1
Denderleeuw naar deficit
SP-Arrondissementsfederatie Aalst
Arroniissementele studiedag:
"De toekomst van de socialistische bewegini"
feftir
Technische problemen in de computersek-
tor van de drukkerij zijn er de oorzaak van
dat u «Voor Allen» slechts vandaag In de
bus krijgt. Tevens zijn een paar stukjes
weggevallen. Onze ekskuses daarvoor.
De Redaktie
Amylum is de laatste weken en
maanden herhaaldelijk in het
nieuws gekomen, zij het
veeleer met een negatieve be
nadering. Het is inderdaad zo
dat deze zetmeelproducent,
ingebouwd in het Aalsters
stadscentrum, wellicht het on
derwerp zal zijn van reaktie
i.v.m. vervuiling en milieu
hinder.
Een ongelukkige inplanting en
een aantal vergissingen
Een plan voor een grote
zetmeelindustrie in het
Noorden van Frankrijk
De vakbonden begin der
zestiger jaren
Staking in de Glucuseries
Réunies
Een bijzonder moeilijke
beslissing
t mm
m mm
i tf
in mm
Het probleem van het
leefmilieu
De verdere expansie tot 2025
Goede afspraken... en ze ook
respekteron
Een belangrijke kern «oor de
tewerkstelling
Conclusie
Blikvanger op de voorbije ge
meenteraad was de bespre
king van de begroting 1986. In
afwachting van de resultaten
van de gemeenterekening 1985
is deze zowat de barometer
van het financiële reilen en
zeilen van onze gemeente.
Cijfers zijn cijfers
Cjfers anders bekeken
Redaktie - Administratie - Publiciteit
Houtmarkt I, 9300 AALST - Tel.: 053/70.51.51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
48' jaargang^
Weekblad van de S.P
Amylum, een andere visie
Iedereen mag zijn ideetje daar op
nahouden, maar het is zeker een feit
dat de dualiteit economie-ecologie
nog niet aan haar eindresultaat toe
is.
Niemand zal durven beweren dat de
huidige en in expansie zijnde in
dustrie in 1986 een goede inplan
tingsplaats is geworden. Om een
objektief beeld te geven, moet men
nochtans enkele jaren terug. Naast
het bedrijf vond men zelfs het mid
del om een sociale woonwijk te la
ten bouwen. Ieder metertje grond
moest maximaal worden benut, de
verantwoordelijken van deze poli
tiek worden nu niet meer ver
noemd, en nochtans...
De vroegere directie van de Gluco-
series Réunies had inderdaad in het
begin van de zestiger jaren ook
reeds ingezien dat een verdere ex
pansie van het bedrijf te Aalst heel
wat moeilijkheden zou oproepen.
Bovendien wisten zij dat er meer
geschikte en goedkopere mogelijk
heden bestonden dan de uitbreiding
te Aalst.
Zich bewust zijnde van deze uiterst
moeilijke situatie werd uitgekeken
naar een geschikte Europese part
ner om een industrie op wereldni
veau op gang te brengen. Tesamen
met de Franse groep Rocquettes
Frères werd uiteindelijk een plan
ontworpen voor een nieuwe vesti
ging in het Franse noorden. Deze
inplantingsplaats was méér dan
verantwoord, de haven van Duin-
kerke en het gebruik van Franse
maïs voor zetmeel was meer dan
aanlokkelijk.
Aalst kreeg op het eind der vijftiger
en het begin der zestiger jaren harde
kloppen: de totale schoenfabricatie
ging verloren, textielfabrieken gin
gen over de kop, brouwerijen kre
gen het moeilijk (Zeeberg-De
Blieck), en Fabelta Aalst kwam in
ernstige moeilijkheden terecht, en
nog andere zouden hun deuren slui
ten. Wie deze toestand onderschat
,en op dit ogenblik gebeurt dit wel
eens, doet een loopje met de waar
heid. Interpellaties in Kamer en Se
naat, manifestaties allerhande, sta
kingen op verschillende domeinen
hebben inderdaad niéts aan deze
zorgwekkende toestand veranderd.
Wanneer daarbij een plan komt voor
het verdwijnen van de Glucoseries
Réunies, dan is de wanhoop nabij
De G.R. kende trouwens in deze
periode een grote en algemene sta
king. Het bedrijf dat steeds maar
groeide, verzuimde de sociale evo
lutie mee te laten groeien met het
bedrijf. Na de staking, en dit moet
ter ere van de directie gezegd wor
den, werden Alle overeengekomen
betwiste kwesties opgelost. Een
goed jaar na deze memorabele ak-
tie werd het sociaal pakket bij de
G.R. als een voorbeeld gegeven
voor de voedingsnijverheid in Bel
gië. Voor het eerst in de geschie
denis van dit bedrijf kon men spre
ken over syndikale weerbaarheid.
Intussen groeiden in Europa alle
zetmeelindustrieën, de concurren
ten van Amylum. Door een eerdere
toevalligheid was er ook het feit dat
de zetmeelindustrie in België een
semi-continu-stelsel kenden, terwijl
in de ons omringende landen reeds
4 N
11
imHb A*»*!»®
volop vol-continu werd gewerkt.
Zodat ook dit probleem werd gere
geld... kwamen steeds meer nieuwe
produkten uit de maïskorrel zodat
een expansie te Aalst onmogelijk
kon uitblijven. En hier namen wij
(ook ondergetekende) vakbonden
een grote verantwoordelijkheid, re
kening houdend met hogervermelde
situatie, hebben wij de direktie on
der druk gezet om in Aalst te blij
ven. Trouwens, de keuze was uit
breiden of in Aalst verdwijnen. Na
maandenlange onderhandelingen
kwam een plan voor de expansie tot
stand, een plan dat ongeveer tot het
huidig tijdstip zou lopen.
Vandaag kan men zich de vraag
stellen: Hebben wij verkeerd ge
handeld? In geweten meen ik van
niet, alhoewel ik de indruk krijg dat
sommigen bij wie goedgemeende
thuishoort en anderen voor wie ie
dere industrie een vijand is er an
ders over denken. Politiek of syn-
dikalisme bedrijven vraagt bijwijlen
ook verantwoordelijkheid, wij heb
ben ze genomen en in de mening dat
wij de werkende bevolking een
dienst bewezen.
Zetmeelproducenten ,waar zij zich
ook bevinden, zijn niet zó milieu
vriendelijk Het komt er dus op aan
zoveel mogelijk de nodige voor
zorgsmaatregelen te treffen.
Reeds in de C.A.O. van 1962 (of
1963) werd op mijn aandringen
overeengekomen dat jaarlijks een
bepaald bedrag zou uitgegeven wor
den aan de verbetering van de mi
lieuproblemen (wellicht was dit de
eerste overeenkomst op het gebied
van het leefmilieu in België). Ik ben
ervan overtuigd dat tot op heden
Amylum belangrijke bedragen ter
zake gespendeerd heeft om de si
tuatie enigszins te verbeteren. Het
blijft inderdaad zitten met de reuk
hinder, die wellicht niet zo eenvou
dig kan vermeden worden.
Niet zo heel lang geleden heeft de
firma haar plannen tot het jaar 2025
bekend gemaakt. Het is immers zo
dat wil een zetmeelindustrie over
leven en de concurrentie op de we
reldmarkt doorstaan, dan moet deze
industrie ieder jaar een paar nieuwe
produkten op de markt kunnen
brengen. De situatie van steeds meer
produkten bestemd voor de voe-
dingssektor te zoeken is voorbij.
Meer en meer zal men onderzoeken
doen voor de non-food-sektor,
d.w.z. karton, lijmen, staal, enz. En
misschien zal men ook op een be
paald ogenblik moeten aanvaarden
dat een industriële graanproducent
het ook in de sektor van de alkohol
moet aanwezig zijn. Er ligt dus nog
een heel terrein braak, dit invullen
betekent ook verdere uitbreiding.
Blijft men ter plaatse trappelen, dan
zal wellicht op één generatie de on
derneming stilaan aan de afbouw
beginnen.
Wanneer Amylum nu nieuwe plan
nen maakt, is het ogenblik aange
komen om te zeggen tot waar het
kan en ook wat niet kan. Eenmaal
de weg openstellen om nadien bar
ricaden op te richten, is geen wen
selijke politiek; het omgekeerde
moet ook van Amylum verwacht
worden. Indien aan de verdere uit
bouw bepaalde normen zijn verbon
den dan moeten zij ook maximaal
worden toegepast. Het komt er dus
op aan klare en duidelijke afspra
ken te maken, een bestendige dia
loog over al deze milieuproblemen
is dan ook wenselijk
Amylum maakt ook wellicht een
uitzondering met de komst van de
nieuwe technologieën, meestal lei
den deze nieuwe produktiemetho-
den in sommige gevallen tot een ge
voelige vermindering van het aantal
arbeidsplaatsen. Amylum daaren
tegen heeft zijn personeelsformatie
niet alleen behouden, maar ieder
jaar met ongeveer 20 eenheden ver
hoogd. En dit niettegenstaande de
afbouw van een eigen onderhouds
dienst en garage. Al deze feiten in
acht genomen kan men zeggen dat
er een tewerkstelling is van bij de
1.000 eenheden. Wanneer men er de
toeleveringsbedrijven zou bijtellen
dan komt men tot, en dat is dan mi
niem gesteld, 1.500 gezinnen die bij
het werk van Amylum betrokken
zijn.
Een ander markant feit bij de te
werkstelling is de opwaardering van
de arbeid; twintig jaar geleden
bestond het personeelsbestand uit
50% totaal ongeschoolden, vandaag
zijn er bijna geen ongeschoolden
meer en behoort het merendeel tot
de kategorie van hooggeschoolden.
Hetzelfde kan wellicht gezegd wor
den van het goed funktionerend
Amylum-labo, waar bovendien nog
tientallen universitairen hun weg
hebben gevonden.
De problemen van milieu en vooral
reukhinder zijn reëel en moeten op
een bestendige wijze aan onderzoek
onderworpen worden. Anderzijds
kan men niet ontkennen dat Amy
lum door de jaren heen zich als de
belangrijkste werkgever van de re
gio heeft opgedrongen. In iedere
onderneming zullen wel misbruiken
zijn, maar globaal bekeken kan men
er zelfs aan toevoegen dat de so
ciale evolutie op hét bedrijf als
voorbeeld kan dienen voor vele an
dere ondernemingen. Wie dit alles
naast zich neerlegt (en dat is ook,een
recht) moet zich toch enkele vragen
stellen aangaande de verdere ar-
beidsontwikkeling in het arrondis
sement Aalst. Maar misschien ben
ik naïef te denken dat ook dit de
zorg van velen is.
Willy Vernimmen
PSC-PRL
huwelijk
CtMTff;
^U'atWtrQi
Rechts heeft rechts gevonden, nationaal, gewestelijk,
gemeentelijk en links of centrum-links worden overal
buitengeduwd. We hebben dat met Martens ondervonden,
met Geens, in vele van onze gemeenten, en... in Wallonië en
de Franse gemeenschap waar men regeert zonder
meerderheid, d.w.z. men moest eerst een verkozene
buitengooien om één stem meerderheid over te houden.
Dit wijst erop, dat de hogere financiële en industriële
belangen die het in ons land voor het zeggen hebben, de plak
zwaaien. De socialisten zijn voor hen te gevaarlijk want de
anderen willen immers dat de gevolgen van de economische
crisis gedragen worden door degenen die leven van de
opbrengst van hun arbeid (of van hun pensioen), terwijl de
socialisten willen dat die gevolgen ook en vooral zouden
gedragen worden door de sterke schouders, door degenen die
winsten maken, door hen ook die opbrengsten hebben uit
kapitaal. De socialisten zijn gevaarlijk voor hen omdat ze als
hun heilig ideaal nastreven dat er een betere spreiding zou
zijn van arbeid, van inkomen, van macht, van alles wat het
belang van het algemeen belang, is, terwijl de anderen het
belang van enkele boven alles plaatsen. Ze klitten aan
mekaar, hierbij jammer genoeg ook geholpen door degenen
die in het ACV monddood zijn gemaakt en door de naïeve
werknemers die nog altijd bij verkiezingen worden misleid
door loze beloften van de PW.
Vandaar dat de PSC-ers van het arrondissement Charleroi
zich verzetten tegen het huwelijk tussen PRL en PSC. Zij
vinden inderdaad dat dit té ver gaat, dat de werkende klasse
de dupe van dit spel wordt. Zullen alle arbeiders (in de
ruimste betekenis) ook in Vlaanderen gaan inzien dat ze
stemmen voor degenen die hen aan het vernietigen zijn?
Een akelig huwelijk dat tegen de natuur ingaat. En die natuur
gebiedt dat uit de CVP, PSC en uit de PRL, PW, de
werkende klasse zich kordaat losrukt en samen met de SP,PS
zich bevrijdt uit de klauwen van de wolf die rechts altijd
voor hen is geweest
Marc GALLE
Zaterdag 22 februari om 10 uur
Volkshuis, Geraardsbergsestraat 119 te Ninove
Deelthema's:
- analyse van de verkiezingen (Mare Galle)
- politieke aktie en strategie (Herman De Loor)
- federale struktuur (Paul Van derNiepen)
Slottoespraak door minister van State, Willy Claes (o.v.)
Deelnemers kunnen een middagmaal ter plaatse bekomen. Daartoe
dient wel vooraf op het federaal SP-sekretariaat ingeschreven en het
bedrag gestort van 200 fr. op rekeningnummer 870-0001030-26 van
CSC-Vormingswerk, Houtmarkt 1 te 9300 Aalst.
In zijn inleiding drukte schepen van
Financiën, Marc Van der Poorten,
zijn bezorgdheid uit over de finan
ciële toestand van de gemeente. Hij
wees hierbij op het feit dat de in
komsten steeds maar dalen en er
men langs de andere kant niet in
slaagt de uitgaven af te remmen.
Redenen hiervoor zijn enerzijds het
feit dat de nationale overheid zijn
verplichtingen niet nakomt en de
krisis voor een gedeelte afwentelt op
de gemeente en anderzijds dat de
gemeente met een groot aantal vaste
kosten zit. Zo gaat circa 80 miljoen
van de begroting naar personeels
kosten en betaalt de gemeente jaar-
ijks circa 65 miljoen af aan schul
den.
Ter informatie: de gemeenteschuld
bedraagt momenteel 334 miljoen en
de begroting 1986 beloopt voor de
gewone en buitengewone dienst
respektievelijk 227 en 60 miljoen.
Namens de SP.fraktie ging Georges
Couck dieper in op de voorgelegde
cijfers. Een eerste vaststelling van de
fraktieleider van de SP was het ga
pend tekort eigen aan het dienstjaar
van 11 miljoen. De begroting 1986
kan immers slechts sluiten met een
batig saldo van 828.494 fr. dankzij
de overdracht van het batig saldo
van vorige dienstjaren. Het
SP,raadslid wees hierbij op het feit
dat binnen het geheel van de begro
ting de 828.494 frank boni bitter
weinig ruimte laat voor eventuele
begrotingswijzigingen. Verder gaf hij
in detail nog een paar voorbeelden,
die erop wijzen dat er in de voor
gelegde begroting een overschatting
zit van de inkomsten en een on
derschatting van de uitgaven. Zo
wordt de werkingstoelage voor het
OCMW verminderd met 1-5 mil
joen wat in deze krisistijd weinig
realistisch is, baseert men zich voor
de inkomsten van Intergem op de
strenge winter van 1985 (overschat
ting inkomsten van 2 miljoen) en is
er het verschil tussen de door het
ministerie van Financiën opgegeven
cijfer ter bepaling van de waarde van
de opdeciem en opcentiem die ver
werkt wordt binnen de begroting
enerzijds en de echte waarde ervan,
die bepaald wordt nadat ook de staat
haar inkomsten heeft gerealiseerd.
Rekening houdend met het feit dat
ook de staat minder ontvangsten
boekt, voorziet Couck hier een mi-
nontvangst van circa 5 miljoen. De
optelsom is dan ook vlug gemaakt:
in werkelijkheid is de begroting
zwaar deficitair wat betekent dat
men de bevolking in een nabije toe
komst nieuwe lasten en belastingen
zal moeten opleggen.
Raadslid Van Isterdael pikte hierop
in en wees op de kleine marge, die
deze cijfers naar de toekomst toe la
ten. Hij wees hierbij eveneens op de
besparingen die de nationale over
heid op de kap van de gemeenten
doorvoert enerzijds en op de schuld
die de staat t.o.v. de gemeente nog
niet vereffend heeft. Zo heeft de
gemeente nog een tegoed van 35
miljoen aan personenbelasting en 5
miljoen inzake onroerende voorhef
fing.
PW,fraktieleider Eeman en sche
pen Van der Poorten hadden het in
dit verband over een aantal moge
lijke remedies. Eerstgenoemde
stelde dat het aantal nieuwe lenin
gen sterk gereduceerd zal moeten
worden en dat onderzocht moet
worden in hoeverre het huidig
personeelsbestand, van 80 eenhe
den niet te omvangrijk is voor onze
gemeente.
Schepen Van der Poorten stelde een
bezuinigingsproces voor, een aantal
diensten zouden in de toekomst be
taald moeten worden. Tevens had
de schepen het over een mogelijke
verhoging van de belastingen ten
einde tot een echte sanering te ko
men. Belangrijk hierbij was ook dat
de CVP,schepen de mogelijkheid
van privatisering van een aantal ge
meentelijke diensten in overweging
nam. Vanuit de SP werd ter afron
ding gewezen op de verplichtingen
van de nationale overheid, de keuze
voor kleinschaligheid en het werken
in eigen beheer. Wil men de werk
zekerheid van het personeel blijven
garanderen en de gemeente ekono-
misch, sociaal en kultureel leefbaar
houden zal men blijven moeten in
vesteren, maar dan wel op basis van
een aantal klaaromlijnde prioritei
ten.
Wie de tabel van de tijdens het
dienstjaar uit te voeren inves
teringen rustig bekijkt komt wel tot
de vaststelling dat de CVP blijkbaar
op een andere golflengte zit. Wie de
moeite doet om de tabel van de ge
meenteleningen eens grondig door
te nemen komt ook tot de vaststel
ling dat in de voorbije jaren wat
betreft openbare werken niet altijd
de nodige prioriteiten gelegd wer
den en dat een aantal op zichzelf
waardevolle initiatieven zoals het
kontaktcentrum in Iddergem (kost
prijs momenteel miljoen) veel te
duur uitgevallen zijn. Dezelfde op
merking kan gemaakt worden voor
de gebouwenpolitiek. M.a.w. de
zorgwekkende financiële toestand
van de gemeente en mogelijke
nieuwe belastingen hebben hun
achtergronden en verklaringen.
Niets valt zomaar uit de lucht.
Hierbij moet ook rekening gehou
den worden met het feit dat de ge
meente na de fusies over een flinke
spaarpot beschikte en dat Dender
leeuw in vergelijking met vele an
dere gemeenten over weinig ge
meentelijke infrastruktuur beschikt:
zo heeft Denderleeuw geen zwem
bad, geen bejaardenhuis, geen ei
gen sporthal, geen gemeentelijke
feestzaal. Denderleeuw heeft niet
eens een behoorlijk gemeentehuis,
laat staan dat er voor een nieuw ad
ministratief centrum nog geld zou
Zl)n Werner Van den Stockt
