Schitterende zege
voor Zweedse
socialisten
Gaan wij betere tijden
tegemoet
oO
mm
zo:
20e Jaargang Nr. 38
Zaterdag, 21 september 1968
Een staaltje
van tendentieuse
berichtgeving
Elke dag een druppel
Vlam in gen haat.
Meerderheid, na 36 jaar regeren, vergroot
(Zie vervolg blz. 2)
voor Fallen
KEI'AKTIE EN ADMINISTKA l'IE S'P.-riETKKSNTEIJVVSI'UAAT 64
UENX Tel. 25 57 65 (4 lijnen) Postcheckrekenlng 567.33 «Het
Licht» Voor <le abonnenientspri |/en zie gewestelijke bladzijden
Verantw. uitgever DEKEYEN R., Koningstraat Menen,
DE ROL
VAN DE PERS
a ERLEDEN week kvva-
m men over de nieuwe
M/' regering de eerste
donderwolkjes opda
gen.
De socialistische minister Del-
motte had aan «Le Soir», van
uit een te eenzijdige Waalse
bril, enkele onvoorzichtige
verklaringen afgelegd die on
middellijk werden gevolgd
door even onvoorzichtige
woorden van de CVP-minis-
ter Vlerick in «Het Volk».
Tijdens de ontmoeting, die
partijvoorzitter Collard daar
na met Eerste Minister Eys-
kens had, werd de toestand
spoedig opgehelderd.
Het feit op zichzelf is niet
eens de moeite waard om op
nieuw aan te halen, ware het
niet dat er wel enige lessen
uit te trekken zijn.
Ten eerste, dat niet-officiële
verklaringen van ministers en
staatssekretarissen enkel het
politiek klimaat kunnen ver
giftigen en dus beter niet zou
den worden afgelegd. Een re
gering mag niet bestaan uit
een aantal individuele minis
ters maar ze moet als een
ploeg leren werken.
Ten tweede, de pers in ons
land en vooral dan de
franstalige beslist niets
doet om maar enigszins de
betrekkingen tussen de beide
taalgemeenschappen te verbe
teren.
Er gebeurt werkelijk niets
in ons land of deze pers werpt
er zich op en gaat het gebeu
ren trachten te situeren in 'n
kontekst van Vlaams-Waalse
tegenstellingen om daarna de
bevolking op dat punt te sen
sibiliseren.
Men zou warempel denken
dat deze pers alles doet om
België zo spoedig mogelijk te
zien uiteenspatten!
Een voorbeeld moge vol
staan om aan te tonen hoe
eenzelfde feit op twee manie
ren wordt geïnterpreteerd
naargelang men zich aan
Vlaamse of aan Franstalige
zijde bevindt:
De minister van Openbare
Werken maakte onlangs be
kend dat de vraag was gere
zen om te Ottignies 800 ha te
onteigenen voor de overheve
ling van de Franstalige sek-
tie der Leuvense Universiteit.
Kommentaar van het dag
blad «Het Volk»: «Deze plan
nen zijn zo fantastisch dat ze
niet enkel in de Wetstraat
iedereen zullen afschrikken
wegens de astronomische fi-
ïfanciële implicaties maar dat
ze ook spoedig door elk rede
lijk mens als onuitvoerbaar
zouden worden bestempeld...
en daarop rekenen de harden
van de Acapsul (Franstalige
Akademische Raad, n.v.d.r.)
dan om hun aanwezigheid te
Leuven eindeloos te bestendi
gen...»
Kommentaar van «Le Soir»:
«Men zal Leuven-Frans de
nodige kredieten weigeren om
naar Ottignies over te heve
len. Men verzet zich van
Vlaamse zijde tegen de ont
eigening van 800 ha, mis
schien wel om Leuven-Frans
te beletten te verhuizen en
het aldus beter te versmach
ten».
Een beter staaltje van ten
dentieuse berichtgeving en
van «bourrage de cranes» kan
men zich moeilijk inbeelden
Het tweede facet is de
haatkampagne waarmee de
franstalige pers alles wat
Vlaams is overlaadt.
Verleden maand ging te
Diksmuide de zoveelste «Ijzer
bedevaart» door. Geen enkel
Vlaams socialist nam daar
aan deel om de goede reden
dat hij zich moeilijk kan ver
zoenen met het puur nationa-
lichtische karakter van deze
betoging. Het «AVV-VVK (Al
les voor Vlaanderen - Vlaan
deren voor Kristus) is geen
leuze waarvoor wij ons warm
kunne» maken.
Er moet echter worden toe
gegeven dat de feestredenaar,
de heer Borguignon, bijzonder
gematigd is geweest en de
Vlaamse reclitseisen in een
hernieuwd «België» heeft ge
plaatst, waarin Vlamingen en
Walen (er werd zelfs «de Ro
de Haan» meegedragen!)
broederlijk met mekaar zou
den leven. Ook had men ge
tracht de plechtigheid een in
ternationaal kleurtje te geven.
Dat heeft niet belet dat de
Franstalige pers de volgende
dag haat en verachting heeft
gespuwd. «La Dernière Heure»
sprak van een gedegenereerde
flamingantenkermis, «Le Soir»
van een para-folkloristische
ceremonie, doordrenkt met
een Germaans-Vlaams ro
mantisme, «La Metropole» van
een kwalijk riekend imperia
lisme. «Le Rappel» vond het
allemaal kinderachtige ro
mantiek waarbij de aanwezige
flaminganten heen en weer
schommelen tussen aanvallen
van razernij en ziekelijke on
gerustheid zodat maar best
een dergelijke geestesgesteld
heid aan een onderzoek van
de psycho-analyse zou worden
onderworpen, terwijl «Le
Peuple» zuchtend verklaarde:
«Rien n'est change sous le
ciel de Flandre».
Doch als te Waterloo de
Walen met napoleaanse vere
ring hun gebondenheid met
Frankrijk gaan bezingen,
Franse uniformen aantrekken,
Waalse hanen» laten wappe
ren en hun valsspelende fan
fare «La Marseillaise» en «Le
Chant des Wallons» aanhef
fen, dan is dat voor deze bla
den geen romantisme, geen
folklore en zeker geen zieke
lijk nationalisme.
De franstalige pers speelt in
ons land de schandaligste rol
die men zich kan indenken.
Ze verkoopt elke dag haar
druppel vlamingenhaat. Ze
vergiftigt de publieke opinie
met kleine dosissen, haast on
gemerkt, maar met doeltref
fendheid. Hoe lang zal ze dit
gevaarlijke spel nog „verder
spelen? T<«t ze genezen is van
de komplexen waarmee alle
«slechte verliezers» rondlo
pen?
Want inderdaad, daar ra
ken we de kern van de zaak:
de Franstalige krantenschrij
vers weten dat zij niet meer
zoals vroeger toonaangevend
en representatief zijn voor al
le Belgen. Ze beseffen dat de
Vlaamse onmondigheid voor
goed tot het verleden behoort
en dat zij niet meer alleen
het voor het zeggen hebben.
Hoe moeten de Vlamingen
daar tegenover reageren? Heel
eenvoudig: door beslist en
zeer korrekt de Vlaamse zaak
te blijven verdedigen daar
waar het nog nodig is. Zeker
liet door eveneens haat te
zaaien.
Het schelden ligt niet in
onze aard en wij weten wat
het betekent miskend te wor
den opdat wij, op onze beurt,
ons aan dergelijke buitenspo
righeden zouden bezondigen.
PDB
De overwinnaars van de dag: eerste-minister Tage Erlander en
partijsekretaris Sten Andersson. (Cliché Vooruit)
De Zweedse Sociaal-demo-
lcratische partij, die reeds 36
jaar aan het bewind is, heeft
zondag bij de algemene ver
kiezingen een schitterende
overwinning behaald.
De nieuwe zetelverdeling in
de Kamer van Volksvertegen
woordigers ziet er als volgt uit:
Sociaal-demokraten:
(125 (winst 12)
Centrum: 39 (winst 4)
Konservatieven
32 (verlies 1)
Liberalen: 88 (verlies 10)
Kommunisten: 3 (verlies 5)
Diverse (recht): 1
(ongewijzigd)
Deze verdeling is nog voor
enige wijziging vatbaar omdat
bij het ter perse gaan de per
brief uitgebrachte stemmen,
die dit jaar bijzonder talrijk
waren (meer dan 5 t.h.) nog
niet geteld waren.
De Sociaal-demokraten, die
in het vorige parlement over
slechts één zetel meerderheid
beschikten, hebben nu een
komfortabele meerderheid.
Al hoopt de heer Eyskens,
zoals het past voor een eerste-
minister, steeds keurig ge
kleed, zou hij maar heel wei
nig gelijkenis vertonen met
bekende koningen van de
Franse Haute Couture>, ware
het niet dat hij, als een Chris
tian Dior, Yves St.-Laurens en
konsoorten, zeer vroeg in het
najaar reeds uitpakte met de
vooruitzichten voor het ko
mende jaar.
Enkele dagen nadat de T.V.
ons de laatste snufjes van de
vrouwenmode voor de komen
de winter en lente had voor
gesteld, verscheen onze pre
mier op het scherm, maar dan
zonder bekoorlijke manne
quins, om, met beweeglijke
wenkbrauwen en pruilerige lip
bekend te maken dat de Staat,
om zijn gcivone uitgaven over
het jaar 1969 te kunnen dra
gen, over het slordig somme
tje van 264.7 miljard zal moe
ten beschikken, of een ver
hoging van 9,9 t.h. vergeleken
met de begroting 1968.
264 miljard, of 264.000 mil
joen. is natuurlijk een bedrag
dat tot de verbeelding spreekt.
Delen wij het door 9 miljoen,
het huidige bevolkingscijfer
in België, dan komen wij tot
het resultaat dat iedere Belg,
zowel de toekomstige burger
die in 1969 moet geboren wor
den, als de honderdjarige die
hoopt het jaar nog door ie
komen, een gemiddelds tbe-
lastingswaardeheeft van
29.000 F. Menige landgenoot
zal het waarschijnlijk niet ge
weten hebben dat hij zo duur
werd geschat, doch, tussen
haakjes, dit is slechts een
magere troost!
Het spreekt natuurlijk van
zelf, en het is meer dan billijk,
dat de Staat de belastingdruk
niet in 9 miljoen gelijke schij
ven deelt. De financiële offers,
door de Staat aan de burgers
gevraagd, worden in feite 'be
rekend op basis van de in
komsten van het gezin of de
maatschappijzo zal de
handlanger, hoofd van een
talrijk huisgezin, kunnen vrij
gesteld worden van recht
streekse belastingen inzake
onrechtstreekse belastingen
dient hier nochtans aange
stipt dat iedere Belg gelijk is
voor de wet, al kan dit niet
altijd als logisch beschouwd
worden.
Vergeleken met onze hand
langer zal een kinderloos ge
zin, waar bvb. man en vrouw
belangrijke en goed betaalde
funkties bekleden, een fideale
bijdrage moeten leveren, ho
ger dan het zoëven geciteerde
gemiddelde per kop
Nu zal niemand durven he
iveren dat onze landgenoten
het als hun eerste burger
plicht aanzien, op spontane
en openhartige wijze, tot de
laatste duit van de door hen
verschuldigde belastingen aan
de Staatskas aan te geven en
af te dragen.
