Afghanistan
BUITENLAND
ARTSEN
ZONDER GRENZEN
"Voor Allen" - 23 november 2001 5
Er is de afgelopen weken
veel gesproken over terroris
me, over het Taliban-regime,
over de Amerikaanse aanval
len... maar veel minder over
de Afghanen zelf. De teams
van Artsen Zonder Grenzen
delen al 22 jaar het lot van dit
verscheurende volk. AZG is
van mening dat de aanhou
dend moeilijke levensom
standigheden van de Afgha
nen onrechtvaardig zijn en
dan ook zwaar tegen de borst
stuiten. Waarom is er nu pas
interesse voor Afghanistan,
waar al maanden lang dui
zenden mensen honger lij
den? De afghaanse bevolking
heeft evenveel met Bin La
den te maken als u met de
terroristische netwerken die
via Europese hoofdsteden
zoals Brussel reizen. Waarom
zou het leven daar minder
waard zijn dan hier?
In Afghanistan is pijn heel
gewoon en vrede bijna le
gendarisch... Het is al meer
dan tien jaar geleden, maar ik
herinner me nog die AZG-
chirurg die elke dag, tussen
het vallen van de bommen
door, in het ziekenhuis van
Herat opereerde. Of Nadjiba,
15 jaar, die op een mijn liep
toen ze haar tante wilde hel
pen. Of nog, de jonge AZG-
medewerker die op 27-jarige
leeftijd werd gedood tijdens
een gewapende aanval op de
polikliniek waar hij werkte.
En hoe kan ik die Tadzijekse
boer ooit vergeten? Verjaagd
door de Taliban wacht hij
met miljoenen anderen al ja
ren op zijn teugkeer naar
huis. En de Afghaanse vrou
wen over wie we veel te wei
nig hebben gesproken, die
zich niet in de ziekenhuizen
van Kaboel kunnen laten be
handelen en verplicht zijn te
bedelen omdat ze niet mogen
Tranen mogen vallen, niemand blikt terug
Een blad eens omgeslagen, is voorgoed achter de rug"
"Hoeveel tranen nog, hoeveel schaamte en hoeveel haat
Hoeveel muren ontdek je als die ene meer er niet meer
staat"
10 jaar bezetting, 10 jaar burgeroorlog, 3 jaar rampzalige
droogte... Al meer dan een generatie schreeuwt het Afghaan
se volk om hulp. Deze situatie laat de internationale gemeen
schap compleet onverschillig. Enkel humanitaire organisa
ties, zoals AZG die al sinds 1980 in Afghanistan werkt, staan
de bevolking bij.
werken! En de verschrikke
lijke droogte die de gewassen
en het vee al drie jaar lang
vernietigt. En de kinderen die
amper een paar maanden ge
leden nog aan scheurbuik
zijn gestorven...
Op dit moment is Artsen
Zonder Grenzen in de nood
kampen aanwezig, waar dui
zenden geterroriseerde Af
ghanen toestromen. Daar, net
als elders, blijft onze plaats
dichtbij dit volk in nood,
wiens lijden op schandelijke
wijze wordt verzwegen.
Vergeten
In Afghanistan vloeien er al
jarenlang tranen. En toch
komt er geen reactie; de on
verschilligheid is totaal.
Slechts een paar maanden
kwam het lot van de Af
ghaanse vrouwen in het
nieuw. Vandaag lijken we Af
ghanistan opnieuw te ontdek
ken. En dan niet omdat de
Taliban-dictatuur ons plots
choqueert of omdat de bevol
king onder een nooit geziene
droogte lijdt, maar omdat het
land een notoir terrorist her
bergt. In wat voor wereld le
ven wij? Is emotionele me-
diaverslaggeving het enige
middel opdat we eens rond
om ons kijken? Sinds 1980
werken de AZG-teams in
tientallen ziekenhuizen en
poliklinieken op 4 plaatsen in
het land. Onze voedingscen
tra vangen duizenden ernstig
ondervoede kinderen op. De
afgelopen maanden werden
er bovendien veel gevallen
van scheurbuik vastgesteld.
AZG is vastbesloten er alles
aan te doen om de Afghanen
te blijven helpen en dicht bij
die mensen te blijven die ner
gens anders medische hulp
kunnen krijgen.
