Waar bevinden zich
de taairacisten
WAT NUi
Nieuwe tijden - Nieuwe oplossingen
door de macht van de B.S.
CM
Zaterdag, 20 april 1968
20e jaargang - Nr. 16
De houding
van de Vlaamse
socialisten
Wie heeft zich
opgesloten
in de ééntaligheid
(zie verder laatste blz.)
(zie verder laatste blz.)
VERSTERK DE B.S.P. WERF NIEUWE LEZERS VOOR DE SOCIALISTISCHE PERS
GEEF BLIJK VAN DE SOCIALISTISCHE LEVENSKRACHT DOOR MEE TE MARCHEREN
IN ONZE EERSTE MEIBETOGINGEN
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 25.57.95 (4 lijnen) Posteheekrekening 567.33 «Het
Licht» Voor <le abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Verantw. uitgever DEKEl'EN R., Koningstraat. Menen.
A LBERT HOUSIAUX,
/S politiek direkteur van
Le Petiple heeft op
12 april een artikel
gewijd aan de taairacisten en
hun «beestige teorieën» (in de
letterlijke zin van het woord)
die erin bestaan de kinderen
op te sluiten in het taairegi
me van hun vader...»
Onze partijgenoot maakte
de vergelijking tussen deze
teorieën en deze van Hitler in
verband met de joden en
sleurde er zelfs de moord op
Martin Luther King bij te
pas...
Onnodig te zeggen dat deze
taairacisten Vlamingen wa
ren...
Natuurlijk richt pgt Hou-
siaux zijn giftige pijlen op de
Volksunie-aanhangers en an
dere Vlaams-nationalisten.
Wij hebben dus als socialis
ten geen reden om ons ge
raakt te voelen. Doch we zou
den zeker -.villen zijn of Albert
Housiaux zijn Vlaamse partij
genoten ook niet als dusdanig
beschouwt. We moeten daar
om in het licht van de door
ons ingenomen posities de
vraag stellen.
De Vlaamse socialisten heb
ben op hun kongres te Klems-
kerke de naleving geëist van
de taalwetten van 19G3 en
hebben zelfs gevraagd dat
elke sabotage ervan zou wor
den beteugeld.
Dit betekent dat we ons aan
het principe houden dat elk
kind liet recht heeft onderwijs
te genieten in de taal die
thuis wordt gesproken en dat
dit kind tegen andersluidende
opvattingen moet worden be
schermd, vanwaar deze ook
komen
De zienswijze ligt volledig
in de lijn van de partij. In
derdaad op 18 september 1953
heeft de Algemene naad van
de B.S.P. volgende resolutie
aanvaard
«In de Brusselse agglome
ratie, worden de leerlin
gen die onderworpen zijn
aan de leerplicht verdeeld
over de Franse of Neder
landse klassen volgens de
taal die door het kind ge
woonlijk gesproken wordt;
die verdeling geschiedt
onder het toezicht van de
schoolinspektie».
«La liberté du père de fa
milie» het stokpaardje van de
francophone Brusselaars wordt
door de Vlaamse socialisten op
grond van deze zienswijze re
soluut afgewezen omdat ze
niets anders is dan een be
dekte poging tot verfransing.
De Brusselse socialisten van
de lijst Fayat - Gelders heb
ben in een manifest deze
zienswijze beaamd.
Er is meer: het 5 Novem-
berkomitee heeft verleden
week volgeLde duidelijke ver
klaring afgelegd
«In zijn pedagogisch belang
hoort het «Vlaams kind» te
Brussel in Nederlandstalige
opvoedingsinstellingen thuis
(vanaf de peuterleeftijd). Dit
is een absolute voorwaarde
5 de volwaardige aanwezig
heid van beide landskullurcn
in de hoofdstedelijke agglo
meratie».
Dit manifest werd door vele
Vlaamse Socialisten mede on
dertekend Nathalis De Bock,
Walter Debroek. Fernand De
Wit (voor de Jongsocialisten),
Betty Frantzen, Alois Gerbo,
Max Lamberty, Achilles Mus-
sche, Gerard Schmook, Gerard
Walschap,
De vraag kan hard klinken,
doch ze moet ons van het
hart is de politieke direkteur
van «Le Peuple» van oordeel
dat ook deze mensen taaira
cisten zijn wier teorieën deze
van Hitier benaderen?
Pgt Housiaux zou ons daar
een duidelijk antwoord moe
ten op geven.
Trouwens het zou wel eens
de moeite lonen de kwestie
in een breder kontekst te
plaatsen en te bepalen wat
met taalracisme wordt be
doeld.
Ons inziens is taalracisme
in feite niets anders dan het
opschroeven van de eigen taal
door het geringschatten van
de andere talen. Een volgende
fase is het taalimperialisme,
t.t.z. de eigen taal aan ande
ren willen opdringen.
Het ligt voor de hand dat
mensen die doorgaans meer
dere talen kennen het best
gevrijwaard blijven van deze
kwalen. Ze hebben een brede
re kijk op de zaken en voelen
zich niet gefrusteerd of ge
traumatiseerd wanneer men
in hun bijzijn een taal spreekt
die niet de hunne is.
Als men dit fenomeen op de
Belgische gemeenschap toe
past dan moet men wel zeggen
dat de taairacisten doorgaans
niet aan Vlaamse kant zitten.
Het korte en brutale «je ne
comprends pas, parlez frangais
s.v.p.» krijgt men altijd van
een kant te horen.
Het misprijzen voor het Ne
derlands is in de hoofdstad
een bekend verschijnsel en de
francophone gesprekspartner
zal aldaar geen gelegenheid
laten voorbijgaan om te wij
zen op de universaliteit en su
prematie van het Frans.
De Vlaming daarentegen (hij
moge nog Daels heten) zal
zich doorgaans goed uitdruk
ken in de taal van Voltaire en
in vele gevallen daarbij nog
het Engels en liet Duits
machtig zijn.
Het staat vast dat om het
even welke regering als eerste
taak zal moeten hebben zo
spoedig mogelijk te trachten
de taalproblemen en de
vraagstukken in verband met
de nieuwe strukturen van
België een oplossing te geven.
Men zal aan de bevolking zeer
duidelijk moeten zeggen, wat
men wil en hoe men het wil.
Bij dat alles is het toch ook
voor iedereen zeer duidelijk
dat er zich in ons land ern
stige ekonomische en finan
ciële problemen stellen, die
niet met lapmiddelen of tijde
lijke oplossingen kunnen aan
gepakt worden, maar dat ook
op die beide gebieden gron
dige wijzigingen moeten wor
den doorgevoerd, met andere
en nieuwe middelen.
Bij het zoeken naar een op
lossing voor de regeringskrisis,
zijn er een aantal basisvast
stellingen die men niet kan
en niet mag uit de weg gaan.
Het moet nu wel voor ieder
een duidelijk zijn dat er in
derdaad in België, zoals wij
socialisten het hebben vast
gesteld in onze overeenkomst
Klemskerke-Verviers, drie ge
meenschappen bestaan: een
Waalse, een Vlaamse en een
Brusselse. De erkenning van
dit feit moet omgezet worden
in de nieuwe politieke struk
turen van ons land en moet
ook onder ogen genomen wor
den bij het voorstellen van
oplossingen voor onze finan
ciële en ekonomische proble
men. Dit moet en dit mag
geen stap zijn in de richting
van één of andere vorm van
federalisme.
Want. of men het wil of
niet, Vlamingen, Walen on
Brusselaars zijn «veroordeeld»
om samen te leven. Hun fi
nanciële. ekonomische en so
ciale afhankelijkheid van el
kaar is zo groot, dat een uit
elkaar gaan slechts tot een
katastroof kan leiden.
Een nationale politiek blijft
een noodzakelijkheid, des te
meer omdat België een klein
land is. dat zich geleidelijk
moet integreren in de Euro
pese strukturen die in opbouw
zijn. Eten nationale politiek
vormt geen tegenstelling met
de erkenning van de drie ge
meenschappen. een dergelijke
politiek moet die gemeen
schappen eerbiedigen en hen
de kans geven op een maxi
mum aan eigen beheer, aan
eigen beslissingsrecht betref
fende hun eigen vraagstuk
ken.
Men moet bij dat alles zoe
ken naar een «gemeenschap
pelijke deler» voor al de voor
gestelde programma's, wij me
nen niet dat men hierbij moet
rekening houden met bepaal
de extremistische stellingen.
Hierbij komt een essentieel
punt op het voorplan, dat
trouwens gemeenschappelijk
is aan alle partijprogramma's,
namelijk het streekbeleid, de
