DE
KORTZICHTIGEN
UIT DE HOOFDSTAD
Ji
Door socialisme
een verzekerd levensbesiaan
CXJ
Zaterdag, 20 juli 1968
20e jaargang nr. 29
Schending
van het bestand
Gemeenschappelijk
front met
de konservatieven
VJXB. BEHEERDER VAN DE SABENA
Hnn enig doel
De Vlamingen
verfransen
é2?%
Het eerste oogmerk van de socialisten is de
sluiting van de bedrijven tegen te gaan. Doch
indien een bedrijf toch gesloten" wordt dan
moet onmiddellijke hulp geboden worden.
voor
allen
Met het oog op een regeling
van de moeilijkheden in de
Brusselse B.S.P.-federatie had
Leo Collard op de algemene
raad voorgesteld een bestand
van drie maanden te aanvaar
den.
Dit voorstel werd niet ver
der besproken, zodat mocht
verondersteld worden dat de
betrokkenen er stilzwijgend
mee instemden.
Zo dachten althans vele
partijgenoten, vervuld met
goede trouw.
Ze vergisten zich deerlijk
want amper twee dagen later
werd dit bestand al geschon
den!
Het blad «Le Soir» dat
zeer nauw in verbinding staat
met de Simonet-federatie
ontving van deze laatste een
reeks inlichtingen die niets
minder dan een aanval inhiel
den op de Vlaamse socialisten.
De francaphone Brusselse
socialisten wilden nog eens
speciaal onderlijnen dat ze
noch van hun verbintenissen
ten overstaan van het kiezers
korps noch van de voorrech
ten die de partijstatuten aan
de federaties verlenen, zouden
afwijken...
Maar kom, dat zou wellicht
een detail geweest zijn waar
aan men zich niet te veel zou
hebben gestoord... ware het
ergste niet gevolgd:
Op 11 juli dag zorgvuldig
uitgekozen om de Vlamingen
te tergen werd het beruch
te manifest «Simonet - Per-
soons - F.D.F.» gepubliceerd.
Als socialisten hebben we
een dubbele reden om kracht
dadig tegen dergelijke publi-
katie te protesteren.
Eerstens, omdat opnieuw het
door Leo Collard voorgestelde
bestand werd geschonden en
tweedens omdat de franco
phone Brusselse socialisten
weer een stap dichter hebben
gezet naar het gemeenschap
pelijke front met de meest
konservatieve politiekers uit
ons land, zoals de katolieke
Persoons, de liberalen Demuy-
ter, Mundeleer, Risopoulos,
Snijers d'Attenhove en de
F.D.F.'ers Outers, Lagasse, enz.
Een dergelijk gemeenschap
pelijk front betekent een ware
Hoeveel bedroeg het tekort in de Staatskas ook weer,
toen de h. Vanden Boeynants ontslag nam
doodsteek voor het socialisme
in het Brusselse, dat reeds een
hele tijd aan 't verwateren
was.
Inderdaad, de onderteke
naars hebben wellicht onbe
wust het politieke leven in de
hoofdstad verplaatst op een
vlak dat niets meer met de
arbeidersbelangen te zien heeft
Men zal gemakkelijk begrij
pen waarom.
Het beruchte manifest wordt
niet onderschreven door alle
Brusselse parlementsleden.
Geen enkele Vlaming, die
naam waardig, zal het willen
ondertekenen, geen enkele
franstalige van de lijst Van
den Boeynants evenmin. En
kele liberalen, onder «rs lei
ding van minister Van Offe-
len, weigerden het eveneens
te doen en dit um aan «ge
hechtheid aan de eenheid van
het land en de rol van Brus
sel als de hoofdstad» uiting
te geven. Ook sommige kom-
munisten zouden er niets voor
voelen het initiatief van Si
monet, Persoons en Co te vol
gen.
Men voelt reeds onmiddel
lijk dat het politieke leven te
Brussel zich voortaan zal toe
spitsen in twee kampen: zij
die de volledige verfransing
willen van de hoofdstad en
zij die voorstander zijn van de
dialoog tussen Nederlands- en
Franssprekenden onder een of
andere vorm.
Rond deze tema's zal men
een klasseverzoening trachten
te bewerkstelligen. Bij de ge
meenteverkiezingen zal het
van geen belang meer zijn of
men socialist of liberaal is;
men zal kiezen tussen fana-
tiek-francophoon, gematigd
francophoon of Vlaamsgezind.
Dat is dan ook de reden
waarom kranten, zoals «Le
Soir» en «L'Echo de la Bour
se» dit manifest met entoe-
siasme hebben begroet.
Zo de publikatie van dit
manifest ons als socialisten
verontrust, is het omdat onze
partijgenoten zich hebben la
ten vangen aan het spel van
de F.D.F. en daarbij nog uit
blinken als de meest onver-
zoenlijken.
Als Vlamingen vinden we,
tesamen met Lode Craeybeckx,
dit dokument als een kaak
slag aan voor ons ganse volk.
Niet dat het veel nieuws zou
brengen. Wij kennen reeds
lang de stellingen van de
franstalige Brusselaars. Want
of ze nu over «la liberté du
père de familie» spreken of
over het doorbreken van de
«carcan» of over gelijk wat:
het komt steeds op hetzelfde
neer: Ze willen de Vlamingen
in de hoofdstad verfransen.
«La francisation est irrever
sible» heeft Simonet gezegd
en hij wil er zelf voor- zorgen
dat hij gelijk krijgt!
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-ElETfcRSNIEUWSTRAAT 64
GENT Tel. 'J5.57.95 (4 lijnen) Postcheckrekenlng 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen ïle gewestelijke bladzijden.
Verantw. uitgerer DEKEYEN R„ Koningstraat Menen.
En voor wie het niet mocht
geloven, zullen we even Victor
Larock citeren, die handelend
over «la liberté du père de fa
milie» met een ongelooflijke
naïviteit in «Le Peuple» van
17 juni 1968 heeft toegegeven
waarom het gaat:
«Voor wie wordt de vrijheid
van de huisvader geëist? Voor
de francophonen? Neen. Allen
zullen zij hun kinderen stu
ren naar de scholen waar de
onderwijstaal het Frans is. Er
is enkel een kwestie voor de
Vlaamse familievaders. Indien
zij het goed vinden dat hun
kinderen hun studies in het
Frans doen, dan moet dit vol
gen hun wens en zonder enige
moeilijkheid mogelijk zijn
Dat is de eis.»
Volgens partijgenoot V. La-
rock zou omwille van deze
waarheid op alle affichen, in
in alle geschriften, in alle
spreekbeurten de formule «li
berté du père de familie» moe
ten aangevuld worden met het
kleine woordje «flamand».
En hij besluit:
«Wrat is er trouwens meer
eerbaar vanwege de franstali
ge Brusselaars dan te wen
sen dat vele jonge Vlamingen
onderwezen worden in het
Frans? Niets zal hen van meer
nut kunnen zijn...»
Wij hebben altijd geweten
wat hun bedoeling was en
hebben ons nooit laten van
gen aan de uitleg van een
Cudcll als zou het enkel om
een principe gaan...
Wat Victor Larock vertelt is
inderdaad datgene wat de
franstalige Brusselaars eisen.
Alleen beseffen zij niet dat
ZIJ zich niet hoeven te stel
len in de plaats van de Vla
mingen zelf. Als de Vlamin
gen te Brussel «la liberté du
père de familie» willen, dan
zouden ze deze toch zelf wel
eisen! Daarvoor hebben ze de
hulp van de francophonen
niet nodig! (Dat druist trou
wens in tegen alle opvattin
gen inzake kulturele autono
mie.)
De waarheid is dat precies
de Vlamingen dit NIET willen.
Ze wensen Nederlands onder
wijs voor hun kinderen in
Vlaamse scholen waar ze te
gelijkertijd degelijk het Frans
als tweede taal kunnen leren.
Maar de Brusselse gemeen
tescholen hebben nooit vol
doende scholen willen bouwen
voor de Nederlandstaligen (en
zeker niet in het kleuteron
derwijs) zodat deze in feite
nooit hebben kunnen kiezen.
Eigenaardige opvatting om
«la liberté du père de famil
ie» te huldigen!
Onze vriend Frans Gelders
heeft in een toespraak te Leu
ven gezegd dat er voor de
Vlaamse socialisten te Brus
sel geen weg terug is. Hij
heeft gelijk. Geen Vlaming
mag nog vertrouwen hebben
in de federatie Simonet, die
uitmunt door haar haat te
genover de Vlamingen.
Daarom moeten we zonder
enig voorbehoud de «Rode
Leeuwen» steunen in hun po
ging om het socialisme in de
hoofdstad te redden.
En wordt het niet tijd dat
men in de partij er eens zou
aan denken om Simonet en
konsorten openlijk af te keu
ren voor de schade die ze aan
onze beweging berokkenen?
pjD.a
