Bilan van hetgeen
zij beloofde
en ervan
terecht bracht
NA DE VAL VAN DE REGERING V.D.B.-DE CLERCQ
Zaterdag 17 februari 1968
20e jaargang Nr 7
„L« Belgique d Papa
heeft afgedaan...
De Vlaamse jongeren
sluiten zich niet op
in een nationalisme
sjgf MOET I
'BPAMRêN
Voor meer demokratie
en sociale
gerechtigheid
ff at zij beloofde
Wat zij ervan
terecht bracht
(Zie vervolg blz. 2)
CÜ
allen
REDAKT1E EN ADMINISTRATIE ST-PIETERSNIEHVSTKAAT 64
GENT 'fel. 25.57.Ü5 (4 |l|nen) Postcheekrckening 567.33 «Het
Licht» Voor (Ie abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Ver. uitgever BEKEVEN R.. Koningstraat. Menen
MET NIEUWE
II EEG IE
heeft er de schijn
Ir van dat de regerings-
krisis nog lange tijd
zal aanslepen. Het is
zelfs niet uitgesloten
dat we naar nieuwe verkiezin
gen gaan.
De regering Van den Boey-
narits is gestruikeld over een
punt waarin gans de proble
matiek van de Waals-VIaamse
verhoudingen zich had ge-
kristaliseerd. Het is ook de
eerste maal dat een studen-
tenaktie geleid heeft tot de
ral van een regering.
Het Franse blad «Le Monde»
verwonderde zich over het
feit dat de koning dit ontslag
had aanvaard. Dit illustreert
zeer goed hoe weinig men in
Franstalige middens afweet
ran de Vlaamse geaardheid.
Wellicht kennen ze ons ge
duld, maar niet onze beslist
heid wanneer dit geduld ten
ïinde is. Als de Vlaamse stu-
lenten eerst «Suenens bui
ten en daarna Van den
Boeynants ontslag hebben
geroepen, zouden ze immers
niet aarzelen om «troons
afstand» te eisen, indien zou
blijken dat de vorst zijn ogen
sluit voor hun verzuchtingen.
Tïe fiing heeft geoordeeld
best de dynastie niet in het
gedrang te brengen.
Hoewel ons land voor be
langrijker problemen staat, is
de kwestie «Leuven» een test
geworden voor het voortbe
staan van het unitaire België.
De uittredende Premier
heeft bij wijze van afscheid
de vraag gesteld Wensen de
Belgen nog met mekaar te
leven
Het antwoord op deze per
tinente vraag zal moeten ge
geven worden door de aantre
dende generatie. De jongeren
kunnen ons zeggen in welke
voorwaarden België nog een
kans heeft om te overleven.
-Men zou er verkeerd aan doen
hun gevoelens over het hoofd
te zien of hun opstandigheid
niet te willen begrijpen.
Men spreekt de jongste tijd
veel van een krisis van het ge
zag. Is de geestestoestand van
de jongeren dan werkelijk zo
ongezond? De katoliekc jeugd
betwist het onfeilbaar oordeel
van de geestelijke overheid in
wereldlijke aangelegenheden;
doch. hebben ze geen gelijk
als ze ondervinden hoever
sommige van deze grijze emi
nenties verwijderd zijn van
de nieuwe generatie, die naar
frisse lucht hapt
De jongeren keren zich af
van bepaalde politieke leiders.
Maar hebben deze «oude He
ien» zich niet opgesloten in
hun konfonnisme en hun
vooroordelen Voelen deze
leiders nog voldoende de pols
slagen de noden van het volk?
Elke politieke partij faalt
indien ze niet beseft dat «La
Belgique a Papa» heeft afge
daan. We moeten een nieuw
België bouwen waarin de
Vlaamse en Waalse gemeen
schappen gelijke rechten en
plichten hebben volgens de
formule die we hier vroeger
meermaals vooropstelden Zo
weinig mogelijk separatisme
cn zoveel mogelijk autonomie.
Vooral op het kulturele vlak
moet deze formule konse-
kwent worden doorgetrokken
omdat we politiek en ekono-
misch naar een grotere Euro
pese ruimte evolueren.
De ideeën van de Vlaamse
jongeren hieromtrent zijn ver
verwijderd van het nationalis
me en het taalracisme dat
men hen aanwrijft. De Vlaam
se jeugd sluit zich niet op in
een getto. De studenten spre
ken zeer goed Frans, terwijl
de eigenwijze franstalige pro
minenten die hun deze ver
wijten toesturen, doorgaans
geen gebenedijd woord kennen
in enige andere taal... Zijn
het soms de franstaligen niet
die zich afzonderen en wegens
hun taalimperialismc zelf de
supra-nationale instellingen
tegenhouden? (Nog niet lan
ger dan een paar weken kon
men in het blad «Le Monde»
l£w r
^32 IMEChEièa) I
AARrSBISPd
MECHElEf
AECHÉVÊO
MALiaJeC
Mgr. De Smedt heeft gesproken...
lezen, dat de toetreding van
Groot-Brittannië een gevaar
zou betekenen voor het Frans
in de gemeenschap...)
Het zijn de Belgische fran-
cofonen die taal voorrechten
in het Vlaams eisen, dewelke
ze aan de Vlamingen in Wal
lonië weigeren Men zou zich
afvragen aan welke kant zich
dan de nationalisten en de
taairacisten bevinden
De harde waarheid luidt dat
de jonge Vlamingen de voog
dij van de franstaligen harts
tochtelijk beu worden.
Wil of kan men dat niet
begrijpen
Bijna alle Vlaamse onder
wijzers, professoren, politieke
leiders, staan achter de stu
denten en spreken zich uit
voor de overheveling van
Leuven-Frans maar in de
Franstalige middens doet men
alsof de Vlaamse intellektue-
len onbekwaam zijn over de
gegrondheid hiervan te oorde
len. Dat is toch meer dan
grotesk
Er roert entwat bij de jon
geren, niet alleen op het ge
bied van de Vlaamse bewust
wording, maar ook op sociaal
en ekonomisch gebied.
De studenten protesteren
niet alleen tegen de franstali
ge parasiterende bourgeoisie
in de Vlaamse stad Leuven,
doch ook tegen de fabrieks-
sluitingen waarvan de arbei
ders het slachtoffer worden.
Ze dalen af tot in de fabrie
ken in Vlaanderen en in Wal
lonië om de arbeiders de hand
te reiken en hen te vragen
samen te strijden tegen een
maatschappij vol onrecht.
De studenten van de kato-
lieke universiteit zoeken kon-
lakt met het A.B.V.V. en ver
gaderen met de jonge socialis
ten en svndikalisten in onze
Volkshuizen.
Wie deze jongeren kent,
weet dat ze het eerlijk menen.
Hoe zullen de traditionele
partijen de schokken opvan
gen die zich door deze opgang
zijnde mutaties zullen voor
doen
We geloven dat de Belgische
Socialistische Partij, indien
haar leiders klaar zien er
goed voorstaat.
De B.S.P. is de enige natio
nale partij die niet hopeloos
verdeeld is over de kwestie
«Leuven». De Vlaamse socia
listen wensen de overheveling
van de Franstalige sektie naar
Wallonië en de Waalse socia
listen zien er geen bezwaar in.
Met het oog op de toekomst
heeft de socialistische partij
struktuurhervormingen op het
oog die aan beide kanten wan
de taalgrens bevrediging moe
ten geven. Ze biedt tevens het
sociaal klimaat van waaruii
de verdere aanvallen op het
kapitalistische stelsel kunnen
worden geleid. De socialisten
hebben dus alle troeven in
nanden.
De B.S.P. is volop bezig zich
te verjongen en meer plaats
voor te behouden aan de
jeugd in haar rangen.
Dit is zeer veiheugend. De
Jeugd is de toekomst en de
toekomst moet immers het
socialisme zijn. P.D.B.
Men kan best de kritiek op deze regering als volgt samen
vatten
De gedane beloften werden niet gehouden.
Haar ekonomische politiek bracht geen oplossing voor de ge
stelde problemen.
Wat zij op sociaal gebied met de éne hand gaf, nam zij met de
andere hand terug.
Problemen die een oplossing dienden te krijgen, werden voort
durend uitgesteld.
1. Wat de gedane beloften be
treft moet men er aan her
inneren dat de huidige
meerderheid haar bestaan
vooral dankt aan de verkie
zingsslogan: «Geen nieuwe
belastingen!» Dit geldt voor
in elijk voor de P.V.V.
2. In het «blauwe boekje» van
Mijnbeer Vanaudenhoven,,
dat uitgegeven werd tijdens
de laatste verkiezingen, was
de P.V.v/. zeer ongerust over
de stijging van de openbare
schuld.
3. De regering deed de belofte
de belasting op goederen van
dagelijks verbruik met één
miljard frank te verminde
ren.
4. De C.V.P.-P.V.V. zou belang
rijke kredieten ter beschik
king stellen voor de woning
bouw.
5. De Eerstc-Minister zei ons,
dat er zou gezorgd worden
voor een «gedisciplineerde
evolutie» van de prijzen.
1 Welnu, in één jaar tijds
heeft deze regering de be
lastingdruk verhoogd met
S miljard frank.
2. Het behaalde resultaatde
regering heeft het klaarge
speeld tijdens de eerste 11
maanden van 19G6 de open
bare schuld te doen stijgen
met 19,5 miljard frank en
in 1967 met 24,9 miljard
frank. Onze openbare schuld
bereikt een hoogterekord.
3. Het werd nooit een werke
lijkheid.
4. Maar in juli van vorig jaar
werden 700 miljoen frank
die voorzien waren ge
schrapt.
5. De prijzen bleven stijgen en
het is haast onmogelijk ver-
bruikseoederen aan te ha'an
waarvan de prijs aan de
verbruiker niet gestegen is.
Wat meer is, de stijging van
de lonen en wedden werd
afgeremd, met het gevolg
dat er een groot verlies aan
koopkracht is.
Tot daar voor de belangrijkste niet gehouden beloften.
De gevoerde ekonomische politiek werd een mislukking.
Deze regering schermde zeer graag met cijfers en statistieken.
Ze voorzag een gemiddelde van 105.000 werklozen in 1968. Wij
stellen vast dat het aantal volledig en gedeeltelijk werklozen
niet onder de 200.000 daalt.
Intussen volgen de sluitingen van bedrijven en de faillissemen
ten elkaar op.
De regering keek toe, wachtte af cn improviseerde.
Bij afwezigheid van verantwoorde plannen was zij genoopt, bij
elke alarmstoot, maatregelen te improviseren, die elke ernstige
uitwerkingskracht misten.
Haar liberaal-konservatieve opvattingen beletten deze regering
trouwens een ander standpunt in le nemen.
De gevoerde sociale politiek: «Geeft met de éne hand en neemt
terug met de andere».
Het is een feit, de pensioenen werden verhoogd.
Na de triomfantelijke kommuniqués hierover zijn er nu al heel
wat gepensioneerden die een grote ontgoocheling opliepen, na
melijk het groot aantal onder hen die van deze verhoging wei
nig of niets genieten. Zo bijvoorbeeld de vrij-verzekerden en
de 400.000 gepensioneerden met een onvolledige loopbaan. Bij
deze operatie werden de zaken zo geregeld dat de Staat tot in
1972 zowat 8 miljard frank zal uitsparen, vermits de gelden
voor de pensioenverhogingen gehaald werden uit de kas voor
bediendenpensioenen.
De regering kondigde de verhoging aan van de werkloosheids
vergoedingen. Terzelfdertijd verhoogde men hiervoor de bijdra
gen van patroons en arbeiders. Deze laatste alleen zullen hier
voor allen samen zowat 400 miljoen frank meer beta'en.
De bijdragen door ons allen te betalen voor de maatschappelij
ke zekerheid werden meermaals «aangepast», terwijl men an
derzijds meerdere voordelen heeft verminderd of afgeschaft
Deze regering vluchtte voor haar verantwoordelijkheid.
Zo is het, dat vraagstukken waarvoor een oplossing diend#
