De C.V.P.-P.V.V.-
regering in haar
ware gedaante
Z ai
Zaterdag 7 januari 1967
29e jaargang - Nr 1
Zoveel mogelijk
decentralisatie,
zo weinig mogelijk
separatisme ,v
Laat je niet beïnvloeden door die taaistrub
belingen: de centrale partijeenheid blijft
onaangetast...
T
1
Het vergelijk
der Socialisten
Zie vervolg laatste
bladzijde
Het vraagstuk
Brussel
voor j allen
Een Vlaams
Socialistisch
kongres
A ERSCHILLENDE lede-
f raties van de B.S.P.
fy/ hebben besloten in de
tweede helft van mei
1967 een kongres te beleggen
van de Vlaamse Socialisten.
Het zou verkeerd zijn te
denken dat dit besluit geno
men werd als reaktie op het
Waals socialistisch kongres
dat in april e-k. doorgaat.
Wel zijn er partijgenoten
die de tendens 0111 ca part te
kongresseren» hebben willen
vermijden uit bezorgdheid
voor de eenheid in onze bewe
ging.
Bezorgdheid mag echter niet
tot een immobiliteit leiden,
die door de lange duur voor
de beweging zelf schadelijk
zou zijn.
Men kan niet ontkennen dat
de Waals-Vlaamse verhoudin
gen er de jongste jaren niet
op verbeterd zijn en dat drin
gend een oplossing dient ge
zocht.
Het is dus nodig de posities
duidelijk af te bakenen. Men
kan evenmin ontveinzen dat
een aantal specifieke proble
men bestaan, die zich niet op
dezelfde wijze stellen in het
Zuiden als in het Noorden van
liet land.
Om daarvan een voorbeeld
te geven het vraagstuk van
de kulturele autonomie is voor
de Vlaamse socialisten veel
neteliger dan voor onze Waal
se vrienden, terwijl voor deze
laatsten de demografische
vraagstukken weer belangrij
ker zijn.
Welke zijn nu de punten
die op het Vliams socialistisch
kongres zullen behandeld wor
den
De agenda is nog niet vast
gesteld, doch we geloven dat
de te bespreken punten op
ieder vlak kunnen liggen zo
wel op het sociaal-ekonomi-
sche, het politieke als op het
ki.lturelc.
Al deze aspekten moeten on
der de loupe worden genomen
met één doei voor ogen zo
veel mogelijk decentralisatie
en zo weinig mogelijk separa
tisme
Van demokratisch stand
punt uit dient de decentrali
satie aangemoedigd. Als socia
listen moeten we ijveren op
dat het beslissingsrecht dich
ter bij het volk wordt ge
bracht. We worden te veel
vanuit de hoofdstad geregeerd
en deze toestand is een blij
vende bron van mistevreden-
heid zowel voor Walen als
voor Vlamingen.
De decentralisatie is het
middel bij uitstek om de ver
antwoordelijken in de ver
schillende gewesten zo dicht
mogelijk te betrekken bij de
ontwikkeling van hun eigen
streek, vooral op ekonomisch
gebied. Dat zal sommigen
Natuurlijk zal ook op het
Vlaams Socialistisch Kongres
gesproken worden over het
«vergelijk der socialisten» dat
in november 1964 werd geslo
ten.
Sommige franstalige socia
listen beweren dat dit verge
lijk is voorbijgestreefd. Deze
vrienden moeten beseffen dat
we het hebben aanvaard in
het volle besef dat het hier
een poging gold waarbij door
elkeen toegevingen werden
gedaan.
Indien thans zou blijken dat
men in bepaalde middens de
beschikkingen van dit verge
lijk niet meer zou erkennen,
dan kan het antwoord van
Vlaamse zijde enkel luiden
zoals het zeer kernachtig te
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-IMETEIiSNIEL'WSTKAAT 81
«ENT - Tel. 25.57.95 (4 Ujnen) - Posteheckrekenlng 507.33 «liet
Licht. Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR. St.-I'letersnieuwstraat 64 Gent.
niej lanffer toelaten hun ver
antwoordelijkheid te ont
vluchten.
Er wordt in ons land veel
over decentralisatie gesproken
doch spijtig te weinig voor
gedaan.
Mocht het Vlaams socialis
tisch kongres op dat punt
konkrete voorstellen doen.
dan zou reeds een belangrijke
stap worden gezet om de rela
ties tussen de verschillende
gewesten te verbeteren.
Het Vlaams socialistisch
kongres kan ook het probleem
Brussel niet ontgaan.
Het is voor niemand een ge
heim dat een aantal Brusselse
parlementsleden aansturen op
een herziening van de taal
wetgeving in «liberaliserende»
zin. Sommigen onder lien heb
ben niet verheeld dat elskto-
rale overwegingen zich daarbij
doen gelden. De Brusselse so
cialisten beweren formules te
zullen uitwerken die elkeen
kunnen voldoen. We zien met
belangstelling deze tegemoet.
Intussen weze elkeen ver
wittigd dat op de Algemene
Raad van de Brusselse Fede
ratie op 11 december de par
tijgenoten I'ranck, Wiard.
Machtens, Cudell en Simonet,
een taal hebben gesproken die
ons geenszins geruststelt en
die, op zijn zachtst gezegd, er
op gericht is de verfransing-
van Brussel te bestendigen.
Men inoge hef de Vlaamse
socialisten dan ook niet ten
kwade duiden dat ze hun
eigen visie zullen geven op de
taalsituatie in de hoofdstad.
Men mag reeds op voorhand
weten dat de Vlamingen met
«onthaalkomitecs» geen vrede
nemen en nog minder met een
herinvoering van de talentel
ling of met «la liberté du père
de familie» zoals deze door de
francofone Brusselaars wordt
opgevat.
Het kan niet ontkend worden dat de eindejaarsstemming
bedrukt was door verscheidene bezwarende elementen.
Terwijl de pas beëindigde aktie «S.O.S.-Honger» ons nog
maals herinnerde aan de onmetelijke nood, waarmee twee
derden van de wereldbevolking bestendig kampt, vindt men
in Vietnam mogelijkheid een smerige oorlog te voeren die,
dag in dag uit, tientallen mensenlevens en miljoenen fran
ken kost. De even beruchte als beroemde «escalade»-poli-
tiek, brengt de wereld geleidelijk korter bij de onbetwist
bare mogelijkheid van een nieuw wereldtreffen, waarvan de
vreselijke gevolgen moeilijk te overzien zijn.
Ook boven ons land komen donkere wolken aandrijven.
Toen wij enkele maanden geleden «begenadigd» werden
met een nieuwe C.V.P.-P.V.V.-regering, mochten wij ons,
althans volgens radio- en TV-verkaringen, aan de verwe
zenlijking van de beste der allerbeste werelden verwachten.
Helaas, driemaal helaas, de mooie woorden hebben geens
zins hun uitdrukking in de feiten gekregen.
De financiën zouden gesaneerd worden en zulks zonder de
minste verhoging van de belastingdruk. Ondanks een méér-
inkomste van méér dan twintig miljard aan belastingen ge
durende de eerste elf maanden van het jaar 1966, geeft de
regering van de «nieuwe stijl» een ernstig tekort toe, dat
volgens betrouwbare specialisten, nog ernstig onderschat
is. Over de belastingen spreken Vanden Boeynants en Van
Audenhove ook liefst niet meer. Immers, spoorweg-, post
en telefoontarieven worden verhoogd. Meerdere faktuur-
taksen werden «aangepast». Zulks is nog maar een begin.
Ook van de bestendig stijgende levensduurte zwijgt men
in regeringskringen liefst.
Op ekonomisch vlak dreigt een algemene krisis. Inzake de
steenkolensektor, waar nieuwe drastische saneringsmaatre
gelen zich opdringen, hult de regering zich in een stilzwij
gen, dat getuigt van een totaal gebrek aan dynamisme en
moed. Het is juist dit laatste regeringsgebrek dat de arbei
ders uit de staalindustrie zeer zwaar kan te staan komen.
Geplaatst voor een naderende krisis in de staalindustrie,
heeft deze konservatieve regering net zolang geaarzeld, tot
de belangen van het grootkapitaal veil gesteld waren. Het
eerste resultaat is alleszins gekend. Zelfs de meest moder
ne fabrieken, zoals Ford-Taunus te Genk, voeren tijdelijke
werkloosheid voor het personeel in. Zo wij hieraan de ge
vaarlijke inzinking in de textielindustrie nog toevoegen, dan
mogen we ongetwijfeld van een pijnlijk regeringsgeschenk
gewagen.
Dit geldt trouwens eveneens voor de sociale sektor. De
minst-bedeelde categorieën, zoals gepensioneerden en ge-
brekkigen, werden eenvoudig vergeten. De werkloosheids
vergoeding wordt aangepast, mits verhoogde afhouding aan
de bron voor al de loon- en weddetrekkenden. Zulks wordt
als een «politiek van geven en nemen» (sic) bestempeld. De
dokterskwestie krijgt met de dag een hopelozer uitzicht. De
ontmanteling van het gehele stelsel, waartoe Vanden Boey
nants zich geleend heeft, met instemming van de A.C V.-
ministers, ontneemt de sociaal verzekerde elke ernstige be
scherming. De kans op invoering van de fiskale strook is tot
nul herleid. Doktersstakingen worden zonder enige ernstige
reaktie geduld en blijkbaar aanvaard.
Terwijl op papier het tweeiarig bestand de taalvrede moet
behouden, stijgt in werkelijkheid de verwarring ten top.
Financiële krisistoestand, ekonomische alarmaeriode, socia
le achteruitgang, bedenkelijke taalchaos: ziedaar waarheen
deze konservatieve C.V.P.-P.V.V.-reaering ons land en ons
volk in enkele maanden geleid heeft.
Reaktionaire minderheden trachten deze wantoestanden uit
ja oproer te zaaien onder de bevolking.
A|^|^^^^^^P^BhkWeging zal zich niet tot deze verwerpe-
lijk^aT^^^Ps lenen. Door het voeren van een bestendige,
krachtdadige maar demokratische oppositie zal zij deze
rechtse regeringsploeg tot het spoedig beëindigen van de
bewindsperiode dwingen. Alzo zal opnieuw de mogelijkheid
geschapen worden tot het positief en sociaal benaderen van
de gestelde vraagstukken.
Ziedaar het voornemen dat wij ons stellen, bij het begin
van dit nieuwe jaar.
