JMvqxafische visie
BIOGRAFISCHE
NOTA
Geboren op 23/3/1945.
Naast zelfstudie behaalt hij het
diploma van fotograaf aan het
Rijksinstituut voor Technisch
Onderwijs (Rito) te Alst.
Was lid van de «First Photo-
grafic Barn» te Erembodegem on
der leiding van Jo Boon en Hugo
Buyst.
Grote Prijs BRT/RTB voor de
fotografie in 1970.
Promotor van de Fotoklub te
Denderleeuw.
TENTOONSTELLINGEN
September 1971: Belfortkelder te
Aalst
Februari 1972: Papadoc, Berlare
Maart 1972: BRT/RTB Brussel
Weert
April 1973: Galerie Stieglitz, te
Brussel.
DOCUMENTATIE
25/3/1972 «Zoeklicht op Kultu-
rele Aktiviteiten» Vlaamse Televi
sie, publikatie in het maartnum
mer van het gespecialiseerde Ne
derlandse tijdschrift «Foto» van
dit jaar.
April 1973 werk opgenomen in
het fotomuseum «Sterckshof» te
Deurne. Studio: Sterrenboslaan, 7,
Denderleeuw.
Op 23-jarige leeftijd krijgt Les
lie Dauw de fotomierobe te pak
ken en op een paar jaar tijds weet
hij zich tot een persoonlijkheid
onder de Vlaamse jongeren te
omwikkelen.
Zijn eerste tentoonstelling in de
Belfortkelder lokte 2.000 kijkers in
één week. Daarna volgt de ene
tentoonstelling op de andere. Dan
komt een nieuwe kreatieve perio
de die resulteert in zijn recente
tentoonstelling in de op fotogra
fies afgestemde Galerij Stieglitz te
Brussel. Dit is dan ook zijn éér-
op hoogste niveau.
Het Winkler Prins jaarboek '72
schrijft o.a. omtrent Leslie Dauw:
Al 'bleek het vooralsnog bij de
meesten een zoeken naar eigen
zeggingskracht, toch wees het
werk van Leslie Dauw op een be
wuster eigentijds gebruik van het
medium Fotografie».
Wat is fotografie voor Leslie
Dauw?
«Fotografie is voor mij een lij
nenspel. Ik breng geen boodschap.
Het is niet geëngageerd».
Door gans het werk van Dauw
loopt dit leitmotief: het mense
lijk lichaam, en dan speciaal het
vrouwelijk lichaam dat wordt er
varen als een ruimtelijke vorm.
Dauw ziet het als een beeld
houwwerk en sommige van zijn
foto's doen denken aan beeld
houwwerken van Moore Hij ner-
leidt. het menselijk lichaam tot
een vreemde verstarde amorfe
vorm in kompositie met een an
dere amorfe vorm en dit tegen
een desolate achtergrond waaruit
angstvallig ieder detail geweerd is.
Het thema van zijn laatste ten
toonstelling was het naakt op het
strand. Hierover schrijft dan de
«Brussels Times» het volgende
(vrij vertaald): -Toegegeven dit
is een vrij banaal fotografisch on
derwerp, maar in tegenstelling tot
wat men meestal in dit genre te
Zien krijgt is hier nergens sprake
Van enige erotiek of sentimentali
teit. De menselijke vorm wordt
gezien als een beeldhouwwerk,
verweerd door de wind en bepaald
door het licht. In enkele studies is
het model omhangen met een net,
waardoor het als het ware een
silhouet word:, dat oprijst, tussen
zand en drijfhout. Mysterie en
ernst zijn Dauw's sterkste kan
ten».
Fotografie is normaal een
toestand zien en dan op het knop
je drukken.
Neen! Dauw schept een toe
stand. Hij maakt het tableau zelf
hij laat het model de vorm
aannemen die hij zelf wil hij
bouwt het beeld op en pas daarna
grijpt hij naar de camera om het
vast te leggen. Een ander zou het
b.v. kunnen schetsen of schilde
ren.
Hoe ziet Dauw de toekomst van
de fotogralie?
«Vreselijke vraag. Het medium
wordt thans eerst technisch ge
perfectioneerd».
«.De tijd van de dorpsfotograaf
is definitief voorbij. De toekomst
is aan de publiciteitsfotografie».
Het is een van zijn stokpaard
jes. Op de aankondiging van een
van zijn tentoonstellingen staat:
«Hij wil grondig de puoliciteitsfo-
tografie vernieuwen, de eeuwig
stereotiepe glimlachjes de hand-
jes-in-zak houding naar de ver
domhoek bannen. Kunst- en pu-
bliciieitseisen verzoenen.
«Waar is de grens thans tussen
kunst en reklame? sommige pu
bliciteitsfoto's tref je als poster
aan in de woonkamers. Het is de
coratief zul je zeggen. Oh kom,
elk groot schilderij is in de eer
ste plaats muuiveisiering en dan
slechts kunst.
In de 20e eeuw gebruik je een
modern mediumom een modern
ondv'ftefp op een moderne ma
nier uit te drukken. We vinden
het logisch dat Breughel zijn Ro
meinen als Spaanse solaeniers
voorstelt in een Vlaams land
schap. We moeten dan ook maar
aanvaarden dat we de huidige
eenzaamheid of leegte of overdaad
in de vormgeving van een rekla-
meposter gieten, en dat die poster
boven zijn reklame-impakt tot
een onafhankelijk kunstwerk uit
stijgt.
De sierlijkste dricdemensionale
vormgeving vindt je thans ook in
het koe .swerk van een Italiaanse
sportwagen»
«Fotografie» is nog steeds niet
voor 100 t.h. aanvaard als kunst
buiten onze eigen kringen. Je ver
zamelt nog ge:n fotografie zoals
schilderijen. De prijzen stijgen
niet ambtshalve met de tijd Het
is geen geldinvestering. Gelukkig
niet, hoewel je anderzijds niet op
de waardering mag retiensn waar
je soms rech» op hebt. Velen die
voor Rembrandt staan gapen, ver
klaren ronduit: fotografie koop ik
niet, da.t kan ik ook.
Ergens ligt de schuld bij de
onvoldoende materiële mogelijk
heden. Er is nog steeds kwali
teitsverlies bij het oeeld na een
aantal jaren. Dit tijdpe«k is ech
ter weldra voorbij. Binnen kort
konkureren we na 2Ca jaar met
het beste olieverfschilderij».
«Musici en schilders we/en bij
na niet meer wat zo nog moeten
uitproberen om origineel te zijn.
De fotografie heeft ook reeds haar
basisevenwicht gevonden, maar je
kan nog steeds creëren, een nieu
we zienswijze openbreken. Het
medium is nog te jong om reeds
vernietigd te zijn!»
Leslie Dauw is eveneens pro
motor van de Fotoklub van Den
derleeuw die reeds 6 jaar bestaat
mede dank zij de daadwerkelijke
steun van het gemeentebestuur.
De Fotoklub start op 2 juni a.s.
met een tentoonstelling van wer
ken van de leden in het Centraal
Kompleks te Denderleeuw.
De tentoonstelling loopt tot 11
juni. openingsuren van 18 u tot
20 30 u Weekeind van 11 tot 13 en
van 15 tot 20.30 uur.
Mei 19 73
lieve de pelmnaeket
VLAAMS WEEKBLAD
VOOR ALLEN
