VLAAMS
VOOR NIEUWE
GEZONDHEIDSSTRUKTUREN
GEBAAR
NAAR
Heden zaterdag ALLEN NAAR AALST VOOR DE
19 september om 15 uur JUBILEUMOPTOCHT VAN BOND MOYSON
Os p('
ZATERDAG 19 F»*. 1970
22e JAARGANG - Nr 38
PRIJS PER NUMMER: 4 fr.
WEEKBLAD VAN DE B.S.P. - ARRONDISSEMENT AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Vervolg blz. 2
over 70-jarig bestaan Boria"Moyson Aalst
Redaktia - Administrtaie Publiciteit
52, MOLENSTRAAT 9300 AALST
Tel.: 053/24869 Postcheckrekening 95.24.64
Maandabonnement. 15 fr. Jaarabonnement180 fr.
Verantwoordelijke uitgever:
Jacques Timmermans - 52, Molenstraat 9300 Aalst
Slaat
al dood?
DOOR JOS VAN EYNDE
nationaal, ondervoorzitter
Te Antwerpen hebben de leeuwen van de Volksunie, die
geestelijk de romantiek van Hendrik Conscience nog niet
voorbij zijn, het bijna 700 jaar oude wachtwoord van de
Brugse Metten, een beetje vervormd, gebezigd als kiesslogan
voor hun lijstaanvoerder: «Schiltz en vriend», is ervan ge
maakt.
Te Brussel hebben de kerels van de Volksunie zich herin
nerd dat dit wachtwoord van Breydel en de Coninck nog een
vervolg had: «Slaat al dood!».
En zij hebben op schandelijke wijze de daad bij het woord
gevoerd en, door een 35-jarige propagandist van het «Front
des Francophones» met stokken en tafelpoten te slaan en met
hem zware stampen toe te brengen, een weduwe en twee
wezen gemaakt.
Hiermee is de verkiezingscampagne voor 11 oktober op tra
gische wijze geopend.
Alvorens daaraan beschouwingen te wijden past het onge
twijfeld, namens alle socialisten, onze verontwaardiging over
deze moordaanslag uit te spreken en in de allereerste plaats
aan de familie van het slachtoffer, doch tevens aan de partij
waartoe het behoorde onze betuiging van deelneming in hun
rouw over te maken. Het ging voorzeker over politieke tegen
strevers. Hun gedachten bestrijd*» wij i*"r,1
gie. Docb hun persoon en hun leven zijn ons even heilig als
die van gelijk welke medeburger en van onze eigen vrienden.
Tegenstrevers hebben wij immers in de politiek, vijanden niet.
Een partij die, zoals de socialistische, door het rampzalig
voorval te Laken wordt herinnerd aan het drama waarbij 34
jaar geleden te Antwerpen onze kameraden Pot en Grijp laf
werden vermoord, is unaniem in de afkeuring van geweld als
politiek wapen.
Dit gezegd zijnde zijn wij verplicht te onderstrepen dat het
gebeurde ons niet heeft verrast en dat het ons nog minder
verbaast dat de aanvallers gevonden zijn onder de stokslagers
van de Volksunie en haar para-militaire Vlaamse Militanten
Orde (V.M.O.).
Eigenlijk moeten wij er onze verbazing over uitdrukken dat
het zo lang heeft geduurd eer het tot zoiets is gekomen. Het
was sedert lang te verwachten.
Tijdens de verkiezingscampagnes van 1964, 1965, 1968, had
men de Volksuniebenden, heruitgaven van de V.N.V.-stoot-
troepen van tussen de twee wereldoorlogen, reeds op vele
plaatser weten opereren. Vooral in de Antwerpse agglomeratie
waren zij bedrijvig. Het kwam herhaaldelijk tot incidenten,
bijv. te Berchem en te Deurne. De kerels trokken op in grote
groepen, waarvoor zowaar de politie soms moest wijken. Zij
lieten zich voorafrijden door motorrijders en hielden soms
onderling kontakt met walkie-talkies. Tegenstrevers werden
lastig gevallen, voertuigen van andere partijen beschadigd,
huizen van kandidaten (waaronder dit van ondergetekende)
met teer besmeurd en méér van die fraaiigheden. Men moet
waarachtig te Brussel niet geloven dat dergelijke baldadig
heden aan de Franstaligen werden gereserveerd. Al wie in
Vlaanderen niet akkoord is met de Volksunie liep gevaar er
het slachtoffer van te worden. Gelukkig liep het beter af dan
met de expeditie van Laken, doch dit was méér een toeval
en geluk dan wat anders.
Trouwens deze week nog werd te Antwerpen een CVP-propa-
gandist vrij ernstig toegetakeld door Volksuniemannen.
In hun rangen herleven het fascisme en zijn metoden. Zij
zijn er trouwens nooit dood geweest.
Ook buiten de verkiezingscampagnes werd meermaals ge
weld aangewend. Men denke slechts aan Stekene, aan Vilvoorde
aan de Voergemeenten, aan de kust, aan Bobbyland te Scho
ten. Al de herrie was getekend met de sinistere letters V.M.O.
Sommige van haar leden vond men ook terug in een raadsel
achtige geschiedenis van bomaanslagen waarin men zowel
VMO-mannen als politietipgevers vermengd geraakten.
Soms werd het een deel van de Volksunieleiding te gortig.
Maar slechts een deel. Want bij vele van de tochten van de
VMO vond men steeds een drietal Volksunievolksvertegenwoor-
digers aanwezig. Iedereen kent ze. Onder vier ogen worden zij
menigmaal door hun partijgenoten gelaakt: Goemans, Mat-
theyssens en Wouters. Terwijl de anderen zich afzijdig houden
hebben zij nooit hun sympatieën verborgen. De meer gematig
den lieten begaan.
Hieronder laten wij de tekst volgen van het
interview dat door de B.R.T. werd afgenomen
van kd. Van Hoorick in verband met de vie
ring van de zeventigste verjaring van Bond
Moyson Aalst.
VRAAG Wat is het opzet van de viering van
de 70e verjaardag van Bond Moyson Aalst op
19 september met een optocht, een feestzitting
en een jeestshow in de zaal Rink
B.V.H.: Wij hebben eraan gehouden dit te
Joen. NIET ALLEEN om te herinneren aan de
fantastische strijd die destijds werd geleverd
tegen de verwaarlozing van de mens, arbeider,
die onbeschermd was tegen de ziekte en de
schromelijke ellende en ondergang die daaruit
voorsproot, maar tevens, en nog veel meer, om
de aandacht van de hedendaagse mens, van de
jeugd, te trekken op de aktie die vandaag
noodzakelijk is voor een nieuwe sanitaire struk-
tuur, voor een modern en rationeel gezond
heidsbeleid.
VRAAG Aalst is er vroeg bij geweest om de
strijd te voeren voor de materiële en geeste
lijke verheffing van het volk?
B.V.H.: Ja, reeds in 1885 zien we de eerste po
gingen van organisatie. Aalst is sociaal vaak
een vechtstad geweest, hand in hand met Gent.
Hiervoor kan ik verwijzen naar het werk van
Louis-Paul Boon: Fabriekstad Aalst. Het lot
van de zieken en werkonbekwamen was ramp
spoedig in die tijd. Deze mensen, die tot de
arbeidende klasse behoorden, waren tot de be
delstaf gedoemd. Het is en blijft de grote ver
dienste van de organisaties als Bond Moyson
de werknemers en vele kleine zelfstandigen
naar een menswaardig leven te hebben geleid.
VRAAG En vandaag? Welke problemen zijn
er nu nog op het gebied van de gezondheids
zorg?
B.V.H.: De ganse bevolking is thans ingescha
keld in het stelsel van de verplichte ziektever
zekering. Dc kosteloosheid van de gewone zor
gen voor de gepensioneerden werd verworven.
De totale dekking van de ziekenhuisverpleging
is in de wet ingeschreven.
MAAR ER ZIJN PROBLEMEN.
1. Er is het probleem van de luchtbezoedeling
en het leefmilieu. Hiervoor zal gans de ge
meenschap en de overheid op alle trappen
zich moeten inzetten.
2. Er is het probleem van de financiële moei
lijkheden waarmee de ziekteverzekering be
stendig te kampen heeft.
VRAAG Wat is daarvan de reden?
B.V.H.: De vooruitgang van de geneeskunde, de
verbetering van de geneeskundige en dikwijls
dure technieken, de toenemende zorg van de
bevolking zelf cm haar gezondheid te bescher
men, met andere woorden de toename van het
medisch verbruik, dc toename van de behoefte
aan degelijke medische behandeling, het door
breken ook van dc idee van de preventieve
geneeskunde. Sommigen staan een afremming
van het medisch verbruik voor om de stijgende
financiële last het hoofd te bieden. Dat is
ONZINNIG.
VRAAG Hoe ziet Bond Moyson de oplossing
van dit probleem?
B.V.H.De oplossing ligt in een rationele orga
nisatie van de verstrekking van de gezond
heidszorgen. Eveneens is een koördinatie van
de sektor van de preventieve en van de kura-
tieve geneeskunde. Daar bestaat thans een ver
spilling ten gevolge van het gebrek aan samen
hang en verstandhouding. Men begrijpt nog te
weinig dat het heter is ziekten te voorkomen
dan ze te moeten genezen.
Daarom is Bond Moyson de promotor van nieu-
we sanitaire strukturen. De geneeskunde, zo de
voorbehoedende als de kuratieve, is er VOOR
DE MENS. Wij willen een werkelijk sociaal
gezondheidsbeleid in dienst van de sociaal-ver
zekerde en van zijn gezin. Dc viering van het
70-jarig bestaan van Bond Moyson Aalst is dus
geen eindpunt, wel een nieuwe start voor de
mens van heden, voor de nieuwe generaties.
