mwm.
p
13
O
te
fcf
Waschgoednummer 273
De Belg Hosted vraagt
aandacht in de
afhlefiekwereid
Laten wij niets aan het toeval over!
H
M
O
mi
nn
te
B
m
Hoe het mysterie van Nederlands a koffer*
moordtin één dag werd opgehelderd
NA HET WEGKAMPIOEN
SCHAP VAN BELGIE
§11
O
n
O
O
H
BÊi
Üi
pl|l
Q
*Qf
È$l
H
%il§
mM
RÉ
HET HOEKJE VAN DEN OETEKTIEF
en het e.ïc. wereldkampioenschap
DUIVENRUBRIEK
ffii'jfei
ras-sa
vJ
-
i#ü
ÉÜ:j
N&P
'5
3?$§
O?
p*s
si'
M
0M
'mM
e.
Hoogdagen voor de arbeiderssporters te Luik
■5—HB 5 - Voor Allen 20 Oogst 1939
V£ï£*ZMi
Xixfc
^VA-r-v;
t -
KvrM-
;%ïb-
'C.-v-w:
PS;.?is
Év'aSv"'
NSS&l
13, 14 en 15 Augustus te I-uik, waren hoogdagen voor de
Internationale socialistische Arbeiderssport. I)e sterke
Belgische voetbalploeg (boven) won van de Zwitsersclie
ploeg (midden) met 30.
•i,VvSr'ffi
AsVti
Het tennissen oiyrt niet langer een ourgerssport. Dat
bewezen ons de talrijke afgevaardigden der socialistische
tennisclubs uit Engeland, Nederland en België, die te Luik
aan de matches deelnamen.
m
Een kiekje van de prachtige kusten van Yoego-Slavië, het
land dat met de andere Balkanstaten ook moeilijkheden
kent door den gespannen internationalen toestand.
tÊSfiSv
èHbbs#
pj_$
mjm
ï&Swjtë
-
ïwirtzf
Vl
Vakannegenoegens ln de prachtige natuur.
Een gruwelijke misdaad heeft onze
Noorderburen dooreengeschud. Door
hun ontwikkelingspeil en hun zeden,
door hun geaardheid en door de ge
schiedenis hunner krimineele affaires,
dachten ze, dat alleen in het Zuiden,
waar het bloed driftiger en onstuimi
ger schijnt, zulke ontzettende schur
kenstreek mogelijk was. En ze schre
ven dan ook in hun pers
«Het is een afschuwelijke zaak,
zooals in Nederland vrijwel nog nim
mer is voorgekomen. De eerste be
richten over het vinden van een lijk
in een koffer deden de menschen ont
stellen, te meer toen zij hoorden, dat
het een danig verminkt vrouwenli
chaam was. Men vroeg zich af, welk
schrikbarend drama aan deze lugu
bere vondst ten grondslag lag. Men
dacht aan een buitenlandschen moord,
omdat Nederland van dit soort mis
daden nog verstoken is gebleven.»
Helaas voor het prestige en de bur
gerdeugd van over den Moerdijk, geen
land, geen ras geniet het voordeel a
priori beveiligd te zijn tegen de ergste
vormen der misdadigheid. Er valt
niets aan de feiten te veranderen en
die luiden als volgt
De 35-jarige hofmeester van het
schip «Johan de Witt», P. L. Korens,
wonende boven een winkel aan de
Pijnackerstraat te Amsterdam, heeft
daar omstreeks den 23n Ju zijn 34-
jarige vrouw, waarmee hij reeds 4
jaar gehuwd was, vermoord. Hij stopte
den romp van het lijk in een hut
koffer en verborg vermoedelijk de
andere lichaamsdeelen hoofd en
ledematen in twee andere koffers,
die hij gezamenlijk voor dit doel kocht
op 24 Juni in een winkel voor zee
mansuitrustingen in de havenbuurt.
Korens wierp vervolgens de koffers
met hun griezeligen inhoud weg. ver
voerde er zelfs een van per auto'naar
Terschuur en wierp daar den aldus
verpakten romp in een sloot. De kof
fer werd er bij toeval ontdekt op 10
Augustus 1.1.
Wie was het slachtoffer, wiens li
chaam niet meer te vereenzelvigen
viel
De politie stond voor een zeer moei
lijke taak. Een heel ongewoon myste
rie. Een bijna... «buitenlandschen
moord
Maar toch zou men spoedig tot de
oplossing komen. Men stond niet voor
een feillooze misdaad, geen «perfect
crime». Neen, één van de verzuimen,
die de misdadigers bijna altijd om
niet te zeggen onvermijdelijk ma
ken, zou een heel kleine, maar zeer
belangrijke aanwijzing vormen voor
het gerecht Inderdaad, op een der
kleedingstukken, die zich in den kof
fer met den romp bevonden, ontdekte
men, het goed verborgen waschmerk,
waar de dader geen acht aan geschon
ken had.
Een nummer Drie cijfertjes
273... En dat was al. Dat was het
eeni*e, dat de speurders leiden moest.
«Waschgoednummer 273». Niets meer,
niets minder.
Doch het was voldoende, want het
duurde geen 24 uren na deze vast
stelling of het slachtoffer was al ver
eenzelvigd en de schuldige reeds ver
dacht.
De politie, van zoodra ze al hare
hoop op «273» had gezet, verspreidde
de historie van dit getal-mysterie naar
wijd en zijd, door de pers en per radio.
Wie kende een vrouw met waschgoed-
merk 273
Verscheidene personen meldden zich
te Amsterdam direkt aan en onder
hen was er een vrouw, die beweerde
eens van haar sedert enkele maanden
vermiste zuster een schort te hebben
gekregen met hetzelfde nummer. Een
verdwenen vrouw en een waschgoed
nummer, dat klopte Maar dat was
een hoopgevend houvast
Er zaten in den koffer ook vrou
wenkousen. De persoon, die den poli-
tie-oproep had beantwoord wegens het
waschgoednummer 273 kreeg nu ook
deze kousen te zien. Ze herkende ze
onmiddellijk aan de stoppen. Er was
geen twijfel meer mogelijk de ver
moorde was wel hare zuster, echtge-
noote Korens uit de Pijnackerstraat
Haar man was met de boot «Johan de
Witt» naar Indië. Hij had er over
geklaagd, dat zijn vrouw er vandoor
gegaan was met een ander.
Dat geloofde de familie der vrouw
niet. Vrouw Korens was een brave,
sobere echtgenoote, die hard werkte,
terwijl haar man vrij veel geld ver
teerde.
ue in Juni vermoorde vrouw
Korens, wier romp werd
ontdekt in een koffer
te Terschuur
Eens het slachtoffer vereenzelvigd,
zou de rest als vanzelf volgen, want
de dader had er te zeer op gerekend
dat, indien men ooit den koffer vond
te Terschuur, het lijk reeds zóó ont
bonden zou zijn, dat er niet van her
kenning meer sprake kon zijn.
Het waschgoednummer werkte ech
ter fataal. Het was de sleutel van het
geheim. Want toen men het leeg
staand huis der Pijnackerstraat voor
het onderzoek ontsloot, ontdekte men
al het bezwarendst materiaal, dat men
maar wenschen kon.
Korens had zijn meubels verkocht
alsook de kleeren der vrouw. Men
vond die stukken terug en aan som
mige kleefde er bloed
In de keuken vond men in den goot
steen sporen van geronnen bloed,
evenals in de zijkamer. In den goot
steen lag een borstel waarmede bloed
sporen waren weggewischt. Stille ge
tuigen van het tafereel, dat zich in
dit stille, leege huis heeft afgespeeld.
De politie kwam verder in aanraking
met een sigarenwinkelier uit de buurt,
die, zonder iets kwaads te vermoe
den, meegeholpen had om den zwaren
koffer, waarin het Hjk was verpakt,
in de auto te dragen. Het slachtoffer
had geruimen tijd haar rijwiel in zijn
winkel geplaatst, maar toen het dezen
getuige was opgevallen, dat zijn kliën-
te ineens was weggebleven, had haar
man voor uitleg gegeven «Mijn
vrouw is al een heelen tijd niet thuis
gekomen. Zij is ineens weggebleven
en heeft zeker de beenen genomen.
Nu geef ik er den brui aan en ga den
heelen boel opbreken.»
Het getuigenis van den man, die
de koffers aan Korens verkocht, was
daarenboven doorslaggevend. Geen
twijfel meerde hofmeester had zijn
vrouw vermoord en zich op een af
schuwelijke wijze van het lijk ont
maakt. Een bevel naar Indië en enkele
uren later werd de verdachte te Se-
marang aan boord van de «Johan de
Witt» aangehouden.
De geschiedenis van dezen Neder-
landschen koffermoord herinnert ons
onwillekeurig aan een daarop sterk
gelijkende misdaad van ten onzent
de gruwelijke affaire van Rekkem.
Ook Van Tourhoudt meende, dat men
zijn in stukken gesneden vrouw niet
meer zou hebben herkend. Hij vervoer
de insgelijks de deelen van het lijk
's nachts per auto en wilde daarna
ook doen gelooven dat de ongelukkige
uit eigen beweging vertrokken was.
Hij dacht zelfs dat ze te Roubaix
was
Ook Korens vond zoo iets uit. Zeke
ren nacht, na den moord, kreeg een
der familieleden, die steeds naar de
«weggeloopen» vrouw informeerde, een
telegram waarin Korens mededeelde
•Marie gezien, komt Zandag terug-.
Later vertelde de cynische schurk zijn
vrouw in Amersfoort met een anderen
man te hebben gezien... Dit alles her
innert ons wonderwel aan onzen
Westvlaamschen vrouwenslachter
Van Tourhoudt kreeg immers een brief
uit Roubaix, waarbij zijn vrouw, na
dat ze vermoord was. hem haar af
scheid maakte, (de brief verdween,
zoodra V. T. hem aan de politie moest
bezorgen)
Maar er zijn nog andere punten van
overeenkomst
Net als vrouw Van Tourhoudt, werd
vrouw Korens in haar keuken ver
moord en in het zijvertrek in stuk
ken gesneden. In beide zaken deden
de moordenaars het hoofd waarop
vermoedelijk de slagen werden toege
bracht verdwijnende eene ver
brandde het wellicht, de andere wierp
het misschien in zee. Wie weet zijn
de motieven ook niet gelijkaardig
Het zou in elk geval interessant zijn,
na te gaan of Korens nooit iets over
de zaak Van Tourhoudt heeft verno
men. Hij heeft er in elk geval een
tweede editie van geleverd, doch een
minderwaardige.
Van Tourhoudt legde het immers
zóó aan boord, dat hij «zelfmoord van
het slachtoffer» en «krankzinnige ra
deloosheid van den beschuldigde» zal
doen pleiten, daar waar Korens nog
steeds loochenen moet om tijd te win
nen teneinde nieuwe leugens te kun
nen fantazeeren.
Behalve de rol van de jeugdige
Yvonne Deprez, gespeeld in het dra
ma van Rekkem. verschillen de twee
gruweldaden enkel door de wijze waar
op de lichaamsdeelen werden verpaxt
en hun identifikatie. Een hand van
vrouw Van Tourhoudt werd herkend
aan een lidteeken.
In de laatste honderd jaar werden
ongeveer een 200-tal «koffermoorden
in de rechterlijke annalen genoteerd.
De meest typische aanwijzingen voor
de ontmaskering der daders waren
daarbij de volgende vroegtijdig ont
dekken der in het water drijvende
koffers met gemakkelijke vereenzelvi
ging van hun luguberen inhoud
uitdruipend bloed of lijkgeur die de
koffers direkt verdacht deden voor
komen
de vereenzelviging van de koffers,
waar deze van de slachtoffers eerst
te moeilijk bleek
het getuigenis van personen die bij
het transport hielpen
kenteekens op de kleedingstukken
of aanduidingen in de zakken, de voe
ring, de bijkomende verpakking.
Toen in 1840 te Parijs de 41-jari-
gen wisselagent Cottentin vermoord
werd aangetroffen in een aan de rue
des Moulins achtergelaten mand, her
kende men hem aan zijn hoed waarin
zijn naamletters waren gemerkt.
De jongste koffermoord in de Licht
stad was die op den 26-jarigen loop
jongen Juguet.
Den 27n Januari 1.1. werd hij van
kant gemaakt door zijn vriend, die
het lijk in een koffer achterliet in het
hotel Marengo. Doordat men in de
zakken een rekeningetje vond, betref
fende geleverde broodjes, konden de
fijne speurders de identiteit van het
slachtoffer binnen de 48 uren bepa
len.
Niet altijd was de politie zoo geluk
kig. In 1843 voor een dergelijk geval
te Fergersheim (bij Mulhouse) bezat
men het afgesneden hoofd van het
slachtoffer, een 40-jarige vrouw. Men
bewaarde het twintig jaren lang in
een bokaal alkohol. maar nooit werd
iemand gevonden, die de ongelukkige
kon herkennen. Tweemaal bracht men
den beschuldigde voor het assisenhof,
doch tweemaal sprak men nem vrij.
Het mysterie geraakte nooit opgelost.
Maar dat gebeurde bijna een eeuw
geleden. Middelerwijl zijn de toestel
len, de uitvindingen, de wetenschap
pelijke methodes die ten dienste staan
van de opsporing enorm vooruitge
gaan. De techniek heeft alles veran
derd. Maar de mensch is dezelfde ge
bleven zijn zenuwen kan hij niet
mechanisch beheerschen, hij heeft nog
steeds dezelfde emoties en reakties,
hij begaat nog steeds vergissingen.
Hij kan nog altijd iets vergeten daar
waar de rekenmachine nu feilloos alles
optelt.
Hij kan nog altijd in zijn zenuw
achtigheid iets over het hoofd zien.
Al is het een onnoozel waschgoednum-
mertje.
En dan... dan stort alles ineen, de.,
vernuftig gekombineerde overval, de*
genomen voorzorgen, de misleidende
schijnbare kalmte achteraf, enz.
Alles komt uit. de gevolgen zijn
onafwendbaar en men wordt getroffen
door de onverbiddelijke, snelle logika
de arrestatie, al moest het op 't einde
van de wereld zijn, daar ergens in
Semarang.
NICK
De Belg Mostert boekt tegenwoordig
de eene zege na de andere en heeft
waarlijk het hoogste punt van zijn
forme bereikt.
Vóór een paar dagen wist de sterk
ste athleet, die België wellicht ooit
heeft voortgebracht, het rekord van
België der 800 meter, dat reeds op zijn
naam stond, te kloppen.
Het is nu definitief uitgemaakt, dat
Mostert nog sterker is op de 800 me
ter dan op de 1500. Dat komt hij op
afdoende manier te bewijzen te
Straatsburg, waar hij waarhjk ophef
maakte. Hij klopte niemand minder
dan den Franschen kampioen Han-
sennen en den beruchten Amerikaan
Beetham.
Velen droomen ervan Mostert in
strijd te zien tegen het fenomeen den
Duitschen Harbig. Trots het verscnj]
tusschen die twee athleten niet bijs
ter groot moet zijn, toch achten we
onzen landgenoot niet bij machte om
den uitzonderlijken Harbig ie kloppen.
In die athletiekmeeting te Straats
burg, gaven de Amerikanen weer eens
den toon aan. Op de 18 Droeven, wis
ten zij er niet minder dan 14 te ver
overen.
Van een sprekende meesterschap
gesproken
Jeffrev (Amerikaan) liep de 100 me
ter in 10" 4/10 en diezelfde Jeffrev
had voor de 200 meter slechts 21" 4'10
noodig.
In de 1500 meter zegevierde de Ame
rikaan Rideout vóór den Fmischm-in
Messner. Die Rideout was in de mijl
der eeuw de oorzaak van het incident
Wooderson. maar heeft te Straatsburg
bewezen dat hij ontegensprekelijk klas
heeft.
Binnen enkele dagen zullen de be
ruchte Amerikanen hun kansen verde
digen te Parijs, waar ze onder massale
belangstelling fenomenale prestaties
zullen leveren.
Zondag en Maandag hadden we te
Luik hoogdagen voor onze arbeiders
sporters. Zwemmers, athleten en voet
ballers streden er om de suprematie
onder flinke belangstelling.
De Vrije Zwemmers hadden traaie
suksessen op Frankrijk en Duitsch-
land maar in waterpolo werden onze
landgenooten gekortwiekt door Frank
rijk. Dit land won trouwens het wa-
terpolotornooi vóór België A, Zwitser
land en België B.
De athletiekwedstrijden stelden en
kele krachten op den voorgrond, die
stellig hun voet mogen zetten naast
de aller besten uit de burgersport.
Zoo sprong de Fin Lethonen 6 m 80
ver, om de speer 68 m. 01 ver te wer-
Pen-
In België hebben we geen enkel
athleet voorhanden die in spieswerpen
de 60 meter kan overschrijden.
De Engelschman Thomas .iep de 100
meter in 10" 8/10, wat voorzeker een
voornamen tijd is. Saelen.;, de beste
Belg, en zelfs een van de voornaamste
Europeesche krachten, had te Brus
sel tusschen de athletiekmeeting Bel
giëFrankrijk, voor juniors 10" 9/10
van noode voor de 100 meter vlak.
We gaan nu niet beweren dat Sae-
lens het niet halen kan van Thomas,
maar we mogen aannemen dat het
verschil tusschen die twee loopers
miniem zou zijn.
Wat vooral eens te meer gebleken
is te Luik, is wel dat België bij de ath-
letiekers nog veel te leeren heeft. De
arbeiderssport heeft hier nog heel wat
weg af te leggen alvorens het peil van
andere landen bereikt wordt.
In den voetbalwedstrijd België—
Zwitserland toonden onze landgenoo
ten zich langs hun beste zijde en won
nen ruimschoots verdiend met 30.
Geen enkele Vlaming was van de
partij, daar de twee aangeduide spe
lers Arens (Eendracht Gent) en Lin-
gier (Oostende) weerhouden waren.
De Belgische voetballers pratikeer-
den een aangenaam spel en stonden
een trapje hooger dan hun moedige
tegenstrevers.
De feesten te Luik kenden veel bij
val en dat moet voor onze arbeiders-
sporters een stimulant zijn om op den
ingeslagen weg voort te ijveren.
SENOR.
Nadat Kint reeds vorig jaar den titel
van wereldkampioen veroverd had,
kamt hij nu ook het kampioenschap
van België, dat te Luik verreden werd,
in de wacht te slepen. Meteen valt die
hooge onderscheiding te beurt aan een
renner, die een kampioen is in den
waren zin van het woord
Kint is een tweede Ronsse, even veel
zijdig en meer berekend. De manier
waarop hij het kampioenschap, dat
buitengewoon lastig was won, toont
netjes aan, dat Kint niet alleen op de
pedalen kan duwen maar dat hij ook
over een helder koersdoorzicht be
schikt.
Hij sloeg zijn slag op het gepaste
moment en geen enkele van de noch
tans buitengewoon knappe tegenstre
vers, die op dien zoo plotsen als on-
verwachten aanval kon reageeren. Pro
gressief kon Kint zijn voorsprong aan
dikken om als groot triomfator te be
sluiten. Hij had zijn tegenstrevers
murw geslagen, hij had bewezen de
meester te zijn. De titel berust in ste
vige handen en Kint zal ons nog meer
dan eens op aangename wijze verras
sen.
Het wereldkampioenschap, dat te
Varèse in Italië verreden wordt, staat
nog voor de deur en onze kampioen
zal er het onmogelijke beproeven om
zijn faam eer aan te doen.
Het kan dan ook best. dat hij zon
der ongelukken de chauvinistische Ita
lianen op eigen bodem van het leer
geeft.
Na afloop van de Belgische kam
pioenschappen werden ook onze an
dere vertegenwoordigers voor Varèse
aangeduid. De keus viel op Disseaux,
Van Overberghe en Ritserveldt of de
renners, die mede met Kint een hoofd
rol speelden in den strijd om den Bel
gischen titel.
Mogelijks zal de keus door sommige
beknibbeld worden omdat misschien
een lokale favoriet ontbreekt. Eerlijk
heidshalve moeten we nochtans toe
geven, dat het viertal buitengewoon
sterk is en bij machte is om onze faam
op wielergebied hoog te houden. Dat
Vissers en S. Maes er niet bij zijn,
hebben ze slechts aan zichzelf te wij
ten. Ze teekenden een kontrakt om
op denzelfden dag van de Belgische
Hst reusachtig viermotorig watervliegtuig
,,'ondig nagezien, voor dc regelmatige
dienst welke tot stand werd gebracht tusschen
Southampton (Engeland) en New-York.
Cabot werd
transatlantische
Het duivenspel hangt veel af van de
chance en het gelukBij den een slaagt
alles, wijl een andere mets dan onkans
tegenkomt! Ziedaar woorden, die wij
meestal hooren spreken door liefheb
bers, die'in ons sport maar moeilijk
lukken, diensvolgens en weinig ont
moedigd zijn en alzoo dikwijls den
meer bevoorrechten speelgenoot benij
den.
Wij zullen niet beweren, dat sommi
ge personen hier op de wereld niet
meer door de goede prinses worden be
voorrecht en dat andere integendeel
niet al te overdreven door het noodlot
worden vervolgd. Bij den een gaat al
les mee, wijl een andere, wanneer er
een steen uit de lucht valt, dezen op
het hoofd krijgt.
Zoo kan men in duivenliefhebberü
ook weieens mee- of tegenslag beleven,
dooh dat de uitslagen in de vluchten
het meest van het toeval of het geluk
afhangen, dat vinden wij wat ver ge
zocht.
Is het niet aardig te moeten besta-
tigen, dat die zoogezegde kans meest
altijd naar denzelfden kant overhelt
en dat het doorgaans dezelfde liefheb
bers, de bedreveriste spelers zijn, die
de schoonste uitslagen maken?
Neen, duivenspel is geen chance-
spel verre van daar! Het is integen
deel een sportbedrijf, dat kennis en
overleg vergt, en alleen hij, wie zijn
vogels verstandig weet uit te kiezen,
te onderhouden en te drillen, komt tot
noemenswaardige resultaten.
Men ontmoet weieens een melker,
die toevallig komt opduiken en die,
spijts onkunde en gebrek aan onder
vinding ineens van zich doet spreken,
maar meestal is dezes roem slechts
kortstondig en na enkele jaren behoort
hij tot het verleden.
Nu de voornaamste prijsvluchten ach
ter den rug zijn en het grootste ge
deelte onzer duiven beginnen te rui
ven, moet er vooral gezorgd worden,
dat deze levensverrichting een nor
maal verloop heeft, en hierbij mag
men weeral niets aan het toeval over
laten.
Meer dan een sporbgenoot, eens het
spel afgeloopen, laat zoo maar zijn
duiven grootendeels aan hun lot over;
in der haast wordt nog wel een hand
greep eten uitgestrooid, doch verder
wordt er naar de beestjes maar weinig
meer omgezien; zij hebben maar hun
plan te trekken, 't zij goedschiks of
kwaadschiks!
Dat is alles goed, zoo het wel ver
loopt! Wij ook zijn partijganger onzer
reizigers gedurende de ruiperiode zoo
maar hun eigen vry leventje te laten
leiden, ze zelfs te verplichten alleen
in hun onderhoud te voorzien door ze
te velde te doen vliegen, maar zulks
op konditie, dat ze wel werkelijk in
rust leven en wij ze van kweeken kun
nen weerhouden. Maar handelen allen
wel werkelijk zóó? Laten ze hun vo
gels niet aan hun lot over, dit op een
stinkend vuil hok, zonder water in
den drinkpot en met in alle hoeken en
kanten jongens of eiers in de besmeur
de nesten? Wie zal mij dan durven
zeggendat zulke duiven in blakende
gezondheid kunnen verkeeren en dat
ze zullen ruiven zooals het behoort?
Onze gevleugelde reizigers aan hun
lot overlaten en in het wilde laten
vliegen is vast en zeker eene goede
doenwijze en misschien wel het ibeste
tijdens de ruiperiode, op uitsluitende
voorwaarde, dat ze niet kweeken. On
gelukkig zijn zeer weinig liefheb
bers zoodanig ingericht, dat ze zulks
kunnen beletten. Wij, en duizenden
met ons, beschikken slechte over een
hok, waar de woonplaatsen niet kun
nen weggenomen worden en diensvol
gens kolt 'het ons groote moeite, om
onze koppels van den kweek te weer
houden. Daarom moeten wij steeds een
oogje in 't zeil houden om, al hebben
wij eieren in de nesten, wij op tijd en
stond bij de hand zouden zijn om deze
te klotsen. Ongelukkig is deze wijze
van onvruchtbaar maken zeer gewaagd
want meer dan eens hebben we het
weten gebeuren, dat dergelijk maneu
ver mislukten en dat er koppels aan
het azen waren zonder het weten van
den liefhebbers. Daarom moet iedere
melker een zeker aantal kunstmatige
eieren bezitten; daarmee kan men on
mogelijk bedrogen vallen en dergelijk
steenen legsel is ook eene waarborg
tegen het breken, waardoor de duiven
zich anders bevuilen en besmeuren.
Nog een goed middel om het kwee
ken te voorkomen, is de duiven bij da
ge naar buiten te drijven en het hok
toe te leggen. Zóó kennen wij een lief
hebber, die 's morgens aan zijn been
tjes een weinig eten geeft. Eens de
granen binnengespeeld moet de ggn-
scbe bende buiten. Hij plaats den
drinkpot op de valplank van den kij
ker en de ingang van het hok gaat
toe tot met valavond. Zelden gebeurt
het, dat zijn vogels bij dage te zien
kampioenschappen te Arcachon te rij
den en dat de selektieheeren beide
•renners over het hoofd gezien hebben
voor Varèse vinden we maar juist. Ze
werden immers aangeduid om mede
te dingen voor den Belgischen titel
maar verkozen het zekere, t.t.z. een
kontrakt op velodroom waaraan een
paar duizenden frank verbonden zijn,
boven het onzekere, dat een wegkam-
pioenschap biedt.
We gaan niet uitmaken of S. Maes
en Vissers gelijk of ongelijk hebben.
Het zijn nu eenmaal beroepsrenners
en ze moeten maar best weten wat
hun te doen en te laten staat.
In ieder geval vinden we het jam
mer van sportief oogpunt uit be
schouwd, dat beide groote kampioe
nen niet te Luik waren om er door
hun macht en kunde hun selektie voor
de wereldkampioenschappen af te
dwingen. Ze moeten er maar de ge
volgen van dragen.
Jammer kan het genoemd worden,
dat Somers slechts reserve is omdat
de Antwerpenaar toch zoo 'n sterke
kerel is, die naar alle waarschijnlijk
heid op dit golvend terrein van Varèse
uitstekend werk zou geleverd hebben.
Men mocht echter maar vier begun
stigden aanduiden en dat is te weinig
vooral voor een land als België, dat
over tal van renners beschikt met
gevestigde reputatie.
Het gaat b.v. niet op, dat een Hon
garije, een Amerika, een Zweden enz.
waar de wielersport nog maar in een
beginstadium is, evenveel renners
mag afvaardigen als België, Frankrijk
en Italië.
Zooveel renners, die dit jaar groote
klassiekers wonnen en die te Varèse
bepaald niet kansloos zouden staan,
zullen we nu moeten missen.
Jammer is het te noemen maar een
reglement is nu eenmaal een r ele
ment en we kunnen dan ook slechte
hopen, dat toekomend jaar landen
waar de wielersport fel ingeburgerd is,
een grooter aantal renners naar de
wereldkampioenschappen zullen mogen
afvaardigen, dan andere waar die
sportvertakking nog maar in een be
ginstadium is.
LOUIS.
zijn; (hun verblijf is op het veld; doch
bij zonsondergang komen ze afgesto
ken met een dikgevulden krop en elk
gaat naar binnen, om den nacht door
te brengen. Nooit moet de man om
zien, zoo er hier of daar geen koppels
nestelen, zijn hok ligt zuiver en dat
zijn stelsel goed is dat getuigen best
zijne prachtige uitslagen in de vluch
ten, want telkenjare speelt deze lief
hebber heerlijke prijzen, vooral in de
etapen boven Parijs.
Toch zijn er ook veel melkers, di
verlangen voort hun duiven bij zich te
houden, ten einde er nog steeds aan
de vluchten te kunnen mede deelne
men. Welnu, deze moeten vooral op
hunne hoede zijn.
Met hun oude duiven, die reeds den
ganschen Zomer gevlogen hebben, kun
nen zij het van nu af maar moeilijk
meer halen en deze hebben ten andere
ook wel recht op eene welverdiende
rust. Eens de ruitijd daar, moet het
onvoorwaardelijk gedaan zijn voor die
vogels, welke reeds van in April of
begin Mei in het harnas stonden. Best
nemen ze dan hiervoor enkele jaarlin
gen ofwel jonge duiven. Maar hier moe
ten wij hun nogmaals toeroepen
Weest op uwe hoede en past op,
want ge speelt met vuur, op gevaar
af van u deerlijk te verbranden!
Het spel gedurende de maanden
Augustus en September is van zoo
luttele beteekenis, dat het geenszins
de moeite loont om er eene goede duif,
hetzij oude of jonge, voor te gebrui
ken. Wil men toch spelen, dan neme
men hiervoor enkele jonge duivinne-
tjes, welke men op den hoop heeft en
die men later toch van zin is te ver
wijderen. Men late deze dan maar
kweeken naar goeddunken, ten einde
hunne drift naar huis aan te vuren en
op zijn hoogst te brengen. Doch nooit
gebruike men hiervoor vogels, die voor
de toekomst beschikt zijn; 't is eene
roekeloosheid, die nooit ongestraft
wordt 'begaan.
Houden wij dus vooral het oog ge
richt op eene goede verpluiming onzer
reizigers; zorgen wij in alles voor hun
ne gezondheid, laten wij niets aan het
toeval over, want allen hij, die met
wijs beleid eene kolonie weet te bestu
ren, oogst rijke vruchten van zijnen
arbeid.
CARLO.
(Nadruk verboden.)
De socialistische arbeiderssport organiseerde grootsche feesten te Luik ter
gelegenheid van de 35e verjaring der S. S. F. Talrijke internationale
wedstrijden werden er met groot sukses gehouden.
1. Internationale zwemwedstrijd, start 100 m. 2. Belgische en Fransche
■ploegen die een waterpolowedstrijd betwistten, die eindigde met een
Fransche overwinning
