun natuurlijk betaald in
Fransch geld. Wij mogen gerust
aannemen dat deze menschen 60 a
70 fr. uitgeven voor hun voeding.
Ze moeten ook 10 t. h. van hun
verdiensten afstaan voor lasten en
sociale wetten die in Frankrijk be
staan. Voeg daarbij hun treinkos-
ten (halve trein) en 25 t.h. verlies
die ze ondergaan in de uitwisseling
en wij kunnen ons een idee geven
van wat ze verdienen: 500 fr.
60 fr. 50 fr. 100 fr. (uitwisse
ling Fransch geld) 290 fr. per
week om 15 uren per dag hard te
werken.
Voegen wij erbij dat sommige
kameraden met iets meer naar huis
komen, maar idat er ook velen zijn
met minder.
De vraag zal wellicht bij menig
zijn opgerezen, hoe geraken deze
menschen in Frankrijk
In iedere streek zijn'er een paar
mannen, men noemt ze «placeurs»
(plaatsers) die in kontakt staan
met de fransche boeren. De boer
schrijft hun dat hij 5, 10 of 20 man
nen noodig heeft; zij zorgen voor
deze mannen, maken het kontrakt
op, sturen het terug op naar
Frankrijk, waar het den stempel
krijgt van het gemeentebestuur en
overhandigen het dan opnieuw aan
den arbeider voor hij vertrekt. Die
placeurs staan in betrekking met
verschillende boeren en het voor
naamste voor hen is, zooveel moge
lijk arbeiders te plaatsen en zich
zoo weinig mogelijk te bekommeren
om een goed kontrakt, arbeids- en
loonsvoorwaarden. Sommige pla
ceurs plaatsen dan ook jaarlijks 3
a 400 man in Frankrijk en uit goe
de bron vernamen wij dat zij van
wege den boer 50 fr. per man
eischen als loon. Voorwaar een goe
de bron van inkomsten.
Het ergste van al is echter dat
er sommige misbruiken bestaan.
Zoo kennen wij op onzen yiaam-
schen buiten een paar placeurs die
slechts menschen naar Frankrijk
sturen die gedurende den Winter
veel geld verteren in hun herberg,
enz...
Wij moeten ook regelmatig op
treden voor moeilijkheden die de
arbeiders tegenkomen met den boer
en moeten dan konstateeren dat
hun kontrakt onvolledig is opge
maakt en hun onvoldoende waar
borg verleent.
Wij zijn dan ook van oordeel dat
de plaatsing volledig zou moeten
gebeuren door het officieel organis
me. door den Nationalen Dienst
voor Arbeidsbemiddeling en Werk
loosheid, omdat alleen een officieel
organisme ons volledig waarborgen
kan bieden. Trouwens, de Nationale
Dienst doet reeds pogingen in dien
zin. Wij kunnen dus slechts den
wensch uitdrukken dat hij op dien
weg voortgaat.
Zij vormen van heel onze arbei
dersklasse de minst beschermde en
ook de moeilijkst te beschermen
kategorie. Nochtans kan voor hen
het een en ander gedaan worden,
doch dan moeten wij ook tegen de
ze menschen de waarheid durven
zeggen. Wij zijn naar Frankrijk ge
gaan om ginder de toestanden te
onderzoeken en daarna te trachten
al onzen invloed aan te wenden om
daar waar het mogelijk is, verbe
tering te brengen aan hun lot. Doch
dit kan slechts gebeuren als de sei
zoenarbeiders volledig zullen begrij
pen dat ze moeten afbreken met
allerlei bondekens die niets doen
om hun belangen te verdedigen,
maar dat ze moeten aansluiten bij
de moderne vakbeweging.
Vandaag zijn de seizoenarbeiders
voor een deel althans nog de
slachtoffers van de achterlijkheid
en de onwetendheid waarin een
eeuw klerikalisme en franskiljonis
me Vlaanderen heeft gedompeld.
Deze toestand wordt ten zeerste
uitgebuit, deels door de kristenen,
maar vooral door de beroepsexploi-
teurs van het V.N.V. en V.N.S. Wij
kunnen dan ook moeilijk ons arti
kel sluiten zonder een hoofdstukje
aan hen te wijden.
De kristenen, maar vooral de V.
N.V.'ers, hebben de gewoonte, nog
al hoog op te loopen met den
Franschman. Niet om hun toestand
te verbeteren, maar om hen te ex-
ploiteeren. Zij hebben alle redenen
om te zwijgen. Zij en hun vaderen
zijn er de schuld van dat men tien
tallen van jaren en in sommige ge-
LEZER Waar staat gij daar,
Jan
JAN In een overprachtige om
geving.
LEZER Als ik goed zie, dan
is het een mooi strandbad, waar
honderden menschen van t zo
merweer genieten.
JAN Geen honderden, maar
duizenden waren daar.
LEZER Waar
JANAan het nieuwe strand
bad van Hofstade, dat op een
viertal kilometer van de stad
Mechelen gelegen is.
LE&ER Aan wie behoort dat
toe
JAN Aan ons
LEZER Hoezoo aan ons
JAN Jawel, aan u en aan mij.
LEZER 'k Begrijp niet goed.
JAN Wel het is een staatsdo
mein. Men heeft daar vroeger
een klein en een groot meer (30
hectaren oppervlakte) gegraven,
om de gronden te hebben, die
moesten dienen voor de opge
hoogde treinbaan van Brussel
naar Antwerpen. De omgeving is
beboscht. En vroeger was er een
vaag strand, met enkele private
drankinstellingen, 't Geheel was
verre van mooi.
LEZER Wie heeft die pracht-
installaties aangelegd
JAN De staat. Het was onze
betreurde vriend Emiel Vander-
velde, toenmalig minister van
gezondheid, die de beslissing nam
te Hofstade het eerste groot
openbaar volksbad in te richten.
LEZER Inderdaad.
JAN Het werk van Vandervel-
dc werd afgewerkt onder het be
stuur van onzen vriend Wauters,
en zoo kwam deze overschoone in
stelling tot stand, dank zij het
socialistisch initiatief.
LEZER Dat wil ik eens bezoe
ken.
JAfr Dat moet ge doen. Maar
wat te Hofstade bestaat en reeds
in sommige andere gewesten zoo
als het park en zwembad van
Wegimont (socialistisch initiatief
van de Luiksche bestendige de
putatie), of zooals het Noordkas
teel te Antwerpen (socialistisch
initiatief van onzen vriend Ca-
miel Huysmans) of zooals te
Angleur nogmaals onder socialis
tisch beleid), moet elders ook ko
men.
Want onze menschen kunnen
niet elke week-end ver weggaan,
om van de buitenlucht te genie
ten. Dat kost te veel. Ze moeten
dus in de gelegenheid gesteld-
wórden, om met de gansche fa
milie een dag te kunnen door
brengen in de mooie natuur,
doende aan gezonde sport, en
dit voor zeer lage prijzen.
En dat kan in volksbaden zoo
als dat van Hofstade.
LEZER Werkelijk socialistisch
opbouwend werk.
JAN Zeker. En moet ik u zeg
gen dat katholieke bladen moord
en brand hebben geroepen over
de socialistische geldverspillin
gen van Hofstade
LEZER Ze gunnen te men
schen nog geen hapje gezonde,
versterkende lucht.
JANKristen naastenliefde
Maar daar storen we ons niet
aan. Hofstade staat er als een
bewijs temeer van de kracht van
het opbouwend socialisme.
LEZER Zeg Jan, kunt ge niet
vragen aan de redaktie van
Voor Allen dat ze ons daar
enkele foto's laat van zien
JAN Uitstekend idee. Ik
schrijf het op, en toekomende
week krijgt ge uw zin.
westen vandaag nog, heeft kunnen
spreken van «Arm en Donker
Vlaanderen».
In «De Oogst» beschrijft Streu-
vels, zelf katholiek, de aankomst
van de Vlaamsche pikken op een
groot boerenhof in Frankrijk. Ze
komen op de groote hoeve aan en
vragen zich af hoe zoo een groote
boerderij met tientallen meiden
en knechten marcheert en dan laat
hij even de fransche meiden en
knechten een oordeel vellen over
deze Vlamingen «Eikendeen be
keek die kerels met een zacht spot
tende achting om de wondere taaie
kracht die daar in hun rustige ar
men stak en hier en daar één mon
kelde om de goedgesapige domheid
welke hij meende te lezen in de
oogen van den vreemdeling die zich
hier zoover van huis kwam dood-
beulen. Maar de pikkers lieten heel
het bedrijvig gewar draaien en gin
gen liggen op hun stroo, hun laat-
sten rustigen slaap gaan zoeken,
in land
Gevoelt ge de achterlijkheid van
onze Vlaamsche buitenmenschen
in deze paar zinnen
Als de Vlaamsche buitenmen
schen vroeger uitweken naar
Frankrijk, dan was het om ervoor
te zorgen dat hun gezin, slechts een
paar maanden op een jaar, ont
snapte aan de groote armoede die
heerschte in iedèr arbeidersgezin.
Als men hen ginder aanzag voor
groote werkers, maar somtijds voor
domme menschen, niet in staat om
een briefje naar vrouw en kinderen
te schrijven, hen bedroog, daar
ze de waarde niet kenden van
het Fransche geld, aan wie dan de
schuld Aan de katholieken die ja
ren lang de menschen dom hiel
den, ze lieten leven als werkbees-
ten, hen lieten krepeeren in al hun
verdriet en armoede. Het eenige
wat ze moesten doen was onder
worpen zijn en naar de kerk gaan.
Trouwens, als ze jaarlijks ver
trekken en de pastoor komt hen
bezoeken, dan spreekt hij niet over
de lange uren die zij op het veld
moeten staan te midden der bran
dende zon, geen woord over de
slechte slaping in een klein kamer
tje of stal, waar mannen en vrou
wen ondereenslapen, niets over al
deze ontberingen, dat is normaal.
Het eenige dat telt, is dat ze moe
ten bidden en naar de kerk gaan.
In het goddelooze Frankrijk is de
ziel van den mensch in gevaar, het
lichaam van den Vlaamschen ar
beider mag krepeeren. Voor hen
bestond toen het sociale vraagstuk
niet. Eerst moesten een paar ar
beiders opstaan, socialisten ge
naamd, die verandering wilden
brengen aan dezen toestand. Toen
ze op onzen Vlaamschen buiten
kwamen, aarzelden de klerikalen
niet de Vlaamsche arbeiders op te
hitsen tegen deze pioniers. Het wa
ren slechts boeven en brandstich
ters, het best ware dan maar hen
met steenen te verjagen. Doch on
ze koene voorvechters lieten niet
los. De macht der socialistische be
weging nam toe en het lot der ar
beiders verbeterde. Heden tellen
wij een groote mutualistische be
weging, een grooten invloed in het
parlement en een sterke vakbewe
ging. Wij hebben kristenen en V.
N.V.'ers verplicht rekening te hou
den met de sociale verzuchtingen
van het proletariaat. Maar nu heb
ben onze tegenstrevers er iets an
ders op gevonden. De vroegere so
cialisten (dezelfden die zij op stee
nen onthaalden) dat waren de goe
de, zij hebben inderdaad iets ge
daan voor de arbeiders; maar de
huidige socialisten, die deugen
niet. Wie weet zullen wij ook nog
niet goed worden als wij dood zijn.
Er verandert echter, ook op onzen
Vlaamschen buiten, veel ten goede.
Meer en meer gelooven de men
schen deze «fabels» niet meer en
sluiten zij zich aan bij onze organi
satie.
Wij hebben dan ook het recht te
verklaren: kristenen, maar vooral
Gij, mannen van het V.N.V.gij,
Vlaamsche fascisten, handen af
van onze Franschmans.
Reeds jaren zwaait gij den scep
ter op onzen Vlaamschen buiten,
welnu wat hebt gij reeds gedaan,
om den toestand van onze seizoen
arbeiders te verbeteren Niets.
Staf De Clercq en zijn kornuiten
zijn ook reeds naar Frankrijk ge
weest, hebben zich laten photogra-
fleren temidden van de Vlaamsche
koelies, maar wat hebben zij ge
daan, om verbetering te brengen
aan hun toestand? Anders niet dan
hun geval uitbuiten, maar geen
stap werd gedaan om het te ver
beteren.
Er valt iets te veranderen en er
zal iets veranderen. Het zal niet
gebeuren door hol geschreeuw,
maar wel door organisatie en or
dening. Wij zullen in voeling tre
den met onze Fransche vakbond
kameraden om langs hun weg druk
uit te oefenen op de Fransche Re
geering. Wij zullen bij onze Re
geering eischen dat de aanwerving
wettelijk gebeure en dat de werk-
loosheidsreglementeering voor de
ze kategorie arbeiders verbetere.
Het laatste woord over den
Franschman en de seizoenarbei
ders in het algemeen is nog niet
gezegd. Vlaamsche Arbeiders, gij
kunt op ons rekenen. Wij rekenen
echter ook op U. Sluit U allen aan
bij de eenige organisatie die steeds
naast u staat en uw belangen ver
dedigt DE ALGEMEENE CEN
TRALE VAN BOUW, AMEUBLE
MENT EN GEMENGDE VAKKEN.
PIETER LEGON.
Stilaan begint de regeering gebruis
te maken van de «Wet der bijzondere
volmach.en» van 1 Mei j. 1.
Het Staatsblad van 26 Juli publi
ceert een koninklijk besluit waardoor
een nieuw «dotatiefonds voor pensioe
nen. in het leven geroepen wordt.
Dit dotatiefonds worat opgericht om
den huidigen last der pensioenen te
verdeelen op ongeveer evenredige wij
ze, over een grout aantal jsuen.
Men stelt zich op het volgende
standpunt: de pensioenen betaald in
gevolge oorlogsleiten zijn een tijdelij-
ken last. Voor het jaar 1939 zal uit
dien hoofde nog 812.000.000 fr. moe
ten ui-betaald worden; deze last zal
geleidelijk verminderen door het lang
zaam afsterven der invaliden, oudstrij.
ders en weduwen van gesneuvelden; het
ware billijk hiermede rekening te hou
den en de eerstkomende begrootingen
te ontlasten ten nadeele van latere
budgetten.
Voor de ouderdomspensioenen, ver
leend ingevolge de verschillende wet
ten, staat men ongeveer voor een ge-
lijkaardigen toestand. Inderdaad, de
tegenwoordige uitgekeerde pensioenen
bestaan het grootste gedeelte uit de
door den Staat verleende .tostelooze
rentetoelagen. Ook deze uitgave ver
mindert naar gelang de pensioenwetten
langer in toepassing zullen zijn en
men mag veronderstellen dat de Staat
geen rentetoeslag meer zal moe;en be
talen van het jaar 1975 af, omdat al
de arbeiders, geboren na 1907 hun pen
sioen door eigen stortingen en stortin
gen van hun patroon te vormen heb
ben
Ook voor deze pensioenen schijnt het
dus gerechtvaardigd, de groote uit
gaven opgelegd door de pensioenwetten
op een groot getal jaren te verdeelen.
De vorige regeering had hier ook
reeds aan gedacht en stichtte reeds
een dotatiefonds waardoor de last ver
spreid werd over 99 jaar.
Dit fonds nu wordt door het II. B.
van 26 Juli afgeschaft. De huidige re-
geering vergenoegt er zich mede dm
totalen last te doen dragen door de 35
e. k. jaren.
We gelooven dat de regeering zich
vergist.
Wanneer het juist is dat de oorlogs
pensioenen volledig zullen verdwijnen
dan zal zulks niet het geval zijn met
de ouderdomspensioenen.
Het is nochtans ook juist dat de last
van de kostelooze rentetoeslag verdwij
nen zal naar gelang die uitgave zal
verminderen, stijgt de uitgave voort
vloeiende uit de door de wet voorziene
rijKsbedrage, ook ten laste van den
Staat, verleend op iederen frank ge
storte bijdrage.
Er is namelijk een dubbele staatstus-
schenkomst bij de vorming der ouders-
dompensioenen1. kostelooze rentetoe-
slag van tijdelijken aard; 2. rijksbijdra
ge berekend op de verworven rente,
beperkt tot 1200 fr. per jaar.
Maar terwijl de rentetoeslag beperkt
blijft tot een deel der pensioengerech
tigden, wordt daarentegen de rijksbij
drage toegekend aan al diegenen die
storten voor hun pensioen. Hun tetal
is hooger en is geroepen om nog mer
kelijk te stijgen .vergeleken met diege.
nen, die recht hebben op de rente toe
slagen.
Het aantal dezer laatsten zal spoedig
dc 300.000 bereiken, hoe hoog zal het
getal der storters dus wel oploopen?
Dit brengt er ons toe l-r vragen
heeft de minister van Geldwezen zich
niet misrekend
Heeft hij er aan gedacht dat de
Staat op een gegeven oogenblik zich
zal bevinden tegenover verbintenissen
die honderden millioenen per jaar zul
len beloopen, die dan r.og zullen ver
hoogd worden met uitgaven die nu
zouden moeten gedragen worden maar
die om budgetaire redenen verdaagd
worden.
De politiek van onze vrienden De
Man en Delattre was voorzichtiger door
over 100 jaar te becijferen.
Het kan knap blijken nu 120 i.iil-
lioen te besparen, maar wat baat
dit indien de opvolgers "an M. Gutt
het opengelaten gat zullen moeten
toestoppen? Even doen narekenen wa
re alvast geraadzaam om de heeren
Gutt .Pierlot en Delfosse voor hun er-
antwoordeujkheid te stellen.
ROEFFEL.
De aktie door de Intersyndi- dat zij van geenerlei deflatie
kale der Openbare Diensten
gevoerd wordt zonder verpoo-
zen voortgezet. Aldus heeft
de Intersyndikale, waarbij
zijn aangesloten
Het Nationaal Syndikaat van
S.P.T.L.Z. en N.I.R. van
België,
De Centrale der Openbare
Diensten van België,
De Centrale van het Socia
listisch Onderwijzend Per
soneel,
Het Nationaal Syndikaat van
het burgerlijk personeel van
Landsverdediging,
besloten op Zondag 5 Oogst,
te Luik, een gemeenschappe
lijk demontratief kongres te
houden. Dit zal in het Paleis
van den Kruidtuin doorgaan
en te 11 uur beginnen.
ALLE AANGESLOTENEN
BIJ VOORNOEMDE ORGA
NISATIES VAN DE INTER
SYNDIKALE KUNNEN ER
AAN DEELNEMEN.
Door een massale deelneming
moeten de agenten van den
Staat en der Openbare Dien
sten eens te meer aantoonen
willen weten.
Zij zullen op 6 Augustus in
groot aantal te Luik zijn om
hun stem te verheffen tegen
elke vermindering hunner in
komsten
De leden der organisaties aan
gesloten bij de Intersyndikale, die
aan het kongres wenschen deel te
nemen, moeten zich vóór 25 Juli
bij hun afdeelingssekretaris laten
inschrijven.
De leden van het Nationaal Syn
dikaat van S.P.T.T.L.Z. kunnen
een bijkomende dienstvrijkaart be
komen.
De aangeslotenen der andere
organisaties van de Intersyndikale
kunnen op vertoon van hun kon-
greskaart een reisbiljet voor het
spoor met 35 t. h. vermindering
bekomen.
Alle aangeslotenen die het kon
gres bijwonen, alsmede hun echt-
genoote, hebben kosteloos toegang
tot de Tentoonstelling insgelijks op
vertoon hunner kongreskaart.
Dat de leden van de bij de Inter
syndikale aangesloten organisaties
talrijk te Luik wezen op 6 Augus
tus e. k.
Het Bureau
van de Intersyndikale
der Openbare Diensten.
«V
V.
x v MM m>
iiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiimiiiiii
VERGEET NIET dat elk oogenblik. aan een gevaarlijken
draal, aan een kruisweg, op de baan, u een ongeval
kan overkomen voor hetwelk gij verantwoordelijk kuilt
worden gesteld.
DENKT GIJ aan de geldelijke gevolgen, aan het verlies
van dagloon, aan de oneindige bekommeringen die u
te wachten staan, moest gij persoonlijk slachtoffer
worden van een ongeval
LUCHTVAARTSQUARE. 31, BRUSSEL
mits een Jaarlijksche premie van 55 frank, biedt u
een verzekering aan die uw burgerlijke veisntwoorde-
Ujkheid tegenover derden waarborgt en de ongevallen
die u persoonlijk kunnen overkomen dekt, in de
volgende voorwaarden
BURGERLIJKE VERANTWOORDELIJKHEID
Premie van 25 fr.
50.000 fr. voor lichamelijke schade.
10.000 fr. voor stoffelijke schade.
PERSOONLIJKE VERZEKERING Premie van 30 fr.
20.000 fr. bij doodelijk ongeval.
20.000 fr. bij gebrek kei ijk he id.
10 fr. per dag bij tijdelijke onbekwaamheid tot werktn
KOOPT DEZE GERUSTSTELLING
Beschermt u tegen de gevaren die u bedreigen en onder
schrijft aanstonds een volledige wlelrijdersverzekerlng.
26
Maar om de onkosten te sparen, werkt de minister zelf en gansch alleen. Minister Vanderpoorten is een
kordaat en zeer technisch hcf-la^en man' Na h#» HiiLhrrmu oo« Amnr(bo„a.,i c l»
7 **7-v w* b-v'ovu «"ctii. iiiHiismr vantierpoorien i«s een
«kordaat» en zeer «technisch» berfagen man! Na de dijkbreuk aan het Albertkanaal gaf hii de verzekering
dat hu alles, zelf zou nakijken en het kanaal droogleggen. Minister Vanderp rten is nu aan 't dweilen
Hij schuift wel de grootsche inhuldigingsfeesten op de lange baan. maar toch heeft hij een proef gedaan
met een zeer ongmeele versiering van de kanaalbermen. Minister Vanderpoorten doet wat hii kan, en dat
zegt alles.
