WEEKBLAD
VLAAMS
DUBBEL BEDROGEN
REGERING TINDEMANS STEEDS VERDER
OP DE CONSERVATIEVE TOER
HET B.S.P.-PARTUBEEEX»
IN VLAANDEREN
MILITANTENVORMING
«Bevoegdheden College van
Burgemeester en Schepenen
Struktuur en werking van de
Openbare Centra voor
Maatschappelijk Welzijn»
PROBLEMEN
VAN DE DERDE LEEFTIJD
En de kristen-
demokraten
Het socialistisch
alternatief
Regering Tindemans
een ramp
voor het land
DE ONVERVANGBARE
MILITANTEN
FEDERATIE AALST
Meer betalen
minder terugtrekken
Lonen, winsten,
investeringen,
werkgelegenheid
VRIJDAG 3 DECEMBER 1976
20e JAARGANG NR. 47
WEEKBLAD VAN DE B.S.P.
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. I 9300 AALST
TEL. 053/21.48.69 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 35 F Jaarabonnement: 420 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
De recente politieke aardverschuiving
die zich in ons land heeft voltrokken,
waarbij 3 R.W. minister zonder meer
naar de liberalen overstapten, zonder
zelfs hun basis te raadplegen, heeft an
dermaal een schril licht geworpen op de
koers die de CVP - PVV - RW-regering
volgt.
Sterk onder de indruk van de resultaten
van de voorbije gemeenteraadsverkie
zingen achtte RW-voorzitter Gende-
bien een zwenking naar links noodza
kelijk: dat was echter al te veel ge
vraagd voor 3 van de 4 RW-ministers
nl. PERIN, GOL en KNOOPS die er
meteen uitstapten en zich in de armen
van de Liberalen wierpen, aldus hun
ware identiteit erkennend.
Deze verhuis van de RW-excellenties,
die hun meteen volledig in het kielzog
van bekende liberalen als Jean REY en
DESCAMPS brengt, zal de regerings-
politiek nog een verdere duw naar
rechts geven.
Wat in het licht van deze gebeurtenis
sen wellicht het meest de aandacht ver
dient, is niét zozeer de houding van het
nieuwe (gezuiverde RW), maar wel
deze van de kristen-democraten.
Zullen de kristen-democraten blijven
aanvaarden dat hun stemmen worden
misbruikt om een regering in het zadel
te houden die een politiek voert die
regelrecht tegen hun eigen belangen in
druist en zuiver liberaal kan genoemd
worden?
Zullen de kristen-democraten blijven
Nee nee, wjj vergeten het niet! Zodra wij hier doorheen zijn, beginnen wij er aan!
aanvaarden dat zij door hun eigen
CVP-ministers verantwoordelijk wor
den gesteld voor een econcomische
crisis waarvoor alleen de grote multina
tionals en de liberale politiek van de
regering Tindemans verantwoordelijk
is?
Zullen de kristen-democraten blijven
dulden te moeten blijven betalen voor
de aftakeling van onze eigen econo
mie en welvaart?
De socialisten verwerpen cadicaal de
door de huidige CVP - PVV - RW-
regering gevoerde en door de CVP-
voorzitter MARTENS gehuldigde de-
flatoire politiek, die alleen oog heeft
voor het bestrijden van de inflatie door
druk op de lonen en het werkloosheid
sprobleem daaraan ondergeschikt ver
klaart.
De socialisten w illen voor alles een dy
namisch werkgelegenheidsbeleid, dat
de jonge werklozen van de straat haalt
en terug aan duizende jonge gezinnen
en studenten nieuwe hoop op een toe
komst geeft!
Geen offers zijn hiervoor te zwaar en
de inspanningen die hiervoor dienen
geleverd te worden moeten van de
ganse bevolking komen (en van de
meest draagkrachtigen in de eerste
plaats).
Een aantal industriële sectoren (zoals
de textiel en de staalnijverheid) die
tengevolge van een liberale economi
sche politiek worden afgetakeld, die
nen door een dynamische industriële
politiek nieuw leven ingeblazen.
Iedere dag dat de CVP - PVV - RW-
regering verder aanblijft vergroot het
leger der werklozen, vergroot het aan
tal failliete bedrijven en stijgt de wan
hoop bij de werklozen!
Iedere dag met TINDEMANS is een
dag zonder hoop voor de werkende be
volking van dit land.
Zolang de kristen-democraten deze li
berale politiek blijven steunen, zijn ze
medepl ichtig aan deze anti-sociale poli
tiek en maken ze de door henzelf met
zoveel tamtam geëiste structuurher
vormingen mede onmogelijk. Zulk een
dubbelzinnig spel gaat bij de werkende
bevolking van dit land niet onopge
merkt voorbij. Het wordt steeds moei
lijker vol te houden dat er geen alterna
tief is voor deze regering of geloven de
kristen-democraten misschien zelf niet
in hun eigen programma?
MARTIN HUTSEBAUT
Verkiezingen zijn voor elke partij de
momenten van de waarheid. Uit de uit
slagen blijkt immers onweerlegbaar in
welke mate een partij de bevolking op
haar hand heeft weten te krijgen.
Voor de BSP in Vlaanderen werden de
gestelde verwachtingen, op zijn zwakst
gesteld, niet ingelost. Een onderzoek
naar het partijbeeld het imago
dringt zich dan ook op. Hierna geven
we enkele bedenkingen die door het
Instituut Emile Vandervelde dienaan
gaande werden opgetekend.
SOCIOLOGISCHE
VERSCHUIVINGEN
In de eerste plaats moet men rekening
houden met een drietal belangrijke ver
schuivingen in de bevolkingssamen
stelling:
de toenemende verschuiving van
handarbeiders naar bedienden;
het probleem van de afgestudeerde
jongeren en het snel toenemend
aantal universitairen.
de algemene veroudering van de
bevolking, ingevolge de verlenging
van de gemiddelde levensduur.
DE HUIDIGE
POLITIEKE SITUATIE
Alles wijst er op dat op korte termijn de
politieke moeilijkheden in 1977 zullen
toenemen, terwijl de bevolking steeds
minder politiek gemotiveerd wordt.
Ondertussen zet de sociaal-
ekonomische evolutie de politiek
steeds meer onder druk van de
financieel-kapitalistische grootmach
ten.
De aanval tegen organisaties van de
arbeiders wordt onverpoosd voortge
zet. De vakbonden en de mutualiteiten
worden steeds scherper aangevallen.
Dit alles zou moeten leiden tot een ver
steviging van de gemeenschappelijke
aktie, in het besef van het gemeen
schappelijk belang.
EEN OPEN PARTIJBELEID
v DRINGT ZICH OP
Wat de partij betreft, zullen bijzondere
inspanningen dienen overwogen te
worden om los te breken uit het getto
waarin zij zich dreigt op te sluiten. Dit
houdt wellicht in de verdere uitbouw
van randorganisaties: kulturele aktivi-
teiten, ontspanningsbijeenkomsten,
waar een korte politieke toelichting
wordt verstrekt, uitbouw van studie-
kringen, waar diskussies met ander
sdenkenden kunnen aangegaan wor
den. De versteviging van de plaatse
lijke afdelingen vergt tevens meer
openheid en meer demokratische be
sluitvorming. Het onthaal van de
nieuwe partijleden zou in het bijzonder
moeten verzorgd worden.
Het is opvallend hoe weinig van de
talloze konkrete socialistische oplos
singen.-zoals uitgewerkt in tientallen
wetsvoorstellen door socialistische par
lementsleden neergelegd, is doorge
drongen tot de openbare opinie. De
techniciteit en de specialisatie van de
behandelde onderwerpen draagt bij tot
de moeilijkheid om de openbare opinie
in beweging te brengen.
De periode van oppositie moet voort
aan gericht worden op de opbouw van
een geloofwaardig alternatief aan de tot
nu toe gevolgde politiek. Tot nu toe
werd het aksent gelegd op kritiek tegen
de gevoerde politiek, aanklacht van de
sociale afbraak, in het licht stellen van
de innerlijke tegenstellingen, in de
schoot van de regering. Voortaan die
nen de positieve tegenvoorstellen de
voorrang te krijgen. Indit verband wijst
het voorbeeld van het BSP-voorstel tot
definitieve gewestvorming en zijn gun
stige weerslag op de openbare opinie,
op het belang van dergelijke positieve
initiatieven, die de parlementaire dis
kussies naar buiten brengen.
De geleidelijke mobilisatie van de
openbare opinie, loopt in de eerste
plaats langs de dynamische overtui
gingskracht van de militanten, vermits
de massa-media in hoofdzaak in han
den blijven van andersdenkenden en de
financiële middelen steeds uiterst ge
ring zullen blijven. Bijzondere aan
dacht zou dienen gewijd te worden aan
de propagandadiensten van de partij.
Een diepere ontleding van de aange
wende middelen en metodes en van de
bereikte resultaten is wenselijk. Een
sociologisch onderzoek naar wat de
openbare opinie als meest dringende
problemen aanvoelt en wat van de partij
verwacht wordt zou hierbij bijzonder
nuttig zijn.
Een modern gestroomlijnde partij, die
begrijpend openstaat en de verzamel
plaats voor alle sociaal voelende men
sen van goede wil moet zijn, en tevens
steunt op klare morele waarden, moet
vermijden voor te komen als een dog
matische Kerk die een éénzijdige vorm
vanortodoxie voorstaat. De diepere in
dividuele motivering kan vanuit ver
schillende zienswijzen benaderd wor
den, maar de demokratische besluit
vorming moet tot eensgezindheid lei
den in de te voeren aktie naar buiten uit.
De solidariteit die naar buitenuit voor
gestaan wordt, moet, in de eerste plaats
in eigen rangen, het algemeen partij
beeld van de BSP in Vlaanderen verbe
teren en aanpassen aan de huidige tijd
van overgang, in een snel wisselende
wereld.
Zaterdag 4 december 1976 om 14 uur stipt
Wat kan en wat kan een burgemeester niet?
Welke bevoegdheden bezitten de schepenen?
Waar? Café Olympia. Huytstraat 29 te Haaltert - Tel. 053-21.98.60
Kursusleider: Johan DE WOLF
Wat? Er zal een dokumentatiemap ter beschikking zijn voor alle aanwezi
gen.
Zaterdag 18 december 1976 om 9.45 u. stipt
Wij moeten het durven bekennen. Als
deze regering ons in het ootje wil ne
men, dan doet ze het grondig. Wij kla
gen aan en voelen ons bedrogen. Wij
vergeten daarbij dan nog, dat bepaalde
maatregelen zó uitgekiend zijn, dat wij
zoals in de volksmond wordt gezegd
tweemaal in de zak worden gezet»
Een eerste voorbeeld dat ons wordt ge
geven vinden we op het vlak van de
bezuinigingsvoorstellen die in de sek-
tor van de ziekteverzekering door de
regering worden voorgelegd.
Enerzijds vraagt men van de verzeker
den een grotere financiële tussenkomst
bij gezondheidszorgen, anderzijds
drijft men de onbeschaamdheid zover
hogere bijdragen voor te stellen. Dit
betekent niet meer of niet minder dan
dat men vraagt om meer te betalen voor
minder voordelen.
Het spreekt vanzelf dat alles niet op een
weegschaaltje moet afgewogen wor
den, maar het is toch wel straf dat men
langs twee zijden in de geldbeugel wil
tasten van de sociaal verzekerden.
Inleider: Senator Jos WYNINCKX
Waar? Lokaal Germinal, Markt 12, te Herzele (Tel. 053-62.36.61)
Voor wie? Voor alle geïnteresseerde kameraden en militanten die met
kennis van zaken politiek willen bedrijven.
Wij rekenen zeker op de aanwezigheid van alle verkozen vrienden om met
raad en daad een positieve inbreng te leveren in deze vergaderingen.
Deze week worden de problemen van
de Derde Leeftijd extra belicht.
De socialisten kunnen met licht ge
moed hiertoe hun bijdrage leveren. Ze
hebben in het verleden een bestendige
bezorgdheid aan de dag gelegd om de
gepensioneerden een gelukkige oude
dag te waarborgen, die vrij van gel
dzorgen zou zijn en tijdens dewelke zij
staat kunnen maken op passende ge
zondheidszorgen en gevrijwaard zou
den blijven van vereenzaming.
Is het nodig er aan te herinneren dat het
de socialisten zijn geweest die de open
bare liefdadigheid, waarop de ouden
van dagen destijds beroep moesten
doen. hebben vervangen door het recht
op een pensioen en dat zij dit stelsel
hebben laten inbouwen in de maat
schappelijke zekerheid? Namen zoals
Hector Denis, Joseph Wauters, Ach.
Delatre en Achiel Van Acker zullen
nooit kunnen worden vergeten in de
sociale geschiedenis van een land.'
Doch niet alleen de materiële nood
heeft de socialisten bekommerd. De
BSP heeft, daar waar ze ertoe de kans
zag, ervoor geijverd dat de bejaarden
zo lang mogelijk in hun natuurlijk mi
lieu kunnen leven. Daarom eisen ze een
absolute voorrang voor een doeltref
fende uitbouw van de huiszorg, met al
de diensten dié daarbij behoren: het
bezoekdienst. de thuisve
enz Ze ijveren ook onverpoosd op
dat er centra zouden worden opgericht
die de bejaarden toelaten zoveel moge
lijk menselijke kontakten te hebben en
waar ze zich met handen en geest kun
nen bezighouden.
De bejaarden hebben recht op de erken
telijkheid en de solidariteit van de ak-
tieve bevolking. Deze stelling heeft de
BSP steeds in de praktijk omgezet. De
socialisten hebben enkele jaren terug de
idee geopperd dat ook de gepensio
neerden hun deel moesten krijgen van
de stijgende welvaart. De socialistische
minister Louis Namèche en Frank Van
Acker hebben deze in werkelijkheid
omgezeten in de wet laten voorzien dat
de pensioenbedragen zouden worden
aangepast aan de algemene evolutie
van het welvaartspeil.
Zolang de socialisten deel uitmaakten
van de regering hebben ze deze regel
toegepast. Onder de regering Tinde
mans is dit echter niet meer het geval.
De huidige bewindsploeg heeft vorig
jaar de koppeling van de sociale uitke
ringen aan de evolutie van het welzijn
op de helling gezet. Ook op 1 januari
e.k. zullen onze gepensioneerden geen
aanpassing moeten verwachten. Doch
dit is nietalles. De rijksmiddelenbegro
ting 1977 houdt nog andere onaange
name verrassingen in voor de gepen
sioneerden. De staatstoelagen in de
sektor pensioenen worden met 9,3 mil
jard verminderd en ook bij de bezuin
igingen in de sektor van de ziektever-
rekening.
orden ze hei kind van de
We aarzelen niet het te zeggen: al deze
maatregelen zijn een inbreuk op de
waardigheid van de bejaarden en een
schande voor heel het land. Ineen week
tijdens dewelke men in alle toonaarden
zal spreken over de bejaardenzorg mo
gen we deze toestand niet verdoezelen.
Men zou best niet vergeten dat tussen
de woorden van deze regering en hun
a-sociale daden ten opzichte van de
gepensioneerden en de bejaarden in het
algemeen een hemelsbreed verschil
ligt.
Met hun zin voor realisme hebben de
betrokkenen dit al vastgesteld en bij het
beheer van hun budget zullen ze dat al
wel ondervonden hebben.
Inderdaad, als men de bezuinigings
maatregelen die de regering voorstelt
even van nabij bekijkt, kan men vast
stellen dat van de verzekerden een bij
passing zal gevraagd worden bij hospi-
talisatie, men tevens een hogere tus
senkomst voor radiografieën en labora
toriumonderzoeken zal mogen betalen,
evenals een hogere tussenkomst voor
geneesmiddelen, waarbij zelfs het
principe van de kosteloosheid voor ge
zondheidszorgen voor de beschermde
kategorieën (gepensioneerden, wedu
wen, invaliden, wezen) aangetast
wordt. Bovendien, klap op de vuurpijl,
zou men de bedragen van de ziektever
goeding willen blokkeren op het hui
dige maximum.
En O! Ironie, samen met de verminde
ring van de voordelen wil de regering
niet alleen de bijdragen verhogen voor
de sociaal verzekerden maar zelfs een
bijdrage invoeren voor de gepensio
neerden.
Ondertussen zal het wel niemand ont
gaan zijn, dat Mr. Tindemans reeds sti
laan aan het inbinden is voor de
dokters.
A propos, als die dokters zich met
welke drogredenen dan ook zó hard
nekkig verzetten tegen de fiskale strook
of welke maatregel ook die ertoe zou
leiden, dat de fiscus volledig hun in
komsten zou kennen, zou dat dan toch
waar zijn dat die heren de belastingen
bedriegen? Dat hadden we van hen die
zweren bij Hippocrates, eerlijk gezegd
toch niet verwacht.
Er is nog een ander terrein waar het mes
niet alleen langs twee kanten, maar
langs alle kanten snijdt. Het betreft de
redenering in verband met:
In het plan 1976-80 geeft de regering
toe dat het voornaamste probleem
waarmede onze ekonomie zal moeten
afrekenen dit van de tewerkstelling is.
Om dit vast te stellen moet men natuur
lijk geen feniks zijn. De kat komt echter
op de koord als men de gedachtengang
van sommige van deze heren even on
der de loep neemt.
Om werkgelegenheid te kreëren, zeg
gen zij, moet men investeren. Om te
kunnen investeren moet men winst ma
ken.
Voelt ge ze komen? Om in de huidige
omstandigheden de winst te verzekeren
moet mende lonen beperken,
wantde solidariteitge kent het
liedje.
Vooreerst zouden we de vraag kunnen
stellen: welke investeringen? Want het
is ook bewezen dat heel vaak investe
ringen worden gedaan in nieuwe geper-
fektioneerde machines die toelaten ar
beidskrachten uit te sparen!
In de tweede plaats kunnen we hier een
zeer principiële vraag stellen.
Gesteld nu dat de werkende klasse ak
koord zou gaan om aan loonderving te
doen. Gesteld dat dit toelaat in merke
lijke mate de winsten op te drijven.
Gesteld dat deze winst inderdaad aan
gewend zou worden om investeringen
te doen die nieuwe werkgelegenheid
met zich brengen.
Wie zal er dan als eigenaar beschouwd
worden, van de bijkomende waarde die
aan het bedrijf is toegevoegd.
Tenslotte zal dit dan toch gebeurd zijn
met het geld van de arbeiders. Mogen
die arbeiders er dan niet het eigendoms
recht van opeisen? Voor die Heren
geldt toch de regel dat alles in orde is,
wanneer er maar voor betaald wordt,
dat het dus diegene is die betaalt, die de
wet stelt.
Maarlangs die kant zullen ze na
tuurlijk niet goed horen, want dan zijn
we aardig op weg in de richting van de
socialistische redenering inzake de op
richting van gemeenschapsbedrijven.
En we weten toch allang dat voor hen
de gemeenschap enkel mag bijspringen
om te betalen als de nood dringt, maar
dat zij zich vérder het recht voorbehou
den om én het eigendomsrecht van de
produktiemiddelen op te eisen én de
winsten in eigen zakken te steken.
Als alles zou verlopen zoals de kapita
listische heren het wensen, dan worden
hier ook de werkende mensen twee
maal bedrogen. Niet alleen mogen ze
dan betalen voor het verwerven van be
zit waarvan enkelingen daarna het ei
gendomsrecht opeisen, maar boven
dien worden zij beroofd van de recht
matige opbrengst die deze enkelingen
zich onrechtmatig toeeigenen.
Kan het dan verwondering baren dat
voorzitter Willy Vlaes verklaarde, dat
één van de voorwaarden die de B.S.P.
zal stellen om na de verkiezingen,
eventueel regeringsverantwoordelijk
heid te dragen, struktuurhervormingen
zijn, zodat de beslissingsmacht inzake
ekonomische en sociale oriëntering niet
langer gemonopoliseerd zou blijven in
de handen van de beheerders van het
privé-winstbejag.
