£01 TORIA AL
OCMW-ziekenhuis slachtoffer
Sint-Annaplan
Voor Allen op vakantie
Sociale Zekerheid:
enkele
voorafgaandelijke
federale bemerkingen
Vfaams en socialist: neen contradictie!
1
Zottegem
Binnen in
is 3 ~P£oo
Het Zottegems OCMW-zie-
kenhuis dreigt het zoveelste
slachtoffer te worden van het
Sint-Annaspaarplan. Inder
daad, de sanerings- en bezui
nigingswoede van de rooms-
blauwe regeringskoalitie treft
ook de ziekenhuissektor. Zo
moeten er niet minder dan
6.000 ziekenhuisbedden ver
dwijnen, waarvan 2.000 in
1987 en 4.000 in 1988. De
uitgewerkte herstrukturering
viseert in de eerste plaats de
kleinere - in hoofdzaak
openbare - klinieken.
De grotere ziekenhuizen die
in aanzienlijk aantal tot de
Caritas-zuil behoren, worden
niet alleen ongemoeid gela
ten, maar bovendien in een
quasi-monopolie positie ge
plaatst door het wegvallen of
afslanken van de kleinere zie
kenhuizen.
Kraaminrichting
onherroepelijk verloren
Basiseducatie voor
volwassenen te Aalst,
pag. 2
Verenigingsleven betaalt
lager tarief voor gebruik
stedelijke infrastructuur
te Zotte gem, pag. 3
50 jaar V. V. V. te
Geraardsbergen, pag. 3
Universitair onderwijs
voor visueel
gehandicapten, pag. 6
Koken in de vrije tijd:
opwindende gerechten
en kazakpatatten,
pag. 5
Karei Van Miert en Mare
Galle geven Gol een
lesje
Brief van Van Miert en Galle
Willy Vernimmen:
Belgische
staatshervorming
in federale
en democratische zin
nodig!
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST - Tel.: 053/70.51.51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 17 juli 1987
49* jaargang nr. 29
Weekblad van de S.P
31 CEtfTCkU
^Wdftcatrootl'
Ondanks de door de Zottegemse
SP-VOP-koalitie geleverde inspan
ningen - waarbij de SP-leden in de
OCM W-raad, onder aanvoering
van Roger Serbruyns, SP-vertegen-
woordiger in het Vast Bureau, een
toonaangevende rol hebben ge
speeld - wordt de Zottegemse Dr.
Goffaertskliniek gekonfronteerd
met een verplichte bedvermin-
dering.
De Zottegemse OCMW-kraamin-
richting is aldus onherroepelijk ver
loren. De besluiten Dehaene voor
zien immers dat voortaan in een
materniteit per jaar minimaal 400
bevallingen moeten worden uitge
voerd. Wordt de norm van 400
bevallingen niet bereikt, dan wordt
eenvoudigweg de erkenning inge
trokken. Dit betekent noch min
noch meer dan de definitieve slui
ting. In principe moest de beslissing
tot sluiting vallen vóór 1 juli 1987.
Rekening houdend met een aantal
in de reglementering ingebouwde
stimuli bij de afschaffing van zie
kenhuisbedden, heeft het OCMW-
bestuur bekomen dat de uiterste
datum waarop de sluiting moet
worden doorgevoerd naar 31 de
cember 1987 wordt verschoven. De
vraag werd eveneens gesteld in ruil
voor de afgeschafte materniteits-
bedden een dubbel aantal verzor
gingsbedden - onder de vorm van
rust- en verzorgingstehuisbedden -
toegewezen te krijgen. Zulks bete
kent dat de thans bestaande 21
materniteitsbedden omgeschakeld
worden naar 42 rust- en verzor
gingstehuisbedden.
Pikant detail bij de door de beslui-
ten-Dehaene verplichte sluiting per
31 december 1987 is dat de statisti
sche cijfers op het stuk van de
bevallingen zonder meer schitte
rend zijn. Zo werden er in 1986 in
de OCMW-kraaminrichting Dr.
Goffaerts 243 geboortes genoteerd
tegenover 168 in 1985. Zelfs posi
tief cijfermateriaal wordt aldus
beantwoord met de eenvoudige
verplichting tot verdwijning!
Bedroevende en verontrustende
vaststelling bij dit alles is ongetwij
feld het niet meer voorhanden zijn
van een vrije keuze tot bevalling in
een openbare kraaminrichting.
lees door pag. 3
De voorbereiding van het congres «Sociale Zekerheid» draait in onze
federatie op volle toeren. Op de bijeenkomst van het federaal SP-
bestuur mochten we onlangs nog als gastspreker over de sociale
zekerheid Kd. volksvertegenwoordiger Frank Van den Broucke
begroeten, tevens coördinator van de congres voorbereidende natio
nale S P-stuurgroep.
De arrondissementele werkgroep bestaande uit vertegenwoordigers
van de partij, ABW en Bond Moyson, eminente deskundigen als
prof. Urbain Deprez en enkele belangstellende militanten, vergaderde
inmiddels een tweetal maal. De SP-federatie verheugt zich erover dat
deze voorbereidende werkzaamheden actief bijgewoond werden.
Allen hebben vanuit hun deskundigheid, ervaring en interesse in
belangrijke mate bijgedragen tot een aantal belangwekkende opmer
kingen en vragen m.b.t. het werkdocument dat door de nationale
stuurgroep in een eerste studiefase aan de diverse federaties ter
discussie werd voorgelegd.
Niettegenstaande de geformuleerde opmerkingen in de eerste plaats
dienen ter verwerking in een eerste ronde van ontwerpresoluties leek
het ons interessant voor onze lezers enkele algemeenheden hieronder
op een rijtje te zetten, zonder uiteraard in te gaan op enige tekstuele
bemerking.
Volgens de werkgroep blijven werk en werkgelegenheid de beste
manieren om aan elkeen een inkomen te garanderen. Het is pas als
door een of andere oorzaak (afdanking, ziekte, arbeidsongeval,...)
het werk wegvalt dat de Sociale Zekerheid het inkomensverlies moet
dekken en de levensstandaard moet beschermen. Principieel pleiten
we dus niet voor de idee van het basisinkomen zoals de Groenen, die
ieder een bepaald inkomen willen geven ongeacht of men al dan niet
wenst te werken (cfr. het veelgehoorde «recht op luiheid»). Sociale
Zekerheid moet fundamenteel een volksverzekering blijven gebaseerd
op solidariteit tussen actieven en niet-actieven, die een inkomen
verzekert en de levensstandaard beschermt. Om dan de armoede te
bestrijden moet gebruik gemaakt worden van de stelsels van sociale
bijstand, zoals het OCMW-bestaansminimum.
Anderzijds is het zo dat pas vanaf het jaar 2000 problemen te
verwachten zijn met de uitbetaling van de pensioenen. De federale
werkgroep eist in dat verband dat vanaf nu opnieuw specifieke
reserves worden opgebouwd en dat deze enkel en alleen voor dat doel
mogen aangewend worden en niet meer ter financiering van nadere
overheidstussenkomsten. Verdere uitbetaling van de pensioenen dient
prioritair verzekerd. De werkgroep steekt het ook geenszins onder
stoelen of banken dat de materie eufemistisch gezegd gevoelig ligt bij
een groot deel van de bevolking en dat de electorale repercussie uiterst
explosief geladen is. Vandaar voorzichtigheid in aanpak en uitwerk
ing van voorstellen. De soms nogal nefaste ervaringen m.b.t. het
sociaal-economisch SP-Alternatief van voor enkele jaren wijzen
duidelijk in die richting. Op zichzelf nochtans waardevolle elementen
werden zonder scrupules tegen de SP gekeerd, en de toch wel hoge
moeilijkheidsgraad en te theoretische van het geheel veroorzaakten de
wel weinige interesse van onze basismilitanten voor de fundamentele
opties. Opgelet dus dat we niet van hetzelfde vaatje gaan tappen.
Trouwens, m.b.t. de sociale zekerheid, stelt zich een prangende
vraag: hoe slagen wij erin onze achterban, zeker in crisistijd, ervan te
overtuigen dat de solidariteitsideeën moeten primeren. Hoe dan ook is
het essentieel dat de Sociale Zekerheid in ons land toegankelijker
wordt gemaakt; het geheel is immers te log én te bureaucratisch. Meer
nog, de SP moet terzake dringend afgeraken van het imago dat de
partij zelf deze administratieve kolos heeft geschapen.
We zijn ervan overtuigd dat bovenstaande bemerkingen ongetwijfeld
neerslag zullen krijgen in de ontwerpresolutie voor het congres. Begin
september is het dan het woord aan de afdelingen, welke hierbij echter
zullen kunnen rekenen op begeleiding qua informatie en vorming
terzake vanuit de werkgroep.
Rudy De Leeuw
Coördinator werkgroep S.Z.
Chris Vancoppenolle
Federaal SP-secretaris
Om de drie maanden publiceert
Vice-Eerste Minister en Minister
van Justitue Jean Gol een blaadje
pro domo. Een beetje publiciteit
voor de eigen bollewinkel is voor
deze excellentie waarschijnlijk
graag meegenomen, vandaar ook
de leuke titel «La lettre de Jean
Gol». De aflevering van midden
juni deed ons niettemin raar opkij
ken, niet zozeer om de jeugdfoto
van Gol en de nieuwe Waalse on
derwijsminister Duquesne die sa
men, in het Luikse Rijksatheneum
nog wel, een stukje poëzie aan het
declameren zijn (onderwijsroots
ook al lang vergeten zeker jon
gens?) maar door het editoriaal van
zijne ministeriële excellentie zelf.
De zaken die daarin verwoord ston
den vonden zelfs weerklank in het
SP-bureau. Voorzitter Karei Van
Miert en volksvertegenwoordiger
Mare Galle, steeds op de bres als
het de Vlaamse zaak betreft, klom
men dan ook in de pen. Resultaat
werd een zog. «Open brief», speci
fiek in het teken van 11 juli. Door
Gol gelanceerde ideeën als vol
machten, het versterken van de
Uitvoerende macht, het miskennen
en aan banden van de Vlaamse
meerderheid in België kon ons in
ziens niet zonder reactie blijven.
Onderstaand geven wij dan ook de
inhoud weer van de SP-reactie,
welke trouwens ook in de nationale
dagbladpers naar waarde geschat
werd.
Mijnheer de Vice-Eerste Minister,
Telkens wanneer ons het grote voor
recht overvalt van U een brief te
ontvangen, overlopen wij deze lec
tuur op een ietwat geamuseerde wij
ze. Geamuseerd omdat uw brief
vaak een schoolvoorbeeld is van
eigen lof.
Ditmaal werden wij evenwel getrof
fen door de openhartigheid van uw
editoriaal. En zo staat het nu zwart
op wit: voor U waren de volmachten
er niet alleen nodig om een lastig
Parlement zoveel mogelijk buiten
spel te zetten, maar bovendien ook
om de Vlaamse meerderheid in het
Parlement aan banden te leggen. En
nu deze volmachtenperiode achter
de rug is, maakt U zich grote zor
gen, niet alleen over de vraag hoe U
ook morgen de rol van het Parle
ment zo veel mogelijk kunt beper
ken, maar ook hoe U de Vlaamse
meerderheid in dit land verder kunt
neutraliseren.
Wat het eerste punt betreft, kijkt U
met bewondering naar Frankrijk.
Wil U dan ook voor ons land een
presidentieel regime? Een president
die door de meerderheid van de
bevolking wordt verkozen en dus
bijna zeker een Vlaming zal zijn?
Of wil U meteen ook hier de meer
derheid aan banden leggen en met
een bepalen dat de Vlaamse stem
men slechts voor de helft meetellen.
Hoe dan ook, IJ blijkt achtervolgd
te worden door de idee dat de
Vlaamse meerderheid in dit land
nog niet genoeg aan banden is ge
legd en dat er na de volmachten nog
eens extra grendels nodig zijn. Al
dus stelt U voor om, naast een
paritaire ministerraad, ook nog een
paritaire senaat te plaatsen.
Ons land is nog altijd een unitaire
staat. België is het unieke voorbeeld
van een staat waarin federale be
schermingssystemen werden inge
voerd en gebruikt, zonder dat het
een echte federale staat is. De be
schermingen en tegemoetkomingen
kunnen nog moeilijk voltedig wor
den opgesomd: de paritaire Minis
terraad, de alarmprocedures, de do
taties, de paritaire taaikaders, de
gekwalificeerde meerderheden, de
niet-splitsing van het kiesarrondisse
ment Brussel, de taaifaciliteiten, de
compensaties, de lankmoedigheid
bij de uitvoering van de arresten van
de Raad van State, enz.
Bij al deze machtsposities, grendels,
transferten en voorkeursbehandelin
gen, wil U dus nu nog de kroon op
het werk zetten met een paritaire
Senaat. Voor ons mag U het verge
ten. Er is al genoeg éénrichtingsver
keer. Als U werkelijk aan de toe
komst van het land denkt, en niet
aan uw eigen machtspositie, dan
zou U andere prioriteiten leggen
waarbij in de eerste plaats met min
der blokkeringsmogelijkheden en
grotere verantwoordelijkheden voor
de deelgebieden, met inbegrip van
een brede eigen financiële verant
woordelijkheid. Dan zou U mee
helpen zoeken naar een vereenvou
diging van de instellingen, niet door
een paritaire Senaat samen te stellen,
doch door de Senaat af te schaffen,
maar daarentegen de deelparlemen-
ten rechtstreeks te laten verkiezen.
Wij weten dat het voor U moeilijk is
om niet met een zeker gevoel van
superioriteit neer te kijken op Vlaan
deren.
Wij weten dat U de grootste moeite
hebt om de taal af te lezen van de
meerderheid van de bevolking van
dit land, maar dat geeft U nog niet
het recht om zomaar tegen ons sche
nen te stampen. In ieder geval niet
tegen deze van de Vlaamse Sociali
sten. Dat CVP en PW ondertussen
met blauwe schenen lopen, is hun
zaak. Maar ja, 11 juli biedt het
voordeel om op deze schenen wat
balsem te kunnen strijken.
Willy Vernimmen als gastspreker
op een 11 juli-viering. Allicht toch
niet een zo vor de hand liggende
keuze gezien de dag én het onder
werp. Hoewel, niettegenstaande
velen denken dat het internationa
lisme van de socialistische partijen
de tegenpool is van het Vlaamse
nationalisme, kunnen zij elkaar
perfect aanvullen. August Vermey-
len, socialist én Vlaamse voorvech
ter bij uitstek, zei ooit «Vlaming
zijn om Europeër te worden». Van
Willy Vernimmen zou men nu kun
nen beweren: Europeër en Vla
ming. De gelegenheidstoespraak
van ons Europarlementslid laat
trouwens terzake aan duidelijkheid
niets te wensen over.
SP-voorzitter Van Miert en Mare Galle gaven Gol lik op stuk: waar
haalt de minister het recht om Vlaanderen continu tegen de schenen
te schoppen?
lees door pag. 4
