SP-FRACTIE PLEIT VOOR EEN
ACTIEF PROVINCIAAL BELEID
VAN TEWERKSTELLING
BEWAPENING
WEL...
VREDE NIET
Wie betaalt de arbeidsherverdeling
MDIGIN
M
Editoriaal
22 oktober 1983
markt
lid van het Europees parlement
zalen „de marbol
geraardsbergen
gastvedette FREDDY BRECK en orkest
SP-FEDERATIE AALST
FEDERAAL CONGRES:
«ECONOMISCH SP-ALTERNATIEF»
I/
aanvang 20 U Met aanwezigheid van Karei Van Miert
Bij de algemene bespreking
van de begroting 1984 van de
provincie Oost-Vlaanderen
werd door de woordvoerder
van de SP (kd. Jean Lepeau
van Gent) een pleidooi ge
houden voor een aktiever
provinciaal beleid op het
vlak van tewerkstelling.
Wij geven hierna de belang
rijkste stukken van zijn uit
gebreide en degelijk uitge
werkte tussenkomst evan.
Conservatief CVP-PVV
beleid
PVV bedriegt en beliegt
de bevolking
Woensdag 9 november 1983 om 20 uur
Inleiding door Willy CLAES
Volkshuis, Markt 15 te Zottegem
Met de drastische werktijd
verkorting met verplichte
aanwervingen is heel veel
geld gemoeid: in totaal is
zo'n 125 miljard nodig om
deze operatie te doen slagen.
Daarom wordt in het S.P.-
Zlternatief veel belang ge
hecht aan een gedetailleerde
uitwerking van deze opera
tie. In totaal worden drie
verschillende bronnen aan
geboord: de bedrijven, de
grote vermogens en de hoge
re inkomens.
Ki'daktie - Administratie - Publiciteit
Houtmarkt I te 930(1 A AI.S I
lel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 Ir. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgeser: Wills Vernimmen, Houtmarkt I
Vrijdag 21 oktober 1983
45" jaargang nr. 40
Weekblad van de S.P
9300 Aalst
(Freddy Van den Bossche)
Op 6 juli 1981 verklaarde de toe
nmalige Minister van Economische
Zaken Willy Claes: «gezien de
ernst van de economische toestand
moeten de werkgevers hun verant
woordelijkheid opnemen en een
nieuwe economische politiek uit
denken».
Vermits de Provincie, tot de be
langrijkste werkgevers van het ge
west mag gerekend worden, zien
ook wij, provinciale mandatarissen,
ons tot een gewetensonderzoek ge
noopt en behoren wij ons af te
vragen of ons beleid, of liever dat
van de Bestendige Deputatie, vol
doende rekening houdt met de eco
nomische en sociale noodwendig
heden, voortvloeiend uit de crisis
die ons land en ons gewest treft.
De activiteit van het provinciaal
bestuur in 1984 wordt weerspiegeld
door het begrotingsontwerp dat wij
vandaag bespreken.
Wat dat betreft, oordeelt mijn
groep dat de begroting 1984 een
uitzonderingsbegroting had moeten
zijn, een begroting die de gebaande
paden resoluut verliet om zich met
kracht in de strijd tegen de econo
mische recessie te werpen, een be
groting die een nieuwe conjunctu
rele en dynamische politiek zou
hebben ingeluid, een krachtdadige
en vastbesloten begroting.
Ongelukkig genoeg houdt de be
groting die ons wordt voorgelegd in
geen enkel opzicht met die nood
zaak rekening. Het is een routine
begroting, gecopieerd op de voor
gaande en in grote trekken eraan
gelijk.
Ze laat gewoon het feit terzijde dat
het land een der zwaarste 'crisissen
uit zijn geschiedenis doorworstelt.
Wij zijn er ons van bewust dat onze
begroting een belangrijke reeks
verplichte uitgaven omvat, maar
wij zijn er evenzeer van overtuigd
dat met enige goede wil en durf
sommige kredieten en toelagen ver
schoven hadden kunnen worden
naar sectoren die met de economie
en de tewerkstelling in direct ver
band staan.
Bekijken we nu de buitengewone
begroting.
Meer nog dan de gewone begroting
is dit document de weerspiegeling
van het beleid, vermits het de be
voorrechte getuige is van alle ge
plande projecten en van alle uitzon
derlijke initiatieven.
Het onderzoek, door mijn groep
aan de buitengewone begroting ge
wijd, heeft geen enkele belangrijke
investering aan het licht gebracht
en ons niet één project laten ont
dekken dat van de normale activi
teiten en het dagelijkse gangetje
van het provinciaal bestuur afwijkt.
Dat komt des te betreurenswaardi
ger over omdat de buitengewone
begroting bij uitstek geschikt is om
rechtstreeks invloed op de econo
mische en sociale conjunctuur uit te
oefenen.
De S.P.-groep verwerpt dan ook de
voorliggende begroting omdat het
hier gewoon om een register van
ontvangsten en uitgaven gaat dat
op geen enkele manier met de hui
dige economische gegevens rekle-
ning houdt en niet van een moder
ne beleidskeuze getuigt noch van
een toekomstvisie, noch van
krachtdadigheid, noch van creatief
denken, noch a fortiori van
welke vernieuwing ook.
(In het vervolg van zijn betoog be
wijst de SP-woordvoerder aan de
hand van uittreksels uit hun vroege
re toespraken toen de PVV nog in
de oppositie vertoefde hoe de
PVV alles wat zij vroeger aankloeg
gewoon negeert. Hun pleidooi voor
een tewerkstellingsbeleid blijken ge
woon holle woorden en demagogie
geweest te zijn.
Jean Lepeau stelde dan ook terecht
deze PVV-bedriegerij aan de
schandpaal):
Ja, heren van de PVV, we hebben
een alternatief beleid broodnodig,
zeker in de miserabele tijd die wij
thans beleven. Zeker nu, met al die
jonge mensen, die in lange rijen
aan de stempellokalen staan en die
op uw en mijn zitdagen en laat
het mij maar zeggen zoals het wer
kelijk is, hoe desastrueus het ook
moge zijn om werk komen bede
len. Ik overdrijf niet. Vandaar onze
grote bezorgdheid voor een echt
tewerkstellingsbeleid, ook op pro
vinciaal niveau.
Ik zou aan alle «mooipraters» de
raad willen geven de woorden van
CVP-depute Van Steenberge in
dachtig te zijn, die hij hier op
17.10.1978 uitsprak.
Lees door pag. 4
Er zijn van die ogenblikken waarop zelfs een «politiek»
mandataris zich afvraagt of hij wel op de juiste wereld leeft.
Gedurende twee jaar probeert de Socialistische Fractie in het
Europees Parlement een debat te voeren over ontwapening en
de daaraan verbonden aktie voor de vrede. Telkenmale wordt
de rechterzijde (met inbegrip van de meeste christen-democra
ten) woest wanneer wij deze aangelegenheid opnieuw op de
voorgrond plaatsen, et wordt dan weggewuifd met het argu
ment dat het Parlement ter zake niet bevoegd is.
Waar het Parlement blijkbaar wel bevoegd voor is, is het
groots opgezet debat over de wapenindustrie, en dit in het
kader van een nieuw industrieel beleid en een relancering van
de economie in crisistijd. Toen het zogenaamde verslag
Fergusson (E.D.) over de aanschaf van wapens in het kader
van een gemeenschappelijk industriebeleid en wapenverkoop,
onder hevig protest van de socialisten ter stemming werd
gelegd, hebben alle christen-democraten wonderwel en braaf
jes hun ja-woord gegeven. Méér nog de zogenaamde vertegen
woordigers van de christelijke arbeiders waren de voorvech
ters tegen het socialistisch verzet. Is hun «anti-socialisme»
werkelijk zo wereldgroots dat zij zelfs geen oog meer hebben
voor deze gevaarlijke gedachtengang?
De idee van een relance van de economie door bewapening is
inderdaad zo oud als de straat; het werd in het Hitler-
Duitsland toegepast en het resultaat hiervan kennen wij al te
best.
Dat vertegenwoordigers van een bepaalde «arbeidersgroep»
die bestendig schermen met alle mogelijke progressieve slo
gans zó ver kunnen gaan, maakt mij niet alleen droevig, maar
roept gevoelens op die men moeilijk onder woorden kan
brengen.
Strijd voor vrede is veel meer dan een plat opportunisme en
gratis weggegeven woorden.
Strijd voor vrede is iets fundamenteel, waar wij socialisten de
motor en de drijfkracht moeten zijn bij iedere te voeren aktie.
Willy VERNIMMEN
Lid van het Europees Parlement.
Wat de bedrijven betreft, wordt
van volgnde redenering uitgegaan.
Jaarlijks stijgt immers de produkti-
viteit of met andere woorden elk
jaar lukken de bedrijven erin meer
produkten te maken of diensten te
leveren zonder hiervoor meer men
sen aan te werven. De loonkosten
die in de totale prijs van het pro-
dukt of dienst zitten, dalen dus.
Hierdoor komt een zeker bedrag
vrij, dat de basis vormt voor de
onderhandelingen tussen patronaat
en vakbonden in het kader van het
overleg. Sinds het patronaat voelt
dat deze regering haar door dik én
dun steunt is er echter bijna geen
sprake meer van overleg. De vrij
gekomen middelen worden bijna
automatisch naar de winst doorge
sluisd en de lonen dalen in plaats
van te stijgen. Hier willen we een
einde aan stellen. De koppeling van
de lonen aan de index moet her
steld worden en de onderhandelin
gen moeten terug op gang komen
om een belangrijk stuk van die
produktiviteitsstijgingen opnieuw
aan de arbeiders ten goede te laten
komen. Niet in de vorm van reële
loonstijgingen, maar van nieuwe
aanwervingen of behoud van ar
beidsplaatsen. Het S.P.-Alternatief
stelt dus voor om een gelijkgeble-
ven geïndexeerd loon uit te betalen
aan meer mensen. Op basis van de
verwachte produktiviteisstijgingen
kan langs deze weg ongeveer 63
miljard of de helft van de noodza
kelijke middelen bijeengebracht
worden. Voor het overige deel
gaan we dan aankloppen bij de
rijkere bevolkingsgroepen.
Zij hebben het
immers het gemakkelijkst. Bij die
sterke schouders horen dan in de
eerste plaats zeker de grote vermo
gens. Reeds jaren ontsnappen zij
aan de belastingen en meestal ook
aan de krisis. Geld en goud, grond
en huizen geraakt men immers niet
zo snel kwijt als werk. Een rente
nier. speculant of grootgrondbezit
ter wordt niet werkloos. Bovendien
is meer dan de helft van het roe
rend en onroerend vermogen in
België in de handen van een kleine
10% van de bevolking, de «200
families» zoals men dat is gaan
noemen. Ook zij zullen hun steen
moeten bijdragen voor de oplossing
van de werkloosheid.
Daarom moet er een belasting ko
men op vermogens vanaf 7,5 mil
joen fr. Qjt moet zo'n 7 miljard
opleveren per jaar.
Rest ons nog jaarlijks een 24 mil
jard bijeen te brengen, die we wil
len gaan zoeken bij de hogere inko
mens. Op het netto belastbaar in
komen van alle inkomenstrekkers
wordt vanaf een bepaalde grens een
tewerkstellingsbijdrage geheven
met een progressief tarief. Deze
grens bepalen is uiteraard een deli
cate zaak. Vertrekkende van de
vaststelling dat 2/3 van de Belgische
inkomenstrekkers in 1983 nog geen
475.000 netto belastbaar inkomen
hebben, werd dit bedrag als bene-
dengrens aanvaard. Konkreet zul
len slechts 1/3 van de Belgen een
tewerkstellingsbijdrage dienen te
betalen en tewerkstellingsbijdrage
is klein voor bruto maandinkomens
van 45.000 frank maar ze klimt
langzaam omhoog om vanaf een
netto belastbaar jaarinkomen van
1.350.000 of meer dan 100.000
frank maandinkomen op 5.2% uit
te lopen. Het is misschien goed
nogmaals te beklemtonen dat het
hier om individuele inkomens gaat.
Het totaal van deze drie financie
ringsbronnen wordt uitsluitend
aangewend voor de financiering
van de verplichte aanwervingen in
het kader van de werktijdverkor
ting. S.E.V.I.
