Ekonomische problemen
in Vlaanderen
IN HET VOORUITZICHT VAN
HET KONGRES TE KLEMSKERKE
o°:
Zaterdag 7 oktober 1967
19e jaargang - Nr 40
Kan men in een klimaat
van wantrouwen regeren
Herrie rond het pensioenontwerp
De Paepe
(Zie vervolg laatste bladzijde)
-b -
oShhRSH
Professor dr. Van Meer-
haeghe in zijn boek «De
ekonomie in Vlaanderen,»
sprekend over het federalis
me, schrijft:
«In feite vormen Vlaan
deren, Wallonië en Brussel
één geheel. Men denke on
der meer aan de nationale
rol van Antwerpen. De wel
vaart van het éne gewest is
afhankelijk van die der an
dere. De Vlaamse en Waal
se vraagstukken kunnen en
kel in nationaal verband
worden gezien.»
Toch kan en mag men
niet loochenen die andere
werkelijkheid die deze is
van de ekonomische be
wustwording op het regio
naal vlak, die zich voltrok
ken heeft sinds de tweede
wereldoorlog. Het is deze re
gionale ekonomische be
wustwording, veel meer dan
de taalfaktoren, die meer en
meer de Waals-Vlaamse ver
houdingen bepaalt.
Daar waar de klassieke
federale struktuur op eko-
nomisch gebied voor een
land als België ondenkbaar
wordt geacht, dringt zich
toch ook de noodzakelijk
heid op van decentralisatie
en dekoncentratie.
Ons inziens zou het kon-
gres er goed aan doen op
dit plan terug te grijpen
naar het ontwerp van wet
van wijlen kd. A. Spinoy.
Het doel van dit wetsont
werp was, meer en meer
nieuwe ekonomische ver
antwoordelijkheid toe te
kennen aan de gewesten.
Men ging hierbij ook uit
van het standpunt, dat de
ekonomische politiek moest
kunnen steunen op de ini
tiatieven en op de energie
van de gewesten zelf. De
principes die hierbij inzake
organisatie van het spreek-
beleid werden verdedigd,
voorzagen een nauwe sa
menwerking, een nauwe ver
binding tussen de nationa
le expansiepolitiek en het
streekbeleid. Het ontwerp
voorzag de verschillende
nationale en gewestelijke
organismen die bij het
streekbeleid moesten be
trokken worden. Het is hier
niet de plaats om verder in
detail in te gaan op dit
voorstel. Het lijkt ons ech
ter de goede basis te zijn
waarop een Vlaams Socia
listisch Kongres zijn stand
punt zou kunnen bepalen.
Belangrijk zal ook zijn
op dit Kongres er de na
druk op te leggen, dat in
Vlaanderen de ekonomische
achterstand op verre na
nog niet is opgehaald.
Door wat er in Vlaande
ren sinds de recessie van
1958 op ekonomisch plan is
gebeurd, laten sommigen
zich wel eens misleiden. Het
is een feit dat het ekono
misch groeiritme in Vlaan
deren sneller was dan het
gemiddelde voor gans Bel
gië. Maar het is ook waar,
dat wij van veel verder
kwamen, zodat nu nog onze
achterstand niet is opge
haald.
De achterstand van de
Vlaamse gewesten komt nog
steeds op alle gebieden tot
uitingwij hebben nog
steeds het laagste produk-
tiepeilbij ons vindt men
nog steeds de laagste inko
mens en onze lonen zijn
gemiddeld nog steeds 10
procent lager dan in Wal
lonië van de vier Vlaamse
provincies zijn er drie waar
de belastingaangiften lager
zijn dan de «armste» Waal
se provincie.
De verdere industrialisa
tie van Vlaanderen blijft
een eerste taak en het in
dustrialisatieproces dat aan
gevat werd, mag niet wor
den afgeremd.
Wij zijn in Vlaanderen
nog steeds ver verwijderd
van ons socialistisch objek-
tief nummer één, namelijk
de volledige tewerkstelling.
Volgens de gemaakte stu
dies bestaat de noodzake
lijkheid in Vlaanderen, elk
jaar te zorgen voor onge
veer 20.000 nieuwe werkge
legenheden.
Er moeten dringende
maatregelen getroffen wor
den voor sommige Vlaamse
gewesten waar wij nog
steeds de laagste inkomsten
van het land aantreffen.
Deze korte opsomming
wijst er duidelijk op, dat
Vlaanderen ook op het eko
nomisch plan nog steeds
mede-eisende partij in htt
Belgisch staatsbestel is.
UJ
voor
allen
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETF.RSMEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 25.51.95 (4 lijnen) Postcheckrekcnln» 661.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie eeweslelljke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R.. Koningstraat. Menen.
«schamend
kluchtspel
SE regering Van den Bocynants valt van de ene
moeilijkheid in de andere.
Het feit dat ze al deze strubbelingen overleeft
getuigt niet van haar sterkte. Integendeel, het is het
bewijs hoe zwak ze is De schrik voor de verkiezingen
doet haar namelijk teruggrijpen naar halfslachtige
kompromissen, die tenslotte de problemen enkel uit
stellen.
Intussen wordt het land in een sfeer van onbehagen
gehuld, die wel eens zou kunnen eindigen in een ge
vaarlijke uitbarsting van misnoegdheid.
Regeren is in een land als het onze moeilijk. Daar
van moet elkeen zich rekenschap geven. Ons politiek
leven wordt nu eenmaal door een aantal «gevoelsele
menten» beheerst, die de politieke oplossingen niet
gemakkelijk maken.
Een eerste noodzaak is dat de ploeg, die-de regering
vormt, weet wat ze wil en er derwijze naar handelt.
Gezien geen enkele partij in ons land over de vol
strekte meerderheid beschikt is men noodgedwongen
wel verplicht tot een koalitie over te gaai*.
Twee partijen moeten dus overeenkomen over sa
menstelling en programma. Dat precies is de knoop
van de moeilijkheden.
Menige koalitie is reeds gestruikeld omdat van in
den beginne er geen overeenstemming bestond over be
paalde vraagstukken.
Voor wat de huidige regering betreft, die natuurlijk
aan deze regel niet ontsnapt, voegt zich hierbij een
bijkomende hinderpaal het wantrouwen.
Het is een publiek geheim dat tussen beide regerings
partners de CVP en de PVV geen vertrouwen heerst.
Beide partijen trachten mekaar af te vangen als twee
rivalen die naar de gunst van eenzelfde meisje din
gen. Ze bekladden en trachten elk op hun manier in
het gevlei te komen van de publieke opinie.
De jongste weken hebben we weer enkele staaltjes
gekregen van deze mentaliteit.
Een ervan is het fameuze wetsontwerp De Paepe in
zake pensioenen.
Midden de syndikale verkiezingen die voor het
A.C.V. dreigden te mislopen kondigde de CVP-
minister De Paepe aan dat de arbeiderspensioenen van
1 januari 1968 af van 51.200 F op 58.000 F zouden
gebracht worden.
Dit gebeurde zeer vlug zonder goed te weten
waar men met de hervorming van het pensioenstelsel
naartoe ging of zonder dat de financiële middelen
werden aangeduid, die hiervoor nodig waren.
Toen achteraf bleek dat de opgespaarde gelden van
de bedienden gingen aangesproken worden verwekte
dit heel wat deining.
Normaal had men zich mogen verwachten dat de
P.V.V. deze maatregel zou goedkeuren. Niets daar
van Want de P.V.V. telt onder haar kiezers een niet
gering aantal bedienden die misnoegd zijn over de in
zichten van Minister De Paepe.
A
A
