DE TAAK VAN ISRAEL
INDRUKWEKKENDE
MASSAMEETING VAN DE
SOC. GEMEENSCHAPPELIJKE
AKTIE TE BRUSSEL
CM
19e Jaargang - Nr 24
Zaterdag 17 juni 1967
Protest tegen diktatuur in Griekenland
en solidariteit met Israël
Arabische nazi's
A
Collard
over ile diktatuur
in Griekenland
Na de oorlof!,
de vrede winnen
De houding
van de Kommunisten
Z co
voor j alien
BEDAKT1E EN ADMIXISTI5ATIE ST.-PlETEKSN'IEUWSTKAAT 61
GENT Tel. 35.57.95 (1 Ujnen) Postcheckrekenin» 567.33 «Het
Eicbt» Voor (le abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Ver. uitgever DEKEYEN K., Koningstraat, Menen.
Na de recente militaire
putch in Griekenland, had de
Socialistische Gemeenschap
pelijke Aktic besloten te Brus
sel een grote protestbetoging
tegen elke diktatuur en in het
bijzonder tegen de militaire en
fascistische diktatuur in Grie
kenland op touw te zetten.
Wegens de recente gebeurte
nissen in het Nabije Oosten
werd hierbij een soiidariteits-
vianifestdte met Israël ge
voegd.
De bij'eenkomst hacl zater
dagnamiddag plaats in de rui
me Leonardo da Vinei-zaal
van het Internationaal Rogier
Centrum te Brussel, in aanwe
zigheid van talrijke mandata-
rk'sen van de vier takken van
de Gemeenschappelijke Aktie
en van een groot aantal mili
tanten en sympathisanten.
De ruime tribune was ver
sierd met lichtblauwe en witte
draperieën, kleuren die tevens
die vaü- Griekonland en van
Israël zijn.
De machtsovername door de
militairen van Athene werd
treffend geïllustreerd door een
audio-visuele montage, met
behulp van diapositieven en
persberichten.
de voorzitter van de Socialis
tische Internationale, heeft
generaal Patahos o.a. ver
klaard: «Wij zullen de poli
tieke gevangenen vrijlaten,
wanneer ze ons regime niet
meer kunnen schaden! De po
litieke gevangenen zijn trou
wens geen mensen, maar woes
telingen!»
Wat het Nabije Oosten be
treft, is voorzichtigheid gebo
den in de huidige omstandig
heden. Maar voorzichtigheid
belet ons niet te zeggen dat wij
de demokratischè republiek
Israël niet op dezelfde voet
plaatsen als het Hitleriaans
Nasserregime en de Arabische
potentaten!
Wij betuigen onze solidari
teit met Israël, dat het reclit
heeft le bestaan op zijn grond.
Een deel van de talrijke aanwezigen
dat recht heeft op vrede.
(Geestdriftig applaus).
Ais socialisten kunnen wij
niet ongevoelig blijven voor de
Palestijnse vluchtelingen. Ieder
moet de verantwoordelijkheid
op zich nemen. De klassen
strijd doet zich nu op interna
tionaal vlak voor. Zolang in de
wereld twee miljard mensen
honger lijden, zullen wij niet
in vrede leven!
Wij hopen dat het gevaar nu
geweken Is en dat de wapens
zullen zwijgen in het Nabije
Oosten.
De les van de gebeurtenissen
is dat de mogendheden de oor
log kunnen voorkomen. Het
ogenblik is gekomen om ook
voor het Vietnamese geschil
een oplossing te vinden.
De socialisten moeten hun
drukking in deze zin voortzet
ten en versterken.
Wij zijn misschien aan een
historisch keerpunt «indien de
zegevierende volken afstand
doen van hun viktories en de
verslagen volken van hun ver
nederde trot.s», zoals Emile
Vandervelde eens gezegd heeft.
Met dit citaat beëindigde Col-
lard zijn luidruchtig toege
juichte rede.
De protest- en solidariteits-
meeting werd besloten met het
optreden van de «Weicom Sin
gers die vprotest-songs ten
gehore bracht.
Collard, voorzitter van de
B.S P. en van de Gemeeu-
schappelijke Aktie, lichtte de
betekenis van de manifestatie
toe. Zij komt op het geschikte
ogenblik, wnnt de Griekse dik-
tators hopen nu ongemerkt
hun macht te kunnen verster
ken.
Het is de plicht van de so
cialisten hun standpunt duide
lijk kenbaar te maken. Ze zijn
niet gehouden aan de diplo
matieke voorzorgen. De dik ia-
tors rekenen op de onverschil
ligheid. op de gemakzucht van
de andere volken, die niet
rechtstreeks bij—de gebeurte
nissen zijn betrokken.
Wat de arbeidersklasse on
derscheidt van de burgerij is
het ideaal: vrijheid, demokra-
tie. vrede.
Collard deed een beroep op
de socialisten om trouw te blij
ven aan het ideaal. Wi.i voelen
ons schuldig, zolang de vrij
heid aan banden ligt, waar ook
ter wereld. De diktatuur, die
onvermijdelijk tot de oorlog
leidt, begint samen met de uit
roeiing van het socialisme. Ik
hoop, zei Collard. dat de jonge
generatie niet dezelfde vergis
sing zal begaan als de vorige.
Om dat te voorkomen is er
maar één middel: de vrijheid
en de demokratie verdedigen.
Het geschil Israël-Arabië Is
slechts een ander aspekt van
hetzelfde fundamentele vraag
stuk.
De militairen hebben In
Griekenland de demokratie ge
wurgd, de demokraten opge
sloten en gedeporteerd.
Tijdens een onderhoud met
J9 N het begin van vorige
I week, toen het ene
Arabische land na het
y andere Israël de oor
log verklaarde, dacht
eikeen met beklemmend hart
dat Hitier zijn doel had be
reikt en dat met de «Endlö-
sing der Judenfrage» was be
gonnen in de zin zoals de Na
zi's het hadden gepland, na
melijk door de uitroeiing van
alle Joden.
Een blok van 100 miljoen
Arabieren die de wapens op
namen tegen 4 1/h miljoen
Israëliërs, dat was in onze
ogen altans een ongelijke
strijd.
We hebben evenwel moeten
ervaren dat er zich in de ge
schiedenis bepaalde onvoor
ziene kenteringen kunnen
voordoen. Het feit dat op en
kele diagen tijd de Israëlische
legers op alle fronten tegen
zijn viiandige buren zegevier
den zal wei bet meest teke
nende feit blijven van het
jaar 1957, dat op de politieke
toestand üi het. Midden-Oos
ten voor ettelijke jaren zijn
stempel zal drukken.
Israël heeft dus de oorlog
gewonnen,
I»it kleine land zal nu ech
ter moeten trachten de vrede
te winnen.
Want deze oorlog heeft zo
als alle andere oorlogen, de
problemen niet <peIost, Met
de wapens wordt trouwens
geen enkel vraagstuk opgelost
dat niet beter door onderhan
delingen zou zijn geregeld.
Het. is eerst nadat men de ba
lans van de krijgsverrichtin
gen opmaakt en men noodge
dwongen toch aan de groene
tafel moet plaatsnemen, dat
men beseft hoe zinloos het is
geweest zovele mensenlevens
te vergooien.
I)e problemen zijn blijven
beslaan.
Tussen Israël en zijn vijan-
die buren is de kloof nog gro
ter geworden; de Arabieren
.spreken reeds van on «re
vanche» en het probleem der
vlu i telingen steflt zich nog
sterker dan voordien.
Andere problemen hebben
de toestand nog ingewikkelder
gemaakt. Israël is ver door
gedrongen in Jordanië, Syrië
en Egypte. Wat gaat het met
«'•ze bezette gebic'en aan
vangen? Zal het nog bereid
worden gevonden de eksplo-
sievc strook van Gaza te ont
ruimen? Zal het de toegang
tot de Golf van Akaba weer
opnieuw in handen van Egyp
te geven? Zal het Jeruzalem,
de stad die David duizend
jaar voor Chris'* 4 als Cen
trum voor de Joodse natie
uitkoos, nog verlaten?
Zal het tenslotte erin ge
lukken zich te verzoenen met
de Sovjet Unie en zijn slaafse
discipelen die ingevolge de
jongste gebeurtenissen de di
plomatieke betrekkingen heb
ben verbroken?
Zoveel vragen die voorals
nog onbeantwoord blijven!
Ile «vrede winnen» is in
deze omstandigheden geen
gemakkelijke opgave en ïs-
ïaël zal moeten kunnen be
wijzen fc'et alken oiter een
moedig leger te beschikken
dat snel en hevig ban toe
slaan. maar ook over diplo
maten die blijk geven van
vakmanschap.
De eerste voorwaarde die
tot stand moet komen is dat
de Arabische landen het recht
op bestaan van Israël erken
nen.
Zullen de op wraak beluste
Arabieren dit alternatief wil
len onder ogen nemen? Zal
Algerië. dat nog altijd is blij
ven weigeren, het wapenbe
stand te erkennen, tof deze
stap kunnen worden bewo
gen?
Ook is het noodzakelijk dat
de grote mogendheden aan
Israël de nodige waarbor
gen geven dat liet van agres
sie in de toekomst zal gevrij
waard blijven en dat de vrije
doorgang van ds waterwegen
verzekerd wordt. Maar de Is
raelis zijn wel nuchter genoeg
om deze waarborgen in de
eerste plaats (e eisen van de
Arabieren zelf.
Zodra Israël deze garanties
bezit zal het blijk moeten ge
ven van grootmoedigheid Itn
overstaan van de overwonnen
vijand. Israël moet bereid zijn
voor het probleem van de Pa
lestijnse vluchtelingen 'n op
lossing te zoeken. Het zou
verkeerd zijn, nu het land
met verhoogd prestige uit het
konfiikt is gekomen, de JJa-
bieren die zulks wensen in
eigen land niet als volwaardi
ge burgers te willen opnemen.
De geschiedenis heeft ons
toch geleerd dat de erfvijan
den van vroeger de vrienden
van vandaag kunnen worden!
Nog geen dertig jaar gele
den streden de Polen tegen de
Russen, de Era u sen tegen de
Duitsers, de Japanners tegen
de Amerikanen, enz., enz. Tans
bestaan er tussen de-ze vroe
gere vijanden innige banden
van vriendschap.
Er is niets reddeloos verlo
ren; alleen zal het nodig zijn
dat alle betrokken partijen de
nodige «goodwill» moeten op
leveren om een eerzame en
voor elkeen aanvaardbare op
lossing te vinden en tevens de
nodige moed om op sommige
ingenomen stellingen te dur-
ven terugkomen.
Veel zal afhangen van de
houding der Kommunistisehe
landen, die de jongste weken
werkelijk beschamend is ge
weest.
We hebben gezien dat, hoe
wel het Poolse volk met Israël
sympatiseerde omdat men het
ghetto van Warschau nog niet
vergeten is. de leiders weeral
eens de buitenlandse politiek
van de Sowjet-Unie volgden.
Tsjechoslovakije is waar
schijn]^!; «Lidice» al verge
ten en de Duitser Walter 111-
bricht heeft bewezen met zijn
opvattingen over de joden
zeer dicht bij Hitler te staan.
De kommunisten hebben
getoond zo onbetrouwbaar te
zijn als ten tijde van de on
derhandelingen tussen Molo-
tov en Von Ribbentrop, want
met Nasser te kiezen hebben
ze gekozen voor al wat niets
met het socialisme, maar heel
veel met een dictatoriaal fas
cisme te zien heeft.
Dat werpt een schaduw op
de komende onderhandelin
gen.
Laat ons echter hopen dat
liet kommunistisch lawaai
maar voor de vorm is, bedoeld
om de Arabische landen niet
te ontstemmen en dat men
ook weldra achter het ijzeren
gordijn, dat we frvzig weren
te vergeten, tot beter inzicht
komt. PD15
