VLAAMS
WEEKBLAD
DURVEN BESLISSEN
EERLIJKER VERDELEN
k VOORZITTER KAREL VAN MIERT
IN ONZE FEDERATIE
DE VROUW IN ONZE GEMEENSCHAP
VLAAMS SOCIALISTISCH CONGRES TE GENT
PRACHTIG AVONDFEEST
KRANT MET EEN
GROOT ROOD HART
WILLY CLAES
PLURALISME IN
ONZE GEMEENSCHAP
SOCIALISTEN
IN HET
VLAANDEREN
VAN MORGEN
op zondag 26 november met
MEETING MET
'HEDEN AVOND TE ZOTTEGEM
OPEN GESPREKSAVOND
VRIJDAG 24 NOV. 1978
40e JAARGANG NR. 45
WEEKBLAD VAN DE B.S.P.
OP DINSDAG 12 DECEMBER
in de voormiddag te Zottegem en te Ninove
Op woensdag 13 december
in de namiddag te Denderleeuw
's avonds te Aalst en Geraardsbergei. -
VANAF 19 UUR in het «Kuipke» (Sportpaleis)
ledereen is welkom
OPROEP TOT ONZE LEZERS
De Vlaamse socialisten hebben een enorme inspanning opgebracht
om een links socialistisch dagblad in Vlaanderen leefbaar te ma
ken.
De B.S.P.-federatie Aalst doet een oproep tot al zijn leden en
militanten en ook tot alle lezers «Voor Allen» om dit blad te lezen,
het enige socialistische dagbald in Vlaanderen.
«DE MORGEN», gegroeid uit de socialistische kranten «VOORUIT»
en «VOLKSGAZET» zal vakkundig en aantrekkelijk worden opge
steld en op elk gebied ook op het vlak van de sport—de overige
kranten nog zal overtroeven.
Hierbij publiceren wij graag een verklaring, verschenen in VOOR
UIT.
Minister Economische zaken
Op dinsdag 5 december 1978
Ciné Paris
Hospitaalstraat
Zottegem
Achturenhuis
Statiestraat
Denderleeuw
Vrijdag 24 november 1978 om 20 uur (deuren om
19.30 uur)
Ridderzaal, Egmontkasteel te Zottegem.
LLEN
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1,9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Met bovenstaande slogan als kernach
tige weergave van haar elektoraal pro
gramma toog de Vlaamse socialistische
partij, voor het eerst in de geschiedenis
van de Belgische arbeidersbeweging als
autonome partij, vorige week donder
dag naar het kiezerskorps.
Over de redenen waarom wij binnen een
viertal weken opnieuw naar de stembus
moeten hebt u onderhand wellicht vol
doende vernomen via pers, radio en
televisie. Toch is het interessant genoeg
nog even terug te blikken op de oorza
ken van de politieke crisis, niet alleen
omdat deze een einde maakte aan de
regering Tindemans IImaar ook omdat
de gevolgen ervan voor ons, Vlaamse
socialisten, erg belangrijk zijn.
«ALBATROS».
Zoals u wellicht nog weet kon er, na de
verkiezingen van april vorig jaar, (suc
cesvol voor ons hier in dit arrondisse
ment omdat we voor het eerst sedert
jaren opnieuw twee volksvertegen
woordigers rechtstreeks verkozen had
den) slechts na moeizame onderhande
lingen op het Egmontkasteel een rege
ring gevormd worden. Bij het van start
gaan werd deze regering, bestaande uit
B.S.P.-P.S.B,, C.V.P., P.S.C.,
F.D.F. en V.U., vergeleken met de al
batros, een mooie, krachtige zeevogel
die moeilijk opstijgt, doch eens in de
lucht een zeer prachtige vlucht kent.
Met deze beeldspraak bedoelde men
dat, na de erg moeilijke onderhande
lingsfase, deze regering,die in het Par
lement kon steunen op een ruime
K0f> meerderheid, aan het bewind zou
blijven tijdens twee opeenvolgende le
gislatures zijnde 8 jaar.
Al vlug bleek echter dat deze wens
droom niet in vervulling zou gaan.
«INCIDENTEN».
Niettegenstaande deze regering zich ge
roepen achtte, naast de sociaal-
economische problemen, het commu-
naitaire dossier aan te pakken, was het
vooral dit laatste dat voor steeds terug
kerende moeilijkheden zorgde. Na Eg-
mont waren er immers nog Stuyvenberg
en Lambermont nodig om tot een eens
gezinde tekst te komen, en toen deze
tekst diende omgezet te worden in wet
teksten waren er voortdurend menings
verschillen tussen de twee terzake be
voegde Staatssecretarissen, de
C.V.P.-er De Bondt en de franstalige
socialist Hoyaux.
Daarnaast waren er ook nog een hele
boel andere conflicten, zoals de zaak
rond F.D.F.-Minister Defosset en de
onregelmatigheden bij de Post, het in
cident tussen V.U.-voorzitter H.
Schiltz en Eerste Minister Leo Tinde
mans rond de besluisteloosheid van
deze laatste, de rel omtrent het bekend
maekers en een aantal socialistische
Parlementsleden betrokken waren,
enz...
Al deze incidenten waren«echter nog
vrij onbelangrijk vergeleken met de
troebelen, die ontstonden toen de, van
een bepaalde zijde heftig gecontes
teerde, «anti-crisiswet» diende gestemd
te worden.
Toen hierbij vatf franstalige kant geëist
werd dat de uitvoering van deze anti-
crisiswet moest gekoppeld worden aan
de uitwerking van het communautair
akkoord, en er een vast tijdschema
diende opgesteld te worden, leidde dit
tot het plotse ontslag, in juni 11., van
Eerste Minister Leo Tindemans, de man
met wie alles zogezegd «anders» zou
worden, doen die in feite zelf niet wen
ste dat iets «anders» werd.
Alhoewel de Koning dit eigenmachtig
ontslag weigerde, voornamelijk om
wille van het feit dat ons land, gezien de
verwikkelingen in Shaba, Zaïre, op in
de regering Tindemans II geen lang le
ven meer beschoren was. In politieke
kringen was immers bekend dat de
C.V.P., ten gevolge van innerlijke ver
deeldheid, slechts een alibi zocht om de
val van de regering uit te lokken. Te
vens was het hun bedoeling de andere
regeringspartners voor deze val te laten
opdraaien, zodanig dat zij met propere
handen voor de kiezers konden ver
schijnen.
Lang hebben zij naar dat alibi niet moe
ten zoeken. Een deel van de C.V.P.-
leiding vond immers, zij het wel met
een vertraging van ongeveer drie maan
den, in de grondwettelijke bezwaren
van le Raad van State tegen sommige
bepalingen van het gemeenschapsak
koord het geschikte middel om een
breuk te veroorzaken in de regerings
coalitie met als uiteindelijk gevolg de
val van de regering Tindemans II. Het
Egmont-pact vormde dus zowel de ge
boorte als de dood van deze regering.
maken van de namen van beursgerech
tigde studenten waarbij Minister Ra-
ternationaal vlak politiek sterk diende te
staan, werd het voor velen duidelijk dat
Lees verder p 2
De komende parlementaire verkiezin
gen zijn niet alleen belangrijk omdat de
socialistische partij de elektorale strijd
meer dan ooit zai moeten aanbinden
tegen de C.V.P. die zich bijna een vol
strekte meerderheid toegeëigend heeft
maar ook omdat het nieuw gekozen par
lement de staatshervorming in concreto
zal moeten mogelijk maken. Diezelfde
parlementsverkiezingen zijn echter ook
belangrijk voor de vrouwenbeweging
die haar plaats zal moeten opeisen in het
nieuwe Vlaanderen van morgen.
Daarom willen de vrouwen via hun ei
senpakket niet alleen streven naar een
maatschappij waarin de vrouw evenveel
kansen en ontplooiingsmogelijkheden
zou toegewezen krijgen als de man
maar ook naar een gemeenschap waarin
de vrouw niet meer zou verwezen wor
den naar de marginale klasse van on-
mondigen waarin ook de jongeren en de
bejaarden geherbergd worden; ieder in
dividu is immers gelijkwaardig.
De vrouw moet de reële mogelijkheden
krijgen om zich te ontplooien en vol
waardig zichzelf te zijn. Dit kan slechts
gerealiseerd worden wanneer het rol
lenpatroon op het werk en in het gezin
herzien wordt en wanneer er massaal
neen gezegd wordt aan het invoeren van
de sociaal pedagogische toelage die wil
betalen voor het beeld van de vrouw aan
de haard. Werktijdverkorting, versoe
peling van de werkuren en voldoende
sociale voorzieningen kunnen de vrouw
helpen in het doorbreken van de kring
loop van werk, huis en gezin.
De huidige benadering van het vrou
wenprobleem wordt al te vaak met een
grimas beantwoord. Vrouwen mogen
strijden en zich organiseren zolang zij
zich echter niet bewegen in het politiek
vaarwater van de mannen. De onmon
digheid van de vrouwen wordt geappre
cieerd tot de elektorale strijd aanvangt
want dan wordt ook de stem van de
zwijgende meerderheid belangrijk voor
de (in hoofdzaak mannelijke) kandida
ten, die de vrouw de illusie willen geven
dat zij via haar stem en inbreng kan
doen. Vrouwen zullen slechts werkelijk
een inbreng kunnen doen, positief kun
nen mee bouwen aan een nieuwe maat
schappij wanneer zij zelf een 'gedeelte
van de politieke macht verworven heb
ben.
De B.S.P.-vrouwen stellen alle ver
trouwen in een socialistische partij
waarbinnen de gelijkwaardigheid van
man en vrouw een voldongen feit moet
zijn. Ons huidig maatschappijbeeld kan
niet meer vergeleken worden met de
vroegere leefgemeenschap waarbinnen
het traditioneel en onderdrukkend rol
lenpatroon als vanzelfsprekend werd
aanvaard. Vandaag neemt de vrouw
deel aan het arbeidsproces en bouwt zij
via haar arbeid (binnen- of buitenshuis)
mee aan een gemeenschap net als de
man. De crisis mag dan ook geen mid
del worden om de vrouw die maat
schappelijke funktie te ontnemen en
haar via een zoethoudertje (SPT) op
nieuw het discriminerende rollenpa
troon op te dringen. Slechts een socia
listische partij waarbinnen de vrouwen
voldoende vertegenwoordigd zijn, in
spraak hebben en een wezenlijk deel
van de macht toebedeeld krijgen, kan
verhinderen dat de vrouw opnieuw zou
moeten opdraaien voor de economische
crisis.
De crisis kan niet opgelost worden met
kapntiddelen die erop gericht zijn de
vrouw als producent volledig of gedeel
telijk uit te schakelen (sociaal pedago
gische toelage of part-time werk). Er
zijn wezenlijke strukturele hervormin
gen nodig om de ooizaken van de crisis
te kunnen bestrijden en geen middelen
die slechts de uiterlijke symptomen af
zwakken.
De B.S.P. vrouwenaktiegroep stelt de
volgende eisen voorop:
de vrouw niet langer meer het slacht-
.offer van de ec. crisis en de werkloos
heid;
werktijdverkorting en versoepeling
van de werkuren;
part-time werk niet als mom voor
het gebrek aan sociale voorzieningen;
geen samenvoeging van de inkom
sten voor het berekenen van de belas
tingen;
geen soc. ped. toelage voor moe
ders aan de haard;
meer openbare nutsvoorzieningen;
doorbreken van het rollenpatroon
op school en op het werk;
instellen ombudsdienst die klachten
omtrent discriminatie zou behandelen;
ontplooiingskansen voor de thuis
werkende vrouw;
abortus als noodoplossing, tegen te
rugbetalingstarief de vrouw beslist.
Colette Demil
dé verplaatsing met autocars vanuit
Groot-Geraardsbergen:
Vertrek om 17.30 u.
Volkshuis Markt 15 - Geraardsbergen
Groot-Ninove:
Vertrek om 17.30 u.
Volkshuis, Geraardsbergsestraat Ninove
Groot-Denderleeuw:
Vertrek om 17.45 u.
Achturenhuis, Stationsstraat, Denderleeuw
Herzele - SL Lievens-Houtem:
Vertrek om 17.45 u.
Germinal - Markt Herzele.
Velzeke:
Vertrek om 16.45 u.
C.O.C.-Provincielaan Velzeke.
Zottegem:
Vertrek om 17 u.
Volkshuis - Markt - Zottegem.
Aalst:
Vertrek te 17.15 u. Volkshuis
Nieuwerkerken:
Vertrek om 17.30 u. Roxy
Mere:
Vertrek om 17.45 u. Volkshuis - Mere
Erpe:
Vertrek om 18 u.
Lokaal bij Huvet Julien, Sevecoot,
OSCAR DEBUNNE
Directeur Instituut Emile Vandeveide
i
Over nauwelijks enkele dagen rolt het eerste nummer van «De Morgen»
van de pers. De redaktie en het beheer van de nieuwe krant werken -
momenteel in geforceerd tempo om Vlaanderen tegen 1 december einde
lijk zijn open en progressief dagblad te geven. Het is geen gemakkelijke
opdracht en sommigen betwijfelen of het projekt ooit een sukses wordt.
Wij niet. De verworven redaktionele autonomie is immers de beste
waarborg dat «De Morgen» op termijn tot de beste Vlaamse kranten zal
behoren. Nu reeds is er de ervaring dat de redaktie op een professionele
manier kan werken. Zonder deze vakkundige aanpak kan vandaag geen
enkele pubiikatie lukken.
Daarnaast putten we vooral vertrouwen uit zekerheid dat Vlaanderen nood
heeft aan een goed links dagblad. De progressieven lopen immers het risiko
dat hun stem in de grote perskoncerns voorgoed wordt gesmoord en dat de
opinievorming het monopolie wordt van de behoudsgezinde politieke krach
ten die dicht aanleunen bij de grote financiële groepen. «De Morgenmoest
dit konservatief monopolie definitief doorbreken.
De krant moet op de eerste plaats de socialistische beweging met haar
duizenden militanten opnieuw een gezagsvolle tribune geven. Bij de redaktie
is er de vaste wil om «De Morgen» tot een efficiënt instrument te maken voor
de realisatie van een demokratische socialistische maatschappij. Dit doel
kan slechts worden verwezenlijkt indien de socialistische militanten en
vakbondsleden de nieuwe krant als hun blad herkennen.
Zonder hun aktieve steun ziet de toekomst van de nieuwe krant er somber uit.
Het zou onverantwoord zijn indien we ons daar niet bewust van zouden zijn.
Daarrond bestaat bij de hoofdredaktiedie zelf lid was van een «anderden-
kende» vakbond, geen twijfel. Trouwens, is «De Morgen» niet de laatste
kans om in Vlaanderen een progressieve krant van de grond te krijgen?
Het Vlaamse land staat aan de vooravond van historische ontwikkelingen.
De rechterzijde hoopt de ekonomische krisis en de regionalisering te gebrui
ken om een nieuwe machtsverdeling te forceren. Alleen een bundeling van
alle progressieve krachten kan verhinderen dat een grauwe periode van
sociale afbraak en beknotting van demokratische vrijheden wordt ingeluid.
Daarom is het de hoogste tijd alle overtuigde Vlaamse demokraten de
rangen sluiten. «De Morgen» dient dit historisch rendez-vous aktief voor te
bereidenDeze open krant moet het bindmiddel worden tussen alle demokra
ten die willen meewerken aan een demokratisch en socialistisch Vlaanderen.
Als deze ontmoeting zou mislukken wordt het moeilijk ademen en leven in dit
land. Om al deze redenen deze oproep: Steun «De Morgenbij zijn start en
geef het Vlaamse volk een dagblad met een groot rood hart.
MARCEL SCHOETERS, voorzitter Raad van Beheer De Roos.
PAUL GOOSSENS, hoofdredakteur «De Morgen»
TE 20 UUR
Tijdens de laatste vergadering van de
Kamer van Volksvertegenwoordigers
werd op verzoek van mijzelf en een
aantal andere Kamerleden gevraagd
dat artikel 117 van de grondwet voor
herziening vatbaar zou gemaakt wor
den. In de Kamercommissie was dit
voorstel nl. verworpen doordat de frac
tievoorzitter van de V.U., Frans Baert,
zich had onthouden.
Ik bracht het in de openbare vergader
ing. De CVP, die in de commissie had
tegengestemd, weigerde. Toen heb ik
vanaf de tribune een oproep gedaan tot
de CVP. Dit is voor ons een test ten
aanzien van uw verdraagzaamheid, zei
ik. Inderdaad, in de grondwet staat nu.
dat de bedienden van de cultus een
staatswedde en een pensioen geniet.
Door het openstellen van dat artikel
117, willen wij erin doen schrijven dat
ook de lekeconsulenten dat voorstel ge
nieten.
Na mijn oproep hield de CVP onderling
overleg. Eindelijk kwam de uitspraak:
de CVP zou niet tegenstemmen. Dit
was een overwinning voor ons. Ter
loops: Minister Michel (Education na
tionale) stemde tegen!
We vinden het een goede zaak dat alles
gunstig is verlopen. Maar het mag toch
eens worden gezegd, dat sommigen
veel tijd nodig hebben om te weten te
komen of ze verdraagzaam zijn of zul
len zijn. Willen die dan toch een on
verdraagzaam Vlaanderen opbouwen?
Mare Galle
Volksvertegenwoordiger
