Heilzaam gevolg
van de syndikale
verkiezingen voor
onze gepensioneerden
NA DE VLOEDGOLF
VAN DE EERSTE-MEI
BETOGINGEN
Met de geugd
Stemmen voor hel A.B.V.V.-Nr 1
Zaterdag 5 mei 1967
19e jaargang - Nr. 18
Een afstraffing voor het A.C.V.
Een voortijdigebeslissing
SYNDIKALE
Wat me een beetje dwars zit is Sint-Helena...
Z AO
voor i allen
RED AK TIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 25.57.95 (4 lijnen) Postcheckrekenfng 567.33 «Het
LiOht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R., Koningstraat, Menen.
ER hebben zich op het binnenlandse politieke vlak verschil
lende feiten voorgedaan waardoor bewezen werd dat de
syndikale verkiezingen hoegenaamd niet los staan van de
algemene politiek en dit alle verklaringen van de heer Cool
ten spijt.
Het Algemeen Christelijk Vakverbond heeft de jongste
maanden de goede gemeente willen wijsmaken dat zijn orga
nisatie geen enkele verantwoordelijkheid had in het beleid
van de regering Van den Boeynants.
Zodra echter de eerste uitslagen van de verkiezingen voor
de Ondernemingsraden en de Komitees voor Veiligheid en Ge
zondheid binnenkwamen Meek dat zulks maar niet zo klakke
loos wordt aanvaardt.
Inderdaad, elkeen heeft kunnen meemaken dat het A.C.V.
een verdiende afstraffing kreeg voor de makke houding die de
christen-demokraten in het parlement hebben aangenomen
tegenover een regering die onder het teken van het anti-
travlaillisme was gestart.
Nochtans had de Eerste Minister om het Christelijk Vak
verbond terwille te zijn in de eerste besluiten van de beruchte
volmachtenwet 356 weinig gelegd waaraan de arbeiders aan
stoot konden nemen, tenzij enkele bedreigingen aan het adres
van de ziekteverzekering.
Met de tweede reeks besluiten die omstreeks 20 mei zullen
worden uitgevaardigd, dus na de syndikale verkiezingen zal
wel een andere rekening worden aangeboden. Dit handig uit
gedacht maneuver heeft niet mogen baten en de resultaten
waren, zoals het katoliek blad I>e Standaard zeil' toegaf,
niet bepaald gunstig voor het A.C.V.
Wat nadien is gebeurd kan men enigszins gissen, maar dat
plots een scenario werd ineengestoken, waaraan zich niemand
had verwacht, is een niet te loochenen feit.
De regering kondigde midden de verkiezingen het inzicht
af de arbeiderspensioenen van 1 januari 1968 te brengen van
51.200 F op 58.000 F.
Weliswaar gold het hier een verwezenlijking van de belofte
die destijds door het kabinet Harmel-Spinoy werd gedaan, doch
sedertdien had de regering Vanden Boeynants zich angstvallig
onthouden nog één woord hierover te reppen.
Er is meer
Enkele weken geleden hebben duizenden socialistische ge
pensioneerden in alle hoeken van het land gemanifesteerd om
de regering af te keuren die voor hen een sociale pauze bracht.
Zonder het belang van deze manifestaties te onderschatten,
die wel indruk hebben gemaakt op de publieke opinie, zijn we
niet zo naïef te veronderstellen dat de regering zou gezwicht
zijn voor de oudjes, die uiting hebben gegeven aan hun gewet
tigde ontevredenheid.
Er hebben zich hier andere invloeden doen gelden
Hoe zou men anders deze plotse beslissing kunnen uitleg
gen, die genomen werd zonder enige voorbereiding, en zonder
dat de bronnen werden aangekondigd waaruit men de nodige
financiën zou putten?
De h Vanden Boeynants is immers nu reeds radeloos op
zoek naar extra 14,5 miljard voor 1968... Hij schijnt vergeten
te zijn dat hij de politiek «van zijn middelen» wou voeren...
«La Libre Belgique», het katolieke blad dat deze regering
door dik en dun steunt, was van dit besluit zo stomverbaasd
dat het niet nalaten kon tot volgende slotsom te komen:
«In werkelijkheid, zonder goed te weten waar men met
de hervorming van het pensioenstelsel der arbeiders
naartoe gaat, heeft de regering er onmiddellijk aan ge
houden mede te delen dat de pensioenen van 1 januari
1968 zullen verhoogd worden. Deze voortijdige bekend
making wordt ingegeven door de syndikale verkiezingen.
Het komt er op aan de socialistische propaganda de
pas af te snijden.»
Ziedaar, wat een bekentenis!
En het A-C-V. dat zijn bestuur had samengeroepen liet in
een persmededeling zijn tevredenheid blijken over deze beslis-
M"SDat alles bewijst hoe huichelachtig het A.C.V. zich de
jongste maanden heeft gedragen, toen zijn leiders verklaarden
dat nolitiek en svndikalisme niet mochten vermengd worden.
Wij van onze kant, verheugen ons in de verhoging die,
zij het dan met heel wat uitstel, aan onze ouden van dagen
zal ten goede komen en die, spijtig genoeg, nog niet volledig
geeft waarop onze gepensioneerden rechten zouden hebben.
Onze pronaganda en onze aktie ten bate van de gepensio
neerden heeft in elk geval een flink aandeel gehad in deze
beslissing... al gaven de eerste uitslagen van de syndikale ver
kiezingen wel de doorslag!
Of de regering door deze opportunistische zet het getij voor
het A.C.V. zal doen keren, is-een ander paar mouwen. Want ze
is en blijft een reaktionaire regering, ondanks dat ze thans door
de feiten werd verplicht de duimen te leggen-
P.D.B.:
MB
1 MEI stond ook dit jaar in
het teken van de politieke, na.
tionale en internationale ak-
tuallteit.
Vrede onder de mensen,
eerst en vooral in Vietnam,
door rechtvaardigheid en voor
waarachtig en eerlijk zelfbe
schikkingsrecht van het Viet
namese volk, uitbreiding van
onze politieke en handelsrela
ties met alle landen, doeltref
fende hulp aan de ontwikke
lingslanden. Dat zijn onze
voornaamste doeleinden in de
internationale politiek.
Op het vlak van de nationa
le politiek staat ons volk voor
een keuze.
Niet voor een keuze tussen
woorden. Want alle partijen
beweren welvaart, vooruitgang,
rechtvaardigheid te willen.
Ons volk staat voor een fun
damentele keuze.
Wij zijn geen voorstanders
van hoge belastingen. Wij be
velen niet de stijging van de
belastingen aan, als middel om
onze landgenoten gelukkiger
te makon.
Wij kennqb onze bevolking
te goed om te weten wat zij
niet wil. Maar wij weten ook
zeer goed wat zij wél wil.
Wat ze wil is door de partij
en behandeld te worden als
volmondigen en dus de
waarheid te mogen vernemen.
Wat ze nog wil is: geloven
in wat kan en niet stelselma
tig bedrogen worden met wat
totaal onmogelijk is, met wat
behoort tot het rijk van de
fantasie en de demagogie. Als
morgen de miljarden beloofde
bezuinigingen niet zullen ver
wezenlijkt worden, wat zal er
dan gebeuren?
Wat zal dan de P.V.V. doen?
Zal men dan honderden scho
len sluiten? Zal men dan de
sociale wetgeving brutaal af
breken? Zal men het leger af
schaffen? Zal men de gemeen
ten laten ten ondergaan in
financiële tekorten die ver
plichten tot het staken van
alle betalingen?
Wij herhalen het: als de
door de P.V.V. «geëiste» mil
jarden bezuinigingen door
haar eigen Ministers (Finan
ciën en Budget) niet kunnen
verwezenlijkt worden, wat zal
er dan gebeuren? Dan kan de
P.V.V. de Regering verlaten...
Maar dan zijn de problemen
niet opgelost.
Dan moet het land verder
bestuurd worden en naar een
toekomst geleid die de wensen
van het volk tegemoet komt.
Dan moet het land zuinig be
stuurd worden maar dan
moet het een vooruitstrevend
land blijven, dat in 1985 niet
en achter wil staan bij de an
dere Westerse landen.
Dat betekent dat wij onze
ekonomie moeten uitbouwen,
meer voortbrengen tegen kon-
kurrerende prijzen, met hoge
re lonen, kortere werktijd en
langere schoolplicht.
Dat wil ook zeggen dat wij
de sociale wetgeving zullen
moderniseren en aanpassen
aan de tijd die wij beleven
maar dat wij de ongeïukkig-
sten, degenen die niet mee
konden met de vooruitgang, in
de eerste plaats niet zullen ver
geten, en de bejaarden niet en
al hun grote en kleine proble
men.
Plaats voor' de-tijd die komt
en die rijk is aan behoeften en
beloften!
Plaats voor jonge mensen
die wij nodig hebben, met hun
daden, hun onstuimigheid,
maar ook met hun eigen zicht
op de wereld van morgen.
Hier ligt de keuze! Daarom
werd deze 1 MEI een 1 mei van
de keuze omdat onze landge
noten klaar moeten zien, be
seffen dat met demagogie niet
geregeerd word, er geen toe
komst wordt opgebouwd. Om
te kiezen, enerzijds tussen de
magogie en konservatisme
en anderzijds het vooruit-
schrijdens, ondernemend, dy
namisch, demokratisch socia
lisme.
De keuze gaat tussen af
wachten en voorwaarts willen,
tussen konservatisme en voor
uitstrevende politiek, tussen
het verleden en de toekomst.
Het is eenvoudig uitgedrukt.
Maar zó is het! Zulke keuze
kan niet moeilijk zijn. Als wij
ze klaar stellen, overal- telkens
opnieuw.
Voor de studie-uren als arbeidstijd betaald
Voor billijke lonen
Voor betere yakantiemogelijkheden
Voor een werkelijke toekomst
