De winkel waar je niets moet betalen
9
Goede zaak, maar het kan nog beter
"De drempel moet
laag zijn en de
bereikbaarheid
hoog."
Dossier
WERKWINKELS
jg. 64 nr.4 april 2002
De Werkwinkel is een winkel, maar
dan een aparte: je moet er niet beta
len en je komt er rijker buiten dan je
er binnen bent gegaan. Want je hebt
wellicht informatie gekregen die je
een eind op weg heeft geholpen.
Maar informatie verstrekken, is niet
de enige doelstelling van de
Werkwinkel. Lees er alles over in dit
dossier.
door
Jos Gavel
De Aalsterse schepen Dirk De
Meerleer (sp.a) is voorzitter van het
Forum Werkwinkels. Dat is het over
koepelend orgaan waarbinnen alle
betrokkenen hun plaats kregen.
Vlaamse Dienst voor Arbeids
bemiddeling en Beroepsopleiding
(VDAB), Plaatselijk Werkgelegen
heidsagentschap (PWA), Rijksdienst
voor Arbeidsvoorziening (RVA),
gemeentebestuur, OCMW en vak
bonden vinden er elkaar voor over
leg. Zij brengen hun diensten aan
werkzoekenden samen in één
gebouw. Waarom doen ze dat?
Zegt Dirk De Meerleer: "Doordat de
verschillende partners permanent
aanwezig zijn, hoeft een werkzoe
kende zich maar op één plaats meer
aan te melden. In principe is het om
het even welke dienst een dossier
opstart. Alle andere kunnen het
opvragen, aanvullen, meer inhoud
geven."
SPONTAAN OF OP UITNODIGING
Na drie maanden werkloos
heid,moet een werkloze zich aan
melden in de Werkwinkel. Dat kan
spontaan, dat kan ook op uitnodi
ging gebeuren. Er wordt dan een
administratief dossier geopend.
Dirk De Meerleer: "Het komt er nu vooral op aan om de Werkwinkel een gro
tere bekendheid te geven. Hoe meer mensen hun weg vinden, hoe beter de
winkel zal draaien, hoe meer werkzoekenden doorstromen naar een baan."
(foto Hendrik De Schrijver)
Samen met de werkzoekende pro
beert men een weg te vinden in het
aanbod van banen. Omwille van de
buffer van drie maanden, komen
vooral mensen die moeilijker aan de
bak geraken naar de Werkwinkel.
Wie een diploma heeft dat goed in
de markt ligt, vindt met wat geluk
binnen die werkloosheidstermijn
een nieuwe job.
"De basisdienst
verlening bestaat
uit de aanleg van
het dossier en de
trajectbegelei
ding", verduide
lijkt Dirk De
Meerleer. "De
service van de
Werkwinkel ein
digt niet bij het in
orde brengen van
de administratie.
Er wordt samen
met de klant
gezocht naar een
haalbare oplossing om uit de werk
loosheid te geraken. Dat kan een
training zijn in sollicitatie, een bijko
mende opleiding, een vervolma
king. Het doel is de tewerkstellings
kansen aanzienlijk te verhogen. Die
service bestond vroeger ook, maar
was verspreid over verschillende
diensten. Door deze allemaal onder
één dak te brengen en een perma
nent overleg te organiseren, boeken
we meer vooruitgang. De werkzoe
kende voelt zich zekerder, de kans
op een gunstig resultaat verhoogt."
OPKOP
De Werkwinkel lost de werkloos
heid niet op, maar schept nieuwe
kansen. Voor wie niet onmiddellijk
in het gewone arbeidscircuit aan de
slag kan, worden alternatieven
gezocht. De diensteneconomie,
waarbij vooral laaggeschoolde lang
durig werklozen ingeschakeld wor
den, is daarvan een belangrijk
onderdeel. Zowel bij de Werkwinkels
als bij de ontwikkeling van de dien
steneconomie, speelt Aalst een
voortrekkers
rol.
"Collega Pa
trick Jacobs
(sp.a) opende
de eerste
Werkwinkel
op het Hove-
n i e r s p I e i n
halfweg
2000", schetst
Dirk De
Meerleer. "Al
snel bleek de
nood aan een
tweede win
kel in het cen
trum. Die is intussen in werking. De
drempel moet laag zijn en de bereik
baarheid hoog. We delen onze erva
ring met naburige gemeenten.
Denderleeuw, Erpe-Mere, Lede en
Haaltert zijn intussen partners
geworden. Op hun grondgebied
komt een contactpunt. De perma
nentie is er beperkt, maar door het
contact met de Werkwinkel is de
service wel volledig."
"Het komt er nu vooral op aan om
de Werkwinkel een grotere bekend
heid te geven. Hoe meer mensen
hun weg vinden, hoe beter de win
kel zal draaien, hoe meer werkzoe
kenden doorstromen naar een baan.
Daar is het allemaal om te doen."
ABVV-LEDEN GEVEN HUN MENING
In september 2001 voerde het ABVV
een enquête bij 400 van zijn werk
loze leden die een beroep deden op
samen 14 Werkwinkels. Uit de resul
taten blijkt dat de ABVV-leden de
Werkwinkels overwegend als posi
tief ervaren. Maar de zaak moet nog
groeien.
In het eindrapport van de enquête
lezen we dat de lokale Werkwinkels
voor veel punten op het goede spoor
zitten. Dat is alvast de mening van
de werkloze ABVV-leden. Toch is er
nog marge voor verbetering.
Zo moeten volgens het ABVV be
paalde aspecten uit de basisdienst
verlening (bijvoorbeeld de screening
van de klanten) beter ontwikkeld
worden. Voorts moet er meer
aandacht komen voor gevoelighe
den zoals de privacy, of voor sommi
ge al dan niet terechte indrukken.
Het zou nog wel eens gebeuren dat
mensen zich ook in de Werkwinkel
van het kastje van de muur gestuurd
voelen (hoewel dit een minderheid
van 10 procent is).
Een belangrijk punt is wellicht dat
hulp bij het gebruik van de compu
ters gegarandeerd moet zijn, ook als
het wat drukker is in de winkel. Deze
soort begeleiding mag niet overgela
ten worden aan het toeval of afhan
kelijk zijn van de drukte.
Het ABVV-onderzoek bevestigt
trouwens de stelling van Dirk De
Meerleer (zie elders in dit Dossier):
nu komt het erop aan de Werkwin
kels zo ruim en efficiënt mogelijk
bekend te maken. Immers, van de
langdurig werklozen was in septem
ber 2001 ruim de helft nog niet inge
schakeld in het systeem. Onge
twijfeld is die situatie een half jaar
later verbeterd, maar de inspannin
gen om de mensen over de vloer te
krijgen, moeten doorgaan.
Ook in dat verband stelt de vakbond
voor om meer aan "maatwerk" te
doen. Zo zouden de verschillende
leeftijdsgroepen als uitgangspunt
kunnen genomen worden. Het ABVV
merkte op dat de bekendmaking
anders moet aangepakt worden
voor veertigers dan voor twintigers.
Het verschil in kennis van het wer
ken met een pc vereist eveneens een
verschillende aanpak.
Ten slotte vraagt het ABVV dat -
meer nog dan nu al het geval is - de
individuele persoon als uitgangs
punt genomen wordt voor de te
ondernemen actie. Het is bijvoor
beeld noodzakelijk rekening te hou
den met de belemmeringen die de
mensen zelf ervaren en naar voor
brengen, zoals leeftijd (een "jonge"
veertiger kan zichzelf als te oud erva
ren om een passende baan te vin
den) of handicap (aangepast werk
voor minder validen vinden, is zelden
evident).
12
