Een gevaar voor de democratie?
Federaal Nieuws
PROVINCIALE KIESKRINGEN
jg. 64 nr.6 juni 2002
Robby Ricour uit Onkerzele
(Geraardsbergen) reageerde op
onze oproep in het vorige nummer
van Voor Allen. Hij stelde aan sp.a-
fractievoorzitter in de Kamer Dirk
Van Der Maelen deze vraag: "Op
welke manier wil men de democra
tie een dienst bewijzen door de
lokale kieskringen (zoals Aalst-
Oudenaarde) te vervangen door
provinciale kieskringen? Zullen de
politici daardoor niet verder van de
mensen komen te staan, een pro
bleem waarop ook bij de
Nederlandse verkiezingen gewezen
is? Of doet men dit gewoon uit par
tijpolitiek belang?"
Het antwoord van Dirk Van Der
Maelen luidt:
"Ik ben het niet eens met deze vaak
gehoorde kritiek op de provinciale
kieskringen, namelijk dat de
afstand tussen verkozene en kiezer
vergroot. Waarom?
1. Voor en na de kieshervorming
zal er één kamerlid zijn voor elke
60 a 75.000 inwoners. Het aan
tal verkozenen wordt dus niet
verlaagd. Het enige gevolg van
de hervorming zal zijn dat meer
kiezers kunnen kiezen uit meer
kandidaat-parlementsleden.
2. Geografische afstand is toch
geen hinderpaal in de 21ste
eeuw? Wij Vlamingen hebben -
al te veel naar mijn smaak - de
neiging om onder onze kerkto
ren te leven. Met de huidige ver
keersmiddelen is een afstand
van 50 km toch niets meer?
Daarenboven is het mogelijk
met de huidige communicatie
middelen gemakkelijk om con
tact te leggen met een parle
mentslid. Ik ontvang nu al weke
lijks een tiental e-mails waar
mee informatie gevraagd wordt,
of waarin ik ter verantwoording
geroepen wordt voor ingeno
men standpunten.
3. We hebben reeds een fusie ach
ter de rug, namelijk de fusie van
het arrondissement Aalst met
dat van Ronse-Oudenaarde. Ook
dat was een schaalvergroting en
ik heb de indruk dat onze partij
leden en de parlementairen van
sp.a hier geen probleem van
maken. Ik heb zelfs zeer positie
ve ervaringen en contacten met
de militanten uit Ronse,
Oudenaarde en de andere
gemeenten uit dit arrondisse
ment.
4. Pas op met buitenlandse verge
lijkingen. Ik hoor tegenwoordig
vaak verwijzen naar Nederland.
Het is wetenschappelijk
betwistbaar zich te baseren op
één land. De kloof met de burger
is een probleem dat men terug
vindt in vele Europese landen,
ongeacht of ze grote, middelgro
te of kleine kiesomschrijvingen
hebben. De omvang van de kies-
Dirk Van Der Maelen: "Een politicus die geen oren heeft om naar de kiezer te luisteren, die
heeft geen hoofd om te besturen." (foto Hendrik De Schrijver)
sfcya
Robby Ricour: "Op welke manier wil men de democratie een dienst bewijzen door de lokale
kieskringen (zoals Aalst-Oudenaarde) te vervangen door provinciale kieskringen?" (foto
Hendrik De Schrijver)
omschrijvingen is dus niet door
slaggevend. Het probleem zit
dieper en wordt in dit nummer
van Voor Allen aangeraakt in het
interview.
Parlementsverkiezingen gaan
over nationale politiek. Vanuit
democratisch oogpunt lijkt het
me een vooruitgang dat bij
nationale verkiezingen het
nationaal beleid de inzet is van
de kiesstrijd. Als de hervorming
er komt, dan zullen de kiezers uit
Oost-Vlaanderen de keuze krij
gen om zich uit te spreken over
het politiek handelen van: de
regeringsleider (Verhofstadt),
twee fractieleiders (van Agalev
en sp.a, Jef Tavernier en ikzelf)
en vooraanstaande oppositiele
den zoals Tony Van Parys en
Pieter De Crem (CD&V). In kleine
kiesomschrijvingen blijft de
keuze al te vaak beperkt tot
lokale of regionale kandidaten
van de diverse partijen. De poli
tieke betekenis van de gemaak
te keuze wordt vertekend door
het feit dat te veel mensen kie
zen voor bijvoorbeeld hun bur
gemeester, om louter lokale
redenen. Keuzes maken om
lokale redenen moet in een
democratie ook kunnen, maar
daarvoor hebben we toch de
gemeenteverkiezingen.
Onze Vlaamse politieke cultuur
staat er borg voor dat de afstand
tussen kiezer en verkozene niet
te groot wordt. Zelfs met grotere
kiesomschrijvingen zal een
Vlaams parlementslid het zich
niet kunnen veroorloven de
kloof met zijn omgeving te
groot te laten worden. Een voor
elke politicus onmisbare achter
ban bouw je in Vlaanderen uit
(en breid je verder uit) via een
mix van politiek inhoudelijk
werk en een band via actieve
deelname aan de vele sociaal
maatschappelijke activiteiten.
Ook later zal dit een politieke
wet blijven waartegen geen
politici aanhoudend kunnen
zondigen.
7. Tot slot een persoonlijke raad
voor Robby. Ik denk - of min
stens ik hoop - dat jonge men
sen als Robby Ricour ook daad
werkelijk en actief zullen deel
nemen aan de politiek. Als je,
Robby, ooit mandataris wordt,
dan geef ik je één goede raad.
Pas in je handelen van mandata
ris het Zweeds spreekwoord toe:
"Een politicus die geen oren
heeft om naar de kiezer te
luisteren, die heeft geen hoofd
om te besturen."
Of kiesomschrijvingen nu groot
of klein zijn, dit is de gouden
regel voor een socialistische
mandataris en daarnaar moet
hij of zij zich gedragen.