Een antw
oord aan set
len
Del
Pat
It
Er roert wat
v>_
pJsz£
CSC Vormingswerk Gewest Aalst
Socialistische Vrouwen Federatie
SP/CSC-Arrondissementstederatie
Aalst
Incident in de Kamer
Geraardsbergen
"De fis kale hervorming
Tweejaarlijks politiek-
administratief arrondissementeel
congres
Met zijn artikel in het week
blad De Beiaard" van 12 de
zer, heeft schepen De Padt
een zes jaar durend stilzwij
gen doorbroken en dan nog
op een manier die te allen
kante ergernis heeft verwekt.
Dit zal dan vooral als reaktie
zijn op de perskonferende
van zijn PVV-kollega J.L.
Rens, schepen van financiën,
waar laatstgenoemde zijn on
genoegen over het financieel
beleid van de stad niet onder
stoelen of banken heeft ge
stoken.
Herman De Loor
I.S.IÜ.
Zaterdag 17 december 1988 om 13u30
Volkshuis, Markt 8 te Zottegem
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST - Tel.: 053 70.51.51
Postrekenin^nr. 000-0952464-31
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 25 november 1988
50* jaargang nr. 46
Weekblad van de S.P.
Verleden week vrijdag stond de goedkeuring van de begroting 1988 van
Binnenlandse Zaken op de agenda van de Kamer.
Door middel van een stemverklaring pleitte Jacques Timmermans voor de
gerechtvaardigde, specifieke eisen van het politiepersoneel en de herwaar
dering van het openbaar ambt in het algemeen, met een beroep op de
regering de noodzakelijke financiële middelen vrij te maken.
Bij een verwijzing naar het oorzakelijk verband met de neo-liberale aanpak
van de laatste zes jaar, maakte de P.V.V.-fraktie dergelijk groot tumult, dat
ook Jacques Timmermans zich steeds maar met hogere stemverheffing van
de micro bediende vanaf het spreekgestoelte.
Ondertussen was de spreektijd voorbij en besloot Kamervoorzitter No-
thomb de micro uit te schakelen...
Hierbij 4e tussenkomst van onze vriend Jacques Timmermans:
De S.P.-fraktie zal de begroting
van Binnenlandse Zaken en Open
baar Ambt goedkeuren, maar toch
wens ik namens onze fraktie nog
even stil te staan bij de acties die
sinds een week worden gevoerd in
de politiekorpsen.
De stiptheidsacties zijn bij de Brus
selse politie spontaan ontstaan en
gegroeid. Daarna hebben veel
korpsen uit het hele land zich bij de
acties aangesloten, wat duidelijk
wijst op een grote ontevredenheid
van de politiemensen. Dat valt ook
gemakkelijk te begrijpen, als men
de wedde van de straatagent,
28.500,- fr. voor een beginnende
agent, bekijkt. De vergoedingen
die hij krijgt voor de vele onregel
matige prestaties die hij moet leve
ren, zijn al te schamel: 18,5 fr.
premie voor een uur nachtwerk;
van de 100% premie voor zondags-
werk wordt in de meeste gemeen
ten slechts 2/3 uitgekeerd.
De acties van de politiemensen
kunnen dan ook op ons begrip en
op sympathie van de bevolking re
kenen. Nochtans beseft iedereen
dat niet alleen de gemeentepolitie
moeilijk en vaak ondankbaar werk
moet opknappen voor een te mager
loon. Ook andere veiligheidsdien
sten, gemeentelijke zoals de brand
weer en nationale zoals de rijks
wacht, zitten in eenzelfde schuitje.
Ook het verplegend personeel, de
opvoeders, enzomeer hebben onre
gelmatige diensturen, waarvoor ze
niet het loon en de vergoedingen
krijgen die ze verdienen. Enkele
weken geleden nog hebben zij in
Brussel hun eisen kracht bijgezet
met een betoging van meer dan
15.000 mensen.
Het is dus een algemeen gesteld
probleem van totale onderwaarde
ring van het openbaar ambt gedu
rende de laatste jaren. De gevolgen
zijn thans zeer duidelijk!
Namens de S.P.-fraktie vraag ik
dan ook de regering terdege reke
ning te houden met de gerechtvaar
digde eisen van het overheidsperso
neel en hiervoor budgettaire mid
delen vrij te maken.
Het is trouwens wraakroepend dat
de heer Gol hier begin deze week
de regering durfde aan te manen
uiteindelijk werk te maken van de
oplossing van de grote problemen
in het openbaar ambt, en gisteren
de heer Cortois eveneens nog mi
nister Tobback de les wou spellen.
Precies of zijzelf, samen met de
liberale excellenties, niet mede ver
antwoordelijk waren voor de af
braak van het openbaar ambt tij
dens de laatste zes jaar.
Lineaire besparingsmaatregelen
door bv. de niet-vervanging van
afgevloeide personeelsleden, heb
ben de administratie totaal ont
wricht.
Het afromen bv. van drie index-
sprongen die de reeds magere wed-
deschalen en vergoedingen nog
meer hebben geaccentueerd.
De politiemensen voeren hoe-dan-
ook een terechte actie, maar doen
er goed aan te beseffen dat zij er
niet het minste belang bij hebben
zich te desolidariseren, zich te iso
leren van de rest van het personeel
in openbare dienst.
Het groepsegoïsme is een te kort
zichtige visie.
Voor de gemeentepolitie zou het
trouwens een erg slechte zaak zijn
indien ze zou worden losgemaakt
uit de openbare dienst en uit het
gemeentelijk bestuur.
Een democratische opvatting van
politie vereist dat de politie goed
geïntegreerd is in de bevolking en
ingebed is in het openbaar bestuur.
Voor het administratief statuut en
de bezoldiging van de gemeentepo
litie betekent dat m.i. dat terdege
rekening moet worden gehouden
met de specifieke kenmerken van
en de specifieke vereisten voor het
politiewerk, maar dat terzelfdertijd
zoveel mogelijk moet worden ge
streefd naar een gelijkwaardig sta
tuut voor de verschillende geledin
gen van het openbaar ambt.
Over de concrete looneisen heen,
wijzen de aan de gang zijnde acties
duidelijk op een malaise bij de
gemeentepolitie en meer in het al
gemeen bij de politiediensten. Het
probleem situeert zich in ons land
niet zozeer op het vlak van de
kwantiteit: België is immers één
Jacques Timmermans in de
clinch met P.V.V. en Kamer
voorzitter Nothomb.
van de landen in Europa met het
meeste politiemensen per aantal in
woners. Omwille van een gebrekki
ge coördinatie en taakverdeling le
vert dat echter niet het veiligheids-
produkt op dat men zou kunnen
verhopen en verwachten. Het is dus
op het vlak van de kwaliteit dat
nieuwe initiatieven nodig zijn.
Door een herwaardering van de
politiefunctie en door een samen
hangend veiligheidsbeleid en een
beter gecoördineerd beheer van de
politiediensten zal men het aanwe
zige potentieel - aan mensen, aan
vakkennis en aan uitrusting - moe
ten mobiliseren en ten volle doen
renderen. Zo moet tot stand wor
den gebracht waar elke burger
recht op heeft: het gevoel zich vrij
te kunnen bewegen in een veilige
samenleving.
J. Timmermans,
V olks vertegen woordiger
■ei
Wellicht zullen de persartikels, die
het hadden over de verdeeldheid in
de plaatselijke PW-rangen, hem
in het verkeerde keelgat geschoten
zijn. Misschien heeft hij aange
voeld dat zijn handelwijze, bij het
vormen van de nieuwe koalitie,
door zijn eigen achterban niet over
al op applaus is onthaald.
Het is menselijk dat er in élk huis
houden, en zeker ook in de schoot
van politieke formaties, eens een
haar in de boter geraakt.
In dergelijke omstandigheden
wordt meestal getracht de moeilijk
heden in eigen kring bij te leggen.
Problemen zijn er om opgelost te
worden.
De rancunes van schepen De Padt
moeten ongetwijfeld diepe wortels
hebben geschoten. Dit gevoel be
kruipt de lezer bij doorname van
zijn epistel waarin hij niet alleen
OPENLIJK natrapt naar zijn eigen
partijgenoten RENS en DAVER,
maar ook de SP de les wil lezen.
Als oppositielid in de gemeen
teraad is ondergetekende het me
nigmaal oneens geweest met de
heer Rens, maar hij heeft de sche
pen van Financiën weten te waar
deren voor zijn kompetente be
leidsvisie, om zijn dossierkennis en
om zijn strakke houding ten opzich
te van de politiek van grootheids
waanzin van de voorzitter van het
OCMW.
Het is ongetwijfeld dank zij zijn
kwaliteiten en het prestige dat hij
had weten op te bouwen, dat de
PW, bij de laatste gemeenteraads
verkiezingen, het niet onaardig
heeft gedaan.
Verder dan het formuleren van de
ze bedenking bij de broedertwist,
wil ik niet gaan.
Anders is het gesteld wanneer sche
pen De Padt meent de SP een veeg
uit de pan te moeten geven met
betrekking op onze houding in de
gemeenteraad. Deze aanval vraagt
om een antwoord.
Schepen De Padt schermt in zijn
betoog met het deficit van 62 mil
joen op 1/1/83 maar hij schrijft er
niet bij dat de stad nog een tegoed
had op de Staat van 45 miljoen,
tegoed dat niet in de rekening was
opgenomen, wegens de te late toe
zegging van rechten.
Dat er in werkelijkheid een veel
geringer deficit bestond loochenen
wij niet, maar dit was zeker niet te
wijten aan te hoge uitgaven van
onze toenmalige SP-schepenen in
de hen toegewezen departementen,
maar vooral aan de geldhonger van
de voorzitter van het OCMW, uit-
gavedrang die ook de heer Rens en
zijn PW-kollega's gedurende de
zes voorbije jaren niet hebben kun
nen stuiten. Mijnheer De Padt pu
bliceert ook niet dat er toen slechts
1850 opcentiemen waren en 6%
personenbelasting.
Reeds in 1982 moest de stad
60 miljoen opbrengen voor de heer
Van Heuverswyn (47 miljoen defi
cit OCMW en 13 miljoen tekort
ziekenhuis) om dan nog te zwijgen
van de lasten van leningen en toela
gen, door de stad te betalen voor
zijn initiatieven in "De Gaver".
Elke belastingbetaler in Geraards-
bergen, ook schepen De Padt, weet
trouwens dat de verloedering van
de stadsfinanciën UITSLUITEND
te wijten is aan het beheer van de
voorzitter van het OCMW. Maar
de schepen heeft het deze laatste
nog nooit durven aanwrijven.
Schepen De Padt beweert, dat er
op de REKENING 1988 een batig
saldo zal zijn van 19 miljoen. En hij
is er nog fier op ook!
Zelfs als dit cijfer zou stroken met
de werkelijkheid, dan is dat al een
enorme vermindering in vergelij
king met het boni van 1987, dat nog
65 miljoen bedroeg.
Hij zou echter zo eerlijk moeten
zijn om ook te vermelden dat dit
positief saldo te danken is aan de
drastische belastingsverhogingen in
1983 (2500 opcentiemen en 9% per
sonenbelasting).
De resultaten van de REKENIN
GEN, gezien over de periode 1983-
1988, tonen aan dat er gedurende
zes jaar, een MEERinkomen is
geweest van 440 miljoen in ver
gelijking met de inkomsten van
1982 (fondsen, belastingen en retri
buties, verhoogde dividenden voor
gas, elektriciteit en TV) en dat dit
bedrag oploopt tot 484 miljoen
wanneer men daarbij de speciale
hulpgelden voegt, verkregen van
wege de Staat (29.170.000 sane
ringslening, reeds beloofd in 1981
en 15 miljoen eenmalige tege
moetkoming).
Met de storting van deze laatste
bedragen kon het bestaande deficit,
einde 1983, reeds grotendeels aan
gezuiverd worden.
Met een gemiddelde stijging van
meer dan 70 miljoen per jaar is het
zeker geen referentie om van deze
440 miljoen, einde 1988, nog
slechts 19 miljoen over te houden.
Meer zelfs, indien de enorme mee
valler (drastische daling der rente
tarieven op de schuld) er niet zou
geweest zijn, dan hadden wij op
heden, ondanks de gevoelige belas
tingsverhogingen, opnieuw een de-
ficitaire toestand. DAT is de wer
kelijkheid.
Koken kost geld, zegt schepen De
Padt.
Waar is het dat hij, gedurende zijn
6-jarig mandaat, niet zoveel heeft
gekookt. Hij heeft dit koken over
gelaten aan een paar CVP-tenoren
die er een ware kookORGIE heb
ben van gemaakt.
Schepen Rens heeft dit, ondanks al
zijn goede wil, niet kunnen verhin
deren. Waarschijnlijk daarom zijn
frustraties die hij, spijtig genoeg,
slechts bij zijn afscheid aan de poli
tiek heeft gemanifesteerd in de ge
meenteraad en in de pers.
Wij begrijpen best dat hij er de
buik van vol heeft. Hij weet maar al
te goed wat de Geraardsbergse be
lastingbetaler te wachten staat.
Wat bij ons echter onverklaarbaar
overkomt is, dat schepen De Padt
dit nefaste CVP-beleid nog tracht
te verdedigen en dat hij zijn be
kwaamste partijgenoot afvallig is
met zijn verklaringen in "De Bei
aard".
Vorige week werd het centraal akkoord voor de privé-sector
ondertekend. In sommige sectoren zijn de onderhandelingen
met het oog op een nieuwe kollektieve overeenkomst reeds van
start gegaan.
Ook voor het overheidspersoneel hadden al enkele gesprekken
plaats tussen de regering en de overheidsvakbonden om tot een
konventie te komen voor de jaren 1989/1990.
Hierbij is het vooral de bedoeling van de syndikale organisa
ties een betekenisvolle weddeverhoging te bedingen alsook tot
een aanwervingsbeleid te komen, dat opnieuw voor een goede
werking van de overheidsdiensten moet zorgen. Het is immers
een feit dat thans in sommige overheidsinstellingen zoals onder
meer bij het Ministerie van Financiën, een personeelsgebrek
heerst met als gevolg dat het normaal functioneren van
belangrijke departementen sinds geruime tijd niet meer kan
worden verzekerd.
Het beleid dat de vorige regeringen Martens voerden, met de
liberalen als bondgenoot, heeft bij het overheidspersoneel een
groeiend ongenoegen doen ontstaan, waarvan de uitwasemin
gen zich met de dag laten gevoelen.
Na al die jaren is voor velen de maat echt vol.
Het politiepersoneel neemt het niet langer en sinds enige dagen
voert het aktie, hetgeen men nochtans van hen niet gewoon is.
Ook de gevangenisbewakers en douaniers hebben er genoeg
van en het zou wel eens kunnen dat nog andere overheidsdien
sten er weldra eveneens het bijltje zullen bij neerleggen. Ja, er
roert wat!
En al draagt de S.P. geen schuld voor de fouten die in de
voorbije zes jaar gemaakt zijn geworden, is zij in genendele
verantwoordelijk voor die spontane stakingsbewegingen, toch
zal zij moeten instaan voor een oplossing. Inmiddels zitten de
ware P. V. V. -schuldigen in de oppositie en kunnen zij degenen
die het nog altijd niet hebben gesnapt, verder misleiden.
Agenda
1. Welkomstwoord
2. Arrondissementeel werkingsverslag 1986-1987
3. Financieel verslag
4. Verkiezingen:
- Arrondissementeel SP-Bestuur
- Arrondissementele SP-voorzitter
- Leden Algemene Raad
- Kandidaten Partijbureau en Administratieve
Commissie
5. Bespreking nationaal werkingsverslag en
6. Amendementen ontwerpresolutie
7. Slottoespraak
De aanwezigheid van elke militant wordt verwacht.
Houd deze datum vrij 1!
Ingevolge de belangrijke meerin-
komsten evolueerden de stadsfi-
nancies natuurlijk in gunstige zin en
groeiden de saldi van de REKE
NINGEN van een mali van
14.026.458 fr. einde 1983, tot een
maximum boni van 86.699.944 fr.
einde 1986. Het ging zelfs zo goed
dat men het zich kon veroorloven
om, van 1984 tot 1987, een bedrag
van 13.997.500 fr. te storten in het
"POTJE" van de heer Rens en
bovendien een totale som van
21.219.142 fr. kon overboeken naar
de buitengewone begroting.
Zonder deze overboekingen zou
het boni tot ver boven de 100
miljoen uitgegroeid zijn.
Is het dan niet verantwoord, mijn
heer De Padt, dat de SP-fraktie in
de gemeenteraad, vanaf 1984, aan
drong om de belastingen te verla
gen?
Met de gemeenteraadsverkiezingen
van 1988 voor de boeg en met
dergelijk groot boni voorhanden,
kon men niet anders dan belas
tingsverminderingen doorvoeren,
wat dan ook geleidelijk gebeurde
vanaf 1986.
Ondanks de belastingsverlagingen,
de gevoelige vermindering van het
Gemeentefonds sinds 1987, het ein
de van de uitzonderlijke toelage
van het "KB 202" en de afschaffing
van de opcentiemen op de provin
ciale belastingen in 1988, liggen de
MEERinkomsten voor 1987 en
1988 nog 60 miljoen hoger op
jaarbasis, in vergelijking met 1982.
Voornoemde verminderde in
komsten kunnen dus niet de reden
zijn van de weer opduikende finan
ciële problemen. Er is echter meer!
Daar waar financieschepen RENS
gedurende de jaren 1983 en 1984 de
uitgaven nog in de hand kon hou
den, ingevolge saneringsverplich
tingen, vlogen vanaf 1985 vooral de
werkingskosten, de personeelskos
ten en de overdrachten (toelagen)
de pan uit. Vanaf 1985 stegen de
jaarlijkse werkingskosten van
40 miljoen tot 77 miljoen op he
den. De personeelslasten van 128
naar 160 miljoen op jaarbasis
(nettobedragen na aftrek van de
Staatstussenkomsten). De toelagen
aan de h. VAN HEUVERSWYN.
voor dekking van het OCMW-defi-
cit, groeiden van 52 miljoen naar
80 miljoen.
Van 1983 tot 1986 noteerden wij
nog een gevoelig jaarlijks overschot
op de rekeningen "Eigen dienst
jaar". Voor 1987 was er al een
tekort van 18 miljoen.
In 1988 werden echter alle remmen
losgelaten en RAAMT men een
tekort op de begroting van 55
miljoen. De verkiezingen... weet
U Vervolg op blz. 3
