WEEKBLAD
Doorbraak:
Georges De Smeyter verdedigt de visie
van de Vlaamse Socialisten
Nieuwe schoolstrijd
voorlopig vermeden
Waarom blijven we
toch ter plaatse trappelen
Gastarbeiders, ideale zondebokken voor de crisis?
TOELAGE VOOR DE NIEUWBOUW EN DE VERNIEUWBOUW VAN WONINGEN
DE PERIKELEN ROND HET STORT TE VLIERZELE
EDITORIAAL
AKTUEEL
KedaktieAdministratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nif000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
vrijdag 12 december 1980
42° jaargang nr. 48
Weekblad van de S.P
In het hoofdstuk Tewerkstellings
beleid van de regeringsverklaring
worden specifieke steunmaatrege
len voor de bouwsektor in het voor
uitzicht gesteld.
Meer bepaald wordt met het oog op
de stimulering van de woningbouw
een betoelaging aangekondigd ten
gunste van de bouwheer die een
nieuwe woning doet oprichten of
die nieuwbouwwerken doet uitvoe
ren aan een bestaande woning.
Tijdens de zitting van 4 december
II. werd het ontwerp van wet in de
Senaat goedgekeurd. Bij die gele
genheid verdedigde senator Geor
ges De Smeyter vanop de tribune
het standpunt van de Vlaamse so
cialisten.
Inzake nieuwbouw moet een stimu
lering komen van een verlichting
van de nieuwe lasten voor kandi
daat-bouwers of kandidaat-kopers,
aldus spreker.
De bouwbedrijvigheid wordt echter
in het gedrang gebracht door de
hypotheekrente en de geringe
nieuwbouwbehoeften. Beide fakto-
ren zijn van aard om een bruuske
inzinking in de bouwbedrijvigheid
te veroorzaken op korte termijn.
Om dit te verhelpen, aldus Geor
ges De Smeyter, kunnen een drie
tal maatregelen overwogen
worden:
voor sociale leningen: invoering
van een rentetoeslag boven op de
bouwpremie van 50.000 fr. of
100.000 frank.
een subsidiëring om de huidige
rente van 13,75 te verminderen tot
bv. 10,5%
een subsidiëringsinspanning
van 500.000 frank ten voordele van
kandidaat eigenaars voor middel-
Eind vorige week leek het er op
nieuw op dat de moeilijkheden voor
de regering zich zouden beginnen
opstapelen. Na het mislukken van
de Nationale Arbeidsconferentie,
en de steeds maar toenemende
negatieve reacties op de maatre
gelen vervat in het sociaal - econo
misch herstelplan, kreeg de rege
ring immers nog twee andere ste
kelige dossiers voorgeschoven,
enerzijds een communautair bun
del, nl. het omstreden referendum
van de Brusselse burgemeesters,
en anderzijds een levensbeschou
welijk dossier, met name de toe
passing van enkele schoolpactak-
koorden.
Het incident dat over dit laatste
dossier vorige week vrijdag in de
regering was ontstaan bleef ook
begin deze week nog doorgalmen
in de pers en in de politieke milieu s
te Brussel.
Alles draaide om de uitvoering van
de in 1973 afgesloten schoolpact-
wetten. Normaal hadden over de
uitvoering van deze wetten geen
moeilijkheden mogen ontstaan, ge
zien het een aangelegenheid betrof
waarover een unaniem akkoord
bestond in de schoolpactcommis-
sie. Tevens was dit akkoord be
krachtigd in de regeringsverklaring
en de uitvoering ervan was zelfs
«binnen de maand» aangekon
digd. Ook de voorziene syndicale
raadplegingen waren gebeurd, en
alles liet veronderstellen dat de
uitvoeringsbesluiten zonder enige
tegenstand zouden aanvaard
worden.
De herrie ontstond echter toen vori
ge week bleek dat er geen over
eenkomst gevonden kon worden
omtrent de budgettaire weerslag
die de uitvoering van deze akkoor
den met zich bracht.
De problemen stelden zich voorna
melijk in verband met de blokkering
van het waarborgfonds voor de
schoolgebouwen van het vrij on
derwijs, de aanpassing van de leer
lingennormen en de geplande op
richting van een nationale dienst
voor leerlingenvervoer.
Vooral het eerste punt, de ontgren
deling van het waarborgfonds, is
van zeer groot belang voor de
C.V.P.
De deblokkering van de scholen
stop, een stop die gekoppeld was
aan de rationalisatie en program-
matie van het secundair onderwijs,
laat immers vooral het katholiek
onderwijs toe goedkoop en snel
scholen op te richten gezien het
waarborgfonds jaarlijks 6,7 miljard
leningen zal kunnen opnemen,
waarvan twee derden bestemd is
voor dat katholiek onderwijs.
Deze som mag dus geleend wor
den en daarvoor moet het katholiek
onderwijs slechts 1,25 t.h. rente
betalen.
Lees door pag. 6
grote woningen.
Tevens moet er nagegaan worden
hoe de nieuwbouw op lange termijr
op peil kan worden gehouden en in
hoever de vernieuwbouw een alter
natief kan zijn voor de nieuwbouw.
Het moet trouwens iedereen duide
lijk zijn dat het tot op heden gevoer
de slopingsbeleid volkomen on
doelmatig en onvoldoende geble
ken is.
Om de werkgelegenheid, onze bij
zonderste zorg in de huidige krisis,
in de bouwsektor te vrijwaren zou
men in de jaren 1980, jaarlijks
30.000 nieuwe woningen als aan-
groeibehoeften moeten bereiken,
30.000 nieuwe woningen als ver
vangingsbehoeften en 30.000 bij
komende vernieuwde woningen.
De gunstmaatregel, aldus nog de
spreker, mag echter in geen geval
een premie aan de vastgoedspecu
lanten zijn. De gunstmaatregel
moet echter wel aan de zelfbou
wers worden toegekend. Aldus
komt de geldelijke steun ook ten
goede aan diegenen die hem het
best kunnen gebruiken. Tevens
zou er moeten over gewaakt wor
den dat de huisvestigingsmaat-
schappijen evenwaardige stimule
ringsmaatregelen uitvaardigen. Tot
slot verzocht de spreker het inves
teringsplafond van het woning
fonds op te trekken, om te vermij
den dat vanaf heden elke nieuwe
leningsaanvraag zou moeten wor
den afgewezen en op die wijze de
toelage zou ten goede komen aan
die bouwheren die liefst zes mil
joen kunnen spenderen aan hun
woning, terwijl de kleine man geen
lening kan krijgen,
t Afdoende maatregelen om de
werkgelegenheid in de bouwsektor
veilig te stellen zijn meer dan nood
zakelijk en tevens moeten alle kan
sen gaaf gehouden worden om
ieder onder ons op een redelijke
wijze toe te laten een huis te bou
wen, te verwerven of aan ver
nieuwbouw te doen, zijn de synthe
se van deze tussenkomst.
De samenkomst in Leuven van
socialisten en katholieken op de
aktiedag van Doorbraak heeft
nog maar eens aangetoond hoe
moeilijk het is om de verzuiling
te doorbreken. Zoveel jaren na
de 1-Mei oproep van Leo Collard
is er nog wel een beperkte basis
aan het werk, maar een echte
spoorslag ontbreekt. Toen Mar
tens als CVP jongerenvoorzitter
de Jongsocialisten uitnodigde
tot een gesprek over «pluralisme
of verzuiling» bevonden we ons
in een nooit gekende hoogkon-
junktuur. Waren die omstandig
heden dan zoveel gunstiger als
nu? Drijft de economische en
sociale toestand van dit ogen
blik de arbeidswereid dan niet
tot elkaar? Het antwoord op deze
vragen bleek ook voor de aktie
dag een moeilijk punt.
De redenen van het verzuim
moet toch worden gezien binnen
de politieke en sociale sfeer
waarin progressieve ideeën tot
stand kunnen komen. In de luxe
van toen bleven de goedbedoel
de ideeën wel eens in de rook
van de vergaderlokalen hangen.
Maar vandaag is de gezamenlij
ke arbeiderswereld in de ver
drukking. Is dit niet het gunstige
ogenblik om eens en voorgoed
naar een samenwerking te stre
ven met het uiteindelijke doel
een maatschappijvorm met een
betere verdeling van arbeid en
kapitaal. Het manifest «M 79» dat
de KAJ lanceerde moet vanuit
die hoek toch een konkrete vorm
krijgen. Wij als socialisten zijn in
elk geval gewonnen voor veie
van deze standpunten. Via het
marxistisch tijdschrift zijn vanuit
KP gezinde middens ook al voor
stellen geformuleerd. Van SP zij
de is er Doorbraak, een zoeken
naar eensgezindheid in aktie
tussen katholieken en socia
listen.
Vorige zondag konden duizen
den TV kijkers vernemen hoe
een Doornikse priester zijn scha
mel maandloon van ca 22.000
frank aanvaarde en er op wees
dat dit niet meer of minder was
dan het loon van zovele arbei
ders. Alhoewel ver van hier is
het opvallend hoe sterk de kerk
in El Salvador (Latijns Amerika)
de socialistische maatschappij
visies benadert.
In onze stad kwam het indertijd
ook tot een veruimde gedachten-
gang tussen Bert Van Hoorick en
pastoor De Cubber. Ook hier
bleek dat de visies niet ver uit
elkaar lagen. (N.B. brochure te
verkrijgen op federaal secreta
riaat aan 20 frank)
We stellen ons vandaag de vraag
of het ons niet ontbreekt aan
tastbare realistische voorsteilen
om tot een konkrete gezamenlij
ke aktie over te gaan. Weliswaar
is de arbeidersvleugei binnen de
CVP in onze stad wat op de
achtergrond verzeild. De gebeur
tenissen van '70 hebben tevens
met zich gebracht dat ook de
socialistische partij wat terug
houdend is gaan worden. Maar
beide hierboven geciteerde vast
stellingen mogen toch niet van
aard zijn om een definitieve af
standelijkheid te verwerven. De
gespreksbasis is zeker aanwe
zig, vele standpunten lopen in
dezelfde richting en tenslotte
heeft de arbeiderswereld er alles
bij te winnen om gezamenlijk op
te treden wil ze eendrachtig door
de krisis gaan.
Roger D'Hondt
Het stortterein van Vlierzele is al
sinds einde augustus bijna dage
lijks in het nieuws. Het werd her
haaldelijk gesloten dooi Burge
meester Otte. Dit nadat een be
langrijk deel van de plaatselijke
bevolking in verzet was gekomen
tegen het niet naleven van de ex
ploitatievoorwaarden.
Het terrein is onderverdeeld in een
privé stort uitgebaat door een firma
uit Wetteren en een interkommu-
naal stort. Voor het ogenblik is
echter noch maar alleen het privé
stort gesloten.
De interkommunale «Land van
Aalst» is overgegaan tot de uitvoe
ring van een wetenschappelijk on
derzoek. Hier moet worden uitge
maakt of het stort dicht is en geen
milieuhinder veroorzaakt.
Het is tevens de uitvoering van een
overeenkomst tussen de vier be
trokken partijen ttz. de gemeente
St. Lievens Houtem, Mijnwezen,
Volksgezondheid en tenslotte de
interkommunale zelf.
De perikelen rond het stort te Vlier
zele waren de aanleiding voor Jan
Caudron om in de Vlaamse raad
daarover Mare Galle te interpel
leren.
In zijn antwoord zegde Mare Galle
dat hij op dat ogenblik weinig kon
ondernemen omdat er geen be
roep werd aangetekend bij de ko
ning tegen de exploitatievoorwaar
den en stortvergunning afgeleverd
door de bestendige deputatie.
Galle stelt nadrukkelijk dat de ex
ploitatievoorwaarden voor stortter-
reinen strikt moeten nageleefd wor
den en dat naast het gecontroleerd
storten voor de afvalverwijdering
en afvalverwerking in het Aalsterse
een vuilverwerkingsinstallatie zou
dienen ingeplant of een oplossing
voor het plaatselijk afvalprobleem
moet gezocht worden door een
degelijke samenwerking van be
staande intercommunales.
Met de massale toevoer van Brus
sels huisvuil rijzen inderdaad ern
stige problemen. Er bestaan echter
geen juridische bepalingen, voor
wat de herkomst van het te storten
huisvuil en niet-toxisch industrieel
afvar betreft, die een optreden mo
gelijk maken, zo zegde hij.
Hij onderstreepte daarbij nogmaals
in welke mate de oprichting van
een openbare afvalmaatschappij,
zoals in het regeerakkoord voor
zien, noodzakelijk is.
Ondertussen bereikte ons het
nieuws dat de plaatselijke milieu
groep Hanem in beroep gaat tegen
de stortvergunning.
Roger D'HONDT
- -"- w
.„.-T 4
1* 1 j
Asr-a#
Het stortterrein te Vlierzele zoals het er enkele weken geleden uitzag.
In «Voor Allen» van 28 november
publiceerden we een lezersbrief
van J(an W(auters) getiteld «Ge
lijkheid voor de Belgen en de
gastarbeiders? Of wat de man
op de straat ^rvan denkt». Tijds
gebrek belet ons diepgaand zijn
overwegingen te weerleggen en
een paar sterotypen uit de we
reld te helpen. Niettemin een
paar vluchtige beschouwingen.
Verre van onze vriend Jan als
een racist te beschouwen
daarvoor lijkt hij ons te braaf en
een te overtuigd socialist zijn
de ideeën in het artikel geuit
toch ergens symptomatisch
voor de volksmentaliteit in de
huidige economische crisistoe
stand.
Statistieken tonen aan dat meer
dan één op de tien inwoners van
ons land een vreemdeling is.
Toen onze economie nog een
hoogconjunctuur beleefde was
alles in orde. Voor het zware,
vuile en ongezonde werk waren
de vreemde arbeiders onmis
baar: ze waren en zijn nog
steeds voor ons land een goed
kope oplossing en een zeer mo-
biële arbeidsreserve.
Met de evolutie naar de huidige
structurele economische crissi-
tuatie wordt er echter, zoals in
elke crisistoestand trouwens,
gezocht naar zondebokken, die
als bliksemafleider moeten die
nen voor de collectieve frustra
ties. Naarmate de werkloosheid
toeneemt, gaan sommigen zich
harder opstellen tegenover de
gastarbeiders. Uitingen van
vreemdelingenhaat duiken
steeds vaker op, vooral aange
wakkerd door demagogische
slogans van uiterst rechts ais
V.M.O. en Jongerenfront/Front
de la Jeunesse, die zelfs niet
terugschrikken voor moord
zoals vrijdagnacht te Brussel.
Het is gepast eraan te herinne
ren dat de gastarbeiders inder
tijd door de ondernemers uit de
privé-sector naar hier gelokt
werden. Bij elke teruggang van
de tewerkstelling hebben de vak
bonden nogal fel gereageerd te
gen de ongecontroleerde invoer
van gastarbeiders, maar zonder
resultaat.
Het is eenvoudig volksmislei
ding om de schuld van de werk
loosheid in hun schoenen te
schuiven. Sociologisch onder
zoek heeft uitgemaakt dat als
alle gastarbeiders morgen over
de grens gezet worden, nog niet
de helft van de aldus vrijgeko
men jobs zou overgenomen wor
den door de Vlamingen. Dit is
niet het soort werk waarop ze
zitten te wachten. De oorzaak
van de werkloosheid zit immers
in het kapitalistisch systeem, in
de permanente inkrimping van
het aantal arbeidsplaatsen ten
voordele van de factor «winst».
We moeten leren aanvaarden dat
de aanwezigheid van de immig
ranten een blijvende toestand
geworden is. Daarom moet elke
vorm van discriminatie ten aan
zien van de arbeidsvoorwaarden
en loonuitkering (welke nu nog
frekwent voorkomt) vermeden
worden. Gastarbeiders zijn niet
louter economische productie
elementen maar in de eerste
plaats mensen. In plaats van hen
af te wijzen zouden wij als socia
listen er beter aan doen te zor
gen voor een efficiënte onthaal-
opvang- en integratiepolitiek.
Onlangs nog stemde de Senaat
unaniem vóór het wetsontwerp
over de toegang tot het grondge
bied, het verblijf en de vesting
van vreemdelingen. Alhoewel
beperkt tot een precisering van
de juridische situatie van de
vreemdelingen, of ze nu toeris
ten, studenten, werknemers of
politieke vluchtelingen zijn, legt
de nieuwe wet toch de onmisba
re basis voor nieuwe vooruit
gang, met name voor het echte
«statuut van de gastarbeider».
Een reële verblijfszekerheid en
vrijheid van meningsuiting zijn
de eerste vereisten voor het ver
krijgen van stemrecht en ver
kiesbaarheid voor alle immigran
ten, zeker op gemeentelijk vlak,
iets waar vooral onze partijgeno
ten E. Glinne en J. Mangelschots
reeds lang voor ijveren. Integra
tie van de gastarbeiders in de
maatschappij is immers onmo
gelijk vanuit een marginale
positie.
In de regeringsverklaring van
Martens II stond heel expliciet
dat de manier voor het toeken
nen van politieke rechten aan
vreemdelingen diende onder
zocht te worden. Met de inbreng
van de liberalen, en de logische
ruk naar rechts, in Martens lil,
viel dit artikel bijna vanzelfspre
kend weg. Maar ook in de verkla
ring van de huidige regering is
de bepaling terzake niet meer
opgenomen. Onlogische verge
telheid of eenvoudigweg vrees
om zeker in de crisistoestand
van vandaag met voorstellen uit
te pakken waarover geen eens
gezindheid bij de bevolking be
staat. Wordt de gastarbeider hoe
dan ook de zondebok? Alleen
werken en voor de rest zwijgen.
«De manier waarop een staat
een vreemdeling behandelt is
één van de beste criteria om de
beschavingsgraad van zijn inwo
ners te beoordelen» schreef ja
ren geleden ene L. Blom - Coo
per. Laten we derhalve als socia
listen en demokraten onmiddel
lijk het heroplevend racisme met
alle mogelijke middelen be
strijden.
Chris Vancoppenolle
N.B.: Deze tekst was reeds naar de
zetterij wanneer op de redactie een
repliek op bewust artikel van J.W.
binnenliep vanwege kd. Erwin De
Deyn. Zijn meer diepgaande en
uiteraard uitgebreidere motivering
vindt de lezer elders in het blad.
