Rouw om familie Hiiysmans in de socialistische wereld
De demokratisering van het onderwijs
Sclidapiïciï ztief de sltidenï&it»...
Zaterdag 2 maart 1968
20e jaargang - Nr. 9
De «revolte» tol een
goeil einde brengen
Waarom beroep
op de socialisten
voor
UI
0
1 allen
REDAKT1E EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 64
GENT TeL 25.57.95 (4 lijnen) Postcbeckrekenlng 567.33 «Hel
Licht* Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Ver. altgever DEK EVEN lt-, Koningstraat. Menen.
Zondagochtend te 0 u 30
hield het hart van Camillc
Huysmans op te slaan.
Op 26 mei e.k. zou hij 97
geworden zijn.
Tot voor een week leek hij
nog onverwoestbaar; voor en
kele weken nog ging hij naar
studentenbetogingen kijken;
hij maakte er tot voor een
vijftal dagen een erezaak
van, zieke familieleden te
gaan opzoeken.
In 1965 was hij gedeeltelijk
van de socialistische beweging
vervreemd, toen een beperkte
kring van vleiers en slechte
raadgevers van zijn leeftijd
en de daaraan verbonden be
perkingen misbruik maakte.
Hoezeer men dit in de B.S.P.
ook betreurde, heeft men
steeds vermeden enige wrok
te koesteren. Men wilde de
driekwart eeuw van grote
diensten en verdienste niet
vergeten op grond van de
misleide koppigheid van een
94-jarige.
De goede betrekkingen wer
den trouwens in de loop van
vorig jaar reeds hersteld, na
dat Huysmans, uit eigen ini
tiatief, een bezoek had ge-
bacht in het Stuivenberggast-
huis, aan de pas geopereerde
B.S.P.-arrondissementsvoor-
zitter en nationale ondervoor
zitter Jos Van Eynde.
Bij verschillende bezoeken
was nadien gebleken dat de
hoogbejaarde Camille geen
groter verlangen kende dan,
indien hij zou overlijden, wat
hij echter pas na zijn eeuw
jaar verwachtte, door zijn
oude strijdmakkers ten grave
te worden geleid.
In de afgelopen weken had
hij bovendien hardnekkig ge
weigerd enig gebaar te stel
len dat in de komende ver-
kiezingskampagne schade zou
kunnen berokkenen aan de
B.S.P.
Te Antwerpen waar hij de
grote bewerker en jarenlang
burgemeester geweest was van
de socialistische-christen de-
mokratische koalitie, werd
ook reeds beskoten in mei de
«Prijs Camille Huysmans» van
de Stichting die zijn naam
draagt opnieuw uit te reiken.
Het Uitvoerend Bestuur van
zijn arrondissementsfederatie
werd vrijdagavond, nadat J.
Van Eynde zich andermaal
aan het ziekbed van Camille
had begeven, op de hoogte
gesteld van zijn toestand en
besloot eenstemmig hem de
socialistische uitvaart te be
zorgen die bij zijn groot ver
leden paste en die donder
dag onder een grote voïkstoe-
loop plaatsgreep.
De naam en de faam van
Camille Huysmans waren
universeel bekend en in elk
werelddeel, elk land, waren er
mensen die een warme her
innering bewaarden aan zijn
spottende monkeling, aan zijn
scherp woord, dat zoveel te-
de; heid en medeleven voor
alle verworpenen en verne
derden nooit geheel kon ver
helen.
Camille had een geleerde
kunnen worden, of een schrij
ver; hij had zich als gevierde
en geëerde wijze op de sere
ne hoogten van de weten
schap kunnen terugtrekken,
maar zijn temperament heeft
hij nooit kunnen verlooche
nen.
In zijn jeugd verkoos hij de
strijdvaardige politieke jour
nalistiek boven het rustiger
beroep van leraar.
Daarna zou hij nooit meer
het politiek strijdperk verla
ten en in woord en geschrift
heeft hii ononderbroken de
onrechtvaardigheid, de dom
heid en holheid van hst
maatschappelijk systeem ge
hekeld.
Zijn hart ging naar de ver
drukten en hoe kon het bij
gevolg dan anders dat hij het
vertrapte Joodse volk een bij
zondere genegenheid toedroeg
en dat hij de ontwikkeling
van de staat Israël met passie
volgde
De politikus Camille Huys
mans behoorde reeds enkele
jaren tot de geschiedenis en
zelfs tot de legende.
Allen ir de wereld die naar
rechtvaardigheid dorsten, de
ganse Belgische socialistische
beweging, hebben een grote
figuur verloren.
Gans de socialistische ge
meenschap en alle rechtge
aarde mensen rouwen diep
om zijn heengaan.
Camille Huysmans naar een portret door baron Opsomer
E schreven in dit blad
verleden week dat uit
de huidige krisis zich
'n hergroepering van
de politieke krachten
kon aftekenen. De plaats die
de jongeren daarbij kunnen
innemen, is ons inziens zeker
niet gering. Er is immers op dit
ogenblik bij de studerende
jeugd een geestesstroming aan
gang, waarvan het revolutio
naire karakter niet langer kan
ontkend worden.
Als de regering V.d. Boey-
nants roemloos aan haar einde
is gekomen, dan is dit niet zo
zeer het gevolg van het parle
mentair initiatief van een Ver
roken, maar wel van de stu-
dentenakties die onafgebroken
gans het land in beroering
hebben gebracht.
Het zijn de jongeren geweest
en dit verdient wel vermel
ding die zich hebben verzet
tegen tie trés grand Bruxelles
de l'avènirwaarvan men in
de konservatieve kringen van
de hoofdstad al geruim.e tijd
droomt en waarvan de uitbrei
ding van de franstalige sektie
der Leuvense universiteit een
onderdeel is.
De strijd rondom Leuven had
meer dan een Vlaams karak
ter. Het was een sociale en de-
mokratische strijd. Hij is even
wel nog niet gewonnen en de
studentenleiders rekenen op
de hulp van de socialistische
arbeidersbeweging om deze re
volutie tot een goed einde te
brengen.
De jongste weken hebben
verschillende kontaktvcrgade-
ringen plaats gehad tussen
vooruitstrevende studerende
jongeren en de socialistische
beweging. In het Volkshuis te
Kessei-Lo sprak studentenlei
der Paul Goossens voor de Cen
trale voor Arbeidersopvoeding.
In het B.S.P.-gebouw te Brus
sel organiseerden de studenten
en de direktie van de Arbei
dershogeschool een breed ge
sprek tussen verantivoordelij-
ken van de arbeidersbeweging,
professoren en studenten van
het niet-universitair hoger on
derwijs en deze van de Univer
siteiten van Gent en Leuven.
Dat deze vergadering door de
B.S.P. met sympatic werd be
groet, werd aangetoond door
de aaniuezigheid van voorzitter
Leo Collard, tijdens de ope
ningstoespraak van Georges
Gogne. adjunkt. nationaal se-
kretaris van het A.B.V.V.
Tenslotte deden de Jong
socialisten op 24 februari een
beroep op alle vooruitstreven
de studentenverenigingen om
samen in een gemeenschappe
lijke aktie te strijden voor de
demokratisering van het on
derwijs en de aftakeling van
het kapitalistische stelsel.
Hieruit blijkt niet alleen dat
de studenten de hand hebben
uitgestoken naar de georgani
seerde arbeiders, doch ook dat
vele socialisten bereid zijn sa
men met de jongeren, stude
renden en niet-studerenden,
de strijd aan te binden voor
een aantal objektieven die in
de lijn liggen van onze socia
listische visie op de maat
schappij.
Nog heel wat misverstanden
dienen uit de weg geruimd. De
leiders van de vooruitstreven
de studentenverenigingen en
deze van de arbeidersbeweging
moeten mekaar nog beter le
ren kennen. Daarom dienen
deze kontakten verder te wor
den aangemoedigd.
Het zal velen paradoxaal
toeschijnen dat studenten van
de katolieke univei i'teit zich
tot de socialistische arbeiders
v:enden. Dit is het resultaat
van maandenlange diskussies
in eigen midden. Vertrekkend
van hun eigen situatie te Leu
ven zijn de Vlaamse studenten
tot het inzicht gekomen dat de
oorzaken van hun achteruit-
stelling dienden gezocht in het
kapitalistisch stelsel dat in ons
land beheerst wordt door een
Franstalige elitevan de
hoofdstad. Ze hebben de bin
ding van de Haute Finance
met de universiteit ontdekt en
daaruit het zeer ondemokra-
tisch karakter van de instel
ling kunnen afleiden.
Dit heeft hen een beter in
zicht gebracht over de struk-
tuur van ons onderwijs en over
de wijze ivaarop de mogelijk
heden van begaafde jongeren
uit de arbeidersklasse worden
afgeremd.
Deze ontdekkingen heb
ben hun oriëntatie bepaald...
Men beioeert dat deze jon
geren behept zijn met natio
nalistische gevoelens. Dit is
volledig verkeerd. Het is wel
een feit dat de Volksunie
tracht haar invloed bij de
Leuvense studenten te doen
gelden en dat velen een tijd
lang hebben geluisterd naar
de ordeivoorden van deze par
tij.
De ongelukkige en nationa
listisch getinte slogan Walen
buitenis een uitvindsel van
de Volksunie geweest.
Maar het pleit in het voor
deel van de studentenleiders
als Paul Goossens, P. Van den
Berghe en anderen, dat ze zich
niet hebben laten op sleeptouw
nemen voor de beperkte doel
einden die de Volksunie zich
stelt en dat ze het Walen
buitenresoluut hebben ver
vangen door het bourgeois
buiten
Wat men ook bewere, de
Vlaamse jongeren willen zich
niet in een getto laten opslui
ten. Ze hebben, als Vlaming,
behoefte aan groter ruimten.
Ze verstikken misschien in het
Belgique de Papa dat hen
stiefmoederlijk behandelt,
maar in het Europa van mor
gen voelen ze zich zeer goed.
op hun plaats.
Vergeten we niet dai het de
socialist August Vermeylcn is
geweest die hen deze weg heeft
gewezen Vlaming zijn om
Europeeër te icorden
Nu het eerste ijs is gebroken
moeten we verder gaan om een
geest van vertrouwen te schep
pen tussen vooruitstrevende
studenten en socialistische a.
beiders.
De strijd voor de demokrati
sering van het onderwijs die
ons nauw aan het hart ligt
is inderdaad niets anders dan
een facet van onze strijd tegen
de klassemaatschappij
De begoede klasse heeft nog
steeds een dubbele greep op
het onderwijs ze belet' niet
alleen een ruime doorstroming
van begaafde jongeren en
houdt niet alleen een diskrimi-
natie in stand ten opzichte van
het hoger niet-universitair on
derwijs, doch ze wil eveneens
de hand houden op de geesten,
der jongeren die enkel de i ive-
tenschapmogen slikken die
hen wordt opgelepeld.
Het is tegen deze verstikken
de atmosfeer, tegen dit bour-
rage de crane dat de jonge
ren revolteren.
PDB
