EEN MAATSCHAPPIJ IN BETWISTING
„REVOLUTIE 15 HET BUITENGEWONE
DAT DAGELIJKS GEMEENGOED WORDT"
CM 20e jaargang - nr 23
Positief element
(Zie vervolg blz. 2)
Zaterdag, 8 juni 1968
naar ten
nlaiN tllM
Het lijkt ons overbodig nog
maals te herinneren aan de
omstandigheden, die de rege-
ringskrisis hebben veroor
zaakt, noch aan deze die, na
de ongewone verkiezingsuit
slagen het vormen van een re
gering hebben vertraagd.
Sommige politieke persona
liteiten hebben, zoals men
weet, hun steentje bijgedragen
om de taak van de formalige
formateur, onze partijgenoot
Leo COLLARD, te doen mis
lukken en om een C.V.P.-B.S.P.
koalitie tegen te werken.
Nadat de nieuwe formateur
VANDEN BOEYNANTS had
getracht de onderhandelingen
in een bepaalde richting te
sturen, met het oog op het
vormen van een tripartite,
kreoe hij eindelijk van zijn
partij vrienden dé opdracht
niet de B.S.P. te onderhande
len.
Men zou natuurlijk kunnen
opwerpen dat bepaalde moei
lijkheden in de P.V.V.-rangen
hebben meegespeeld bij het
verkiezen, door de C.V.P., van
de B.S.P. als gesprekspartner.
De B.S.P. had, derhalve ernsti
ge bezwaren kunnen maken
tegen dergelijk politiek oppor
tunisme. Doch iedereen is er
zich van bewust geworden dat
het aanslepen van de krisis
het land voor zeer ernstige
problemen zou plaatsen. Daar
om heeft de B.S.P. aanvaard,
om samen met de C.V.P. diep
gaande besprekingen aan te
vatten, om te trachten een
koalitie-regering tot stand te
brengen.
Als positief element dient
onderstreept te worden dat de
beide partijen het er over eens
zijn dat de aanpak van de tal
rijke problemen, die sedert ja
ren op een oplossing wachten,
niet meer mag uitgesteld wor
den. Het moge hier volstaan
even te wijzen op de vergis
sing, die door de laatste rege
ring begaan werd, van de taai
en kommunautaire vraagstuk
ken onaangeroerd te laten. Dit
had voor gevolg dat, bij me
nige kiezer, een gevoel van
bitterheid ontstond en dat de
kleine partijen, na een diep
gaande bewerking van het
kiezerskorps, een elektoraal
sukses boekten. Het zou der
halve fout zijn in dezelfde
vergissingen te hervallen.
De tijd is nu voor de partij
en aangebroken om het aan de
kiezers duidelijk te maken dat
zij de wil en de macht bezit
ten om, op sociaal, ekonomisch
en kommunautair vlak gepas-
IA
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-E1ETERSNIEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 15.57.95 (4 lijnen) Postcheekrekenlng 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Verantw. uitgever DEKEYEN R., Koningstraat. Menen.
De regeringskrisis in ons
land en de moeizame bespre
kingen tussen B.S.P. en C.V.P.
om er een einde aan te stel
len, mogen onze ogen niet
doen sluiten voor de bewegin
gen die in Frankrijk het re
gime van de Gaulle aan het
wankelen hebben gebracht en
die in andere landen van Eu
ropa, de kommunistische in
begrepen, hun terugslag heb
ben.
Deze bewegingen gaan voor
al uit van de jongeren stu
denten, die mistevreden zijn
over de onderwijsstrukturen
en jonge arbeiders die tegen
de toestanden in hun onder
neming in opstand komen. De
akties reiken evenwel verder
dan het eeuwige konflikt tus
sen generaties. De aanvallen
worden niet gericht tegen de
ouderen, maar wel tegen het
«establishment», tegen de zo
geheten «gevestigde orde». Ze
hebben dus een maatschappe
lijk karakter. De bestaande
strukturen worden betwist in
de universiteiten en in de we
reld erbuiten. Dit geldt ook
voor de kommunistische lan
den waar men ageert tegen de
«rode bourgeoisie» die het ge
wone volk uitsluit van hun de-
mokratische rechten.
Het zou verkeerd zijn in de
ze vorm van betwisting louter
de negatieve aspekten te wil
len zien, t.t.z. de uitspattingen
van een losbandige jeugd die
geen gezag meer erkent en
niets meer ontziet. Als er soms
overdreven wordt, dan gebeurt
dit meestal door de traditio
nele meelopers of door zekere
beroeps-herrieschoppers die de
«gelegenheid» te baat nemen.
De studentenleiders zelf be
wegen zich doorgaans op een
hoger peil, wat nog niet bete
kent dat ze de provokaties
vermijden. Hun aktie is er
doelbewust op gericht de be
zadigde burgers te schokken
en hen diets te maken dat de
maatschappij waarin zij zich
thuisvoelen op de jongeren
niet dezelfde aantrekkings
kracht uitoefent.
We moeten ons evenwel be
wust zijn van het feit dat de
ze opstanden een etische ach
tergrond vertonen. Het leid
motief dat telkenmale weer
op de voorgrond treedt wijst
op een diepe verzuchting bij
de jongeren om op alle gele
deren, meer demokratie te
zien tot stand komen, dus niet
alleen in de universiteiten
maar ook in de gehele samen
leving. Diegenen die een zeker
reformisme voorstaan moeten
dus beseffen dat het niet zal
volstaan de studenten dichter
bij het beheer en de program-
ï.a's van hun instellingen te
betrekken om hen aldus enigs
zins tegemoet te komen. Dit
zal weinig baten omdat de
studenten heel goed inzien dat
ook dan de universiteit nog
niet zal gedemokratiseerd zijn
omdat ze, enerzijds nog altijd
niet zal openstaan voor de
jongeren uit alle sociale lagen
van de bevolking en ander
zijds omdat ze nog steeds zal
worden beïnvloed door de
heersende klasse, t.t.z. door
diegenen die het geld of de
macht in handen hebben.
Een werkelijke demokra-
tische universiteit is volgens
de rebellerende studentenlei
ders enkel mogelijk in een
maatschappelijk bestel, waar
in de demokratie overal kon-
sekwent doorgevoerd wordt zo
wel op het sociaal-ekonomi-
sche als op het politieke vlak.
In Duitsland wordt o.a. het
aksent gelegd op de politieke
faktoren door de aanvallen te
richten op de gemonopoliseer
de pers, die de berichtgeving
en dus ook de opinievorming
in handen heeft. In Frankrijk
wordt veeleer naar solidariteit
gestreefd met de arbeiders die
de fabrieken bezetten en eko-
nomische demokratie en meer
sociale rechtvaardigheid eisen.
In de kommunistische landen
wordt van leer getrokken te
gen de nieuwe klasse van par-
tijfunktionarissen die alle
macht naar zich toe hebben
gehaald.
Wie oog heeft voor de maat
schappelijke toestanden, kan
zich bij deze manifestaties
niet onbetuigd laten.
Voor onze Westeuropese sa
menleving is alvast één vast
stelling te doen met massa-
konsumptie en sociaal pater
nalisme kan men de latente,
doch meer konfliktuele toe
standen niet verdoezelen.
Vroeg of laat komt het toch
tot uitbarstingen van mis
noegdheid, die de gevestigde
orde in het gedrang brengen
en de tekortkomingen van
het neo-kapitalisme in het
licht stellen.
De socialistische partijen, of
ze al dan niet regeringsver
antwoordelijkheid nemen, mo
gen voor deze toestand ge
plaatst, hun traditionele en
ideologische taak niet verloo
chenen. Ze moeten de kata
lysators worden van deze los
gekomen krachten. Dit bete
kent niets meer of niets min
der dan dat ze aan de kant
moeten staan van diegenen
die de huidige maatschappe
lijke vormen betwisten
De humanisering van de in
dustriële bedrijvigheid is im
mers één van de oogmerken
van het socialisme. De ekono-
misclie demokratie is nog
steeds een onvervuld punt op
ons programma.
Onze strijd voor meer de
mokratie heeft niet opgehou
den zodra we «het algemeen
stemrecht» veroverden. Het al
gemeen stemrecht is een mid
del om meer demokratie te
verwezenlijken, maar er zijn
hinderpalen die ons van ons
doel verwijderd houden omdat
de stemmen wel demokratisch
worden uitgebracht, doch de
opinies niet demokratisch wor
den gevormd. De pers is en
blijft in de handen van de
geldmachten, die ook in be
paalde politieke partijen het
klimaat bepalen.
Voor deze realiteiten mogen
we de ogen niet sluiten. De
socialistische partijen hebben
tot taak de ganse bevolking
meer vrijheid en meer demo
kratie te brengen. Dit is heel
wat meer dan een betrekkelijke
welstand. Ze moeten niet al
leen zorgen dat de arbeiders
«iets hebben», maar ook dat
ze «iets zijn», d.w.z. iets bete
kenen. Daartoe is het nodig
dat de werknemers bij de or
ganisatie van hun werk wor
den betrokken, dat ze mede
zeggenschap krijgen en dat ze
worden bevrijd van alle vrees,
die hen tot dusver in een min
derwaardige positie heeft ge
houden: de vrees voor werk
loosheid en de onzekerheid
voor de dag van morgen.
P.D.B.
