De decentralisatie
nog niet voor morgen
J
Volledige tewerkstelling
opnieuw in het gedrang
Cs!
Zaterdag 20 januari 1968
20e jaargang - Nr 3
SE ministers zijn op
Hertoginnedal bijeen
gekomen om te spre
ken over de decentra
lisatie. Als men aan het op
timisme van de heer Van
den Boeynants geloof zou
hechten dan zouden de li
berale en C.V.P.-ministers
het voor 90 t.h. eens zijn
nopens de te nemen maat
regelen... en dit dan nog wel
op grond van de besluiten
van de Rondetafelkonferen-
tie die de liberalen destijds
met veel tam-tam hadden
verlaten.
Maar blijkbaar is men
zelfs in de C.V.P. hierover
sceptisch want in zekere
kringen vraagt men zich af
of de loodjes van de overige
10 t.h. niet het zwaarst zul
len wegen.
Men vroeg aan de eerste-
minister wat de socialisten
nu zouden doen en de heer
Van den Boeynants ant
woordde dat de B.S.P. het
akkoord r.iet had opgezegd
en dat hij tot dusver ver
onderstelt dat deze partij
gebonden is door wat des
tijds werd overeengekomen.
Een overbodig dialoog
«Le Rappel», een katoliek
blad uit Charleroi, was de
eerste krant om dat te be
amen: «De B.S.P. is lange
tijd een loyaal partner ge
weest en we hopen dat ze
het nog is» schreef deze
krant «Wij weigeren, van
onze kant, te geloven dat de
B.S.P. aan haar gegeven
woord zou tekort komen. In
dien ze deze fout zou begaan
zou dat niet alleen nadelig
zijn voor haar reputatie,
maar ook voor de toekom
stige regeringscoalities. Er
zou op ons politiek leven
een hypoteek wegen die niet
gemakkelijk zou weggewerkt
worden...»
Ziedaar een soort van
liefdesverklaring, waarover
we ons bezorgd moeten ma
ken!
Onmiddellijk werd hierop
gereplikeerd door de ver
zuurde «La Libre Belgique»:
«De socialisten loyale part
ners? Dan kent «Le Rappel»
de socialisten slecht: ze zul
len hun woorden eten en te
allen prijs het spel van -de
oppositie spelen, ...maar de
socialisten zijn verdeeld en
men kan nooit weten...»
Tot daar dat overbodig
dialoog! Een ernstig mens
zou er bij wanhopen...
Tweedracht
in de C.V.P.
In elk geval, iemand die
niet beter weet zou nu gaan
denken dat men in de ran
gen van de meerderheid het
roerend eens is over de vor
men die de decentralisatie
moet aannemen en dat men
alleen maar op de socialis
ten hoeft te wachten om
alles in kannen en kruiken
te gieten.
Vanden Boeynants zou
zich gelukkig mogen achten
indien dat waar was, maar
als hij deze week de Vlaam
se katolieke dagbladen heeft
opengeslagen, dan zal hij
tot zijn schrik wel vastge
steld hebben dat zijn volge
lingen aan het muiten zijn
gegaan en dat in de schoot
van de C.V.P. kloven zijn
ontstaan die niet gauw te
overbruggen zullen zijn.
Tussen de regering en de
partij is er verdeeldheid: de
schuchtere administratieve
decentralisatie waarover
men in Hertoginnedal ak
koord kwam is al moeten
aangevuld worden door het
C.V.P.-wetsvoorstel «ter her
verdeling van de politieke
macht», waarin een vorm
van decentralisatie naar de
bestaande provincies wordt
voorzien. De C.V.P. wil dus
verder gaan dan de rege
ring... en men zou dus de
vraag kunnen stellen of ook
de C.V.P. wel trouw blijft
aan de besluiten van de
Rondetafelkonferentie?
Er is meer: Op de partij
raad van de C.V.P. vonden
de meeste afgevaardigden
zelfs dit ontwerp te mini
maal en wil men naar een
inter-provinciaal systeem
gaan en naar een decentra
lisatie die als een aanloop
kan worden opgevat van de
vorming van twee volksge
meenschappen met eigen
struktuur.' Er wordt gewe
zen naar de voorstellen van
de C.V.P.-jongeren die als
nieuwe generatie aantreden
en die, verre van extreme
denkbeelden te koesteren,
zeer levendig de gevoelens
van de brede massa vertol
ken. Er is dus wel een kloof
tussen de officiële partij
leiding en de basis in de
C.V.P.
Tussen de Vlaamse vleu
gel en de Walen botert het
in deze partij al evenmin.
De h. Parisis, voorzitter
van de Waalse vleugel, heeft
een waar offensief ontke
tend tegen de overheveling
van de Franstalige afdeling
der Leuvense universiteit
naar Wallonië.
De Walen willen wel over
het probleem spreken op
voorwaarde dat er niets ver
anderd. «La Libre Belgique»
heeft er uitdagend aan toe
gevoegd: «Leuven-Frans is
en blijft in Leuven!»
In «De Standaard» vindt
men dat een onverkwikke
lijke chantage van een meer
dan één derde minderheid
die haar wil tot wet wil ma
ken.
Van Haverbeke in «De
Nieuwe Gids» is van mening
dat de leiders van de Vlaam
se en Waalse C.V.P.-vleugels
meningen verkondigen die
diametraal tegenover elkaar
staan en vraagt zich af wat
de eenheid in de C.V.P. dan
nog betekent:
«Heeft men het recht
niet,» aldus Van Haver
beke, «de vraag te stel
len of in die omstandig
heden de C.V.P. nog be
staat en of die partij
nog in stand moet wor
den gehouden.»
Inderdaad, in deze aange
legenheid waarin de kato
lieke waarden ter sprake
komen kan men vaststellen
dat de Vlaamse C.V.P'ers
meer begrip vinden bij de
socialisten dan bij hun
eigen Brusselse en Waalse
partijgenoten!
(Zie vervolg laatste blz.)
JOHNSONS DOLLAR-EMBARGO
Terug naar de States, Jane de dollars
zijn op...
Het slechte weder plaat
ste de werkloosheid weer in
het middelpunt van de ge
sprekken. Deze tijd van het
jaar zien we normaal een
aangroei van de ingeschre
ven werklozen en op de bu
relen van de werklozenkas
van de vakbond, hebben de
bedienden hun handen vol
met het vervullen van alle
passende formaliteiten.
Een van onze vrienden
doet ons opmerken dat hij
verbaasd is over het opmer
kelijk groot aantal jonge
werklozen.
Dit is dan natuurlijk een
verschijnsel dat wel onze
aandacht moet opeisen..
Een opiniepeiling in een
van de grootste landen
van de Gemeenschappelijke
Markt heeft zopas bewezen
dat de ganse bevolking zeer
bekommerd is om het zwar
te spook van de werkloos
heid.
Een van de eerste punten
die de overgrote meerder
heid van de uitgebrachte
opinies naar voren bracht,
was de wens tot het volle
dig verdwijnen van de werk
loosheid.
Het is inderdaad één van
onze grootste plagen welke
enkel kan opgevangen wor
den door een politiek van
volledige tewerkstelling en
uitoefening van het grote
principe dat wij al jaren
lang verdedigen, nl. het
recht op arbeid voor ieder
die werken kan.
De vergoedingen voor de
werkloosheid helpen natuur
lij k de getroffen gezinnen.
Voor een paar weken is de
ze vergoeding nog aange
past geworden aan de stij
gende levensduurte.
Maar het neemt niet weg
dat in ons land nog hon
derdduizend gezinnen als
enige nieuwjaarsgift hun
werklozenvergoeding ont
vingen.
Onze bekommernis gaat
nu naar de konjunktuur-
schommelingen in 1968. De
rationalisatie van de werk-
metoden en de automatie
brengen mee dat meer voort
gebracht wordt met minder
arbeidskracht.
Deze besparing aan werk
kracht, gevoegd bij de toe
voer van jonge technisch
gevormde arbeidskrachten,
noodzaken de nijverheid en
de openbare besturen nieu
we vormen van produktie,
van tewerkstelling of van
verhoging en afzet van pro-
dukten te zoeken.
Het is hier dat de rol van
de regering meer en meer
op de voorgrond treedt.
De Amerikaanse maatre
gelen zullen die taak niet
vergemakkelijken. Maar dit
wil niet zeggen dat er geen
mogelijkheden overblijven.
De aanvoer van de eigen
Amerikaanse financiële mid
delen bij de nieuwe inves
teringen blijken thans niet
zo bijzonder groot te zijn.
De regering geeft toe dat
in België zelf voldoende
geldmiddelen in de nijver
heid en het bankwezen aan
wezig zijn. Rekent men
daarbij de massa in het bui
tenland geplaatste gelden,
dan is de financiële kant
geen beletsel voor de nieu
we noodzakelijke investe
ringen.
Blijft dan alleen de stu
wende kracht, het markton
derzoek, de buitenlandse
handel, de uitbreiding van
onze afzetgebieden, de ver
hoging van het verbruik,
enz.
Het is aan de manier
waarop deze taak zal aan
gevat worden, dat wij de
regering zullen kunnen be
oordelen.
Hetgeen wij in de laatste
18 maand hebben kunnen
vaststellen geeft ons echter
weinig hoop voor het voe
ren van die politiek, die ons
land een volledige tewerk
stelling moet bezorgen.
Met demagogie en met fi
nanciële kunstgrepen kan
men geen land als het onze
blijven besturen.
voor
Ui
allen
RED.AKT1E EN ADMINISTRATIE ST-PIETERSNIEOWSTRAAT 61
GENT Tel. 25.57.95 (4 lijnen) Postcheckrekentng 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever DEKEYEN R„ Koningstraat. Menen.
