Een strikt prijzenbeleid
300 miljoen nieuwe belastingen of.
de neo-liberale theorie in de praktijk
Voor wie de
doodsklok luidt...
SP-CSC Arrondissementsfederatie Aalst
alle arrondissementele SP- en CSC-afdelingen
SP-ALTERNATIEF
Provincieraad Oost-Vlaanderen
Editoriaal
Seniorenweek 1983
Zaterdag 3 december 1983 om 20 uur Zaal «De Marbol» Geraardsbergen
i.s.m. en groepsdeelname van
Programma:
Johan Verminnen en Groep
Fanfare «De Verbroedering» Geraardsbergen en trommelkorps.
«Zij die gingen.een poëtische klank- en lichtevokatie tegen de
waanzin van de oorlog.
Gelegenheidstoespraken door de Europarlementairen
Willy Vernimmen en Johan Van Minnen (NI, PvdA)
Trekking van de tombola
Niet vergeten het gekochte boekje loten mee te nemen, de omslag is
immers een gratis toegangskaart.
Naast de economische relan-
ce en een actief tewerkstel
lingsbeleid is een drastische
herverdeling van de inko
mens één van de fundamen
tele pijlers van het SP-Alter-
natief.
Ongetwijfeld herinnert U
zich nog de liberale slogans
van voor de laatste parle
mentsverkiezingen: «Minder
geld voor de overheid - meer
geld voor U», «Meer jobs -
Minder belastingen» e.a. In
tussen heeft U aan den lijve
ondervonden dat de werke
lijkheid juist andersom is.
De provinciebegroting
1984
Het provinciefonds
Nieuwe belastingen
Kedaktie - Administratie - Publiciteit
Houtmarkt I te 9300 AALST
lel.: 053/70.51.51 - Postrekenin)>nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 Cr. - Jaarabonnement: 450 l'r.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen. Houtmarkt I, 9300 Aalst
Vrijdag 2 december 1983
45' jaargang nr. 46
Weekblad van de S.P.
Zowel door zo'n 180.000 werklozen
in twee jaar tijd aan een job te
helpen en dus aan een hoger inko
men, als door zo'n 40 miljard
koopkracht over te hevelen van de
rijken en vermogenden naar de
minder-bedeelden.
Heel deze operatie moet bovendien
gezien worden tegen de achter
grond van het integraal herstel van
de koppeling van de lonen, wedden
en sociale vergoedingen aan de
index.
Daarenboven wordt in het SP-alter-
natief gepleit voor een terugkeer
naar een strikt prijzenbeleid. Wat
de huidige regering Martens-De
Clercq op dit vlak uitgehaald heeft,
grenst aan het ongelooflijke. Welis
waar werd de globale inflatie rede
lijk in toom gehouden zij het in
heel wat mindere mate dan in onze
buurlanden maar sommige prij
zen zijn werkelijk de pan uitgesla
gen. Onlangs publiceerde het natio
naal instituut voor de statistiek,
volgende cijfers van prijsverhogin
gen in de periode van januari 1982
tot september 1983:
tram en bus +38,7%
trein +35,4%
schoolabonnement +33,8%
telefoon +28,3%
boter +24,4%
rijst +23,8%
sigaretten +22,8%
konfituur +22,6%
posttarieven +22,2%
koffie +17,3%
melk +17,1%
gas
margarine
elektriciteit
krant
taks radio en tv
vlees
brood
17,1%
16,5%
14,6%
18,0%
13,7%
12,1%
11,7%
Het is duidelijk dat Martens en zijn
regeringsploeg niet alleen de men
sen zwaar doen inleveren maar ook
een aantal produkten en diensten
extra duurder maken.
Dat het precies om veel van die
produkten en diensten gaat die
vooral voor de lagere en beschei
den inkomens van groot belang
zijn, zal wel niemand verwonderen!
Zoals het ook niet zal verwonderen
dat deze neo-liberale regering de
afbouw van de openbare diensten
ook via een forse toename van de
tarieven tot stand wil brengen.
Dit staat in elk geval in schril con
trast met het SP-Alternatief, waar
in duidelijk gesteld wordt dat niet
alleen de bedrijfskosten, maar ook
de verkoopprijzen beheerst moeten
worden. Het prijzenbeleid moet
daarom niet enkel de kostenverho
gingen bepefken maar er eveneens
voor zorgen dat kostendalingen tot
uiting komen in de verkoopprijzen.
Daarnaast moet de bestaande prij-
zenreglementering worden ver
fijnd. maar vooral de toepassing en
de controle verbeterd.
Ook moeten er specifieke maatre
gelen komen t.a.v. de prijsvorming
in grote ondernemingen, zoals in de
farmaceutische industrie, de ener
giesector en financiële instellingen.
De distributiemarges moeten ver
kleind worden in de handelsketens
waar de kloof tussen de verkoop
prijs van de producten en de aan
koopprijs voor de consument on
aanvaardbare proporties heeft aan
genomen.
S.E. V.l.
Steeds hogere bijdragen, ongeoor
loofde prijzen en tarieven, forse
daling van de koopkracht, enorme
stijging van de werkloosheid,
steeds zwaardere taksen en lasten
vormen de realiteit. Deze CVP-
PW-regering wentelt inderdaad
systematisch haar problemen af op
de doorsnee burger om niettemin
bepaalde elitaire groepen en indus
triëlen te bevoordeligen.
Net alsof dit nog niet erg genoeg is
plegen CVP en PVV bovendien een
echte aanslag op de leefkracht,
zelfs de leefbaarheid van de onder
geschikte besturen: de gemeenten,
de OCMW's en de provincies. Zo
zagen de gemeenten als gevolg van
de opeenvolgende verminderingen
van het Gemeentefonds zich in
1983 verplicht om voor 21,5 miljard
of 10% te saneren op hun lopende
uitgaven. Daardoor daalden hun
investeringsvooruitzichten gemid
deld met 40% t.o.v. 1981, wat voor
de bouwsektor alleen al een jaar
lijks werkverlies van 20.000 man
betekende. Bovendien steeg de ge
meentelijke belastingsdruk in 1983
gemiddeld met 20 procent hetgeen
een bijkomende belasting beteken
de van ruim 13,5 miljard.
Ook de provincies worden door
deze CVP-PVV-regering niet ge-
spaard. Om hun begroting in even
wicht te houden dienden ook zij
fors uit te halen in de richting van
de belastingbetaler. In Oost-Vlaan
deren met haar CVP-PVV-deputa-
tie gebeurde dit hoofdzakelijk door
de verhoging van de onroerende
voorheffing m.a.w. ten nadele van
de spaarzame man, die eens te
meer het kind van de rekening is.
Deze begroting werd traditioneel in
evenwicht ingediend:
3.331.584.036 fr. in uitgaven en in
inkomsten.
De voornaamste uitgaven vormen
de personeelskosten (41 procent)
en de aflossingen en intresten van
leningen (31 procent), die beiden
vaste kosten zijn en uiteraard niet
vatbaar voor wijzigingen.
Anders is het gesteld met de wer
kingskosten (14%) en de toelagen
(14%) waar wel besparingen moge
lijk zijn. Dit vergt echter een ande
re zienswijze o.a. afstand van de
Sinterklaaspolitiek ten gunste van
de katolieke organisaties, waar de
huidige meerderheid ondanks het
geweeklaag over de krisis nog lang
niet aan toe is.
Funktioneel en in volgorde van be
langrijkheid worden al deze uitga
ven besteed voor het inrichten van
het sekundair provinciaal onderwijs
(8 instituten), het aanleggen en het
onderhouden van de provinciale
wegen, het inrichten van het weten
schappelijk hoger onderwijs (2 in
stituten), de werking van de provin
ciale administratie en het betoela
gen van de twee Vlaamse waterzui
veringsmaatschappijen en de wa
terleidingsmaatschappijen. Even
eens belangrijk zijn de hoge uitga
ven voor de twee provinciale re-
kreatiedomcinen Puyenbroeck en
Het Leen, evenals de financiering
van de provinciale huisvestings-,
sociale- en gezinspolitiek.
De twee voornaamste ontvangstru
brieken vormen het Provinciefonds
en de belastingen, samen tweeder
den van de totale ontvangsten.
Dit fonds werd in 1948 bij wet
opgericht met de zeer verantwoor
de doelstellingen om de provincies
te voorzien van toereikende inkom
sten. de fiskaliteit te vereenvoudi
gen. de fiskale lasten zoveel moge
lijk gelijk te schakelen en een soli
dariteit tussen de verschillende pro
vincies te aanvaarden. Van deze
oorspronkelijke principes blijft er
in 1983 nog bitter weinig over.
Stond het Fonds aanvankelijk borg
voor de helft van de provinciale
uitgaven van daalde dit aandeel in
de begroting 1983 tot 32%, om
voor 1984 amper nog 28,2% te
bereiken. Voor het eerst sedert de
oprichting van het fonds is de te
verwachten tussenkomst gedaald
onder de voorziene inkomsten aan
belastingen (nu 34% t.o.v. vorig
jaar 27%).
Ook t.o.v. de provincies komt de
regering dus haar wettelijke ver
plichtingen allesbehalve na.
Aangezien enerzijds de huidige
meerderheid niets van besparingen
wil afweten en anderzijds de in
komsten via het Provinciefonds
door de regering fors werden terug
geschroefd, bleef er uiteraard maar
één mogelijkheid om de begroting
Lees door pag. 5
Op gevaar af een aantal «oude koeien» uit de gracht te halen of
als een eeuwige zeurpiet te worden beschouwd, leek het ons
passend, maar wat ons betreft zeker voor de allerlaatste keer,
terug te komen op de problematiek rond het weekblad «Voor
Allen».
Op het moment dat de poging van onze buurfederaties Den-
dermonde-Sint-Niklaas, overtuigd van de politieke noodzaak
van het uitgeven van een eigen arrondissementeel socialistisch
weekblad, duidelijk vruchten begint af te werpen, op het
moment dat de federatie Kortrijk kortelings van wal steekt
met eveneens een eigen publikatie, ironisch genoeg bijna
volledig geënt op onze «Voor Allen», via de beleidsnota die wij
begin van dit jaar aan het arrondissementeel bestuur voorleg
den, worden onze probleifien groter en groter.
Wij hopen van harte dat de titel van dit editoriaal té pes
simistisch is, hoewel... de financiële werkelijkheid toch aardig
die richting begint uit te gaan. Over de politieke impact van
het weekblad, de gevolgen voor de subsidiëring van het socio-
kulturele werk in het arrondissement, de band tussen de
afdelingen, het belang voor het socialistisch verenigingsleven
enz... zullen we het niet meer hebben.
De talrijke bijdragen zowel van federaal voorzitter Alois Van
den Bossche, van Willy Vernimmen als van onszelf hebben
overduidelijk de vinger in de wonde gelegd. Iedereen is zich
bewust van het belang van «Voor Allen», iedereen beseft dat
er dringend wat moet aan gebeuren, maar wat zien we in de
praktijk? Immobilisme en onverschilligheid, en wat het erger
maakt, ook bij een groot aantal mandatarissen. Er wordt
nogal gemakkelijk, té gemakkelijk, kritiek geuit op de admini
stratieve aanpak door de federatie. We onderkennen geenszins
dat er af en toe een foutje gebeurt in het lezersbestand (niets
menselijks is ons vreemd), maar de basis van de ganse
problematiek kan desondanks voor een ruim gedeelte terugge
bracht worden tot het verantwoordelijkheidsgevoel van de
afdelingen: regelmatige betalingen blijven vaak uit, van een
effektieve lezerswerving is praktisch geen sprake, het bijhou
den van het lezersbestand vormt in een aantal afdelingen
problemen (recht wie recht toekomt: in vroegere nijpende
«gevallen», o.m. Aalst-centrum en Geraardsbergen-centrum,
werd het probleem ernstig aangepakt). Een andere penibele
zaak is de werving advertenties: ook hier is voor de verschil
lende mandatarissen een fundamentele rol weggelegd. Maar
ook hier zakt men stilaan weg in het moeras.
Men dient nu voor zichzelf maar uit te maken of men al dan
niet ergens gefaald heeft, wijzelf en de federale verantwoorde
lijken in de eerste plaats. Dat belet niet dat een veel positievere
ingesteldheid, niet enkel ten aanzien van het aspekt «Voor
Allen», maar ook ten aanzien van de algemene politieke
werking (participatie aan federale kongressen en diverse
kommissies, CSC-werking, enz) dringend nodig is.
Een van die uitingen van belangstelling voor het federale werk
ligt in de aanwezigheid op en de propaganda voor het feest ten
voordele van ons weekblad van morgen zaterdag te Geraards-
bergen. We citeren graag in dit verband de treffende woorden
uit een artikel van Roger D'Hondt: «De praktische organisatie
van het feest wordt deze keer integraal door de afdeling
Geraardsbergen verricht. Het is dan ook vanzelfsprekend dat
de andere afdelingen uit het arrondissement het als een plicht
moeten aanvoelen om partijgenoten en sympathisanten voor
het feest te mobiliseren».
Een massale aanwezigheid en het nakomen van de aangegane
Financiële engagementen zijn conditio sine qua non om de
dreiging van de luidende doodsklok (tijdelijk?) af te wentelen.
Dat eerst, en achteraf praten over de struktuurhervormingen
enz... Tot zaterdag!
Chris Vancoppenolle
Federaal sekretaris
In het kader van de «Seniorenweek
1983» en als uitdrukking van de
vredeswil van de vele oudere bur
gers, greep vrijdag 25 november te
10 uur, een korte plechtigheid
plaats georganiseerd door de Socia
listische en Liberale gepensioneer
den. Aan het standbeeld van één
der vele oorlogsslachtoffers werden
bloemen neergelegd met als bood
schap «Senioren voor de vrede».
In zijn toespraak onderstreepte Joz
Wijninckx, voorzitter van de Socia
listische Gepensioneerden, de
waanzin van de bewapening zowel
in Oost als West. De dreiging van
een 3e wereldoorlog die nog
catastrofaler voor gans de mens
heid zal uitvallen dan deze die de
gepensioneerden reeds meemaak
ten weegt zwaar op gans de
bevolking. Verder wees hij er op
dat het geld van één jaar bewape
ning in de wereld zou volstaan om
gedurende 128 jaar de pensioenen
te verzekeren van alle Belgische
gepensioneerden.
Het is de hoogste tijd dat alle
vredeskrachten gebundeld worden.
De geest van het gebroken geweer
bestaat nog bij de ouderen.
Groot GezinsfeestVoor Allen»
