Bijbel en socialisme
Jaarbeurs van Aalst
duurder voor iedereen
Bettino Craxi
en het Italiaans
experiment!
PLANT BOMEN
GEEN BOMMEN
(X)
WERK VOOR DE TOEKOMST
ló$f? Y i~
«Leren leven met de bom»
Iemand stelt de vraag
Vrijdag 19 augustus 1983
45' jaargang nr. 31
Weekblad van de S.P.
Wie als oplettend, onbe
vooroordeeld toeschouwer
op zondagmorgen tijdens
de eredienst een kerkge
bouw binnenstapt en eens
vluchtig rondkijkt zal on
vermijdelijk tot het besluit
moeten komen dat het
soort kerkgemeenschap
dat daar verzameld is geen
toekomst meer heeft en de
morgen van de eenentwin
tigste eeuw niet meer zal
beleven. Denk uit de ere
dienst de vijftigplussers en
de min-twaalfjarigen weg,
dan houdt je nog een klein
aantal gelovigen over, dat
zuiver demografisch ge
zien niet voldoende talrijk
meer is om te overleven.
In de Keizershallen van
Aalst gaat zaterdag de 36c
Jaarbeurs van start.
Omdat de stad Aalst met
een zware deficitaire
begroting worstelt, zag zij
zich verplicht zowel de
inkom te verhogen als het
standplaatsgeld van de
exposanten.
WOENSDRECHT ZANDVLIET
-a-u/U-JULLLL£l/\
VREDESMANIFESTATIE
zaterdag 17 SEPTEMBER 1983 -14.30-18 u.
OP RUIGE-HEIDE TE ZANDVLIET
ABVV JONGEREN
Werken voor 40.000 jongeren
gedurende vijf jaar
Zou aan de staat 100 miljard kosten.
Bijvoorbeeld de 100 miljard die nu aan legermate-
riaal besteed wordt.
Of 100 miljard voor energiebesparing, openbaar
vervoer, stadsvernieuwing, kleinschalige technieken
en landbouwmachines voor de derde wereld
Onze vraag; waar is de tewerkstelling en vooruit
gang meer mee gediend?
Redaktit - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt I te 93(10 AAI.S'I
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 Ir.
Verantwoordelijke uitgever: Willv Vernimmen. Houtmarkt I. 9300 Aalst
Valère Fouquaert
Sinds de kerk als reaktie op de
meirevolte van 1968 de voorrang
van rechts heeft ingevoerd, verlie
ten steeds meer geëngageerde en
evangelisch geïnspireerde kriste
nen, voornamelijk jongeren, de of
ficiële kerk. Zij die nog droomden
van een betere wereld en een recht
vaardiger samenleving, haakten af.
De kerk die zij meemaakten, toon
de zich als de machtige steunpilaar
van een gevestigde orde, gebaseerd
op het instandhouden van een on
rechtvaardig kapitalistisch systeem
en van onderdrukkende maat-
schappijstrukturen. Een kerk die al
haar invloed en macht aanwendt
om een onrechtvaardige maat
schappelijke orde te handhaven en
zich daartoe bindt aan de CVP-
staat die hetzelfde doel beoogt, kan
in de ogen van geëngageerde kriste
nen niet meer de kerk van christus
zijn. Vanuit deze optiek bouwden
zij, zonder het boterbriefje van het
kerkelijk gezag, hun eigen kerk-
alternatief uit, dat dichter aansluit
bij de boodschap van Jezus Chris
tus. Zo ontstonden groeperingen
als Kristenen voor het Socialisme,
maatschappij- en kerkkritische
christenen, basisgemeenschappen
enz... Samen vormen zij de alterna
tieve kerk in Vlaanderen, die zich
vanuit bijbel en evangelie duidelijk
links opstelt en harde linkse stancL^
punten inneemt.
Aanknopend bij deze linkse ten
densen binnen de alternatieve
christelijke kerk, willen wij vanuff-
een bijbels-theologische benade
ring pogen een antwoord te vinden
op enkele fundamentele vragen.
In hoeverre sluit christendom aan
bij socialisme? Kan iemand die
christendom en evangelie au sé-
rieux neemt nog achter de CVP en
het CVP-programma staan? Kan
het officiële kerkinstituut nog een
CVP-binding aanhouden zonder
haar eigen bijbelse en evangelische
oorsprong te verraden? Indien het
antwoord op deze vraag negatief is,
hoe moeten de christelijke kerken
zich dan opstellen in het maat
schappelijk gebeuren en in het poli
tiek bedrijf?
Bij het beantwoorden van deze vra
gen is m.i. de meest zinvolle metho
de de bijbel en het evangelie zelf als
uitgangspunt te nemen. De meest
essentiële vraag bij het benaderen
van de bijbel is dan: wie is dan de
god van de bijbel op wie de christen
- tot welke kerkgemeenschap hij
ook behoort - zijn gelovige over
tuiging grondvest?
De god van de bijbel is een partijdi
ge god.
Hij bekent kleur. Hij kiest voor de
arme, de berooide, de uitgebuite,
de ontrechte, de vertrapte, de ver
knechte. Deze partijdige keuze van
God voor de wegwerpmens is geen
neerbuigende goedheid in de trant
van «les dames de charité» uit de
vorige eeuw en heeft evenmin te
maken met goedkoop medelijden
dat uitnodigt tot lijdzame berusting
met garantie van de hemelse geluk
zaligheid in een eeuwig hierna
maals.
Neen, de god van de bijbel kontes-
teert, rebelleert en revolteert met
kracht tegen hen die - op welke
manier ook - verantwoordelijk zijn
voor eender welke vorm van ar
moede en onrecht. Hij zendt profe
ten uit om de arme, verschopte en
uitgebuite mens recht te verschaf
fen. De profeet Amos, die optreedt
in de naam van god, is wellicht de
hardste in het ontmaskeren van
onrecht en uitbuiting.
Amos was slechts een bescheiden
geitenboertje uit een onooglijk
plattelandsdorp van de zuidelijke
staat Juda. In de noordelijke staat
Israël regeerde koning Jeroboam
(783-743).
deel II volgende week
De toegangsprijs voor de bezoekers
wordt met 20 frank verhoogd, tot
50 frank.
Het stadsbestuur gelooft niet dat de
verhoging van de toegangsprijs met
20 frank het aantal bezoekers zal
doen dalen. Zij zegt te streven naar
een kwaliteitsverbetering. Zo zul
len er voor het eerst onthaalhostes-
sen worden ingeschakeld, is er een
publieke telefooncël en wordt de
bediening van de konsumpties in de
grote zaal vergemakkelijkt. De stad
zelf is er met een info-stand over
haar beleid, terwijl de schoolinrich-
tingen in de inkomhal nuttige in
lichtingen kunnen doorspelen.
Overigens zorgen de Stedelijke
Groendienst en de Akademie voor
Schone Kunsten voor nog grotere
verfraaiingen.
De fanfarekoncerten die de spekta
kels inleiden zullen voortaan dich
ter bij de expohallen aansluiten, en
dus niet op het podium tientallen
meters verder.
Het schepenkollege wilde ook de
jaarbeurs renoveren. Zo zijn de
standen wat herschikt en kijkt men
in de richting van internationale
deelname. Het samenbrengen van
de verbruikstanden aan de ingang
van de spektakelzaal lokte nogal
wat reakties uit bij de exposanten.
De hele schikking werd er over
hoop gegooid, zodat gevestigde
waarden nu een andere standplaats
kregen toegewezen. Eén en ander
leidde tot een protestvergadering,
maar uiteindelijk blijkt van al die
charge niet veel in huis te komen.
De exposanten lopen braaf weer in
het gelid.
Een groot deel van het publiek
komt voor de spektakels die als
lokmiddel worden ingezet. Voor 50
frank krijgt men in Aalst een op
merkelijk aantal klassespektakels
te zien, al heeft het Feestkomitee
voor een paar honderdduizend
frank moeten inbinden omwille van
bezuinigingen alom.
De jaarbeurs van Aalst duurt 10
dagen en is telkens geopend van 15
tot 21 u. Ongeveer 160 exposanten,
KMO's en middenstanders krijgen
er de gelegenheid zowat 40.000 ver
wachte bezoekers te ontmoeten.
Elke jaarbeursdag wordt afgesloten
met een spektakel.
De hoogtepunten zijn achtereen
volgens «Ballet der Antillen» op
zaterdag, «20 jaar Jimmy Frey» op
zondag, Willy Sommers op maan
dag en op dinsdag treden Johan
Verminnen en groep en Conny
Vandenbos en trio op. Donderdag
is het de beurt aan Ann Christy en
Lee Towers. Vrijdag wordt een
Aalsterse avond en zaterdag komt
Sofie en de Willem Ruis-show. De
jaarbeurs wordt op zondag afgeslo
ten door Rob de Nijs en tot slot
Will Tura. Al deze shows beginnen
om 21 u.
Italië heeft voor het eerst sedert vele tientallen jaren een
sociaal-democraat als eerste minister. Hiermede gaat de
legende van een links Zuiden en een rechts Noorden van
Europa nog een tijdje stand houden. Benevens Frankrijk,
Portugal, Spanje en Griekenland vervolledigt CRAXI in Italië
de l^jst van regeringsleiders. Er weze nochtans opgemerkt dat
de situatie van de Italiaanse socialistische partij totaal, maar
dan ook totaal verschillend is van de bovengenoemde landen.
De socialistische partij in Italië betekent immers slechts een
goede 11% van het kiezerskorps. Een partij die daarenboven
in de laatste jaren heel wat ideologische hervormingen heeft
gekend: zo werd iedere marxistische benadering zorgvuldig
uit de programma's geweerd en komt men alzo tot een louter
sociaal-democratie die het alleen beter wilt doen dan een sterk
gecompromiteerde christen-democratie. De partij steunt voor
al op een basis van kaderleden en intellectuelen, landbouwers
en middenstanders. Een soort elite-maatschappijvisie die er
blijkbaar toch in gelukt is én de eenheid en een kleine
vooruitgang te bewerkstelligen. Vandaar wellicht ook nu het
samengaan met de christen-democraten en het zeer stug
opstellen van CRAXI ten overstaan van de Italiaanse commu
nistische partij.
Een Italiaanse communistische partij, die ook al enig in
Europa 30% van de kiezers binnenhaalt. Een partij steunende
op de kracht van een grote vakbond en op heel wat macht in
grote steden en gewesten. De vraag die zich dan ook stelt: gaat
de Carxi-regering met sterke christen-democratische aanwe
zigheid iets anders kunnen doen dan het programma van dt
christen-democraten verwezenlijken? Gaat Craxi's aanwezig
heid als regeringsleider niet de oorzaak worden van een
nieuwe verdeeldheid binnen de socialistische partij en een nog
sterker maken van de Italiaanse K.P.?
Voorlopig althans zal men het antwoord schuldig blijven,
alleen kan men zich nog de vraag stellen of een dergelijk
voorgesteld socialisme bij machte is een antwoord op de
huidige maatschappijcrisis te geven. Daarom is het nodig het
Craxi-experiment op de voet te volgen; het resultaat ervan zou
ook wel eens bepalend kunnen zijn voor de oriëntatie van
bepaalde Europese socialistische partijen. Maar zo ver zijn wij
niet afwachten lijkt de boodschap!
Willy VERNIMMEN
Lid van het Europees Parlement
Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden
zoals brede rivieren met een klein bron
verscholen in het woud
jezelf een vraag stellen daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
uit een gedicht van Remco Campert
(m.v.a.)
Met veel belangstelling werd op
1.8.1983 uitgekeken naar deze do-
kumentaire uit 1982 van het Ameri
kaanse tv-station NBC. Wie veron
derstelde dat het hier ging om een
kritische benadering van de wapen
wedloop en in het bijzonder van de
Amerikaanse wapenarsenalen om
dat het tenslotte een reportage van
eigen bodem was, bleef op z'n hon-
ger zitten.
Presentator en maken van het pro
gramma was John Clark, de keurig
gekapte en geklede nieuwsreporter
van NBC. Hij liet enkele defensie
deskundigen aan het woord waar
van het merendeel verbonden was
aan het US-departement van defen
sie, en een dissidente Sovjet-des
kundige. Deze getuigenissen wer
den aangevuld met een hoop film-
dokumenten (de verminkte lijken
van Nagasaki en Hiroshima kregen
we echter niet te zien) waaronder
niet in het minst een aantal opmer
kelijke statements van Reagan
himself.
De Amerikaanse publieke opinie
kwam eveneens aan bod, met die
wetenschap in achtnemend dat het
enkel de freeze-movement betrof.
«You don't need a weatherman to
know from which way the wind
blows», schreef Dylan reeds in
1964. Leren leven met de bom,
maar dan volgens the American
Way.
Volgens één van de aan het woord
gelaten defensiedeskundigen start
te de Sovjet-Unie na WO II met
een militaire doctrine in de Europe
se Oostbloklanden, daar waar de
Verenigde Staten zich enkel waag
den aan een economisch beleid
t.o.v. Europa via het bekende
Marshall-plan. Een opgemerkte
uitspraak als je de huidige Europe
se situatie bekijkt. Logischerwijze,
zoals voornoemde deskundige ook
stelde, zou je de Amerikaanse mili
taire politiek louter moeten be
schouwen als de reactie op de
opeenstapeling van Sovjet-inter
venties in haar satellietstaten. Uit
het boek «Oorlog en zonder einde»
van de Belgische defensiespecialist
Rik Coolseat kunnen we evenwel
één en ander weerleggen. Na de
Eerste Wereldoorlog ik heb me
steeds afgevraagd waarom je derge
lijke gruweldaden ten gevolge van
menselijke gebreken met een
hoofdletter moet schrijven bou
wen de V.S. hun oorlogsindustrie
netjes weer af. Na de Tweede We
reldoorlog lagen de kaarten duide
lijk anders. Het «succes» van Hi
roshima en Nagasaki bezorgde hen
een macabere wereldprimeur die ze
nooit hadden durven dromen. Niet
tegenstaande het Amerikaanse le
ger na de beëindiging van W.O. II
niet verder aandrong op een uit
breiding van het atoomprogramma,
zagen enkele prominente industrie-
bazen in dat een permanente oor
logsindustrie hen geen windeieren
zou leggen en dat de technologische
vernieuwing van WO II zou kunnen
leiden tot een nieuwe industriële
revolutie. De regering had er oor
naar en van reconversie na WO II
was geen sprake meer. Eenvoudig
gezegd komt het erop neer dat het
Marshallplan geen heroïsche daad
van medelijden was, maar in grote
mate bedoeld was om in Europa
een gunstig afzetgebied te creëren
voor de Amerikaanse oorlogsindus
trie, die na WO II op volle toeren
bleef doordraaien en waar Europa
op het einde van dit jaar nog eens
aan herinnerd wordt. Aan ons arme
sukkels om op 23 oktober a.s. al
vast duidelijk te maken dat we onze
buik vol hebben van dat soort naas
tenliefde.
Rudy Veirman
