de zenuwslopende
maand voor de
studerende jongeren
fsi
19e jaargang - Nr 23
Zaterdag 10 juni 1967
Een bondgenootschap
van de haat
Israël bestaat
en mag niet meer
verdtvijnen
Het probleem
van de Palestijnse
vluchtelingen
Solidariteit
met Israël
De maand die we nu bij de
arm hebben, juni, is voor velen
van onze jongeren een heel
zware maand. De examens
kunnen hun levensrichting be
palen ook voor hen die nu nog
niet afgestudeerd zijn. Voor de
ouders is het een maand van
bekommernis en moeilijkhe
den, voor de jongeren de
maand van vele vraagtekens.
Zeker is het een feit dat er
studenten zijn die heel het
jaar door alleen zon gezien
hebben en gedacht hebben dat
een laatste krachtige aanloop
hen wel in extremis over de
lijn kon brengen. Indien zij
juist te laat toekomen weten
ze heel goed waar de schuld
ligt. Maar er zijn veel meer
meisjes en jongens die heel het
jaar door ernstig geiverlct heb
ben, zich vaak heel zware in
spanningen getroost hebben
en nu toch met een angstkom-
pleks zitten omdat ze niet we
ten wat de examens hen zullen
brengen.
En zo willen we dan naar
die achtergrond gaan, want bij
examens spelen niet alleen
vakkennis en het zo nodige
tikje geluk een rol.
Er komen heel veel psycho
logische punten hun deel in de
weegschaal werpen. Familiale
of persoonlijke omstandighe
den kunnen het zenuwstelsel
zo prikkelen of ontredderen
dat er een gedeeltelijke kata-
strofe kan volgen.
Zij die achter de groene ta
fel zitten en het lot van vele
jongeren, en meteen ook hun
toekomst in handen hebbe.n,
weten niet altijd ivat er zich
afgespeeld heeft in de gedach
ten van die jongeren. Zij heb
ben de macht in handen maar
gewoonlijk hebben ze toch
mensenkennis genoeg om met
één oogopslag te zien dat er
^0^
wat abnormaals aan het gisten
is. De jongeren hebben ge
woonlijk een. zeer groot ver
trouwen in hun leraars en die
mensen hebben de mogelijk
heid om hen met een babbeltje
weer terug op het goede spoor
te zetten. Het is hetgeen we
zouden willen vragen aan vele
mensen in het onderwijs, hun
jongeren dat vertrouwen te
geven in hun eigen kunnen en
mogelijkheden, dat ze gesterkt
naar het examen zullen gaan.
Zij hebben geivoonlijk veel
meer invloed dan de ouders
zelf, en zien soms ook veel be
ter door hun omgang met de
jongeren dat er wat scheef
loopt. Met een goed woord kan
er zoveel gedaan worden en
dan mag het examen zwaar en
moeilijk zijn, de jongeren zul
len die morele steun hébben
die ze in geen geval kunnen
missen.
ledereen is niet even slim,
heeft geen stalen zenuwen, om
een eerste plaats met een grote
onderscheiding in de wacht te
slepen.
De ouders zullen dat ook
niet verwachten, men zal wel
weten tot welke prestaties de
student in staat is.
En bij dat alles krijgt men
ook de berichten van een hele
reeks scholen die de komende
dagen hun tienjarig bestaan
vieren. Dan snelt men meteen
vast hoe snel de tijd wel raast.
Velen zullen zich de oprichting
van die scholen nog wel herin
neren, de tijd van de zwarte
vlaggen, omgezaagde bomen,
opschriften, enz., enz. Het was
de tijd dat enkele onruststo
kers achter de schermen jon
geren ophitsten om stommitei
ten te doen. We vertellen dat
zo maar terloops, zonder haat
gevoelens, maar het doet ons
veel plezier en genoegen dat
juist degenen die toen al hun
hal zouden uitgespuwd hebben
op het rijksonderwijs, nu toch
a.u.b. komen vragen om een
betrekking in die duivelsscho-
len.
Dat al die scholen een groot
aantal leerlingen kregen is ook
wel 't beioijs hoe hoogstnodig
ze waren_ De ouders hebben nu
toch op de vele plaatsen gele
genheid om de school van hun
kinderen te kiezen. Tien jaar
geleden was dat niet het geval
en toen moest men zelfs al
heel veel moed opbrengen om
de officiële school te durven
kiezen. De eerste studenten
zijn toen het slachtoffer ge
weest van veel tegenkanting.
We hebben het altijd spijtig
gevonden dat men toen alles
in het werk gesteld heeft om
de vrije keuze van de huisva
ders in het gedrang te bren
gen.
Nu vinden we het heel spij
tig dat men besparen wil op de
studies en uitrusting. Men
moet het met minder doen,
maar op de uitgaven van het
leger steekt het zo nauw niet.
Vliegtuigen van 750 miljoen F
en tanks van 200 miljoen F
hebben meer waarde. Indien
men 5 tanks en 5 vliegtuigen
zou uitsparen dan zouden op
een paar jaar tijds alle rijks
scholen tip-top in orde zijn.
icant ook dat zou van beslis
sende invloed zijn voor de stu
denten die hun eksamen dan
zouden kunnen afleggen fel
schoollokalen die naam waar
dig.
voor
I allen
UED.VKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETEKSNIEG4VSTRAAT 64
GENT Tel. 25.57.95 (4 Ujncn) Postcheckrekening 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R., Koningstraat, Menen.
SHALOM
ISRAEL
EDERT verleden maandag
is er oorlog in het Mid-
Mt den-Oosten. Op liet ogen-
n>| blik dat (lit artikel ter
perse gaat hebben de vij
andelijkheden nog geen einde ge
nomen. De UNO heeft bevel ge
geven de wapenfeiten stop te
zetten en er mag gehoopt worden
dat dit zal gebeuren.
De man, die het vuur aan de
lont heeft gestoken doet ons op
menig punt denken aan een
would-be Hitier.
Inderdaad, President Nasser
van Egypte is een militair dikla-
tor, die in zijn land enkel zijn
eigen nationaal-socialistische par
tij toelaat; hij is een racist die
zijn macht tot gans de Arabische
wereld wil uitbreiden en die om
dat doel te bereiken in hysteri
sche redevoeringen scheldt tegen
het imperialisme en het joden
dom.
Bovendien staat hij op goede
voet met al wat van het Duitse
nazisme is overgebleven. Oud
nazi's die zich in Egypte hebben
gevestigd, hebben hem zeer goed
geholpen. Dient hieraan nog iets
toegevoegd
Thans is dit heerschap erin ge
lukt een groot Arabisch blok te
vormen tegen de Staat Israël, een
bondgenootschap van de haat.
De Arabieren willen hun onder
linge twisten vergeten om samen
de Israëlische «agressie» tegen te
gaan en de Palestijnse grond te
bevrijden...
Men bemerkt reeds onmiddellijk
dat deze heren inzake propaganda
bij Gcebbels in de leer zijn ge
weest Het is de kleine Staat
Israël die het grote Arabische
blok wil aanvallen... dus hebben
Nasser en konsoorten het recht
deze Staat te vernietigen.
Men kan zich afvragen wat de
beweegredenen zijn van deze ha
telijke campagne tegen een vre
delievend land.
Nasser heeft, sedert hij zijn
voorganger generaal Naguib in
zeer duistere omstandigheden
heeft verjaagd, niets anders dan
mislukkingen gekend. Toen hij in
1956 de Suez-krisis uitlokte werd
hem, precies zoals het nu is ge
beurd. door het kleine Israël een
militaire nederlaag toegebracht
die hem nog altijd zwaar op de
maag ligt. Op enkele dagen tijd
had het Israëlische leger de gan
se strook van Gaza en een groot
gedeelte van het Sinai-sehicr-
eiland bezet.
Ze maakten bijna de helft van
het Egyptische legermateriaal
buit, kanonnen, tanks en munitie,
die zo gretig door de Sovjet Unie
en Tsjechoslovakije aan de Egyp
tische diktator werden geleverd.
Ook Nassers opzet om een Ver
enigde Arabische republiek te
bouwen is na enkele schuchtere
pogingen steeds op een sisser uit
gelopen. De samengesmolten sta
ten vielen sneller uiteen dan ze
werden opgebouwd, want de Ara
bische cement is van slechte
kwaliteit.
Intussen is Egypte een onder
ontwikkeld land gebleven, niette
genstaande geïnteresseerde grote
mogendheden er miljarden heb
ben ingepompt. De bevolking van
Egypte leeft in armoede, maar
Nasser geeft hen in kompensatie
een nationale trots, die zich
zoals bij elk gezagsnationalisme
uit in haat tegenover andere mo
gendheden.
Israël is de zondebok. De Joden
zijn de schuld van alles. We heb
ben dat nog gehoord.
Elkeen weet nog hoe de Staat
Israël is opgebouwd.
Hjj is gesproten uit de tweede
wereldoorlog. Hitler had zes mil
joen joden uitgeroeid en het wa
ren geen miljoenen - meer die
nadat de nevel boven de koncen-
tratiekampen was weggetrokken
aan de Poorten van Palestina
klopten.
Al diegenen, die nog hun hart
konden laten spreken, hebben
toen met sympathie gezien hoe
de Joden, die aan de gaskamers
waren ontsnapt, zijn teruggekeerd
naar hun land van herkomst.
Ze vonden er geen aards para
dijs meer maar een dorre woes
tijn een grond die door de
Arabieren gedurende eeuwen was
verwaarloosd.
De vruchtbare akkers van des
tijds waren door erosie wegge
spoeld. Ze vonden er ook nog on
begrip en haat vanwege de Ara
bieren, die het feodale tijdperk
nog niet waren ontgroeid.
Wat de jonge Staat Israël op
twintig jaar tijd heeft opgebouwd,
wekte ontzag en bewondering. De
woestijngronden werden vrucht
bare akkers. De Israëliërs bewe
zen een moedig en werkzaam volk
te zijn.
De kleine gesloten landbouwge-
meensehappen, die werkelijk op
socialistische basis werden be
heerd, en die zich in de onher
bergzame en onvruchtbare stre- 1
ken hadden neergezet moesten
dikwijls de aanvallen afwentelen
van de vijandige Arabieren.
Ze hebben blijven volharden.
De Arabieren, die de nieuwe
Slaat niet wilden erkennen zijn
uitgeweken naar de Arabische
landen, zoals Jordanië en Egypte,
waar ze in kampen werden on
dergebracht. Vandaar zijn de
moeilijkheden ontstaan. Men
heeft deze Palestijnse vluchtelin
gen nergens willen vestigen.
Als er werkelijk een Arabische
solidariteit bestaat waarom wer
den deze mensen dan niet geïnte
greerd in de Arabische landen
Waarom heeft men gedurende
meer dan twintig jaar deze kam
pen laten bestaan, waar stelsel
matig haat tegenover de Joden
werd gepredikt en tot gewapend
verzet werd opgehitst
Nu voor de tweede maal Israël
zo heldhaftig voor zijn bestaans
recht heeft gevochten moet het
voor elkeen duidelijk zijn: De
Staat Israël is een historisch feit.
Als we de vergelijking maken
tussen de dynamische, moderne,
demokratische staat Israël en zijn
vijandige buurlanden de mili-
taire diktaturen in Egypte en
Syrië, de wankelbare feodale stel-
seis in Jordanië en Saoudi-Arabië
(waar men nog niet gelukt is de
slavenhandel af te schaffen) dan
is de keuze vlug gedaan.
Aï onze sympatie gaat naar
Israël. Men mocht niet aanvaar
den dat op hevel van één mi
litair heerschap de levensader
van dat land werd afgesneden.
De golf van Akaba is een in
ternationale waterweg die voor
Israël niet mag worden gesloten.
Door de blokkade, die Nasser
heeft opgelegd, werd er een aan
val gepleegd tegenover Israël.
Israël was in staat van wette-
lijke zelfverdediging. De aanval
ler was Nasser, die niet anders
op 't oog heeft dan van de Staat
Israël één enkel getto te maken,
dat mag worden uitgeroeid.
Zes miljoen joden werden in
de gasovens verbrand door de
schuld van het nazisme, maar
ook wegens de laksheid van de
demokratische landen.
Gelukkig is het hiet zo ver ge
komen en heeft men de stem
van Israël in de UNO aanhoord.
Wij hopen dat wij naar een
regeling kunnen gaan in het
Midden-Oosten van alle proble
men die door de schuld van het
Arabisch blok en bijzonder van
kolonel Nasser niet werden op
gelost. Gaan de Arabieren het
bestaansrecht van Israël erken
nen? Wij weten het niet. In elk
geval in deze uren van spanning
gaan onze gedachten naar dal
kleine en moedige land dat in
gesloten Is door vijandige buren.
Shalom Israël! Wij wensen dat
uw volk in vrede kan leven
P.D.B.
JUNI
