i
0m, I
HUISVUIL I
MILIEU
Er verandert wat in de stad Aalst.
Vanaf 1 januari 1978 krijgt onze
schepen van leefmilieu het vuile
milieu erbij. De hygiënische
dienst (ophalen van huisvuil
e.d.m.) behoren dan tot haar
(on)bevoegdheid.
Een eerste maatregel men zal
het huisvuil ophalen in papieren
zakken (rantsoen 50 per jaar,
zoniet 500 fr. voor 50 nieuwe
zakken), voorlopig echter wor
den onze vuilnisbakken ook nog
geleegd.
Na 'n overgangsperiode van een
jaar van vuilnis-bak-zak gaan we
uit eindelijk weer over naar 'n
uniform systeem.
Een consumptie-maatregel die
positief zou kunnen zijn als men
het huisvuil zou scheiden nl.
papier apart, glas apart, de rest
apart. Daarover gingen verschei
dene leefmilieuverenigingen pra
ten met de toekomstige schepen
in kwestie. Daarover had men
blijkbaar nog niet nagedacht want
„ALS dat meer ZOU kosten, is
dat niet haalbaar". Wat wel al be
rekend was, is de belasting op het
huisvuil, die met 100 procent de
hoogte ingaat. Dit komt waar
schijnlijk door de tijdwinst die de
mannen van de vuilkar zullen ma
ken met het niet meer hoeven
terugwerpen van de lege vuilbak
ken.
HUISVUIL II
Vanaf januari zetten we onze
vuilzak aan de deur. Dit heeft in
elk geval één voordeel. Voorver-
strooide mensen is het zachter
vallen. Met die zakken wil men
echter blijkbaar een reden vinden
om de belasting op het huisvuil
te verdubbelen zegge en schrijve
verdubbelen. Of nu de reden
kostprijs van de zakken is of het
feit dat de Intercommunale van
het Land van Aalst de prijs ver
hoogt voor het storten op haar
stort in Voorde, wil ik in het
midden laten. In elk geval er
blijkt maar weer eens dat er hier
in Aalst ofwel niemand is die
doordenkt ofwel dat er niemand
is die een degelijke oplossing weet
door te drukken. De Intercom
munale heeft jaren geleden de
huisvuilverwerking tot zijn actie
terrein gekozen. Spijtig genoeg
voelden de werkers van de Inter
communale zich terzelfdertijd
ook aangetrokken tot de revalua
tie van onze zieke gron
den. Deze lieden zochten koorts
achtig naar de mooiste natuurge
bieden in het Aalsterse. De Welle-
meersen, de Molenbeekmeersen.
Tenslotte vonden ze tot hun op
luchting een brongebied in
Voorde waar ze hun vuil konden
kwijtraken. In die tijd werd hun
herhaaldelijk de zandwinnings
groeven in Vlierzele voorgesteld.
Een oplossing op lange termijn,
aanvaardbaar voor milieuvereni
gingen. Maar men wou er niet
van weten. Eerst moest men de
laatste natuurlijke gebieden reva
lueren. Eureka Na jaren hebben
deze democraten toch dé oplos
sing gevonden Vlierzele Sans
Rancune. Het moet gezegd wor
den we zijn voor jaren van ons
vuil verlost.
Herwaardering
grens van Aalst-Nieuwerkerken
een zone van openbaar nut. Men
bedoelde hiermee natuurlijk zie
kenhuizen, verblijven voor ouden
van dagen,
Maar langs welke duistere wegen
ook kreeg de Generale Bankmaat-
schappij een bouwvergunning
voor een administratief centrum
van de zetel Aalst. Men wijzigde
dat reliëf, bouwde een masto
dont die in het natuurlijk kader
niet paste. Dus werd het natuur
lijk kader aangepast. Heel even
kregen de milieuverenigingen
(Raldes - Werkgroep Leefmilieu
Aalst) kans te protesteren. Er
werd nl. een De Commodo et In-
commodo opgehangen voor
de aanleg van 'n bovengrondse
leiding voor „den Intervapeur".
Deze leiding zou het natuurlijk
landschap sterk verstoren. Omdat
het niet haalbaar was om finan
ciële en technische redenen deze
ondergronds te leggen (in de stad
wel) werd uiteindelijk een zoge
naamde wisseloplossing voorge
steld, gesteund door de laarzen-
'ikkende politiekers. Die oplos
sing, nl. het groenverven van de
leiding en een camouflerende be
groeiing, werd tenslotte mistroos
tig door bovenvermelde vereni
gingen aangenomen de leiding
kwam er, de begroeiing en het
verflaagje niet.
(een onderzoek) omtrent het
voor- en nadeel.
WAAR BLIJFT DE VERF J
Bij het ontwerp van het Gewest- j
plan Aalst voorzag men op de 1
I 1^ L