K
9
4
CM
Ij?
Zaterdag, 27 april 1968
20e jaargang - Nr. 17
V
voor
allen
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-ElETfcRSNIEUWSTKAAT 64
GENT Tel. 25.57.95 (4 lijnen) Postcheckrekening 567.33 «Het
l icht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Verantw. uitgever DEIvEYEN R„ Koningstraat. Menen.
Toekomend jaar zal het precies tachtig jaar
geleden zijn dat de Socialistische interna
tionale opnieuw werd opgericht.
Op dit kongres, dat te Parijs plaats had, was
veel verwarring en werd heel wat gepraat,
doch één voorstel kende alleszins een daad
werkelijke uitwerking: dit van de Franse
mijnwerkersafgevaardigde Lavigny en Dor-
moy om 1 mei 1890 als internationale dag
uit te roepen in het teken van de achturen.
„Er zal op een vaste datum", zo luidde
de resolutie, „een grote internationale
manifestatie ingericht worden, zodanig
dat in alle landen en alle steden tegelijk
op dezelfde overeengekomen dag de ar
beiders aan de openbare besturen de eis
stellen om wettelijk de arbeidsdag tot
acht uren te verminderen...
Gezien de American Federation of Labor
reeds besloten had op 1 mei 1889 een der
gelijke manifestatie in te richten werd deze
datum aanvaard.
1 mei als Feest van de Arbeid was geboren!
Het kongres had evenwel eraan toegevoegd
dat deze dag niet alleen in het teken hoef
de te staan van de vermindering van de ar
beidstijd, maar ook van de andere beslis
singen die door de Internationale zouden
getroffen worden.
Zo kwam in 1893 te Zurich een tweede mo
tief op de voorgrond: de strijd voor de vrede.
Officieel werd medegedeeld
„De betoging van Eerste mei voor de acht-
urendag moet tegelijk in elk land de vas
te wil der arbeiders bevestigen om door
sociale hervormingen een einde te stellen
aan de klasseverschillen en hare wil in de
internationale vrede uitdrukken."
Als we even naar de oorsprong van de 1 mei
betogingen teruggrijpen is het slechts met
één bedoeling aan te tonen dat dit verle
den nog aktueel is.
Inderdaad, is de strijd voor de achturendag
niet volop in een nieuw stadium getreden
In 1921 veroverden de arbeiders in ons land
de 6 x 8 uren. Later kwamen de Engelse
week en de vijfdagenweek van 9 uren per
dag, wat onmiskenbaar een merkelijke ver
betering betekende, maar dit belette niet dat
van de achturendag werd afgeweken, wat
ongunstig was voor de gezondheid van de
arbeiders.
inderdaad, datgene wat in 1890 door de In
ternationale met aandrang werd geëist,
bleek later uit medisch oogpunt de ideale
formule te zijn: een arbeidsdag die niet lan
ger dan acht uren bedraagt
In een tijd dat de produktie steeds wordt
opgevoerd, dat aan de lopende band wordt
gepresteerd en in volle continus, moet de
verovering van de 5 x 8 uren per week voor
de arbeidersbeweging een nieuw doelwit
vormen. 1968 is precies het jaar waarin
deze eis opnieuw op de voorgrond kan wor
den gebracht gezien het interprofessioneel
akkoord met de patroons vervalt en opnieuw
een vermindering van de arbeidsduur mo
gelijk wordt.
Het tweede doel van de 1 mei-betogingen is
insgelijks nog geldend. Is de strijd voor de
vrede niet de hoogste verzuchting van de
socialistische arbeiders gebleven?
Zonder de vrede heeft immers geen enkele
sociale verwezenlijking zin. Alles wat de ar
beiders hebben kunnen bereiken en dit is
heel veel dreigt te worden teniet gedaan
indien het ooit tot een gewapend konflikt
zou komen.
Daarom dienen onze 1 mei-betogingen
steeds in het teken te staan van de vrede en
de internationale samenwerking onder alle
volkeren.
Op 1 mei 1968 zal opnieuw worden betoogd!
zoals de eerste socialisten het deden Voor
de Vrede en de achturendag
En diegenen die beweren dat 1 mei tot het
verleden behoort, vergissen zich 1 mei is
nog altijd aktueel
P. D. B.
