Willy Vernimmen in de bres voor
Europese steun aan ons arrondissement!!
De ontgoocheling van Reykjavik
Regeringskrisis
onvermijdelijk
Gemeenteschool bij PMS- Denderleeuw
Binnen in
Arrondissementci
De politieke actualitei
itoriaai
Inleiding: Karei Van Miert (nationaal
Werner Van den Stockt
Mislukking
Nutteloos
Eenzijdig
Zondag
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST - Tel.: 053/70.51.51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
vrijdag 17 oktober 1986
48* jaargang nr. 40
Weekblad van de S.P
In een vorig nummer van
«Voor Allen» berichtten wij
reeds dat de arrondissemen
ten Aalst en Oudenaarde, in
het raam van een door de
Belgische regering opgesteld
programma ter stimulering
van de economische activiteit,
via de E.F.R.O. Europees
Fonds voor Regionale Ont
wikkeling) steun verkrijgen
om de plaatselijke industrie
nieuw leven in te blazen. Met
recht en reden zette ons Euro
parlementslid Willy Vernim
men zich ten volle achter dit
project, aangezien beide ar
rondissementen, zwaar ge
troffen door de crisis in de
textiel- en kledingindustrie,
enkel in deze sector reeds tus
sen 1974 en 1983 meer dan
11.000 jobs verloren. Een fi
nanciële injectie was uiteraard
meer dan welkom.
Recentelijk nog stelde Willy Ver
nimmen nog een aantal pertinente
vragen m.b.t. de steunmodaliteiten
en dat meer specifiek rond volgen
de punten:
- in welke context deze Europese
steunverlening via het EFRO zich
situeert? (Betreft het hier de onder
steuning van een programma hors
quota?)
- Op welke basis (specifieke crite
ria) is de Commissie gekomen tot
de beslissing om over te gaan tot
steunverlening via het EFRO?
- Hoeveel bedraagt de globale
EFRO-steun? Dient deze steun ge
spreid te worden over verscheidene
jaren en zo ja, hoe zal deze dan
worden opgedeeld?
- Welke concrete projecten wor
den er in het kader van het door de
Belgische regering opgestelde pro
gramma voorgesteld om de econo
mische activiteit te stimuleren en
ten belope van welk specifiek be
drag (per project)?
- Hoe zit het met het actuele te-
werkstellingspotentieel in de tex
tiel- en kledingindustrie voor de
twee arrondissementen en in welke
mate zal het geproclameerde pro
gramma ter stimulering van de
plaatselijke industrie bijdragen tot
het behoud (of eventueel de toena
me) van de werkgelegenheid ter
zake?
Op 6 oktober 11. werd hem terzake
door de heer Pfeiffer namens de
EEG-Commissie antwoord ver
strekt. Uit het ruime, vaak ook
technische, antwoord distilleerden
we voor de lezers de bijzonderste
aspecten.
De voorziene EFRO-bijdrage aan
het 5-jarig speciaal programma
voor de tenuitvoerlegging van deze
specifieke actie in de arrondisse
menten Aalst en Oudenaarde be
draagt 5.600.000 ECU. De geraam
de spreiding van deze steun over de
duur van het programma is ais
volgt:
198* 169.500; 1986: 178.200; 1987:
1.932.000; 1988: 1.382.000; 1989:
834.500. Totaal: 5.600.000.
Bovenstaande cijfers dienen x 43
vermenigvuldigd te worden (1 ECU
43 Belgische frank).
Zoals reeds hiervoor gesteld vindt
de steunverlening niet plaats op
basis van projekten maar als bijdra
ge aan een speciaal programma.
Het is daarom dan ook niet moge
lijk voor de Commissie om het
geachte Parlementslid een totaal
overzicht van de projekten die een
bijdrage vanuit het EFRO ontvan
gen te verstrekken. Het is evenwel
de bedoeling om onder het pro
gramma de volgende type van acti
viteiten te ondersteunen:
- sanering van een aantal in verval
geraakte industrieterreinen en -ge
bouwen;
- uitvoering van een aantal secto-
riële studies;
- het opzetten van een dienst voor
de stimulering van nieuwe econo
mische activiteiten;
- adviesverlening m.b.t. beheer en
organisatie aan KMO's;
- oprichting van een aantal ge
meenschappelijke diensten;
- het opzetten van een T-dienst
voor het verzamelen en verspreiden
van informatie i.v.m. technologie
en innovatie ten behoeve van
KMO's;
- stimulering van de toepassing
van innovaties door KMO's; y
- vergemakkelijken van de toe
gang tot risicodragend kapitaal
voor KMO's.
In het jaar 1984 waren ongeveer
14.600 personen tewerkgesteld in
de textiel- en kledingindustrie in de
arrondissementen Aalst en Oude
naarde. Deze tewerkstelling be
droeg 39% van de totale industriële
tewerkstelling in de twee arrondis
sementen. Het voornoemde specia
le programma heeft tot doel bij te
dragen tot de ontwikkeling van
nieuwe economische activiteiten ter
bevordering van de werkgelegen
heid buiten de textiel- en kleding-
sector zelf. Het draagt dan ook niet
direct bij tot behoud of toename
van de werkgelegenheid in deze
sector.
In ieder geval blijft onze Europar
lementair deze zaak van erg nabij
volgen.
Tijdens het vorig weekend
werd te Reykjavik druk ver
gaderd. De ontmoeting tussen
Gorbatsjov en Reagan groei
de eerst uit van een mini-
ontmoeting tot een maxi-top
en zakte later in mekaar als
een pudding. De waanzinnige
ruimteoorlog van Reagan was
andermaal het struikelblok.
Van deze top werd aanvankelijk
weinig verwacht. Hij zou alleen
maar dienen om de agendapunten
van een latere grote ontmoeting
vast te stellen. Naderhand bleek
echter meer gewicht schuil te gaan
achter de ontmoeting. De Russen
bleven immers alsmaar met voor
stellen voor de dag komen. Zij
toonden zich bereid inspektie toe te
laten, voor het eerst wilden zij de
Britse en Franse kernwapens (die
toch deels op Rusland gericht zijn)
gewoon buiten beschouwing laten.
De tijd dringt ook. Rusland gaat
ekonomisch bergaf en heeft last van
lage olieprijzen. Pogingen van de
respektievelijke geheime diensten
om, ondermeer via de zaak van de
Amerikaanse journalist Daniloff,
Rustoorden en
bejaardenbeleid: een
ramp, pag. 2
Gas, Denderen
Facisme, pag. 6
Nieuwe Zottegemse
OCMW-vleugel: een
gebouw dat eigenlijk
een andere bestemming
had, pag. 8
Asbest: elke vezel is er
één te veel, pag. 7
Sint-Anna: deel 3, pag. 5
roet in het eten te gooien en het
vertrouwensklimaat te doorbreken,
mislukten. De ontmoeting ging
door onder een gunstig gesternte.
De wereld leek te herademen en
zelfs in de vredesbeweging, waar
traditioneel een groot wantrouwen
bestaat, rekte men de hals om te
zien wat er in Reykjavik gebeurde.
Zondagavond kwam dan de klap.
Er was een beetje vooruitgang ge
boekt. Daarop had Gorbatsjov een
alomvattend voorstel op tafel ge
legd. Het omvatte toegevingen
i.v.m. Star Wars, een halvering van
de strategische kernwapens (dat
zijn diegenen waarmee de beide
grootmachten elkaar vanop het ei
gen grondgebied rechtstreeks kun
nen bereiken) en een kompromis
over de Euroraketten (cruises en
pershing's). Reagan hield het been
stijf om zijn Star Wars projekt
volledig te kunnen uitvoeren. Rea
gan nam de verantwoordelijkheid
op zich het aantal kernwapens op
deze wereld niet met de helft te
willen verminderen omwille van
een Sterrekrijgprojekt dat enkel tot
doel heeft een aantal belangrijke
wapenfabrikanten in Amerika te
plezieren. Omwille van één van de
meest gevaarlijke projekten uit de
geschiedenis, ontstaan in de ex
treem-rechtse lobby's, dat Amerika
er toe in staat moet stellen zelf
raketten af te vuren zonder een
terugslag te ondervinden. Het oude
Amerika moet terug in staat zijn de
eerste klap uit te delen zonder zelf
schade te ondervinden. Dit oude
Amerika heeft zich op deze manier
opgewerkt tot vijand van de We
reldbevolking en vijand van de Eu
ropeanen die met hun raketten blij
ven zitten.
Zelfs dit kon er niet vanaf. De
raketten waarvan Kissinger zelf on
langs vertelde dat ze militair nutte
loos zijn, moeten blijven staan.
Waarom? Omdat Europa geen po
litici heeft met haar op de tanden.
Wij worden vertegenwoordigd
door een samenraapsel van mod
derfiguren die hun leven liever in
handen leggen van een zeventigja
rige machtswellusteling dan er zelf
over te beslissen. De manier waar
op de raketten hier binnen gesluisd
werden getuigt ervan. Denk maar
aan de ganse kalender-affaire die in
het boek van Standaard-journalist
De Ridder - een onverdachte bron
- nog eens uit de doeken gedaan
wordt. Denk aan een premier die in
zijn mémoires ruiterlijk toegeeft
zelf om de raketten gevraagd te
hebben. Modderfiguren die niet in
staat zijn de bevolking, door wie ze
verkozen zijn, te verdedigen. Zij
plaatsen wapentuigen met het idee
in het hoofd (Geloven ze het zelf?)
ze nadien terug weg te kunnen
onderhandelen. Een drukkingsmid-
del, noemen ze dat. De harde reali
teit van Reykjavik was terug een
slag in het. gezicht voor deze naïeve
Reaganlopers. Ook nu weer zullen
ze deemoedig de andere kant van
het gezicht aanbieden.
Reykjavik heeft bewezen dat Euro
pa moet gaan denken aan éénzijdi
ge stappen. Aan een gebaar van
goede wil, zoals het terugsturen van
de raketten, aan een zelfstandige
opstelling die ons uit de klauwen
van deze bewapeningsspiraal haalt.
Daar kunnen we tesamen voor
vechten. Een beweging die méér
volk op straat gebracht heeft dan
welke ook in deze eeuw, moet
resultaten halen. Het wordt tijd dat
we terug uit onze zetel stappen en
EU YIEVT 0)ftVVEk/
gp p/M/ HéIWV
„0(5 W/ET OITB*.
- -
nist van "De
Zo zag de huiscartoonist van
Morgen" het gebeuren.
Gorbatsjov
rechtop gaan staan. Dat we lessen
trekken uit onze nederlagen in het
verleden en terug ééndrachtig in de
rij gaan staan om die 32 volgende
raketten buiten te houden en die
zestien bestaande onmiddellijk bui
ten te zetten. Met de kracht van het
aantal en de morele juistheid van
onze standpunten in het achter
hoofd zullen we dit keer verder
moeten gaan dan betogen alleen.
We zullen in 1987 moeten bereid
■zijn de raketten effektief buiten te
zetten. Er staat teveel op het spel.
Filip De Bodt
was
Terwijl de ganse wereld met verstomming werd geslagen door
het mislukken van de mini-top van vorig weekend in de
IJslandse hoofdstad Reykjavik tussen Reagan en Gorbatsjov,
de kopstukken van de twee grootmachten, beleven de Belgen
ondertussen de gekste politieke vaudeville rond de afzetting
van de Voerense burgemeester door de Raad van State.
Het communautair stekelvarkentje, dat de voorbije weken en
maanden voor de regering Martens-Verhofstadt wellicht een
welkom voorwendsel was om de publieke opinie af te leiden
van haar nefaste regeringsmaatregelen, heeft dinsdag
laatstleden als een dodelijke boemerang gewerkt. De
verdeeldheid in het regeringskamp, en inzonderheid bij de
kristen-demokratische familie, was en is zo groot over het feit
hoe deze zaak verder haar beslag moet krijgen, dat een
regeringskrisis onvermijdelijk zou worden.
Het feit dat vorige week donderdag premier Martens niet in
staat was om op de aangekondigde interpellaties in de Kamer
tijdig met een zinnig en eensgezind antwoord klaar te komen,
waardoor de debatten werden verschoven naar de door de
grondwet voorziene datum van de opening van het nieuw
parlementair jaar, namelijk op dinsdag 14 oktober, wees
trouwens reeds in die richting.
Het respijt dat de Premier aldus werd gegund, moest hem nog
de gelegenheid geven om met zijn regeringspartners naar een
akkoord te zoeken. Daarin is hij dus niet gelukt.
De recente verklaringen in de media van diverse
verantwoordelijke woordvoerders van de uittredende koalitie
hebben immers de diametraal tegenovergestelde standpunten
niet dichter bij mekaar gebracht. Integendeel. Door het
eigengereid optreden van de minister van Binnenlandse
Zaken, bij name Ferdinand Nothomb, werd de verwijdering
nog groter.
De perscommuniqués van de kristelijke partij-instanties na
hun bureauzitting van vorige maandag, konden deze
onenigheid niet beter illustreren dan door hun eigen
standpunten nog eens sterk in de verf te zetten, hierbij duidend
dat een oplossing niet direkt in het verschit zou liggen.
Dat is ook zo gebleken. Premier Martens is na de ultieme
kabinetsraad van dinsdag niet bij machte geweest zijn PSC-
broeders tot andere inzichten te brengen, waardoor hij
noodgedwongen het ontslag van zijn regering aan de Koning
heeft apngeboden.
De Koning houdt dit ontslag in beraad en is met zijn
raadplegingen begonnen.
Inmiddels zullen de regeringspartijen, die deze
Happartkwestie zgz. geen regeringskrisis waard achten,
proberen om zo rap mogelijk de gebroken potten te lijmen, al
ware het maar om hun nefaste saneringsplannen verder door te
drukken. Of dit zo gemakkelijk zal gaan, is vooralsnog niet
duidelijk, als men ziet welke troebels er zijn geweest rond de
verkiezing van de Kamervoorzitter Defraigne naar aanleiding
van zijn verklaringen in Le Soir.
De kloof tussen Vlamingen en Walen wordt steeds breder...
zodat het mettertijd moeilijk zal worden om in de
communautaire kwesties een eerbaar vergelijk te vinden,
waarachter de drie taalgemeenschappen zich kunnen scharen.
De communautaire tweespalt steekt dus opnieuw
onheilspellend zijn kop op waardoor in de komende dagen
verrassingen niet uitgesloten zijn.
Het zou eens kunnen dat inplaats van een opgelapte katolieke-
liberale regeringsploeg terug te krijgen er kortelings naar
vervroegde verkiezingen wordt gegaan.
Bij het verschijnen van dit edito, wanneer de Voerense
gemeenteraad zijn schepenen zal hebben verkozen, zullen wij
misschien reeds meer weten.
Laten wij ons in elk geval op alles voorbereiden.
Paul Van der Niepen
Senator
Dit congres wordt georganiseerd ter voorher
congres van zaterdag 25 oktober 1986 in zaal
10 uur)
Binnen de vigerende wetge
ving is iedere school verplicht
voor het medisch toezicht een
P.M.S. aan te duiden. Tot de
dag van vandaag was dit voor
het gemeentelijk onderwijs
van onze gemeente het Vrij
P.M.S. van Aalst.
Pikant detail hierbij is dat de ge
meenteraad bij deze keuze voor
heen nooit betrokken werd. Burge
meester De Backer dreef het zelfs
zover zonder medeweten van het
Schepenkollege en de gemeen
teraad een paar maand geleden het
gemeentelijk onderwijs opnieuw
voor een periode van vijf jaar toe te
wijzen aan het vrij P.M.S. van
Aalst. Dat hij hierbij zijn boekje
meer dan te buiten ging is duide
lijk.
Onbegrijpelijk was dan ook de
reaktie van de CVP toen SP-frak-
tieleider Georges Couck voorstelde
het medisch toezicht op het ge
meentelijke onderwijs voortaan toe
te wijzen aan het in Denderleeuw
gelegen rijks-PMS. In een zeer
emotionele reaktie stelde CVP-
fraktieleider De Mesmaeker dat De
Backer wellicht wel een onwettelij
ke beslissing heeft genomen, maar
dat Welle een katolieke gemeente
is en de gemeentelijke jongens
school om die reden dan ook aan
het vrij PMS toegewezen moest
worden. Als gezagsargument haal
de hij hierbij zelfs de pastoor aan,
die hem in 1976 er nog zo voor
gewaarschuwd had "de gemeen
teschool niet te laten verworden tot
een rijksschool". Na een turbulente
diskussie waarin fraktieleider
Couck steeds zakelijk bleef drukte
de nieuwe meerderheid er uiteinde
lijk haar voorstel door. Oud-sche
pen Wachtelaer uit Welle werd
hierbij na herhaaldelijk storen van
de vergadering manu militari uit de
raadszaal gezet. Frappant bij de
ganse diskussie was dat de CVP er
blijkbaar niet bij kan dat het de
logica zelf is dat een pluralistisch
initiatief, dat een gemeenteraad
tenslotte toch is, het best gediend
wordt door een pluralistisch P.M.S.
dat bovendien nog in de eigen ge
meente gelegen is.
Het getuigt van een grote onver
draagzaamheid en vooringenomen
heid zomaar te stellen dat het vrij
P.M.S. beter is dan het rijks-
P.M.S. en dat de gemeentelijke
jongensschool tout court een kato
lieke school is.
Dinsdagavond 23 september waan
den we ons heel even in de midde
leeuwen.
