DE FINANCIËLE MOEILIJKHEDEN
VAN DE STAAT EN
DE SOCIALE ZEKERHEID
SCHEPEN TIMMERMANS
WEERLEGT FRAUDE-AANKLACHT
VAN DE RIEMAECKER
FEDERAAL CONGRES
POLITIEKE
TOESTAND
SOCIAAL
OVERLEG:
INLUIDEN
VAN STRIJD?...
BENOEMING VIJF_
POLITIEAGENTEN EEN
MOEILIJK KINDERBED
KERKHOFTRIBULATIE TE AALST
S.P. - Arrondissement Aalst
Ontwerptekst zie pag. 6
Zaterdag 27 september om 9.30 u.
Ter voorbereiding van het nationaal kongres over de
in het «Huis der Socialisten»,
Houtmarkt 1Aalst
RAADSZITTING TE DENDERLEEUW
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1
TEL. 053-70.51.51 - Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
9300 AALST
Vrijdag 26 september 1980
42" jaargang nr. 37
Weekblad van de S.P.
In de Wetstraat komt het nauwe
lijks tot rust. Geruchten over een
mogelijke crisis blijven hardnekkig
circuleren. Koelt het even af over
een punt, dan ontstaat er plots
hoogspanning over een ander. Dit
heeft voor gevolg dat niet voldoen
de aandacht wordt gegeven aan
belangrijke problemen o.a. aan de
toestand van de financiën van de
Staat.
Die is niet rooskleurig en de voor
uitzichten voor de komende jaren
zijn niet van aard om de toekomst
met optimisme tegemoet te gaan.
Rijksschuld
De oorzaken van de ernstige finan
ciële moeilijkheden zijn veelvuldig.
1. De economische crisis leidt tot
een verontrustende daling van de
fiscale ontvangsten. Na zes maan
den bedragen ze voor 1980, 441
miljard, wat een minwaarde bete
kent van circa 9 miljard ten opzich
te van de raming. De minwaarde
doet zich trouwens voor bij alle
ontvangstrubrieken maar is hoofd
zakelijk te localiseren bij de directe
belastingen (- 5 miljard) en bij de
B.T.W. zegelrechten en andere
taksen.
2. De stijging van de Rijksschuld
neemt catastrofale proporties aan,
zo dat we terecht de vraag stellen,
waar gaat dat eindigen. In 1970
bedroeg ze 621 miljard. In 1974
was het 821 miljard geworden, het
zij een jaarlijkse aangroei van 50
miljard. Daarna is het sterk naar
omhoog gegaan, in 1975 938 mil
jard, hetzij een stijging van meer
dan 100 miljard in één jaar tijd. Het
gaat maar altijd hoger: in 1977:
1.228 miljard, in 1979: 1.638 mil
jard. De jaarlijkse stijging ligt reeds
boven de 200 miljard. In 1980 zal
een nieuw rekordcijfer worden ge
boekt. Het financieringstekort be
draagt meer dan 250 miljard voor
de begroting van 1980.
3. De intrestvoeten voor de lenin
gen liggen zeer hoog. De lopende
stedenleningen van Antwerpen en
Luik werden afgesloten met een
intrestvoet van 12,75%. De laatste
staatslening ging nog verder:
12,50% gedurende vier jaar en
13% de laatste vijf jaar.
Dit alles heeft voor gevolg dat de
intrestlast voor de rijksschuld van
47 miljard in 1975, nu in 1980
reeds een jaarlast vertegenwoor
digt van 140 miljard.
4. Het deel van de leningen op
korte termijn in het totaal van de
rijksschuld is in zeer belangrijke
mate toegenomen. Ze bedroeg in
1975, 140 miljard. Einde juni 1980
is dat opgelopen tot 490 miljard,
wanneer we rekening houden met
het tegoed van de particulieren bij
de postcheckdienst.
5. Óm het nodige geld te vinden,
leent de overheid tegen voorwaar
den die haar positie steeds verder
ondermijnen. Vóór de oorlog lag de
gemiddelde looptijd van de uitge
geven obligatieleningen veel ho
ger. Het was toen 20 jaar. In 1973
was dit nog 13 jaar, nu is dit
teruggevallen tot 8 jaar. Ingevolge
de verslechtering van de algemene
economische toestand, zijn de eco
nomische subjekten niet zo snel
meer geneigd hun gelden voor een
langere periode vast te leggen.
Meer dan 80% van de huidige
rijksschuld moet de volgende acht
jaar terugbetaald worden, 132 mil
jard per jaar tegenover 69 miljard
tijdens elk van de voorgaande acht
jaar.
Sociale zekerheid
De toestand van de rijksschuld zal
niet alleen de huidige regering,
maar ook de volgende voor heel
wat problemen stellen. Er is ook
nog het aantal werklozen dat maar
verder blijft stijgen. Voor de uitke
ringsgerechtigde volledige werklo
zen ligt dit heel wat boven de
300.000, dit veroorzaakt een be
langrijke vermindering van de in
komsten uit de sociale zekerheids
bijdragen. De bijzondere
staatssubsidie om het gebrek aan
bijdragen van werklozen te com
penseren zou in dit verband een
anticyclische rol dienen te spelen
en de pensioenregeling alsook de
ziekte- en invaliditeitsverzekering
dienen te beschermen tegen dit
tekort aan inkomsten.
De Staat, gekonfronteerd met ern
stige financiële moeilijkheden, zo
als hóger vermeld, heeft de laatste
vijf jaar zijn aandeel in de financie
ring van de sociale zekerheid ver
minderd.
Terecht eist het A.B.V.V. dat er een
einde wordt gemaakt aan de tech
niek van vermindering van de
staatstegemoetkoming, die steeds
wordt ingeschreven in de program-
ma- en budgettaire wetten. Het
vraagt formele verbintenissen van
de Staat waarvan niet meer zou
worden afgeweken. Door het op
stellen van kriteria moet de Staat
duidelijk stellen welke uitgavenpos
ten door staatstegemoetkomingen
zullen worden gedekt,
j E. De Nauw
De kerkhoven van o.m. Meldert kwamen aan de orde op de Aalsterse gemeenteraad. Lees hierover meer op
pag. 3
Op een persconferentie, vrijdag
avond, heeft de schepen van open
bare werken Jacques Timmermans
gereplikeerd op de beschuldigin
gen die de laatste dagen in de
C.V.P.-pers beschreven waren.
Volgens bewering van A. De Rie-
maecker zou schepen Timmer
mans zich vanaf 1977 schuldig
hebben gemaakt aan «benzinever
duistering».
Het wijzigen van de hoeveelheden
op de bons en het terugbetalen van
37.692 fr. aan de stadskas lieten
voor het C.V.P.-raadslid geen twij
fel over de schuld van de schepen.
Toen De Riemaecker een paar
maanden geleden inzage had ge
vraagd aan de bescheiden van het
benzineverbruik dacht de schepen
zich gedekt door de beslissing van
het college, daterend van begin
1977, dat hij voor het uitoefenen
van zijn controle-verplaatsingen als
schepen van openbare werken
benzine mocht tanken aan de
stadspomp terwijl hij voor zijn ver
plaatsingen buiten Groot-Ninove
een kilometervergoeding zou ge
nieten. Bij nazicht van de notulen
van de vergaderingen van het col
lege bleek deze beslissing echter
niet in het verslag te zijn geacteerd.
Volgens schepen Timmermans be
vestigt nochtans het schepencolle
ge dat indertijd deze toestemming
uitdrukkelijk al weze het monde-
ling gegeven werd. Het feit dat
deze beslissing echter niet in de
officiële verslagen was opgenomen
impliceerde bewijsmoeilijkheden
voor schepen Timmermans. Deze
bezorgdheid vertrouwde schepen
Timmermans ook toe aan zijn
vrouw, die als bediende op zijn
bureau werkzaam is in B.T.K.-ver-
band. Toen De Riemaecker dan
inderdaad inzage vroeg van de
benzinebons op 23.6.80 was de
schepen afwezig wegens de weke
lijkse maandagvergadering van het
partijbureau te Brussel. De echtge
note van de schepen verklaarde
dat ze dan in paniekreaktie be
seffend wat A. De Riemaecker
beoogde blanco's heeft ingevuld
waarop zij kleinere hoeveelheden
heeft genoteerd dan vermeld op de
originelen, die zij daarna bij haar
thuis heeft verbrand.
Lees door pag. 8
Er is overleg tussen de regering, de vakbonden, de patroons
en de middenstanders. Dit overleg is belangrijk vermits het
gaat om de toekomst van dit land. Niet minder dan 15 miljard fr.
besparingen en bijna evenveel miljarden te zoeken nieuwe
inkomsten liggen ter bespreking.
In concreto gaat het om: 1. de hervorming van de sociale
zekerheid, 2. de tewerkstelling, 3. planning van de economie
over 1981-85.
De sociale zekerheid heeft, nuchter bekeken, in zijn huidige
vorm afgedaan. Er dient een nieuw concept gezocht dat
aangepast moet worden aan de realiteit van vandaag en moet
gericht zijn op de paar decennia die ons nog scheiden van het
jaar 2000.
Wij werkenden weten dat dit stelsel een overgangsfaze is naar
een socialistische maatschappij en dat het tevens een verover
ing is van de arbeid op het kapitaal. We zullen dan ook niet
dulden dat aan de grondprinciepes geraakt wordt. We kijken
niet meer terug op de vele misbruiken die het systeem ten
gronde hebben gericht, maar we kijken vooruit om de toe
komst veilig te stellen van de werkende mensen en van
diegenen die op vervangingsinkomens aangewezen zijn. Ik stel
veel vertrouwen in onze vakbond en hoop dat het vakbonds
front met het A.C.V. (samen tellen ze ruim twee miljoen leden)
in de toekomst stand blijft houden.
Ik verheel ook niet mijn wantrouwen ten aanzien van de
huidige regering, waarin ook socialisten zetelen. Waarom?
alles wijst op een nakend offensief van al wat rechts is in dit
land. De S.P. heeft recente suksessen geboekt met een nieuw
uitstel tot beslissing van het plaatsen van atoomraketten in
ons land, met het afwijzen van hogere militaire samenwerking
met de dictatuurstaat Zaire, met de afwijzing van 2% weddever-
mindering in de openbare diensten en met het verwijzen naar
een commissie van 750 miljoen extra-kredieten voor landsver
dediging. Dit alles is zwaar op de maag gaan liggen van de CVP
en PVV en hun Waalse zusterpartijen.
Anderzijds is er de apathie bij een groot deel van de massa
tegenover de politiek in het algemeen en tegen de regerings
partijen in het biezonder. En de tegenstrijdige verklaringen van
tal van ministers doen ook geen deugd aan de publieke opinie.
De meeste arbeiders en bedienden weten dat de oplossing van
de crisis nog niet voor morgen is maar dat zij riskeren op te
draaien voor de gevolgen ervan. De vraag is: in hoeverre zullen
de arbeiders en bedienden in dit land het werk van de
socialisten binnen de regering waarderen?
Laten wij eerlijk zijn tegenover elkaar: versobering van levens
stijl, besparingen (ook in de sociale sector), verhoging indirec
te belastingen, meer werkloosheid, en een weigerend groot
kapitaal om mee te werken voor het herstel van onze economie
zijn stuk voor stuk uitdagingen van de Groot-Financie tegen
over de werkende massa.
Indien in welkdanig overleg ook, de patroons gesteund door
het Kapitaal van geen toegevingen willen weten en een
openbaar industrieel beleid dode letter blijft dan vrees ik dat de
S.P. als enig alternatief nog heeft samen met de vakbonden te
vechten voor: de belasting op de grote fortuinen, de strijd
tegen de grote belastingontduikers, de controle op de sleutel
sectoren en een integrale verdeling van de beschikbare arbeid.
Nog even geduld en we zullen weten of onze gezamenlijke
strijd zal beginnen.
F. Uyttendaele
Voorzitter S.P.-Herzele
De benoeming van vijf politieagen
ten verleden week woensdag op de
gemeenteraadszitting heeft vooraf
in de schoot van de bestuursmeer-
derheid voor enige deining ge
zorgd. Volgens de afspraken tus
sen de drie groepen in deze coali
tie, was voorzien dat de verdeling
van deze politieagenten zou ge
beuren als volgt: drie voor rekening
van de SLVI, één voor rekening
van de CVP en één voor rekening
van de Volksunie. Deze verdeling
veroorzaakte van in den beginne
zo'n geweldige reacties, vooral bij
de CVP-achterban, dat de coalitie
op dit stuk moest terugkrabbelen.
De SLVI-groep moest onder deze
hevige druk van de CVP de duimen
leggen en zag bijgevolg met lede
ogen een mandaat van politieagent
voor haar verloren gaan.
De SLVI-kopman, die tijdens de
verkiezingen van 1976 en later,
aan tientallen jonge mensen en
hun ouders, een post van agent
beloofd had, moest weer iemand
ontevreden stellen, zoals hij dit eer
der aan zo velen op ander terrei
nen had gedaan.
Gelukkig voor hem kon hij de scha
de tot een minimum herleiden, daar
hij zijn neef, die oorspronkelijk aan
geduid was, door de mand kon
laten vallen wellicht met de belofte
dat hij later wel aan bod zou komen
voor iets anders of iets beters. Er
zijn immers nog twee jaar vóór de
gemeenteverkiezing van oktober
1982.
Maar met deze verdeling van de
plaatsen onder de drie groepen,
was de kous nog niet af. Het moei
lijkste moest nog komen. Van de
tien geslaagden op de veertig kan
didaten moesten er nu vijf aange
duid worden. Dit is niet van een
leien dakje gelopen, laat staan niet
zonder moeilijkheden geweest.
Volgende personen, die wij in alfa
betische volgorde geven, slaagden
in het examen: Allard Frans, Cor-
vrindt Guido, Debruyn Gerrit, De
Saedeleer Julien, De Wagier Jean
Paul, Heyvaert Patrick, Podevijn
Paul, Stijlemans Hedwig, Van Ister-
dael Lieven, Verleysen Eric.
Tijdens de geheime coalitieverga
dering, gehouden op het oud'ge
meentehuis te Welle enkele dagen
vóór de fameuse gemeente
raadszitting, werd er zo heftig geru
zied, dat de toevallige voorbijgan
gers opschrokken en zich terecht
afvroegen wat er Wel .gaande was.
De coalitiebroeders stoorden zich
geenszins aan de welvoegelijk-
heidsregels en vlogen mekaar met
allerhande verwensingen in het
haar. Zij maakten het zo bont dat
bepaalde leden vroegtijdig en met
veel omhaal deze vergadering ver
lieten.
Ten slotte werden in dit conclaaf
volgende laureaten, in deze rang
orde van stemmen, als kandidaten
van de meerderheid aangewezen:
Verleysen Eric, Allard Fran?, Stijle
mans Hedwig, Cortvrindt Guido en
Heyvaert Patrick.
Bij de CVP viel deze keuze echter
in geen goede aarde. Want door
allerlei intriges en manoeuvres was
één van hun volwaardige kandida
ten, nml. dhr. De Saedeleer Julien,
door de mand gevallen ten voorde
le van een niet mindere partijman
uit Iddergem. De CVP-kandidaten
van Denderleeuw zelf verloren het
pleit ten voordele van kandidaten
van Welle en Iddergem.
Dit namen sommige niet. Er gingen
bijgevolg stemmen op dat bepaal
de CVP-raadsleden in het verzet
zouden gaan en de oppositie zou
den aanspreken om hun gebuisde
kandidaat op de valreep er door te
halen, met de steun dan van de
oppositie.
Hoe groot de verwarring of de onte
vredenheid bij de CVP ook moge
geweest zijn, toch bleef het alleen
bij voorafgaandelijk verbaal verzet.
Lees door pag. 5
