WEEKBLAD
VLAAMS
DE BELGISCHE ZETMEEUNDUSTRIE
EN VOORAL AMYLUM AALST MOGEN NIET
HET SLACHTOFFER WORDEN!
WILLY VERNIMMEN
OPNIEUW IN PARTIJBUREAU
Fiscale ontlastingen
niet ten nadele
van sociale
CVP-0NVERDRAAG7 AAMHEID
IS ONUITPUTTELIJK
FAMILIE
VOOR ALLEN
Senator Willy Vernimmen tijdens de begroting van landbouw:
Arrondissement Aalst
opgenomen in lijst
van ontwikkelingszones
sep
er op de terremen van
avers» te Geraardsbergen
Vrijdag 20 juni 1980
42' jaargang nr. 25
Weekblad van de S.P.
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. I 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 - Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
■Bi^MBBHBBflBBB
■BHHMHBBHBBBBBBHHBBHMBBMBB1
De bespreking van de begroting
van landbouw gaf de gelegenheid
aan heel wat parlementsleden om
de betwiste prijzenpolitiek aan een
onderzoek te onderwerpen. Vol
gens heel wat perskommentaren
was de tussenkomst van onze Se
nator wel de meest opvallende. De
prijzenpolitiek aldus Senator Ver
nimmen heeft tot op heden geen
enkel van de fundamentele proble
men kunnen oplossen, enerzijds
vermindert het inkomen van de
landbouwers bestendig en ander
zijds blijft het probleem van de
overschotten onopgelost. Er zijn
slechts twee oplossingen voorhan
den: ofwel voert men een meer
expansieve politiek naar de arme,
ontwikkelingslanden toe, maar dat
betekent een andere ontwikke
lingspolitiek (niet commercieel) en
dan vooral ter bestrijding van de
honger in de wereld. Ofwel heeft
men de politieke moed om die
overschotten dermate te gaan
taxeren dat iedere overproduce
uit den boze is. De landbouwpoli
tiek moet vooral gericht zijn naar
het familiaal bedrijf, wil men alzo de
toekomst van enkele duizende
landbouwers nog veilig stellen.
Oproep tot een werkelijke voor
lichting
Over het huidige prijzenpakket is
heel wat geschreven, door aller
hande groepen maar steeds met
Op voorstel van Minister Mare Galle heeft de Vlaamse deelregering
besloten het arrondissement Aalst op te nemen in de lijst van de
ontwikkelingszones.
Het werd mee opgenomen in de ontwikkelingszone van het
zuidwestelijk gedeelte van Halle - Vilvoorde omdat het dezelfde
kenmerken vertoont als dat gebied, nl. hoge pendel en hoge
werkloosheid.
De voorstellen van de Deelregering zullen nu door Minister Claes
aan de E.E.G. overgemaakt worden voor verdere bespreking.
Indien zij worden aanvaard zal het arrondissement Aalst kunnen
genieten van de voordelen voorzien in de expansiewetgeving van
1970. Deze voorziet onder bepaalde voorwaarden o.m. rentebonifi
catie, kapitaalspremies, versnelde afschrijvingen en vrijstelling van
onroerende voorheffing.
In de nieuwe partijstatuten is in de samenstelling van het Partijbu
reau een afgevaardigde van onze verkozenen in het Europese
parlement voorzien. Zowel Marcel Colla als onze vriend Willy
Vernimmen waren hiervoor kan#laat. Het Partijbureau moest dan
maar de knoop doorhakken en bij geheime "':mming werd Willy
verkozen tot Bureaulid.
Alvast de waardering voor de werkzaamneden van Willy in het
Europees parlement. Voor ons arrondissement de bevestiging van
het naar waarde schatten van de poü ke werking van onze
federatie. Samen met Mare Galle en Jacques Timmermans hebben
wij met Willy Vernimmen onze derde vertegenwoordiger. Proficiat!
diverse bedoelingen. Opvallend
daarbij zijn de standpunten ingeno
men door de «verbruikersorganisa
ties». Als socialisten zijn wij als
natuurlijke bondgenoten ervan; op
vallend echter is dat zij blijkbaar
geen rekening houden met bepaal
de evoluties. Wie de prijzenverge-
lijking doortrekt in een periode van
20 jaar moet vaststellen dat de
landbouwer er alles bij verliest en
dat de commercialisatie en indus
triële sektor veelal de oorzaak zijn
van hoge consumptieprijzen.
Geen discriminatie inzake zet-
meelprodukten en Amylum Aalst
niet ten gronde richten!
Opvallend bij deze bespreking was
de goed gedocumenteerde uiteen
zetting over wat Senator Willy Ver
nimmen noemt: «de discriminaties
in de agro-alimentaire sektor en
vooral op gebied van de zetmeelin-
dustrie».
Deze concurrentie-vervalsing be
staat vooral tussen de aardappel
en maiszetmelen. De Nederlandse
aardappelindustrie ziet zijn moge
lijkheden toenemen, terwijl het poli
tiek zichtbaar is dat de Europese
technocratie de maiszetmeelindus-
trie wil afbouwen. Dit stelt een
enorm probleem voor Amylum
Aalst, die daardoor en in zijn ex
pansie en zelfs op langere termijn
in zijn bestaan kan bedreigd wor
den. Dit is totaal onaanvaardbaar
niet omwille van Amylum alleen
maar ook omwille van de 1.000
werknemers.
Amylum is inderdaad het bedrijf dat
zowel economisch als sociaal tot
de meest vooruitstrevende en toe
komstgerichte ondernemingen be
hoort. Het is nodig er nu over te
praten vooraleer ernstige en on
overkomelijke moeilijkheden zich
voordoen. Een evenwichtige zet-
meelpolitiek, zoals de Minister nu
beweert te voeren dringt zich
op.
De sierteelt beter beschermen!
De export van onze sierteelt neemt
af. De Nederlandse en Deense
potbloementeelt neemt bestendig
toe. De oorzaak is duidelijk: de
Nederlandse regering beschermt
de producenten door levering van
aardgas die ongeveer 4% minder
kost, dan deze die de Belgische
tuinbouwer dient te betalen. Een
dergelijke positie drijft vooral de
Vlaamse tuinbouwers in het ver
weer, maatregelen zijn bijgevolg
nodig om daaraan een einde te
stellen.
Na het groot Europees debat te
Lierde, na enkele fundamentele
tussenkomsten van ons Euro-par
lementslid Willy Vernimmen is het
nu wel duidelijk dat steeds meer
landbouwers hun aandacht schen
ken aan de landbouwpolitiek van
de S.P. Te lang zijn zij het slachtof
fer van één partij geweest, een
partij die tenslotte altijd water en
vuur wilde verenigen.
Op het ogenblik dat U dit artikel leest, zijn wij kwasi aan het
einde van een «moeilijke politieke week». Vraag bleef immers
hoe de Regering de financiële saneringen zou doorvoeren,
zoals voorzien in het Regeerakkoord.
Van de 2,2% die op elke begroting diende besnoeid bleef er
nog steeds 2 miljard frank onmogelijk te recupereren en de
tweede schijf supplementaire besparingen ten beiope van 13
miljard frank, moest nog steeds méér dan 5 miljard frank méér
opleveren.
Het was duidelijk dat die méér dan 7 miljard frank slechts
bespaard kon worden door strukturele ingrepen. In deze
laatste optiek is het bestrijden van de fiskale fraude een
absolute eis en moeten de in het vooruitzicht gestelde maatre
gelen door de regering ondubbelzinnig worden overgenomen.
De verplichte mededeling door de Bankcommissie van georga
niseerde en goed gestruktureerde fraude aan de Minister van
Financiën moet inderdaad wettelijk worden gemaakt. Voor de
socialisten is daar geen weg terug! Onze vriend Freddy
Willockx heeft daar als staatssecretaris reeds goed werk
geleverd.
Maar hoe dan ook zal het beoogde doel inzake saneringen niet
worden bereikt als de fiscale ontlasting wordt doorgevoerd
zoals in het regeerakkoord vooropgesteld. Of om het met
andere woorden te zeggen: er was geen geld voor belastings
verminderingen, zoals door de vorige regering Martens en
door de Vlaamse socialisten werd gesteld. De voorziene fiscale
ontlastingen moeten nu worden teruggenomen door andere
zwaardere fiscale ingrepen of door ingrepen in de sociale
sektor.
Andere fiscale ingrepen die de Staatskas méér zouden moeten
opleveren is de verhoging van de indirecte belastingen. Voor
de Vlaamse socialisten is het duidelijk dat dit enkel kan op de
luxe-goederen, die in geen enkel geval de koopkracht van de
gewone man mag aantasten.
Een breekpunt voor de S.P. is tevens gelegen op het vlak van
de sociale sektor: hierop kan niet worden bespaard om de
belastingsverminderingen te compenseren. In de sociale sek
tor staan reeds een gans pakket van besnoeiingen op stapel
door middel van de door Martens 2 opgestelde programmawet,
waar tevens de sanering van de Rijkssociale zekerheid nog
moet aan toegevoegd worden.
De regering heeft zich op dit ogenblik nog op geen glad ijs
gewaagd: door de innerlijke tegenstellingen werden er verle
den week nog geen discussies gevoerd in het Kernkabinet
over de besnoeiingen. Alles moest deze week nog gebeuren,
vooraleer de Regering de sociale partners zou ontmoeten op
18 mei om 17 uur.
Het bleef dus afwachten wat deze week ons als resultaat zou
brengen: een vergelijk met kunst- en vliegwerk die enkel zou
bevestigen dat deze regering niet veel zal beslissen, omdat het
regeerakkoord, voor wat het fiscale luik betreft, gewoon niet uit
te voeren is. Het is wel uit te voeren door besparingen op de
rug van de kleine man. Maar dit moet dan maar zonder de
socialisten. Want er is dan nog een vindingrijkheid van de
liberale partijen: voor iedereen besnoeiingen prediken maar
tegelijkertijd verhoogde kredieten vragen voor het leger!
Ook dat gebeurt zonder de socialisten.
Jacques Timmermans
camylum-
-
De concurrentie- vervalsing betekent een gc aar voor de ruim 1000 werknemers in het Aalsterse Amylum.
CVP-strategen in de aanval
Naar aanleiding van de aanstelling
van een adjunct-minister op Natio
nale Opvoeding, werd vanuit CVP-
hoek een litanie verwensingen en
verdachtmakingen losgelaten aan
het adres van de «onverdraagza
me vrijzinnigen en sectaire rode
herriezaaiers in Vlaanderen».
Blijkbaar had men bij de CVP
zwaar behoefte om aldus het eigen
onzuivere geweten te sussen. Men
kan het inderdaad moeilijk krijgen
als een zorgvuldig opgebouwd
imago van onkreukbaarheid plots
van alle kanten in vraag wordt
gesteld.
Vooral als dit gebeurt ter gelegen
heid van een gebeurtenis die men
in de euforie van een ongelimiteer
de machtsarrogantie, als een ge
rechtvaardigd streven be
schouwde.
In dergelijke omstandigheden han
teert men best de zwaarste wa
pens en tracht men opnieuw ver
deeldheid te zaaien in het een
stemmig oppositiekoor door ver
dachtmakingen en ongemotiveer-'
de kritiek.
Ter attentie van de CVP-strategen
wensen we in deze kontekst toch
nog even hun verdraagzaamheid
te illustreren in een sector waar zij
reeds jaren het goed en slecht
weer bepalen: de culturele.
Met andermans geld grote
sier maken
Waar de CVP en haar nevenorga
nisaties ongetwijfeld uitmunten is in
het binnenrijven van subsidies.
Cijfers spreken terzake boekdelen
(zie tabel 1).
Het potentieel aan gesubsidieerde
ambtenaren dat aldus voor de da
gelijkse werking ter beschikking
staat is indrukwekkend.
In tabel 2 geven we ter informatie
slechts de situatie weer in de sec
tor van het vormingswerk in vereni
gingsverband. Daarnaast worden
nog tientallen (of honderden?) an
dere medewerkers gesubsidieerd
in sectoren als de jeugd, instellin
gen enz...
Hoe dit kan?
Gewoon door subsidiëringsdecre
ten te maken op de maat van hun
organisaties en door moedwillig el
ke gemeentelijke organisatievorm
te negeren. Ook de provincies en
de gemeenten fungeren hierbij vol
op als melkkoe. Op dat vlak zijn
gewoon geen cijfers te verkrijgen.
Verdraagzaamheid? Uiteraard.
Lees door pag. 7
