VLAAMS
Arr. Aalst moet
ekonomisch
expansiegebied
blijven
VAKANTIE-
GENOEGENS
Bestendige deputatie van
Oost-Vlaanderen wijst
begroting van Stad Aalst af
VOLKSUNIE EN P.V.V.
HAND IN HAND TEGEN
WETSONTWERP C00LS
OP PRIJSBEHEERSING
Kaakslag voor giootsprakerige schepen Bogaert
Parlemenls- en provinciale verkiezingen
normaal op 28 mei 19721
ZATERDAG 31 JULI 1971
23e JAARGANG Nr 30
PRIJS PER NUMMER 4 tr.
WEEKBLAD VAN DE B.S.P. - ARRONDISSEMENT AALST 8 VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Bert Van Hoorick,
(Zie vervolg blz. 2)
(Vervolgt blz. 2)
Redaktie Administratie - Publiciteit
52. MOLENSTRAAT 9300 AALST
Tel. 053/24869 Postcheckrekening 95.24.64
Maandabonnement: 15 tr. Jairabonnement 180fr.
Verantwoordelijke uitgever
Jacques Timmermans - 52, Molenstraat - 9300 Aalst
DOOR
Een van de taken van de regering en van het parlement
bij de hervatting van de werkzaamheden zal bestaan in
de aanduiding van de gebieden die verder in aanmerking
zullen komen voor de wetten op de ekonomische expansie.
België moet in dit opzicht rekening houden met de voor
schriften van de Europese Ekonomische Gemeenschap en
zal de ekonomische expansiegebieden moeten beperken in
die mate dat zij samen niet meer dan 20 t.h. van de be
volking beslaan. Er zal dus en dit terecht een keuze
moeten worden gedaan. Wanneer men van keuze spreekt
komt men direkt terecht bij het opstellen van objektieve
kriteria. Volgens diegene die reeds werden bekendgemaakt
en die worden betwist kwam het arrondissement Aalst, op
het Geraardsbergse na, niet langer in aanmerking. Het
is echter niet de enige moeilijkheid. Een nog grotere ligt
verscholen in een billijke verdeling van de expansiekre
dieten tussen Vlaanderen en Wallonië. Van Waalse zijde
wordt betoogd dat het steeds beter in Vlaanderen en
steeds slechter in Wallonië gaat en dat Wallonië bijgevolg
prioritair en in een geest van nationale solidariteit moet
worden behandeld. Van bepaalde Vlaamse zijde wil men
slechts rekening houden met de bevolkingscijfers die hun
weerspiegeling dan moeten vinden in de percentages van
de ekonomische expansiekredieten, nl. 60 t.h. voor Vlaan
deren, 40 t.h. voor Wallonië. Het is rekening houdend met
deze twee stellingen dat de knoop na het parlementair
verlof zal moeten worden doorgehakt. Er zit opnieuw
kommunautaire springstof in. Wij kunnen nu reeds zeg
gen dat wij als Vlaamse socialisten het Vlaams arbeiders
belang zullen weten te verdedigen zonder daarom blind
te zijn voor de noden van de arbeidersbevolking in Wal
lonië.
Vijftig jaar geleden was voor
de arbeiders de vakantie een on
gekend begrip. De heersende klas
se van toen was algemeen de
mening toegedaan dat het gewo
ne volk geen verlof nodig had.
Ze geloofden dat indien de ar
beiders enkele weken per jaar
zouden doorbrengen zonder te
werken, hen dit tot luiheid en
leegloperij zou aansporen. In de
ogen van de bourgeoisie waren
de werkers onbekwaam hun vrije
tijd nuttig te besteden. Dat deze
tijd bovendien zou bezoldigd wor
den kon men zich in die tijd
nauwelijks inbeelden. Het was
nochtans in die termen dat de
vakbonden hun eerste eis tot
jaarlijks verlof formuleerden. Een
week «betaald verlof» werd aldus
in de tweede helft van de twin
tiger jaren het voorrecht van de
arbeiders, wier vakbond sterx ge
noeg was om deze eis door te
drukken en een weigerachtig pa
tronaat tot toegevingen te dwin
gen.
Het heeft echter tot 1936 ge-
duuid vooraleer een wet tot stand
kwam, die het reoht op betaald
verlof tot alle werknemers uit
breidde. Sindsdien is men stelsel
matig op dit gebied vooruitge
gaan, Het aantal weken vakantie
vermeerderde en de vergoedingen
verdubbelden.
Sedert het jongste interprofes
sioneel akkoord staat het vast
dat men tegen 1975 haar de vier
weken vakantie gaat.
Het recht op vakantie heeft
dus in onze sociale wetgeving een
plaats verworven, wat door de
jongeren vandaag als vanzelfspre
kend wordt aanvaard. Te weinig
beseffen dezelfde jongeren welke
enorme inspanningen dienden ge
leverd te worden om dit alles te
bereiken. Er waren afzonderlijke
stakingen nodig op het industriële
vlak om bressen te slaan in de
patronaie weerspannigheid en in
1936 een algemene staking om het
principe erdoor te krijgen. Zon
der slag of stoot is het niet ge
gaan en bij elke stap vooruit
pakte het patronaat, gesteund
door de burgerpers, steeds uit
met dezelfde argumenten: de pro-
duktie werd door het arbeiders-
verlof gestremd wat hoege
naamd niet met de waarheid
strookte terwijl de arbeiders
zelf niet wisten hoe hun vrije
tijd te benutten.
Tegelijkertijd met de uitbrei
ding en veralgemening der va-
In een striemend betoog
de socialisten in de gemeente
raadszitting van begin juni de
stadsbegroting voor 1971 inge
diend door schepen van Fi
nanciën, de h. Bogaert en de
huidige C.V.P.P.V.V.V.U.-
meerderheid onder vuur geno
men De B.S.P. kloeg het feit
aan dat voor de eerste maal
een begroting werd ingediend
die het plafond van 100 mil
joen tekort doorboorde. Inder
daad, de nieuwe bestuursmeer-
derheid vond het middel om
de uitgaven voor 1971 op te
drijven tot 350 miljoen gewo
ne uitgaven met daartegen
over slechts 236 miljoen ont
vangsten of een tekort van
114 miljoen.
Bert Van Hoorick zegde toen
tot apoteker-burgemeester De
Bisschop: «Voorwaar, mijn
heer de burgemeester, dit is
een apotekersrekening.»
Ondanks de waarschuwin
gen van de socialisten, on
danks de B.S.P. er op wees dat
de P.V.V. en de V.U. het te
genovergestelde doen van wat
zij inzake bezuinigingen des
tijds predikten, ondanks de
socialistische aanklacht dat de
driepartijenkoalitie er lustig
op los leeft met de stadsgel-
den en ondanks de socialisten
voorspelden dat dit alles op
nieuwe belastingen zou uit
monden, wilde de C.V.P.-V.U.-
P.V.V.-meerderheid niet luis
teren. Hoogmoedig wees sche
pen Bogaert alle argumenten
van de socialistische oppositie
af. Dat dc socialisten hem
verweten minder zin voor de
realiteit te hebben dan zijn
voorganger, de voormalige
schepen van Financiën, de h.
Ringoir, bleek niet de minste
vat te hebben op de miijoe -
nengoochelaar als dewelke de
h. Bogaert zich heeft ontpot
ter gelegenheid van zijn eerste
stadsbegroting.
De socialisten hebben gelijk
gehad bij hun kritiek op deze
begroting.
Immers, de bestendige de
putatie van Oost-Vlaanderen,
waarin ook C.V.P.'ers zetelen,
heeft de begroting 1971 van de
stad Aalst afgewezen omdat
het plafond van 100 miljoen
tekort overschreden werd.
De h. Bogaert, schepen van
Financiën, en de huidige be-
stuursmeerderheid, zal dus met
beschaamde kaken terug voor
de gemeenteraad moeten ver
schijnen met de afgekeurde
begroting 1971.
Ofwel kunnen Bogaert en
het schepenkollege inkrimpin
gen van de uitgaven en dus
een hervorming van de afge
keurde begroting aan de ge
meenteraad voorstellen.
Ofwel kunnen zij hun be
groting 1971 zoals zij werd
goedgekeurd door de meerder
heid door de aanstaande ge
meenteraad doen handhaven,
in weerwil van de afwijzing
door de bestendige deputatie,
maar in de hoop dat de socia
listische minister van Binnen
landse Zaken haar zou goed
keuren.
Hoe ook, het is een kaak
slag voor de grootsprakerige
en autoritaire mijnheer Bo
gaert. Hopelijk helpt het hem
voortaan een toontje lager
zingen.
Wie was het ook weer die zegde dat de Volksunie, naarmate de
gemeenschapsproblemen worden opgelost, in Vlaanderen zal evo
lueren naar een nieuwe liberale partij?
In de Senaat kwam het wetsontwerp Cools op de prijsbeheer-
sing, waartegen het Verbond der Belgische nijverheid en onze he-
ren kapitalisten zo fel protesteerden ter stemming. De Volksunie
en de P.V.V. schaarden zich aan de kant van onze kapitalisten
en stemden tegen. Ook bij de C.V.P. waren er een aantal konser-
vatieven die het niet konden slikken en die tegen het ivetsontwerp
Cools stemden. Wanneer je maar raakt aan de kapitalistische
voorrechten dan weet je in het parlement direkt met wie je te
doen hebt.
Of deze «neen» van de Volksunie ten overstaan van de toet Cools
op de prijsbeheersing in alle middens van deze partij zal geap
precieerd worden durven wij betwijfelen. Uiteindelijk zal men in
de Volksunie ook op sociaal-ekonomisch gebied kleur moeten be
kennen rechts en konservatief of links en vooruitstrevend; met
de Vlaamse kapitalisten tegen het Vlaamse volk of met de Vlaam
se werkmensen tegen de uitbuiters.
Met de afbandeling van het
kommunautair pakket in Kamer
en Senaat heeft de regering haar
boot in veilige haven en boven
dien in een vakantie-haven ge
loodst.
Ministers en parlementairen
hebben een zware sessie achter
de boeg.
Maar de ministers moeten nu
over enkele weken al opnieuw
aan de slag om de rijksbegroting
en de verschillende ministeriële
begrotingen voor te bereiden en
tijdig voor de Kamers te brengen.
En wanneer het parlement zijn
werkzaamheden hervat zal ook
weer alles niet van een leien
dakje lopen.
Er moet een akkoord worden
gevonden voor het kultuurpakt.
Een nieuw schoolpakt moet in
de maak.
Het wetsontwerp op de Voer
streek dat reeds is ingediend zal
ter bespreking komen en er zal
dienen over gestemd.
De ekonomische ekspansiekre-
dieten Vlaanderen-Wallonië zijn
nog een ander paar mouwen.
Op sociaal gebied is de kous
niet af. Er kan en er dient zeker
nog wat gedaan al heeft deze
regering in dit opzicht al meer
gedaan dan in de regeringsver
klaring was voorzien.
De prijzen in de grootst moge
lijke mate beheersen en de koop
kracht beschermen. De ogen open
houden voor nieuwe buitenlandse
muntspekulaties, enz.
Zo de regering haar termijn
uitdoet dan zullen de verkiezin
gen voor de Kamer, de Senaat en
de Provincieraden volgens artikel
105 van het kieswetboek worden
gehouden op 28 mei 1972.
