EEN KIP MET GOUDEN EIEREN?
Jongsocialisten
willen dialoog
met C.V,P. - jeugd
CXI
Zaterdag, 9 november 1968
20e jaargang - nr. 45
De industrie wil
de mocht naar zich
toe trehken
Na het Kongres te Klemskerke
Collard tot
Jongsocial isten
Ook het kleine werk
Het socialisme
is niet ahstndit
r,en greep
uit de resoluties
X^
*cl
voort allen
UEBAKTIE EN ADMINISTKATIE ST.-l'IETEItSNIEl WSTKAAT 61
UEN'T Tel. 25 57 U5 (4 HJnen) Postcbeckrekening 567.33 «Het
Llcbt» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Verantw nilgever BEKEVEN It., Koningstraat .Menen,
ONDER de titel «Dat ver
vloekt kapitalisme
trok La Libre Belgi-
que verleden week
van leer tegen de leiders van
het A. C. V. die op hun kon-
gres de kapitalistische eko-
noniie hadden gehekeld.
Hoe durfden ze? Had het A.
C. V. zelf niet geschreven dat
de inkomens van de arbeiders
de jongste jaren gevoelig wa
ren gestegen? Werd er op dit
kongres niet gezegd dat de
vakbonden in België zeer sterk
waren en dat zulks een waar
borg was voor de demokratie
Dat liet La Libre Belgi
que toe de vraag te stellen
Zijn deze verwezenlijkingen,
waarop het A. C. V. zozeer prat
gaat, niet ter glorie van het
kapitalisme dat dank zij de
ontwikkeling der produktie en
dank zij de Juiste verdeling
der vruchten van de gezamen
lijke inspanningen in een ka
der der vrijheid, dat alles toe
gelaten heeft
Daarom geeft La Libre
Belgique aan de domme syn-
dikalisten van het A. C. V. de
raad de kip met de gouden
eieren niet te kwetsen, er de
nadruk op leggend dat deze te
danken is aan de vrije ekono-
mie, die zeer breedvoerig be
rust op het gezag en de ver
antwoordelijkheid van de werk
gevers.
net ware te hopen dat die
zelfde heren van La Libre
Belgique enkele dagen later
het TV-programma van David
Lachtermans over Amerika
hebben gezien waarin ons
werd getoond hoeveel honger
lijders men nog in het para
dijs van het kapitalisme aan
treft.
Aan de ene kant, materiële
welvaart voor diegenen die de
kans hebben zich in het indus
triële kapitalisme te integre
ren, aan de andere kant bit
tere armoede voor diegenen
die in marge van deze maat
schappij leven. Ziedaar het
beeld dat de moderne indus
triële samenleving ons biedt!
Het zou voor ons socialisten,
een onvergeeflijke fout zijn
indien we niet stelselmatig
moesten wijzen op de fouten
van het kapitalistische stelsel
en deze niet steeds opnieuw te
analyseren op grond vaij de
nieuwe toestanden.
De Franse socialist Pierre
Mendès France heeft in I.e
Monde van 29 en 30 oktober
enkele interessante beschou
wingen gewijd aan de industri
ële samenleving, de ekonomi-
sclie politiek en het moderne
socialisme.
In een eerste artikel verwijst
hij naar het werk Le Nou vel
Etat Industriel van J. K.
Galbraith, één der naaste me
dewerkers van wijlen President
Kennedy, waarin de gevolgen
worden ontleed van de tech
nologische evolutie die zich
uiterst snel voltrekt.
De nieuwe produktiemetlio-
des hebben steeds belangrijker
kapitalen nodig en meer ge
specialiseerd personeel en ka
ders waarvan de geschooldheid
langere studies en een besten
dige aanpassing vereisen. De
beslissingen op lange termijn,
die betrekking hebben op de
ekonomische en sociale struk-
turen moeten dus lang op
voorhand genomen worden
door ploegen van diverse spe
cialisten die Galbraith aan
duidt onder de benaming
«technostraktuur
Deze beslissingen worden
voorbereid in de business-
schools, waar men zich niet
steunt op neutrale technieken,
maar veeleer een dynamische
politiek ontwikkelt die er op
gericht is aan de grote indus
triële firma's zoveel mogelijk
macht te bezorgen door een
diep en stelselmatig ingrijpen
op het sociologische vlak.
Met andere woorden: Het
kapitalistische stelsel wil zich
niet alleen verdedigen maar
tracht op dynamische wijze
zijn macht in de wereld te ver
sterken. De aktie van de reu-
zenondernemingen richt zich
eerst op de verbruikers wier
gedragingen ze willen bepalen
en kontroleren. Zij doen, zon
der onderscheid, beroep op de
moderne publiciteitstechnie-
ken om de verbruikers ervan
te overtuigen dat de produk-
ten die ze op de markt brem-
gen een verbetering van hun
levenswijze inhouden om aldus
overeenkomstige behoeften
wakker te maken, zelfs indien
deze onbeduidend of ongezond
zijn.
De kunstmatig in leven ge
roepen behoeften worden op
een peil gesteld dat iets hoger
ligt dan de gemiddelde ver
diensten der arbeiders. Aldus
De Jongsocialisten zijn voorstander van «een brede dialoog
op nationaal, federaal en afdelingsvlak, om tot een verduide
lijking te komen van het streefdoel van de CVP-jongeren». Dit
blijkt uit een na het kongres van de Jongsocialisten gepubli
ceerde resolutie.
Het kongres werd tijdens het vorig weekeinde gehouden
in het vakantiecentrum «Torenhof» te Klemskerke.
«Het is niet mijn bedoeling
u goede raad te komen geven.
Ik weet dat dit de gewoonte
is van ouderen, maar ik vind
het een slechte gewoonte.
Toen ik jong was hield ik
er niet van, dat men mij raad
kwam geven. Ik vond dat elke
generatie haar eigen onder
vinding moet opdoen volgens
haar eigen visie. Ik denk en
hoop dat gij er ook zo over
denkt. Ik richt mij dus. tot u
op voet van gelijkheid. Wij
hebben hetzelfde ideaal en
dezelfde wil om het te reali
seren». Dit zei BSP-voorzitter
Leo Collard tijdens het week
end op het Jongsocialisten-
kongres te Klemskerke.
Collard voegde daaraan toe:
«Ik wil u alleen dit zeggen:
als nationaal partijvoorzitter
en uit naam van de partij re
ken ik op u. Ik hecht zeer
veel belang aan wat men als
«relève» de opvolging, de ver
jonging van de beweging
noemt. Het is een levenswet,
een noodzakelijke evolutie,
maar het moet goed gedaan
worden. Dit kan slechts ge
beuren op twee voorwaarden:
ten eerste dat het tijdig ge
beurt. De handen die de fak
kel doorgeven moeten nog
vast genoeg zijn om hem
recht te houden en dezen die
de fakkel overnemen moeten
sterk genoeg zijn om hein op
hun beurt te dragen. Ik ge
loof dat in onze partij het
ogenblik is gekomen. Ik wens
dat men dit weet. Ik stel met
zeer veel vreugde vast dat de
jonge handen klaar staan:
wij moeten ze niet leeg la
ten.
De tweede voorwaarde is
zal zich een arbeidersmassa
van een nieuw type vormen
wier doelgerichtheid wordt af
gestemd op de door de publici
teit voorgehouden levenswijze.
Terzelfdertijd wil men de in
vloed der arbeidersorganisa
ties indijken vermits deze dik
wijls het minst vat hebben op
de arbeiders die in sociale
klasse willen opklimmen.
Tenslotte zullen de indus
triële ondernemingen hun ak
tie meer richten op de staat
waarvan ze tussenkomsten
verlangen bij het uitwerken
van investeringsprojekten, het
bekostigen van wetenschappe
lijk opzoekingswerk, het voe
ren van een loonpolitiek, het
regelen van de arbeidsmarkt.
Hier zou men kunnen op
merken dat het moderne kapi
talisme zich op dat punt on
derscheidt van het klassieke,
dat voordien elke sfcaatstus-
senkomst afwees, zelfs voor
aangelegenheden die normaal
wel tot de bevoegdheid van de
overheid behoren. Men kan
evenwel deze verandering niet
als een vooruitgang uitleggen
omdat de industriële onderne
mingen er enkel op uit zijn om
de staat in te zetten voor de
kapitalistische doeleinden.
Men mag in de Verenigde
Staten de politieke invloed van
(Zie vervolg laatste blz.)
dat jongeren zich goed bewust
zouden zijn van de verant
woordelijkheid die zij moeten
opnemen. Deze bewustwording
kan alleen in de aktie verwe
zenlijkt worden. Wij beleven
een «kontestatie.?.-periode. Dat
betekent volgens mij juist dat
de jongeren zich bewust wor
den van de rol die ze zullen
moeten spelen en dat zij het
recht opeisen dit volledig te
kunnen doen. Ik kan niet an
ders dan mij daarover ten
zeerste verheugen, want ik
zou ongerust zijn, indien de
jongere generatie geen blijk
gaf van ongeduld, onafhanke
lijkheid en geloof. Maar het
geloof volstaat niet. Men moet
loyaal aanvaarden het te on
derwerpen aan de beproeving
van de dagelijkse werkelijk
heid en deze is niet altijd be
geesterend maar wel noodza
kelijk.
Er zijn twee soorten mensen
waar ik niet van hou: deze
die aan politiek doen met een
hoofdletter en die met mis
prijzen neerkijken op wat
Vandervelde «de kleine ar
beid» noemde en degenen die
spreken zonder iets te doen.
Ge moet militanten zijn van
alle dagen en voor alle taken,
zelfs de kleinste. Zo alleen
zult ge de zaken leren zien
zoals ze zijn en zult ge vast
stellen dat het de moeite
loont er zijn leven aan te
wijden.
Het is een positieve opvat
ting van de organisatie, die
B.S.I*.-voorzitter ColJard, tijdens zijn toespraak tot de
Jongsocialisten. (Cliché Vooruit)
beantwoordt aan een funda
menteel beeld, dat wij ons
vormen over rechtvaardigheid
en vrijheid. Het zou tot niets
dienen dat de produktiemeto-
den efficiënter worden, dat
de verdeling beter en breder
zou gebeuren, indien uiteinde
lijk de konditie van de mens
niet verandert. Ik bedoel hier
niet alleen de materiële voor
waarde, maar ook, dat hij
zich "vrijer voelt. Het socialis
me is de grote moderne on
derneming voor de bevrijding
van de mens. Het is alle op
offeringen. alle toewijdingen
waard, maar vergeet niet dat
de grootste verwezenlijkingen,
de samenvoeging zijn, van het
werk van elke dag. Vergeet
dit nooit»!
De toespraak werd langdu
rig toegejuicht.
«De Jongsocialisten nemen
zich voor een konsekwente
doorbraakpolitiek te voeren
om de katolieken in deze be
weging in te schakelen. Zij
wijzen trouwens op het ge
zond klimaat dat op dit ge
bied in de rangen van de
CVP-jongeren heerst.»
FORD GENK. De Jong
socialisten betuigen hun to
tale solidariteit met de sta-
VIETNAM. De J.S. ver
heugen zich over de bomstop,
maar betreuren het «elekto-
raal opportunisme» ervan.
OOST-WEST. Ondanks
de huidige .spanning in de
wereld zullëiCrie J.S. blijven
ijveren vooraten toenadering
tussen de jeugdbewegingen
van Oost en West, om bij te
dragen tot de verdere aftake
ling van de militaire blokken,
enig alternatief voor het tot
stand komen van een duurza
me wereldvrede.
Het kongres, dat werd ge
leid door Charly Verschaeren,
koos Fernand Stans tot na
tionaal voorzitter terwijl het
mandaat van Fernand Dewlt
werd verlengd.
