VOOR
DE MACHT
VAN HET
GEWELD
19e Jaargang - Nr 32
Zaterdag 12 augustus 1967
«•Les Dolimarts» te Bohan-sur-Semois
Sedert enkele jaren heb
ben de socialistische orga
nisaties zich grote inspan
ningen getroost om het so
ciaal toerisme uit te brei
den, voor mensen die dit
het meest nodig hebben
namelijk de loon- en T
detrekkenden.
Wie het ganse jaar op fa
briek of kantoor werkt,
heeft meer dan wie ook een
periode van rust en verpo
zing nodig.
Het is een verheugende
vaststelling dat de arbeiders
geleidelijk de gewoonte
hebben genomen van hun
verlof te profiteren.
De tijd is gelukkig voor
bij dat het verlofgeld moest
dienen om het gezinsbudget
af te ronden of om 't een
of 't ander te kopen.
Het grootste probleem om
met verlof te gaan blijft
natuurlijk dat van de kos
ten.
Daarom is de uitbreiding
van sociale vakantiehuizen
meer dan ooit nodig.
Deze bedenking moet ons
nochtans niet doen verge
ten dat, in dit opzicht, de
socialistische organisatie
heel wat weg heeft afge
legd. Talrijke vakantiehui
zen rezen uit de grond; ge
bouwen werden aangekocht
en als ideaal vakantiever
blijf ingericht. Denken wij,
om er enkele te noemen,
aan de centra te Melreux,
Harre, Pont-a-Lesse, in de
Ardennen en aan de kust,
«Floréal» te Blankenberge,
«Zeezicht» te Mariakerke,
«Torenhof» en «Blekkaard»
te Klemskerke, «Blutsfjde»
te Bredene. Honderden mil
joenen w rder aldus geïn
vesteerd, om u_ arbeiders
in de gelegenheid te stellen
tegen zeer sociale prijzen,
van een vakantieperiode te
genieten.
De beschikbare plaatsen
beantwoorden evenwel nog
niet aan de steeds talrijker
aanvragen. Vanwege de
Staat zou, zo menen wij,
meer financiële hulp moe
ten uitgaan, om dergelijke
initiatieven op doelmatige
wijze te steunen.
Een ander probleem is
dat van de spreiding van de
verlofperiodes. De meeste
aanvragen betreffen nog
altijd de maanden juli en
augustus, hetgeen begrijpe
lijk is, als men rekening
houdt met het schoolverlof
van de kinderen. Om de
rentabiliteit van de vakan
tiehuizen te verhogen en
tevens om een te grote
volkstoeloop tijdens de
twee verlofmaanden te ver
mijden zou de huidige re
geling inzake schoolverlof
misschien moeten herzien
worden.
Wij beweren niet dat
iedereen die met verlof
gaat zich op vakantiehui
zen aangewezen moet voe
len.
De kamping en carava-
iing zijn in de zeden getre
den en hebben talrijke
voorstanders. Het huren
van een appartementje en
in minder mate, een ver
blijf in een hotel, zijn mo
gelijkheden geworden die
niet meer uitsluitend aan
de rijken worden voorbe
houden.
Men is er heel wat op
vooruit gegaan sedert de
invoegetreding, voor de 2e
wereldoorlog, van de eerste
wet over het betaald ver
lof. Het is in feite een van
de voornaamste sociale ver
overingen van deze eeuw
geweest.
Er valt nochtans nog heel
wat te verwezenlijken; ook
de gepensioneerden die
vroeger van dit voordeel
niet konden genieten, de
zieken en de gehandikap-
ten, worden nog te dikwijls
inzake verlof, aan hun lot
overgelaten. Ofwel beschik
ken zij niet over voldoende
financiële middelen, ofwel
zijn er geen gespecialiseer
de instellingen.
Ook voor hen zou, van
wege de openbare instan
ties, meer mogen verwacht
worden. Wij menen, inder
daad, dat aan iedereen de
kans zou moeten gegeven
worden buiten het gewone
kader van het dagelijkse
leven, een periode van rust
en ontspanning in een an
dere omgeving door te
brengen.
SE jonge negerleider Stokely Carmichael heeft
verleden week vreselijke woorden gesproken.
Hij zei: «Wij zullen de eersten zijn om te
doden. Wij bereiden onze mensen voor op het
geweld want er is geen andere weg om het kapitalis
tisch stelsel te vernietigen. We moeten 50 Vietnams
binnen de Verenigde Staten oprichten en 50 Viet
nams erbuiten wat de dood van het imperialisme zal
betekenen».
Deze studentenleider, die voordien voorstander was
van de geweldloosheid, beriep zich thans op de ideo
logie van Mao Tse Tung en op de woorden van de
beruchte revolutionair Ernesto «Che» Guevara: «Wij
moeten de haat ontwikkelen om aldus de mens om te
vormen tot een machine die kan doden...»
De ideologie van de geweldloosheid heeft plaats ge- a
ruimd voor deze van het geweld!
Een aaneenschakeling van bloed en geiveld
Nu dient wel onderstreept dat de oorsprong van
het geweld niet bij de Amerikaanse negers te zoeken
is.
Het zijn zij in de eerste plaats die het ge
weld hebben ondergaan en er doorheen de tragische
geschiedenis van de Verenigde Staten de slachtoffers
zijn van geweest.
Het volstaat de internationale gebeurtenissen van
de jongste maanden even op te sommen om zich er
van te vergewissen dat in alle iverelddelen naar het
geweld wordt gegrepen, zogezegd om recht te laten
wedervaren.
Het geweld heeft als «argument» verre van afge
daan.
We vinden het terug in de oorlog van Vietnam, in
de militaire staatsgreep in Griekenland, in de oorlog
tussen Israël en de Arabische landen, in de afschei
ding van Oost-Nigeria, in de afstelling van Soekarno,
in de onlusten in China, in de opstand der huurlin
gen in Kongo, in de ontvoering van Tsjombé, en we
zouden deze lijst van recente gebeurtenissen nog heel
wat langer kunnen maken.
De geschiedenis en het heden zijn nog altijd een
aaneenschakeling van bloed en geweld!
De humanisten, de pacifisten, de aanhangers van
de geweldloosheid, de vurige verdedigers van de
rechten van de mens, de gelovigen die het «gij zult
niet doden!» voorhouden, de dienstweigeraars uit ge
wetensbezwaren, zullen bij deze bedroevende balans
het hoofd buigen en zich afvragen of ze zich niet
hebben vergist in het wezen van de mens.
Staan de duistere aanhangers van het geweld, zoals
Sorel, Hitler, Stalin of Mao Tse Tung dan toch dich
ter bij de waarheid?
Het geweld, in sommige omstandigheden
geoorloofd
Ook de socialist, die gehecht is aan de demokrati-
sche beginselen en aan het behoud van de vrede,
doch tezelfdertijd de arbeiders van hun uitbuiters wil
bevrijd zien, heeft het niet altijd gemakkelijk zich
een klaar oordeel te vormen of het aanwenden van
geweld in alle omstandigheden dient veroordeeld.
Had het Russische volk in 1917 niet gelijk zich van
het Tsaristische regime te ontdoen? Hadden diege
nen die in 1944 het komplot tegen Hitier hadden ge
smeed het recht niet aan hun kant? Koesterden we
geen sympatie voor het Algerijnse bevrijdingsfront?
Zouden we morgen het Spaanse, het Griekse of het
Albanese volk veroordelen indien het gewapender
hand de militaire diktatuur moest trachten neer te
slaan?
Dat zijn pijnlijke vragen voor iemand die in het
diepst van zijn hart gelooft dat de mens door de rede
en het gezond verstand alle problemen kan oplossen...
(Vervolg laatste blz.)
«v»
UI
voor
allen
SOCIAAL TOERISME
IEDERS BEURS
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEEWSTRA.AT 6A
GENT Tel. 23.57.95 (4 lijnen) PosttheckrekeniiiR 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zlc gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R„ Koningstraat, Menen.
