Grof spel van de kommunisten
Welvaartsstaat en werkverschaffing
m
REGERINGSMAATREGELEN ALLEEN BESTAAN NIET
I9e Jaargang - Nr 25
Zaterdag 24 juni 1967
(lo«r ROGER VAN STEENK1STE
(Zie vervolg laatste blr.)
t/>
Z CQ
voor: alien
BEDAKTIE EX ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 61
GENT Tel. 25.57.95 (4 lijnen) rostcheckrekenin» 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R.. Koningstraat, Menen.
ALSOF de oorlog in het
Midden-Oosten niet ge
noeg menselijk leed heeft
veroorzaakt, niet genoeg haat
en onbegrip gezaaid, niet ge
noeg miljarden heeft gekost
die beter aan wat anders wa
ren besteed, toch heeft het
internationaal kommunisme
er behagen in geschept de
toestand nog wat moeilijker
en gevaarlijker te maken.
Moskou heeft in dit geschil
zich ontpopt als een groot
meester in de demagogie en
heeft hiervoor het internatio
nale forum van de Verenigde
Naties schandelijk misbruikt.
Tijdens de zesdaagse oorlog
is de Sovjetunie nochtans zeer
voorzichtig geweest. Op het
biezonder kritieke ogenblik
toen Nasser de Engelsen en
Amerikanen van rechtstreekse
deelname aan de bombarde
menten beschuldigde, hebben
de leiders van het Kremlin
blijk gegeven van grote koel
bloedigheid.
Ze hadden immers bij hoog
en laag gezworen huil hou
ding af te stemmen op die
van de andere grootmachten.
Het Kremlin kon toen ofwel
Nassers' beschuldiging tot de
zijne maken wat het uitbre
ken van een derde wereldoor
log betekende, ofwel kolonel
Nasser voor een leugenaar van
groot formaat laten doorgaan
cn met hem al de Arabische
landen, die ingevolge «de
agressie van Engeland en
Amerika» hun diplomatieke
betrekkingen met deze staten
hadden verbroken.
Moskou heeft op dit ultieme
ogenblik de veiligste oplossing
gekozen en de Arabieren laten
vallen.
In tal van hoofdsteden in
het Arabisch blok heeft men
de teleurstelling niet onder
stoelen of banken gestoken.
Het kwam zowaar tot anti-
russische manifestaties en de
Algerijnse premier Boemedien-
vloog direkt naar Moskou om
uitleg te gaan vragen...
De leiders van het Kremlin
hebben toen gevoeld dat hun
invloed in de Arabische lan
den een gevoelige deuk zou
krijgen.
De Chinese kommunisten
hadden intussen niet gewacht
om de «lakse» houding van
Moskou aan te klagen en zich
bereid te verklaren de taak
van beschermer over te ne
men.
Om zulks te vermij-den heb
ben de Russische leiders in
de Uno een onwaardig spek
takel ten beste gegeven met
Kosygin als eerste tenor in
de hoofdrol.
Al de kwistige woorden
vloed, de ongebreidelde uit
vallen, de harde en strakke
houding stonden in het teken
van de «buitenlandse politiek
van de Sovjetunie» die, in
kompetitie met de Chinese
kommunisten, haar prestige
in het Midden-Oosten wil red
den.
Dat geen rekening wordt
gehouden met de morele voor
waarden, noch met de rech
ten vervat in het handvest
van de Verenigde Naties, noch
met de bezorgdheid om de
vrede in het betrokken gebied
te herstellen op grond van
een stevige basis, schijnt de
kommunisten niet te veront
rusten.
Nasser mag een jodenhater
zijn, een fascist, een onbe
trouwbaar individu. Hij mag
sinds jaren Israël in zijn be
staan hebben bedreigd, de
heilige oorlog ter vernietiging
van de Joodse Staat hebben
gepredikt, de Uno-soldaten
hebben weggezonden, de Golf
van Abaka hebben gesloten
toch moet, volgens de kom-
munistische logika, Israël ge
brandmerkt worden als «ag
gressor».
Men mag thans in de Ara
bische landen opnieuw open
lijk de weerwraak prediken in
de vorm van een guerilla-oor-
log. Bepaalde Arabische sta
ten mogen zelfs het Uno-be-
vel om de strijd met de wa
pens stop te zetten met de
voeten treden, toch moet elk
een beweren dat Israël de
oorlog heeft gewild en moet
gestraft worden.
Men vindt het in het kom-
munistisch kamp zelfs niet
nodig aan Israël bepaalde
waarborgen te geven om ver
der te blijven bestaan!
Neen, voor Moskou en zijn
lakeien moet dat land, door
vijandige buren omringd, nu
maar verder ir. een atmosfeer
van oorlogsbedreiging blijven
leven. Erger, het moet op
nieuw al de strategische pun
ten die het heeft ingenomen
om zijn eigen grenzen te vrij
waren aan zijn vijanden te
ruggeven zonder enige waar
borg dat het in de toekomst
niet meer zal worden aange
rand.
Dit alles wordt geëist uit
naam van de Russische diplo
matie, die haar eigen beweeg
redenen en haar eigen mo
raal heeft.
Wat ons het meest afstoot
in dit onwaardig spektakel is
de slaafse houding van de
kommunistische partijen in
andere landen, die met uit
zondering van de Italiaanse
K-P. hun duit in het zakje
hebben gedaan om de buiten
landse politiek van Moskou te
dienen.
In zulk een atmosfeer van
haat en revanche tegenover
Israël is het niet mogelijk een
duurzame oplossing te vinden
voor de talloze problemen die
zich in het Midden-Oosten
stellen en die, enkel mits goe
de wil van beide kanten, kun
nen worden opgelost.
Moskou schijnt dit te willen
onmogelijk maken uit vrees
op het internationaal schaak
bord door Peking te worden
verdrongen.
Hiermee laadt het interna
tionaal kommunisme een zeer
grote verantwoordelijkheid op
zich, want aldus vergroot men
het gevaar dat binnen enkele
jaren het Midden-Oosten op
nieuw in vuur en vlam staat.
We houden ons hart vast
als we daarbij denken dat
wellicht de tijd niet ver meer
is dat zowel Israël als Egypte
over de atoombom zullen be
schikken en dat diegene die
het vlugst toeslaat het mees
te kans heeft om de andere
te vernietigen vooraleer zelf
te worden vernietigd.
Dat diegenen die ook in ons
land thans hun steentje bij
dragen om de agressieve hou
ding van het Arabische blok
te vergoeilijken en de houding
van de Sovjetunie trachten te
verdedigen weten welk grof
en gevaarlijk spel ze spelen.
P.D.B.
Te Burcht worden de betogers toegesproken op het Marktplein.
(Klichee Vooruit)
Het heeft er de schijn van
dat de aanstaande verlofperiode
nog niet al te veel vreugde
brengt in het gemoed van dui
zenden arbeiders en bedienden,
zowel in Vlaanderen als in Wal
lonië. De werkloosheid greeit met
de dag en de gesel der afdan
kingen laat zich reeds zeer goed
voelen. De neo-kapitalistische
«welvaartstaat, waarover men zo
gaarne in bepaalde middens
spreekt en schrijft, bewijst dat
de toekomst van het werkende
volk toch niet zo goed gewaar
borgd is. De oorzaken van de
heersende malaise zijn verschei
den, alhoewel ze praktisch alle
tot EEN GROND-OORZAAK
kunnen terug gebracht worden:
het ekonomisch stelsee
waarin wij nog steeds moeten
leven en dat zijn nadelige in
vloed op de ekonomische bedrij
vigheid en op de werkverschaf
fing laat voelen.
Werkloosheid en sluiting
van bedrijven
De steiging van de werkloos
heid, de onvoorziene afdankin
gen zijn reeds goed voelbaar,
vooral in de gezinnen van de
getroffen arbeiders en bedien
den.
In bepaalde ondernemingen en
streken van het land heeft de
arbeidersklasse reeds gereageerd.
De duizenden werknemers, die
van de vrucht van hun arbeid
moeten leven, weigeren de
slachtoffers te worden van de
gevolgen van een neo-kapitalis-
tisch regime waarin zij geen
rechtstreeks beslissingsrecht heb
ben. Wij denken hier aan de
twaalf weken lange staking van
de arbeiders en bedienden van
de ARBED-ondernemingen te
Gentbrugge en te Merel'oeke; aan
de kameraden die het bedrijf
«Germain-Anglo» te La Croyère
hebben bezet, evenals aan deze
die het bedrijf «Laminoirs de
l^scaut» te Burcht bezetten. Wij
schrijven dit artikel na zo juist
te hebben deelgenomen aan de
massale protestbetoging van de
textielarbeiders in de straten
van Gent.
In al deze gevallen keent een
eensgezinde arbeidersklasse in
gerechtvaardigd verzet tegen de
aanslag op haar bestaan en op
haar levensstandaard.
Zeer terecht eisen wij RECHT
OP ARBEID en dan nog zoveel
mogelijk IN EIGEN STREEK!
Hierop komt het inderdaad aan.
Het zal echter dan ook duidelijk
zijn dat het probleem niet in
zijn geheel en ook niet op een
blijvende manier kan opgelost
werden met enkele verspreide en
uiteraard onvoldoende regerings
maatregelen. Deze zijn weliswaar
noodzakelijk om op korte ter
mijn een weinig verbetering te
brengen, doch vroeg of laat (on
getwijfeld eerder vroeg) zal het
probleem zich opnieuw in al zijn
scherpte komen te stellen. Een
regeringswaarborg die vcor een
bepaalde onderneming zoals bij
voorbeeld het geval is met «Ger
main-Anglo» een verzekerde te
werkstelling geeft van één jaar,
illustreert, ons inziens, toch dui
delijk dat het maar om een zeer
tijdelijke «oplossing» gaat. Om
aan een in gebreke blijvend eko
nomisch regime grondige sane
ringsmaatregelen op te dringen
zijn STRI KTCCRHERVORMIN-
GEN (voor ons, socialisten,
uiteraard anti-kapitalistische)
noodzakelijk die ook op langere
termijn de toekomst van de ar
beiderswereld veilig stellen.
Het personeel heeft nu
niets te vertellen
De redenen van de sluiting
van bedrijven en van het toene
mend aantal afdankingen zijn
ln sommige gevallen van kon-
kurrentiële rationalisatie en mo
dernisatie ten nadele van de te-
werkstelIlngSKuigelijkheden van
het personeel. Zowel de ene als
de andere zijn een gevcjg van de
ekonomische konstellatie van het
land.
In deze gevallen worden dan
onmiddellijk regeringsmaa tinge
len geëtst, hetzij onder vorm
van reglementeringen, hetzij on
der vorm van financiële tege
moetkomingen. Zo zien wij dat
inderdaad de Staat en bepaalde
openbare maatschappijen meer
en meer geldelijke tussenkom
sten en andere voordelen verle
nen zonder dat hierop een dege
lijke kontrole wordt uitgeoefend,
noch door de gemeenschap, noch
door de werknemers. Dit is een
reden te meer om de financiële
groepen onder kontrole te plaat--
sen! Zoals het nu Is komt de
ekonomie steeds meer in de
greep van de financiële mach
ten, met alle nadelige gevolgen
van afdankingen en bedrijfsslui
tingen die hieruit voor de arbei
ders en bedienden kunnen voort
vloeien.
Oorzaken van sluiting van be
drijven zijn echter ook een soort
«wurging» van kleine bedrijven
door grote, evenals spekulatie-
overwegingen door de geldbezit
ters. Deze oorzaken vooral zijn
typisch kapitalistisch en wraak
roepend. Om winsten te maken
door een bedrijf te likwideren,
likwideert men; door een kon-
kurrent uit te schakelen, scha
kelt men hem uit. Niemand van
deze heren schijnt zich echter te
bekommeren over het lot van
honderden of duizenden arbei
ders en bedienden waarover met
een werdt beslist. Is het dan
niet rechtvaardig dat ook het
personeel van de ondernemingen
Iets te vertellen zou hebben in
zake het al dan niet sluiten van
het bedrijf?!
Vandaag de dag, van uit wet
telijk standpunt gezien, kan niet
opgetreden worden tegen derge
lijke beslissingen vanwege de ka
pitaalbezitters.
Wanneer er ekonomische moei
lijkheden zijn wordt beroep ge
daan op de regering om hulp
maatregelen uit te vaardigen,
alsook op het begrip en de me
dewerking van de werknemers
organisaties om te helpen in het
belang van het personeel, een
«oplossing» te vinden. Wanneer
er echter beslist wordt over het
bestaan van de onderneming
wordt niemand geraadpleegd.
Enkele geïnteresseerde kapi
taalbezitters beslissen het ia,
wat wij geneigd zijn te noemen,
