Vaarwel Emiel De Nauw
Socialistisch Vrouwen Front bij Miet
Binnenin:
Het maneuver van Oostmarsum
De muntherschikking
en de Amerikaanse
druk...
12-4-'86
K.S.
9.30u.
Ëditoriaal
-A.B.V
Willy Vernimmen
ABW-Gewest Aalst
De vier socialistische
vrouwenorganisaties (Socia
listische Vrouwen, ABW-
Vrouwen, Socialistische
Vooruitziende Vrouwen en
Koöperatieve-Vrouwen) ver
enigd in het Socialistisch
Vrouwen Front, werden op
hun verzoek ontvangen door
Staatssecretaris voor Maat
schappelijke Emancipatie,
mevrouw Miet Smet, op
12 maart 1986.
Tijdens het voorbije weekend
werd er in het Nederlandse
Oostmarsum beslist door de
Europese ministers van Fi
nanciën de Franse franc met
drie procent te devalueren.
De Duitse mark en de Neder
landse gulden worden met
drie procent opgewaardeerd
terwijl de Belgische munt een
stijging met een procent toe
bedeeld werd.
ZjF=TT
WlLLY VERNIMMEN
Europee? Parlementslid
- mi j
nimm a
1]
VOOR LIMBURG
BEHOUD
MEER WERK, MINDER DOP
Betuig uw solidariteit met de mijnwerkers van de bedreigde
Kempense Steenkoolmijnen!!!
Neem deel aan de provinciale betoging te Hasselt op 12 april 1986.
Vanuit het ABVV-Gewest Aalst wordt er een bus ingelegd.
Vertrek op de Houtmarkt: 08.00 u.
Terug: 17.30 u.
Geen afdankingen
Geen mijnsluitingen
Een nieuwe toekomst voor de Kempense Steenkoolmijnen!!
Inlichtingen en inschrijvingen:
Hopmarkt 45 9300 AALST
Tel.: 053/78.32.71
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST - Tel.: 053/70.51.51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt
Vrijdag 11 april 1986
48' jaargang nr. 15
Weekblad van de S.P
9300 Aalst
A
Toen wij iets meer dan een paar
weken geleden het jaarlijks banket
van onze Bond van de Derde Leef
tijd hielden, bleef aan de eretafel
één stoel onbezet. Een meer dan
ongewone gebeurtenis. Vriend
Emiel, U was er altijd en één afwe
zigheid van U riep vragen op. Wij
troostten ons wel met de gedachte
"dat wellicht een andere verplich
ting U voor éénmaal weghield uit
Geraardsbergen en van de U vele
trouwe kameraden".
Niemand heeft wellicht gedacht dat
wij U nooit meer zouden kunnen
begroeten. U waart - zonder dat U
het zelf gewild heeft - de man naar
wie zo velen konden opzien. De zoon
van oud-burgemeester en Senator
Guillaume De Nauw, de integere en
nederige ambtenaar die steeds ten
dienste stond van iedereen, de raad
gever voor velen van ons en vooral
voor mij, want U kende Geraards
bergen en haar bevolking beter dan
wie ook. U hebt wellicht alles mee
gemaakt in het politieke leven van
deze stad. Als kind van een manda
taris was U direkt betrokken bij al
wat de socialistische beweging in
hield: party, jonge wacht, coöpera
tieve, arbeiderssport, bibliotheek.
Over alles kon U de geschiedenis
schry ven. U waart, alhoewel dit niet
altyd te bemerken was, sterk maar
dan ook sterk ingenomen met de
sociale ellende die Geraardsbergen
- uw stad - in een recent verleden
heeft gekend. Bewijzen daarvan zyn
uw gewaardeerde artikelen in ons
weekblad "Voor Allen", bewyzen
ook uw recent boek over de sigaren-
nijverheid in Geraardsbergen.
De algemene strijd van de arbei-
Emiel De Nauw zoals de meeste
militanten uit de federatie Aalst
en uit de afdeling Geraardsber
gen hem zullen herinneren: be
kwaam, dynamisch, aktief
steeds aanwezig op de aktivitei-
ten van de socialistische bewe
ging in de ruimste betekenis,
maar tevens, en dat sierde hem
allicht nog het meest, ondanks
zijn welgevulde carrière, een en
al bescheidenheid. Zoals hier op
de foto meestappend op de twee
de rij ter gelegenheid van de
huldiging van Willy Vernimmen
bij diens herverkiezing tot Euro
parlementslid in juni 1984 te Ge
raardsbergen.
dersbeweging was voor U een
ideaal. Ik herinner het my alsof het
gisteren gebeurde, hoe U verbolgen
reageerde toen de party aan split
sing toe was. U kon niet begrypen
dat een beweging met internationale
roeping, zich liet verdelen over de
ons bekende "taaltwisten".
Daarenboven was de ontwikkeling
van het socialisme in deze streek zo
gebonden aan Wallonië, dat deze
scheiding voor U dubbel hard
aankwam.
Trouwens, by de viering van het
honderdjarig bestaan van de partij,
deed U mij het voorstel om Waalse
en Vlaamse arbeiders broederlyk te
verenigen. Na het feest gaf U mij,
bijna tot tranen toe, een handdruk
met de woorden: "Bedankt Kame
raad, dit is voor my een niet te
vergeten gebeurtenis."
Trouwens, ook aan de onvergetelij
ke tentoonstelling in 1982 hebt U
meegewerkt zoals alleen edele men
sen dit kunnen. Ons beider verwon
dering was trouwens groot, nooit
hadden wy kunnen vermoeden dat
het archief van de socialistische be
weging zo enorm groot was, wy
konden door dit archief de sociale
stryd zo prachtig ontleden, dat wij
beiden een brochure konden samen
stellen. Een brochure, die ongetwy-
feld voor de verdere geschiedschrij
vers van het socialisme in deze
streek heel nuttig zal zijn. Het was
trouwens ook op uw initiatief,
Emiel, dat ik dit archief zou over
handigen aan het AMSAB te Gent.
U wilde dat de streek van Geraards
bergen, de stryd van uw vader en
zyn vrienden steeds bekend zouden
blyven in onze socialistische ge
meenschap. Vandaar ook uw stryd
voor het behoud van het Volkshuis,
dikwyls tot vervelens toe vroeg U
mij naar de evolutie van de financië
le toestand. Toen deze werkelyk
uitzichtloos geworden was, trok U
met my naar Gent om in deze byna
hopeloze situatie nog een lening aan
lage interest los te krygen. Na vele
jaren ran intensief werk, met de
hulp van vele bekenden en onbeken
den, zyn wy er inderdaad in ge
slaagd uw geliefd "Volkshuis" te
behouden. En toen ik U een viertal
maanden geleden kon mededelen
dat alle schulden weg waren en uw
tempel terug integraal de eigendom
was van de socialisten, zei U met
ontroering: "Bedankt Willy, ik heb
het nooit durven denken". Deze
dankwoorden van U, Emiel, maak
ten mij gelukkig, een geluk dat
wellicht groter was dan by elektora-
le suksessen.
Vriend Emiel, wij hebben tesamen
een werk vervuld dat door uw vader
werd ingezet. Een vader waar U
steeds met eerbied en ontzag hebt
over gesproken en geschreven.
Maar dit alles, Emiel, is nu vervlo
gen tyd, wij zullen missen, het
weekblad "Voor Allen" verliest een
trouwe medewerker, de derde leef-
tyd verliest hun verdediger en ka
meraad, de coöperatieve "De Ver
broedering" treurt om uw heen
gaan, en wy allen zullen uw vriend
schap en raadgevingen missen.
Misschien moeten wy ons ook - zy
het misschien iets te laat - wel ver
ontschuldigen. Hebben wy allen te-
samen het werk van Emiel De Nauw
niet ondergewaardeerd, ik meen
persoonlyk van wel.
Aan uw echtgenote, kinderen en
familie dank voor al de vriendschap
en genegenheid die wy ook van hen
mochten ontvangen. Emiel was
trouwens voor ons allen een Vader
van Goedheid en Kameraadschap.
Vaarwel Emiel, uw kameraden van
Geraardsbergen rouwen nu, maar
vergeten U nooit.
Het Socialistisch Vrouwen Front is
ten zeerste bekommerd over de
vrouw-onvriendelijke maatregelen
in het Regeerakkoord van Martens
VI.
In een nota, die aan Staatssekreta-
ris Miet Smet, werd overhandigd
werden een aantal voorstellen ge
formuleerd op het terrein van te
werkstelling, sociale zekerheid, fis-
kaliteit en gezinsbeleid.
Het Socialistisch Vrouwen Front
stelt vast dat in het Regeerakkoord
geen enkele maatregel is voorzien
tot opslorping van de hoge vrou
wenwerkloosheid.
Deze regering is niet bekommerd
over het kreëren van jobs voor
vrouwen. Integendeel, steeds meer
vrouwen worden uitgesloten uit de
werkloosheidsuitkeringen
Bovendien dreigt de Regering on
der het mom van de "gezinsgericht
heid" de werkloosheidsuitkeringen
voor vrouwen eens te meer te ver
minderen en zelfs te beperken in
tijd.
Het Socialistisch Vrouwen Front
kan hiermee in geen enkel geval
akkoord gaan.
In de voorbije vier jaar hebben de
SP wil prioriteiten voor
wegenwerken te Aalst,
pag. 2
Veilig Herdersem pag. 3
Roekendekoe.pag. 7
Een dinst voor
onthaalmoeders te
Herzele, pag. 8
Zottegemse Helden viering
doorgelicht, pag. 5
werklozen, en de vrouwelijke
werklozen in het bijzonder, 33 pro
cent ingeleverd.
Het Socialistisch Vrouwen Front
vraagt dat de koopkracht de werk
lozen wordt hersteld en een eerste
stap daartoe is het optrekken van
de uitkeringen voor alleenstaanden
en samenwonenden.
Het Socialistisch Vrouwen Front
heeft bij Miet Smet aangedrongen
opdat zij zich zou verzetten tegen
de regeringsmaatregelen die de
werkloosheidsuitkering voor vrou
wen opnieuw zouden aantasten.
Het Socialistisch Vrouwen Front
heeft er tevens ook op aangedron
gen dat staatssekretaris Miet Smet
initiatieven zou nemen voor een
specifiek tewerkstellingsplan voor
vrouwen.
De Regering wil de vrouwenarbeid
verder ontmoedigen door gezinnen
waar men met twee werkt, fiskaal
te straffen.
Het Socialistisch Vrouwen Front is
van oordeel dat de inkomens afzon
derlijk belast moeten worden tot
1.500.000 fr. (optrekken decumul-
plafond).
Het Socialistisch Vrouwen Front
stelt vast dat onder Martens V de
gezinnen met kinderen zwaar heb
ben moeten inleveren.
Het Socialistisch Vrouwen Front
eist het onmiddellijk herstel van de
kinderbijslag, dit wil zeggen de on
middellijke afschaffing van de for
faitaire aftrek van 375 fr. per
maand. De kinderbijslag dekt im
mers op dit ogenblik in geen geval
de werkelijke kost van kinderen.
Alleenstaanden met kinderen moe
ten eveneens verhoogde kinderbij
slag krijgen.
Het Socialistisch Vrouwen Front
dringt aan op een spoedige goed
keuring in het Parlement van het
wetsontwerp i.v.m. de afstamming
en de adoptie.
Het Socialistisch Vrouwen Front
wil een volledige gelijkheid van alle
kinderen.
Staatssecretaris Miet Smet heeft
akte genomen van deze voorstellen
en toegezegd dat ze met veel aan
dacht deze voorstellen wenst te on
derzoeken.
Tot haar spijt stelt het Socialistisch
Vrouwen Front vast dat zij van
Miet Smet geen enkele waarborg
heeft gekregen voor de aangehaal
de punten.
Het Socialistisch Vrouwen Front
verwacht van Staatssekretaris Miet
Smet dat zij er toch zal in slagen de
fundamentele negatieve maatrege
len tegen de vrouwen in het
Regeerakkoord om te buigen.
Terwijl de 1%-opwaardering van
onze frank nogal onverwacht is en
weinig opportuun voorkomt, is het
anders gesteld met de devaluatie
van de Franse franc. Deze 3%-
devaluatie is voor onze zuiderburen
immers minder groot dan zij in
wezen wel gewenst hadden. Gelet
op de revaluatie van de Mark en de
Gulden met 3% is er plots een
koersverschil van supplementair
6%, waar de nieuwe Franse rege
ring Chirac op toch negen procent
gerekend had. Door deze waarde
vermindering ontstaat eT immers
meer ruimte voor de (rechtse)
Franse regering voor het aanzwen
gelen van de betalingsbalans en de
ekonomie in het algemeen, ten ge
volge van de goedkopere uitvoer
naar de belangrijkste Europese lan
den, Frankrijk grootste handels
partners.
De Franse apen hiermee in feite de
Belgische regering Martens V na
die begin 1982, bij de aanvang van
haar legislatuur, tot eenzelfde dras
tische ingreep besliste. Net als in
1982 bij de Belgische devaluatie is
de motivering voor de Franse even
summier als politiek goedkoop: de
devaluatie is een rechtstreeks ge
volg van het totaal mislukte beleid
van de vorige regering, toevallig
zowel in Frankrijk als in België een
regering met socialistische inbreng.
De truuk is doorzichtig: door het
natrappen naar de politieke tegen
stander probeert men de eigen ver
antwoordelijkheid af te wentelen
en tegelijkertijd schept men zich
ruimte voor het voeren van een
(gemakkelijker dan zonder deva
luatie) beleid van sanering van 's
lands economie en financiën. Dat
men met de waarheid een - dras
tisch - loopje neemt is voor velen
onduidelijk. Zonder politieke voor
ingenomenheid wordt door de be
langrijkste ekonomen inderdaad
toegegeven dat de socialisten door
hun beleid in Frankrijk weer vaart
brachten in de ekonomie en zich tot
goede staatsmanagers ontpopten.
De schuld in hun schoenen schui
ven is dan ook een eerste ongeloof
waardig en plomp maneuver van de
Chirac-ploeg.
Tegelijkertijd kunnen echter ook
vraagtekens geplaatst worden bij
de "revaluatie" van de Belgische
frank. Onmiddellijk dient de eufo
rie van Martens en consoorten ge
temperd met de vaststelling dat de
revaluatie een feitelijke devaluatie
is met 2% t.o.v. de Mark en de
Gulden, toch de belangrijkste richt-
munten voor de aanwijzing van een
gezonde ekonomie. Het is echter
bovenal duidelijk dat datgene wat
de regering Martens VI "ambi
tieus" noemt in feite "zelfover
schatting" is. Het lijdt geen twijfel
dat de Belgische ekonomie er niet
beter voorstaat dan begin 1982.
Een werkloosheidscijfer van
550.000, een begrotingstekort van
600 700 miljard Frank: is dit de
fundering van Martens en Eyskens'
triomfantelijk gedoe over de "op
waardering" van de Belgische frank?
De ware fundering voor de opwaar
dering moet gezocht worden in een
ruggesteuntje van Europees Rechts
voor het verarmingsbeleid van
Martens VI. Het schijnmaneuver
dat de Belgische regering het voor
bije weekend heeft opgevoerd, zal
een karige troost wezen voor ge
handicapten, werklozen, arbeiders,
bedienden enz. die de komende
maanden tot droogvallens toe zul
len uitgemolken worden...
Dirk De Pauw
Premier W. Martens triomfeert.premier W. Martens
dirigeert.
Premier Martens tracht nu de grote slag te leveren en de Belgen
liefst zo'n 15 tot 20% armer te maken. De herschikking heeft
inderdaad meer weg van een politieke koehandel dan van een
objektief gegeven. Trouwens, deze herschikking heeft geen
enkel gevolg indien de markt niet gunstig reageert, maar deze
herschikking past nu wonderwel in de strategie van Martens.
Het ging trouwens zo ver dat hij een regeringsmededeling liet
aankondigen met muziek, hem zelf voorstellende als de
onmisbare dirigent. Sommige diktatoren in een recent verleden
deden hetzelfde. Wat hij zo direkt kon mededelen: nu moet
iedereen (dit wil zeggen de gewone mens inbegrepen) maar
eens extra meewerken. Dit wil zeggen inleveren om zo nodig
de gulden en de Duitse mark bij te benen. Dat een dergelijke
houding een pokerspel is van de grofste soort, laat geen twijfel:
indien het nu voor de zoveelste keer mis loopt, kan Martens
eenvoudig opstappen.
Trouwens, opmerkelijk is ook de regeringsbevriende pers, die
zich tamelijk afzijdig opstelt ten overstaan van de jubelkreten
van de regering. De recente cijfers omtrent onze uitvoer
worden bedenkelijk; Duitsland en Nederland hebben blijkbaar
nu reeds en wellicht ook voor de toekomst de Belgische
ekonomie gemeten en te licht bevonden. Of een herwaardering
met l iets kan opleveren, is dus zeer twijfelachtig, daarbij
komt dat men wellicht veel meer dan België het
Groothertogdom Luxemburg heeft willen plezieren. De vorige
maal konden zij devalueren zonder dat het echt nodig was.
Wij zullen bijgevolg wel enkele weken geduld moeten
opbrengen om een "juiste" beoordeling van de feiten te kunnen
analyseren.
Bijna gelijktijdig, maar al even ondoorzichtig, zijn de
aangekondigde Amerikaanse akties ten overstaan van de
Europese Gemeenschap. De uitbreiding van de E.E.G. heeft
inderdaad voor gevolg dat de Amerikanen hun export vooral
landbouwprodukten) gevoelig zien dalen. Vooral de Spaanse
markt lijkt een doorn in het oog te zijn, zelfs al was Gonzales
zo vriendelijk Spanje binnen de NATO te laten, laat dit de
Amerikaanse big boss onberoerd. De dreiging van de
vermindering van andere industriële goederen is een
gevaarlijke weg en een zekere provokatie.
Het zal dan ook nodig zijn dat gans het Europese politiek
bestel een dialoog zal aanvatten; de vraag is echter wat de
Amerikanen onder "dialoog" willen begrijpen.
Wanneer wij bij dit alles nog de Zaïrese chantage ten overstaan
van ons land moeten ondergaan, ja dan stellen zich enorm veel
vragen over de toekomst. Of Martens met zijn rechtse kliek dat
allemaal kan overleven wordt een open vraag.
