De vreemde weg naar grotere
kiesomschrijvingen tdeei 2)
SP.a eist van regering harde aanpak van internationale finan<iële fraude
"Voor Allen" - 26 oktober 2001 5
In onze vorige bijdrage stel
den we dat sinds een aantal ja
ren een handvol .sp.a-te no ren
ijveren voor het invoeren van
één kieskring voor de verkie
zing van de leden van de Ka
mer van Volksvertegenwoor
digers en het Vlaams Parle
ment, en dit tegen de beslis
sing in van het Toekomstcon
gres van mei '98.
Wij vroegen ons in dit artikel
ook af waarom deze enkelin
gen aan de partijtop zich toch
koppig blijven doorzetten om
hun zin te krijgen en dit tegen
het standpunt van de basis in.
Het antwoord hierop lazen we
onverwacht in het interview
dat sp.a-voorzitter Janssens
gaf in De Morgen van zater
dag 13 oktober 2001, dag
waarop het administratief en
actualiteitscongres plaatshad
te Gent. Hierin zegt hij letter
lijk dat 'Als er provinciale
kieskringen komen, zal de
partijtop beter kunnen ingrij
pen op de lijstsamenstellin-
gen. Dat klinkt autoritair en
dat zal tot conflicten leiden,
maar dat moet dan maar'. Zo
weten onze militanten en onze
basis tenminste wat er gaande
is en kennen zij de achterlig
gende redenen van dit vurig
ijveren van de partijtop voor
grotere kiesomschrijvingen.
Vedettencultus en
populisme
Nu wordt het overduidelijk
dat het met de vorming van
grotere kieskringen in de eer
ste plaats de bedoeling is van
de sp.a-top, de macht naar
zich toe te trekken bij de toe
komstige samenstelling van
In zijn tussenkomst over de fe
derale regeerverklaring toon
de SP.a-fractieleider Dirk Van
der Maelen zich tevreden.
Toch vraagt hij meer concrete
engagementen om financiële
paradijzen aan te pakken.
Van der Maelen prees de rege
ring voor het feit dat zij - on
danks moeilijker vooruitzich
ten - opnieuw een begroting in
evenwicht indiende en een so
ciaal beleid blijft voeren. Niet
iedereen is volgens de SP.a'er
echter even gelukkig met deze
sociale regering.
"Ik lees bijvoorbeeld dat het
VBO onverkort pleit voor een
tweetrapssysteem in de ziekte-
de lijsten voor de parlements
verkiezingen en dit ten nadele
van de federaties en lokale af
delingen. Ten tweede willen
wellicht een aantal kopstuk
ken van de partij zich electo
raal meten met hun directe te
genstrevers. Het zal bijgevolg
bij de komende verkiezingen
een populariteitstest worden
onder de grote kanonnen,
waarbij de partijprogramma's
en de beleidsvisies die de po
litieke partijen voorstaan naar
de achtergrond worden ver
drongen. De mediatisering en
de veramerikanisering van de
kiesstrijd zal zich dan ook nog
verder doorzetten, waardoor
de persoon (hoe hij het uitlegt,
hoe hij het brengt, hoe hij zich
voordoet, hoe fotogeniek hij
is, enz.) veel belangrijker zal
worden dan de inhoud. Komt
daar nog bij dat de verleiding
zal toenemen om de lijsten
met nog meer 'Bekende Vla
mingen' (TV-mensen, sportfi-
guren, e.a.) te bevolken. Dit
zal ontegensprekelijk het poli
tieke bedrijf niet ten goede ko
men en zal integendeel tot een
verdere verschraling van de
politieke inhoud leiden.
Kloof met de burger
Het is vanzelfsprekend dat
door grotere kiesomschrijvin
gen in te voeren, de kloof met
de burger zal toe- in plaats van
afnemen, wat men de laatste
decennia nochtans steeds als
doelstelling heeft vooropge
steld.
De verkozen politicus dreigt
hierdoor te vervreemden van
zijn electoraat en het gevaar
dat hij zijn opdrachtgever, de
kiezer, al eens zal vergeten zal
en invaliditeitsverzekering.
Het VBO vindt dat niet-le-
vensnoodzakelijke genees
kundige zorgen niet meer hoe
ven voor de sociaal zwakkeren
in deze samenleving. Ze wil
deze alleen nog aanbieden aan
wie het geld heeft om daar een
privé-verzekering voor te ne
men. Als het VBO zijn zin
krijgt, zullen geneesheren ver
plicht zijn eerst de stand van
uw bankrekening te controle
ren vooraleer uw bloeddruk te
meten.
Helaas vindt dit soort privati
seringsideeën ook supporters
in bepaalde politieke kringen.
De SP.a is duidelijk: hier wer-
vast en zeker toenemen. Even
min zal hij de polsslag van de
streek die hij vertegenwoor
digt, die voortaan immers een
ganse provincie zal beslaan,
voldoende kennen en aanvoe
len; kortom, de natuurlijke
band tussen de kiezer en de
verkozene zal sterk verzwak
ken. Nochtans zou men moe
ten beseffen dat enerzijds de
democratie daardoor niet
wordt versterkt en dat ander
zijds, hoe verder de verkozene
zich van de burger verwijdert,
des te groter de kritische mas
sa wordt. Ook op dat vlak zijn
de vooruitzichten bijgevolg
niet bijster gunstig.
Toekomstige
parlementsleden
Alles laat voorzien dat een an
der soort politici onze parle
menten zal bevolken. Mensen
die nog weinig voeling zullen
hebben met de basis en zo
goed als geen terreinkennis
bezitten. Aldus is het niet
denkbeeldig dat op termijn
quasi 'wereldvreemde' politici
hun intrede zullen doen in on
ze parlementaire assemblés,
met alle nadelige gevolgen
vandien.
Nochtans moet het parlement
een weerspiegeling zijn van
de samenleving en dat bereikt
men best via de bestaande
kieskringen, waar het dage
lijks contact met de kiezer een
realiteit is. Verder ligt het voor
de hand dat kandidaat-politici
zich via lobbying aan de top
van de partij zullen trachten
waar te maken en hoege
naamd geen inzet meer zullen
leveren in de afdelingen. In
ken wij in geen geval aan mee.
Daarom zijn wij bijzonder te
vreden dat premier Verhof-
stadt en zijn ploeg uitdrukke
lijk kiest voor het SP.a-stand-
punt."
Uiteraard kon buitenlandspe
cialist Van der Maelen ook
niet voorbij gaan aan de dra
matische gebeurtenissen in
Afghanistan. Hij benadrukte
dat er naast een diplomatiek,
humanitair en militair offen
sief tegen het terrorisme, meer
aandacht moet komen voor
een gecoördineerde finan-
cieel-economische aanpak er
van.
"Op donderdag 16 oktober is
Brussel op een goed blaadje
staan, zal renderender zijn dan
te militeren op het lokale en
federale vlak.
Het subsidiariteits
beginsel
Het subsidiariteitsbeginsel
heeft tot doel de beslissings
bevoegdheid bij de instantie te
brengen die zo dicht mogelijk
bij de bevolking staat.
Wat de verkliezing van de toe
komstige parlementsleden be
treft (in 2003 en 2004) bete
kent dit dat i.p.v. de huidige
sp.a-afdelingen en -federaties,
als de provinciale kieskringen
evenwel een feit worden, het
voortaan de hogere provincia
le politieke instanties zullen
zijn, die de lijsten zullen sa
menstellen, met dan nog een
mogelijk gebeurlijke ingreep
van de centrale Brusselse par
tijorganen, zoals Patrick Jans
sens al heeft aangekondigd in
zijn interview van 13 oktober
jongstleden.
Het is bijgevolg zonneklaar
dat met het groter maken van
de kieskringen, het subsidiari
teitsbeginsel niet wordt nage
leefd, doch integendeel, met
de voeten wordt getreden.
Immers ijvert de overheid al
jaren om de zaken die door
een lager orgaan kunnen wor
den verricht, niet door een ho
ger ter hand worden genomen.
Het is dan ook tegen elke logi
ca in dat de sp.a de bevoegd
heid van de toekomstige lijst-
samenstelling aan een provin
ciale instantie wil toevertrou
wen, aangezien geen enkel
nuttig en noodzakelijk argu
ment kan worden aangebracht
er een Ecofin-raad. Gaat Bel
gië concrete voorstellen op ta
fel leggen om de witwasprak
tijken van terroristen in finan
ciële paradijzen te bestrijden?
Een efficiënte bestrijding van
het terrorisme en zijn finan
ciering is onmogelijk zolang
minstens 70 VN-lidstaten
postbusfirma's blijven toe
staan en een verregaand bank
geheim cultiveren. Zo kun je
op Niue, een obscuur koraal
eilandje in de Stille Oceaan,
voor 1.000 een International
Business Corporation (IBC)
kopen, naamloze vennoot
schappen die en witwasser ab
solute anonimiteit garanderen.
om aldus de partij te verster
ken, laat staan een grotere in
vloed te doen bereiken in de
politieke besluitvorming.
Depolitisering
Grotere kieskringen met ve
dettencultus en populisme,
met een grotere kloof met de
burger, met een ander soort
politici, met het negeren van
het subsidiariteitsbeginsel,
zullen hoe dan ook naar depo
litisering van de publieke opi
nie leiden. Alles zal immers
gefocust worden op personen,
waardoor de programma's en
de maatschappijvisies welke
de politieke partijen voor
staan, totaal bijkomstig zullen
worden.
Een jammerlijke evolutie,
want het is precies via het on
derscheid in politieke pro
gramma's en opvattingen dat
de bevolking haar keuze zou
dienen te maken. Daarenbo
ven zou men nu toch al moe
ten weten, de geschiedenis
heeft dat trouwens al voldoen
de bewezen, dat de vergrijzing
van de ideologie oorzaak is
van de verbruining van de
maatschappij. Als de sp.a het
niet resoluut over een andere
boeg gooit, dan zal haar aan
hang nooit meer worden wat
hij is geweest en zijn de gevol
gen voor de toekomst niet te
voorzien. Hopelijk komt men
nog tot inkeer, tenzij de poli
tieke eigenwijsheid van de
sp.a-top werkelijk zo flagrant
is!
Zoiets mogen wij toch van on
ze vooraanstaande sp.a'ers
niet denken; of wel soms...
Herman De Loor
Een banklicentie kost amper
20.000 en daarmee verschaf
je je toegang tot de internatio
nale krediet- en effectenmarkt.
Of neem nu de Kaaimaneilan
den. Daar staat een bank voor
elke 49 inwoners. Postbusfir
ma's zoals IBC's heeft .nie
mand nodig, tenzij als witwas
instrument. Verbied ze dus.
Zet dubieuze banken op een
zwarte lijst."
Of zoals de Franse fraudebe
strijder Arnaud Montebourg
het formuleerde: het recht op
een bankrekening is geen
mensenrecht.
