Dan toch «wit was wet» voor de liberalen?
Ernstige oproep tot
onze
verantwoordelij ken
en partijgenoten
Oktober:
de maand van de
konfrontatie
De Instap-Uitstap
Editoriaal
Willy Vernimmen
Lid van het Europees Parlement
Binnen in...
SP-Alternatief
CSC Vormingswerk Gewest Aalst
Kadervormingsavond
«Tijdsbesteding in krisistijd»
Vrijdag 26 augustus 1983
45' jaargang nr. 32
Weekblad van de S.P
Reeds geruime tijd aast de
liberale politieke familie
op een of andere vorm van
witwassen van zwart geld.
In maart van dit jaar dacht
men nog luidop aan het
uitgeven van een lening
waarop met zwart geld
kon worden ingeschreven.
De herkomst van dit geld
waarmee zou worden inge
schreven zou niet worden
nagegaan. Dit voorstel van
liberalen huize werd toen
door de CVP grandioos
gekelderd. De voorzitter
van die partij verklaarde
op dat moment in de Ka
mer: «In een tijd van inle
vering zou fiskale amnes
tie sociaal onbegrijpelijk
zijn. Het zou alleen nog
verder fiskaal incivisme in
de hand werken en een
kaakslag zijn voor de trou
we belastingbetalers».
Wat betekent dit nu?
Reakties van de regerende
politieke partijen
Wie zal dat betalen?
Terug naar school.
met of zonder
studiebeurs, pag. 5
Beslissingen open
gemeenteraad te
Zottegem weldra
volledig uitgevoerd,
pag. 3
Sociaal-ekonomische
toestand in Aalst rond
1886,pag. 4
Euro-Telex pag. 5
Socialistische reaktie
Ook na een drastische ar
beidsduurverkorting zoals
het SP-alternatief voorstelt,
zal een enorm tekort aan
arbeidsplaatsen blijven be
staan. Daarom bevat het SP-
Alternatief ideeën die een
aanzet geven tot een andere
visie op de relatie tussen ar
beid, vrije tijd en zelfont
plooiing. Het gaat hier wel
degelijk om ideeën, geen de
finitieve voorstellen.
Dinsdag 13 september 1983 om 20 u
Volkshuis, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Kedaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt I te 93(1(1 AALST
l el.: (153/7(1.51.51 - Poslrekeningnr. 00(1-0952464-21
Maandabonnement: 40 f'r. - Jaarabonnement: 450 Ir.
erantHoordelijke uitgeser: Willy Vernimmen. Houtmarkt I, 9300 Aalst
Nu, amper vijf maanden later, is de
regering zinnens dan toch fiskale
amnestie te verlenen onder het
mom van de strijd tegen de ekono-
mische krisis. «Bijzondere ekono-
mische omstandigheden nopen de
regering ertoe een beroep te doen
op uitzonderlijke en tijdelijke pro
cedures», zo heet dat.
Bij elke investering in de nieuw
bouw en renovatie van woningen of
elke industriële investering met te-
werkstellingseffekten, zou de her
komst van de aangewende financië
le middelen om die investeringen te
bekostigen op geen enkele manier
fiskaal moeten worden verant
woord.
Wanneer een belastingplichtige een
onroerend goed verwerft of wan
neer hij belangrijke aankopen of
investeringen verwezenlijkt, moet
hij tegenover zijn kontroleur van
belastingen kunnen aantonen dat
het geld waarmee hij die aankopen
of investeringen verricht, niet
voortkomt van aan de fiskus ver
zwegen inkomsten. Als hij de gel
den niet kan verantwoorden wor
den die aangezien als voorheen niet
aangegeven inkomsten en alsdusda-
nig aangeslagen.
De periode na de vakantie is het tijdperk waarin de partijen
hun plannen maken voor de politieke akties. Er zullen
trouwens feiten genoeg zijn om een degelijke en ik hoop
geloofwaardige oppositie te voeren.
Oppositie voeren vergt inderdaad planning, vraagt geld en
moet kunnen steunen op uitgewerkte partijstrukturen. Diege
nen - en zij zijn steeds talrijker ook binnen de partij - die erin
geloven dat alleen persoonlijke inbreng volstaat, begaan naar
mijn mening een zeer ernstige fout. Een van de meest
doeltreffende middelen, zowel voor wat de nationale en zeker
voor wat de gemeentelijke politiek betreft, is ongetwijfeld ons
weekblad «Voor Allen». Maar er is inderdaad een grote maar!
Men kan niet loochenen - dit zou de waarheid ontlopen zijn -
dat ons blad de laatste maanden en vooral na de gemeente
raadsverkiezingen te weinig politieke inhoud heeft. De reden is
kort, maar ze moet gezegd worden: éénmaal de verkiezingen
achter de rug vergeten heel wat verantwoordelijken hun plicht
en vervallen alsdan in theoretische nietsopbrengende diskus-
sies.
Ik stel inderdaad met leedwezen vast dat hoogstens één of twee
personen per afdeling deze zware taak naar behoren vervul
len. Maar ook deze vrienden worden ontmoedigd, met gevol
gen die wij vandaag nog niet kunnen overzien. Zelfs al neem ik
aan dat ons blad naar buitenuit geen grootse invloed heeft,
blfjft het een noodzakelijk bindmiddel met onze eigen partijge
noten.
De laatste jaren werden genoeg - ik zou zelfs zeggen teveel -
gesprekken en debatten gehouden over struktuur, inhoud,
verspreiding, enz. Maar alle goede besluiten ten spijt, is alles
afhankelijk van de medewerking en de inzet van onze verant
woordelijken. De beste manier om ons weekblad «Voor Allen»
volledig te doen verdwijnen is voor zichzelf tientallen excuses
zoeken.
Hetzelfde geldt voor wat betreft de financiële situatie. Enkele
jaren geleden werd besloten een inspanning te doen om onder
de vorm van publiciteit de zaken recht te houden, slechts twee
kameraden hebben hiervoor een paar jaren een inspanning
geleverd... en het voorstel kan vergeten worden. De laatste
jaren werd kop boven water gehouden dankzij de inspannin
gen met de organisatie van het «Feest van Voor Allen» op de
Gavers. Maar ook die inspanning gaat niet verder... en wij
kunnen nu alleen verhopen dat de tombola en het feest te
Geraardsbergen ons de zo broodnodige financies bezorgen.
Dit alles is het gevolg van de slordigheid van de afdelingen
inzake betaling van lidgelden.
Kameraden, geef toe, zo kan het niet verder!
Ik behoor tot diegenen die sedert 1956 het goede en het slechte
weer hebben meegemaakt in verband met «Voor Allen», maar
een dergelijke situatie heb ik NOOIT geduld. Daarom een
oproep, doe een inspanning in uw afdeling, schrijf politieke
artikels en vooral, tracht uw weekblad te betalen. Dit is een
vraag die ik niet meer zal herhalen, maar waarvan ik hoop dat
zjj de nodige weerklank zal vinden.
Wel, zegt nu de kristelijk-liberale
regering, voor bepaalde investerin
gen (zie hoger) in de loop van de
jaren 1984-1985, mag de kontroleur
van de belastingen niet meer vra
gen waar het geïnvesteerde geld
vandaan komt. Dit gekonkelfoes
kreeg de naam mee van «Fiskale
Amnestie».
Maar volgens het woordenboek is
amnestie: «algemene kwijtschel
ding van straf». Door het feit dat
het zwarte geld nooit werd aange
geven bij de fiskus, is het nooit
belast geworden, laat staan bestraft
geworden met om het even welke
boete ook. Dus spreken van «fiska
le amnestie» is hier niet op zijn
plaats. Wel zou: «fiskale aanmoedi-
gings- en beloningspremie voor
handige fraudeurs» hier beter pas
sen. En bovendien zou dan de
naam de lading dekken.
Dat de liberale familie blij is met
deze immorele maatregel is niet
verwonderlijk! Zij dient hierdoor
immers haar kieskliënteel. Door de
krisis zijn, door spekulaties, mani
pulaties van stocks, uitbuiting van
de bang geworden werknemer,
door de rijken superwinsten ge
maakt, die uiteraard niet in een
aangifte van de belastingen werden
opgegeven. Deze gelden werden
naar buitenlandse bankrekeningen
doorgesast en moeten nu met vlag
en wimpel eekhoornachtig terug
worden binnengehaald.
Maar wat bezielt de CVP? Zij trapt
achterbaks en verraderlijk na, niet
alleen naar haar eigen voorzitter,
maar ook naar haar achterban: de
kristelijke werknemer. Hoe zal het
ACW en het KWB nu reageren?
Zij voeren immers al maanden in
hun eigen pers kampagne tegen de
fiskale fraude. «Fraude is diefstal»
bloklettert het blad «Raak». Er
werd zelfs een boek uitgegeven
door de KWB over fiskale fraude.
En nu dit... fraude wordt niet al
leen vergeven, maar ook beloond!
Of hoe de ACV-militant door de
regering Martens V wordt ver
kracht.
Weer eens te meer is de loontrek
kende werknemer de dupe van gans
dit gedoe. Voor hem bestaat er
geen mogelijkheid om enige in
komsten voor de belastingen te ver
zwijgen daar het fiskale systeem
der gesalarieerden sluitend is. Om
die reden moest hij opdraaien voor
de opeenvolgende deficitaire be
grotingen, door allerlei inleverin
gen en/of nieuwe belastingen. De
zelfstandigen, industriëlen en vrije
beroepen geven slechts een gedeel
te van hun inkomsten aan en be
taalden op die manier minder be
lastingen. Zij waren dan ook de
trouwe Luxemburg- of Nederland
reizigers. Nu de financiële put nog
dieper is geworden, geeft men fis
kale geschenken, aan die parasie
ten, terwijl de eerlijke belastingbe
taler de ezelsstamp wordt aange
boden.
Wat moet de kaakslag ook hard
aankomen voor de belastingsamb
tenaren, die zich gedurende jaren
uitsloven om de frauderende inci
vieke burger te pakken te krijgen.
Diegenen die door het net glipten,
word?n nu daarenboven nog voor
die handigheid beloond. Ik vraag
mij dan ook af of die staatsbedien
de in de toekomst nog veel ijver
aan de dag zal leggen om de fiskale
fraude daadwerkelijk te bestrijden.
Gelukkig was er ook een positief
geluid te horen in gans dat immo
reel gedoe. De SP engageerde zich
ondubbelzinnig bij monde van Ka-
rel Van Miert en Willy Claes voor
de toekomst. «Vroeg of laat zullen
wij toch weer gevraagd worden om
zitting te nemen in een kabinet. Ik
verklaar hierbij formeel dat onze
partij daartoe niet zal overgaan,
zonder duidelijke en voorafgaande
afspraken om een onderzoek naar
de herkomst van zwart geld en de
eventuele sanktionering mogelijk
te maken,» zeiden deze twee socia
listische prominenten.
Maar dit mag niet bij een éénmali
ge uitspraak blijven. Telkens op
nieuw en bij elke mogelijke gele
genheid moét de SP erop terugko
men en erop wijzen dat de frau
deurs, hoe dan ook, zullen betalen.
Enkel die wijze van handelen kan
de «fiskale amnestie», mocht zij er
oojt komen, tot een sisser van for
maat doen uitlopen.
Etienne De Clercq
Het huiswerk dat de Regering gemaakt heeft vóór de
vakantieperiode schijnt niet meer te zijn dan een vage intentie
of voor sommigen een vodje waardeloos papier.
Het zó geprezen akkoord over de volgende begroting, het
staal, de sociale zekerheid, enz. wordt nu reeds vooral door
CVP-vooraanstaanden in vraag gesteld. Hiermede zal de PVV
eens diep gaan aanvoelen wat het betekent koalitiepartner te
zijn van de meest huichelachtige partij in dit land. Trouwens,
de h. Martens is maar tijdelijk vervangen door de liberaal Gol
en reeds nü geeft de achtbare CVP-voorzitter kommentaren
op deze uiterst rechtse liberaal, die alle verbeelding te buiten
gaat. Daarbij voegt zich dan een ander rechts politicus: de
h. Cooreman, CVP-senator, gaat ten aanval tegen bepaalde
fiskale technieken. Wellicht is het de h. Cooreman niet te doen
om de fiskale amnestie alleen, andere persoonlijke motieven
liggen wellicht aan de basis van zijn «oppositie». En of dit alles
nog niet volstond doet nu ook de CVP-Jongerenvoorzitter zijn
duit in het zakje. Hij is van mening dat de liberalen een beetje
te gulzig zijn, maar trekt ook de doeltreffendheid van zijn
eigen partij ergens in twijfel. Intussen verschijnen
zegebulletins over de verbetering van onze financiëie en
ekonomische situatie, maar feit is dat de werkloosheidscijfers
opnieuw de hoogte inschieten. Het zo geprezen en bewierookt
herstel is meer dan waarschijnlijk bedoeld voor enkele
honderden families, die zich gedurende deze periode
abnormaal kunnen verrijken.
Blijft trouwens de vraag of het staaldossier en het zogezegde
akkoord ook niet heel vlug op de helling wordt gezet. In de
eerstvolgende maanden zal zich daarbij nog de misnoegdheid
van het personeel van de openbare sektor voegen. Het is
trouwens een beetje onbegrijpelijk dat een maatregel zoals het
niet toekennen van de tweejaarlijkse verhogingen nog niet
meer reaktie heeft uitgelokt. Maar na de vakantieperiode zal
wellicht de bezinning komen.
En wat doet het ACV, zult u zich wellicht afvragen. De
kristen-demokraten doen wat zij over gans Europa doen:
warme en koude lucht blazen. Een paar ronkende
verklaringen, inspelen op gewestelijke voorvalletjes en voor de
rest «marcheren» in de lijn van de verrechtsing. En wie dit
nog niet heeft gemerkt, mag gerust het etiket «naïef»
meedragen. Maar hier is de verantwoordelijkheid van de SP
in het gedrang: het komt er op aan in het najaar bij de te
houden kongressen onze standpunten duidelijk te stellen. Dit
is niet alleen de taak van de leiding van de partij, ook onze
militantén moeten krachtiger dan ooit hun stem laten horen.
Willy VERNIMMEN
Lid van het Europees Parlement
Vele mensen hebben tijdens hun
loopbaan wel eens het verlangen
om eens een jaar «vakantie» te
nemen om iets te doen waar men
werkelijk zin in heeft. Zoals zelf
studie, herscholing, kulturele en
politieke vorming, hobby, rust, rei
zen, sport, voorbereiding op pro
motie, vrij om familiale redenen,
enz... Door het risiko dat men
loopt niet meer in dezelfde of in
een evenwaardige job terecht te
komen, promotiekansen en anciën
niteit te verliezen en bovendien het
een jaar zonder inkomen te moeten
rooien, wagen slechts weinigen de
stap.
Aan de andere kant zitten talloze
werklozen die graag zouden willen
werken, opgescheept met een mas
sa gedwongen «vrije tijd».
Het instap-uitstapsysteem wil aan
beide verzuchtingen tegemoetko
men. Het voorstel komt erop neer
dat iedereen recht heeft op een
vijftal «uitstap»-jaren tijdens zijn
haar loopbaan. Op zijn/haar ver
zoek kan de werknemer tijdelijk uit
zijn/haar job stappen. De werkge
ver moet wel tijdig op de hoogte
gesteld worden van dit voornemen.
De duur die men wenst uit te stap
pen, wordt in een kontrakt over
eengekomen. Na elke «uitstappe-
riode» heeft men de garantie terug
aan het werk te kunnen in de vroe
gere betrekking. Indien men ermee
akkoord gaat, kan dit ook in een
andere maar evenwaardige betrek
king.
Tijdens de uitstapjaren wordt men
vervangen door een werkzoekende,
ofwel door een medewerker die op
zijn beurt vervangen wordt door
een werkzoekende (de instapper).
De vervanging gebeurt in samen
werking met de Dienst voor Ar
beidsbemiddeling van de RVA en
in overleg met de kandidaat-uit-
stapper. De uiteindelijke beslissing
over de persoon die instapt, ligt bij
de werkgever.
De instapper krijgt het loon dat
normaal voor die funktie betaald
wordt. Anciënniteit kan berekend
worden volgens de loopbaan van de
instapper.
De uitstapper zou dan tijdens zijn
uitstapperiode een vergoeding krij
gen van bijvoorbeeld 80% van
zijn bruto-loon, waarvan een ge
deelte werkloosheidsuitkering zou
zijn.
Zo'n systeem kan pas op middel
lange termijn ingevoerd worden.
Er stellen zich immers nog heel wat
organisatorische en technische pro
blemen. Bovendien vergt het een
lange aanloopfase.
Naast een aantal in het oog sprin
gende voordelen biedt dit voorstel
nog heel wat stof voor diskussie:
hoe zullen de kosten van dit (dure)
systeem verdeeld worden tussen de
privé-sektor en de overheid; schuilt
er in het voorstel gevaar voor rol-
bestendiging tussen man en vrouw;
zullen de instappers niet gedwon
gen tweederangswerkers zijn...
Al met al lijkt het idee ons interes
sant en kan het zeker een aanzet
bieden tot een brede diskussie over
arbeid, arbeidsverhoudingen en
vrije tijd in de toekomstige samen
leving zoals wij die zouden willen.
S.E.V.I.
Ter voorbereiding van het nationaal kongres van CSC-
Vormingswerk
Met medewerking van nationaal sekretaris
Martine Lemonnier
Voorstelling van Crisiswoordenboek en brochure
«Doe wat voor de krisis»
