VOOR WANNEER
DEFINITIEVE VREDE?
ALGEMENE B.S.P.-RAAD
SPRAK ZICH UIT:
Geen deelname aan
driepartijenregering
-m
20e Jaargang - Nr 20
Zaterdag, 18 mei 1968
Waarom ons ««een» tot de tri partite?
Het plan «J DB» een grove marchandage
PJ).B. I
m
7 'S
De Algemene Raad van de B.S.P. is verleden
zaterdag bijeengekomen onder voorzitter
schap van Victor Larock.
Volgende resolutie werd met 386 stemmen
eenparig aangenomen, op uitzondering van
22 onthoudingen van de leden van de Brus
selse federatie.
(Verv. laatste blz.)
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-flETfcRSNIEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 15.57.95 (4 lijnen) Postcheckrekening 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen -if gewestelijke bladzijden.
Verantw. uitgever DEKEYEN R.. Koningstraat Menen.
Vlaamse
en Waalse
socialisten
eensgezind
OP de Algemene Raad van de B.S.P. heeft Leo Collard
in één zin de gevoelens van alle werkelijke socialisten
vertolkt
«Wij kunnen de ziel van de Partij niet verkopen voor
enkele ministerportefeuilles
De B.S.P. zou er inderdaad verkeerd aan doen de tricolore-
reserveofficier en een aantal verburgerlijkte Brusselaars, die
meer belang aan «Le Soir» hechten dan aan hun eigen socialis
tische pers, te volgen in hun pogingen om ook de «Brussels-
gezinde» en konservatieve P.V.V. in een «tripartite» te betrek
ken.
Wanneer Jos Van Eynde gezegd heeft dat de tripartite het
kwakzalversmiddel is waarnaar mensen met zwakke overtuiging
en falende energie willen grijpen, dan bedoelde hij waarschijn
lijk deze Brusselaars, wier «modern socialisme» spijtig genoeg
niets anders blijkt te zijn dan een neo-socialisme dat de hui
dige kapitalistische strukturen als dusdanig aanvaardt.
De Vlaamse Socialisten te Brussel van de groep elfhebben
nu een reden te meer om zich van de Franstalige Brusselse
Federatie te distantiëren.
De Algemene Raad van de B.S.P. heeft met haar neen tot
de tripartite duidelijk willen te kennen geven dat ze wenst af
te rekenen met de politiek van de vorige regering op financieel,
sociaal en ekonomisch gebied.
De regering Vanden Boeynants heeft een zware erfenis nage
laten een begrotingstekort van 5 miljard voor 1968 en wellicht
10 miljard voor 1969 (ondanks de liberale bluf), de sociale
pauze, meer dan 100.000 werklozen, waarvan er 23.000 zijn van
minder dan 25 jaar wier aantal is verdubbeld sedert juni 1967.
Het zou onjuist zijn te beweren dat deze jongeren ongeschool
den zijn: ongeveer de helft onder hen heeft technisch onder
wijs gevolgd. We mogen dus aannemen dat tienduizenden jon
gens en meisjes met een diploma op zak werkloos zijn.
Indien de Socialisten in de regering treden, kan en mag het
niet zijn om dezelfde politiek te voeren als de ploeg Vanden
Boeynants - De Clercq. Onze sociale en ekonomische politiek
is niet deze van de P.V.V. Ze is ook deze niet van sommige
konservatieve C.V.P.'ers.
Wij vrezen de regeringsdeelname niet, op voorwaarde dat we
in staat worden gesteld een politiek te voeren die in de lijn
ligt van onze socialistische visie op de maatschappij.
Wij vrezen evenmin de oppositie omdat deze heel goed ons 1
in staat zal stellen onze aanvallen te richten op «de gevestigde
orde». In gans West-Europa staan de jongeren en de studenten
op tegen het establishment, ze eisen meer demokratie op alle
gelederen in de universiteit, in het bedrijfsleven, in de wereld
van de informatie. Er worden gemeenschappelijke fronten ge
vormd tussen studenten, de arbeiders en de syndikale organi
saties. Deze beweging is niet alleen anti-kapitalistisch, maar ze
heeft onmiskenbaar een socialistisch karakter. Als tegen de
voorrechten en de geldmachten storm wordt gelopen moeten de
socialisten in de eerste rij staan en deze rol kunnen ze heel
goed vervullen wanneer ze niet bij de regeringsdeelname wor
den betrokken.
Dit belet niet dat de Socialisten altijd bereid blijven samen
met de kristen-demokraten de regeringsverantwoordelijkheid
op te nesnen.
Alles hangt af van wat de C.V.P. ons op sociaal en ekonomisch
gebied te bieden heeft. Wat thans in het ontwerp van de for
mateur wordt vooropgesteld is alleszins ontoereikend.
Het «Plan Vanden Boeynants» hoe konkreet het ook is
kan evenmin door de Vlamingen worden aanvaard. Het geeft
de indruk van een gedurfde marchandage, van een koop «en
gros» die te laten of te nemen is en waarbij begrippen zoals
rechtvaardigheid en de menselijke waarden niet aan bod
komen.
In diezelfde termen mogen we zeggen dat de Vlamingen de nog
niet zo duidelijke overheveling van «Leuven-Frans» naar Wal
lonië heel duur moeten betalen....
Sommige katolieke bladen zoals «De Standaard» willen dat niet
zien en staan klaar om de Vlaamse zaak te verraden. Ze zijn i
eerst konservatief en pas daarna Vlaamsgezind.
Ons goed, maar dat ze dan weten dat de Vlaamse Socialisten
hoegenaamd geen lust hebben om het Plan Vanden Boeynants 1
toe te juichen en dat we desnoods zonder hen de Vlaamse i
rechten zullen verdedigen.
w
?-
cl 'i
De Amerikaanse en Noordvietnamese afgevaardigden, op het punt hun plaats in te ne
men rond de konferentietafel. (Cliché Vooruit)
Na meer dan een maand
over en weer gepraat te heb
ben en een groot aantal
hoofdsteden voorgesteld te
hebben, kwamen Washington
en Hanoi eindelijk tot een ak
koord over de stad waar ze
voorafgaandelijk vredeson
derhandelingen zullen voeren.
De keuze viel op Parijs en
op een internationaal paleis
een oud hotel, waar tijdens
1940-'44 de Gestapo gevestigd
was. Het ligt op een paar mi
nuten van de Triomfboog (Are
de Triomphe), dus in het
hartje van Parijs. De onder
handelingen werden op 10 de
zer of een paar dagen later
begonnen.
President Johnson zei dat de
onderhandelingen moeilijk
zullen zijn en lang zullen du
ren. Wij geloven het ook.
Onder de waarnemers is er
niemand die gelooft dat men
nog dit jaar het vuur zal sta
ken. Sommigen zeggen vol
gend jaar, maar de meesten
denken dat de vrede er niet
zal komen voor 1970!
Wij melden terloops dat de
oorlog in Korea begon in juni
1950, vredesonderhandelingen
werden aangevat ni juli 1951.
Ze werden geschorst in augus
tus, hernomen in oktober en
kwamen tot een resultaat in
juli 1953.
Intussen werd er steeds hef
tig gevochten en vielen er vele
doden. Wij vrezen dat dit ook
deze maal zo zal gaan. De ge
beurtenissen van de jongste
dagen te Saigon schijnen het
te bewijzen.
Na het verslag van Leo
Collard, voorzitter van de
BSP over de politieke toe
stand te hebben gehoord,
keurt de Algemene Raad de
stellingen goed die hij in zijn
hoedanigheid van formateur
heeft aangenomen en die het
Partijbureau bestendig en
eenparig heeft bevestigd.
De Algemene Raad maakt
de volgenderwijze geformu
leerde beslissingen dd. 9 mei
van het Partijbureau tot de
zijne.
Het Bureau beseft dat het
noodzakelijk is dringend een
einde te stellen aan de re-
geringskrisis, die meer dan
drie maanden geleden werd
geopend door de interpellatie
van CVP-volksvertegenwoor-
diger Verroken, inzake de
overheveling van de Frans
talige afdeling der katolieke
universiteit van Leuven, en
door het ontslag van het
CVP-PW-kabinet Vanden
Boeynants, ingevolge het uit
eenspatten van zijn meerder
heid en van de Kristelijke
Volkspartij zelf.
Elke dubbelzinnigheid wil
lende vermijden, stelt het
eensgezind Bureau er prijs
op te onderstrepen:
1. De BSP zal niet deelnemen
aan een driepartijen
regering.
2. Zij blijft bereid om waar
achtige onderhandelingen
aan te vatten met het oog
op de samenstelling van
een BSP-CVP-kabinet.
3. Zij zal slechts aan be
sprekingen deelnemen in
dien deze de vorming van
dergelijke tweepartijen-
koalitie beogen, met een
programma dat zal toe
laten België te herstruk-
tureren door middel van
ruime en doeltreffende
hervormingen, waarvan de
basis is gelegen in de er
kenning en de organisatie
van gemeenschappen, die
in welbepaalde domeinen
