i
z
w
n£
wu
i
iff
li
pniM/M\oiHii^iiuiuiAfiiiiiiiii)Wjii/uuiiivvAn)nvniiuuiHiH)i/nvifl9
i
a
isli
fi
li
jp
ilff
iff
it
i—IGO
urn
i p
II;
„RÉCHT OP AN
AAN VIES QIT5«IT
14
li
I li Éi
M
I
Bi!
f?
11F
i
WERKEN
P.L. TEWERKGESTELD AAN
DE STAD
Toen werkloze P.L. in de krant over
Spitaels en zijn plan las, werd hij door
de werkmethode gebeten en ging ver
der informeren.
Er waren 336 plaatsen vrij voor 3 of 6
maand of voor 1 jaar. Deze plaatsen
waren gecreëerd om nieuwe projekten
te kunnen uitwerken.
Onze P.L. ging samen met een vriend
tot bij schepen Monsieur en na 3
maand wachten was het zover. Men
liet hem weten dat hij als schilder korf
starten. De plaats, waarheen hij ge
stuurd werd, heette vroeger vroeger!'
Friac en hij ontmoette er behalve zijn*
onafscheidelijke vriend ook een paar'
stempelaars die omwille van hetzelfde
plan Spitaels opgeroepen waren door,
het RVA. Vooral onder de oudere
stempelaars waren er een paar onge-
lukkigen die het niet zo best vonden
wat men hun aandeed. Over de ont-|
vangst of het onthaal is P.L. niet zo erg
te spreken. Hij heeft na een maand nog
steeds geen afschrift van zijn kontrakt
in zijn bezit, mede daardoor verkeert
hij in de onzekerheid of hij nu wel in
een projekt zit, dat kadert in het plan
Spitaels.
Ook was hij onwetend over de moge
lijkheid een middagmaal in de OCMW
te gebruiken en over het bestaan van
een sociale dienst. Of hij al dan niet in
het juiste projekt zit, vindt hij nogal
belangrijk omdat hij deze dingen juist
zo boeiend vond. Zo zitten er bijvoor
beeld plannen bij om speelpleinen te
beginnen en de bestaande te verbete
ren, de signalisatie uit te bouwen, bus
hokjes te herstellen, of op het jeugd-
secretariaat te werken.
Hij denkt dat hij zich beter kan uitle
ven in alles wat in het kader van dit
plan gebeurt dan in een normale stads^
dienst. Hij hoopt dat er inspraak zal
zijn, dat er een beetje mee mag beslistj
worden.
Hij is wel tevreden, iedereen kan rustig
aan doen, er is geen specifieke controle,
en hij zal waarschijnlijk 6.000 fr. meer
hebben dan op de dop, en is tenslotte
eens aan 't werk.
Maar bepaalde zaken begrijpt hij niet.
Hij vindt dat plan op zich wel positief
maar de uitwerking is weer wat anders,
hij denkt dat het er eerder om te doen
is de schijn op te houden. Het is een
pleister op een houten been. Het is
maar een lapmiddel.
Die projekten zouden eigenlijk gewoon
door de stadsdiensten moeten uitge
voerd worden het échte plan Spitaels
zou moeten de mogelijkheid bieden te
starten met echt nieuwe zaken waar
voor anders geen plaats is.
Ook in verband met het eigenlijke
werk stelt hij zich vragen. Waarom
wordt een muur met zoveel mensen ge
durende zo lang bewerkt als het beter
en sneller kan met een compressor en
spuit en waarom moet een werkje
steeds worden overgedaan.
Jan De Nijs.
UIT EEN BABBELTJE MET
D.V.W.
D.V.W. is een gezellige kleine, slanke
jonge vrouw die zopas haar studies aan
het Stedelijk Technisch Instituut te
Gent beëindigd heeft. Zij volgde er 2
jaar de lessen voor atelierleidster.
Voordien behaalde zij een diploma A2
Technische in het RITO te Aalst. Zij
had graag die 2 jaar in Aalst kunnen
school lopen, doch dat bleek onmoge
lijk, want die cursus bestaat hier niet.
Op de vraag wat haar keuze voor Gent
ook nog beinvloed heeft, antwoordde
ze dat het RITO haar gestimuleerd had,
ook haar moeder, en -last but not least-
het lief studeerde in Gent. Aan het
einde van deze twee jaar kan men, zo
als in haar geval, werk zoeken als
patroontekenaar, als atelierleidster of
zelfstandig starten en kleding maken
voor een eigen klienteel. In het slecht
ste geval moet zij gewoon zoals lager
geschoolde vriendinnen in het atelier
gaan zitten en wachten op mogelijk
heden voor promotie.
Zij heeft zich nu laten inschrijven bij
de R.V.A. en leest ondertussen de
advertenties door, echter zonder al te
veel ijver, want zij wil nu nog wel eens,
hopelijk voor de laatste keer, van een
echte grote vakantie genieten.
Zij wil vooral niet gaan bedelen. Zij zal
echt wel bereid zijn aan lagere condi
ties van wal te steken dan het strikte
waarvoor zij is opgeleid, doch dan toch
graag met een kans op promotie.
Over de door haar bezochte scholen
vertelt zij dat het RITO niet te best
was op praktisch gebied, en de hogere
opleiding in Gent was juist andersom
veel praktijk, en niets van theoretische
vakken die je zouden te pas komen bij
het werkelijke werk van atelierleidster,
zoals psychologie, management en der
gelijke. Het was in feite gewoon een
herhalen van wat in de vorige school
werd onderwezen.
Er is een hiaat tussen de opleiding en
de mogelijkheid dit beroep uit te oefe
nen. Het is vooreerst praktisch onmo
gelijk dadelijk werk te vinden als ate
lierleidster, dus men is op school niet
eerlijk in de perspectieven die worden
voorgeschoteld men spreekt ook
praktisch nooit over de job die men in
het werkelijke leven zal moeten aan
vaarden, ook niet over de verdienste.
Danielle hoopt op minimum 12.000 fr.
per maand, niet zoveel als een atelier
leidster die 150 fr. per uur verdient en
waarmee ook zij dik tevreden zou zijn.
Maar ja, als ge uw werk graag doet, dat
is het belangrijkste. Danielle gaat waar
schijnlijk een D-cursus volgen om te
mogen lesgeven.
Haar keuze zou eigenlijk anders
geweest zijn, liever regentaat doch dat
leek nogal zwaar, of verpleegster, maar
dat is helemaal geen leven meer.
In uw nummer van iuni 1978, nr- 7,
lees ik op pag. 8 een gemene insinuatie
aan mijn adres. U schrijf'
„Tijdeps een stakmgsvcryadering van
„het C.CO-P- kwamen 2 stadsbedien-
„den aangelopen die nog nat van hun
„werk nrtee gebracht hadden, zijmoes-
„ten nï jle rouwbrieven versturen
„na-V- het overlijden van de moeder
{„van stadssecretaris Chris Widems. (Je
,*iet nog maar eens waarvoor het geld
„van de gemeenschap dient III)-
Dat volkomen onjuist
Geen enkele rouwbrief van mijn
moeder werd door of op kosten van
het stadhuis verstuurd. Geen enkele
stadsbedienda heeft bij de verzending
geholpen', noch tijdens, noch buiten de
bureeluren. Vanzelfsprekend werd
geen enkele postzegel van de stad ge
bruikt-
Op het stadhuisheeft men noch een
geldelijk poeh enig ander nadeel onder
vonden tijdens de< langdurige ziekte
van mijn moeder en naar aanleiding
van haar dood-
Ik heb m'emand in die 4 maanden met
wat dan ook lastig gevallen, hetzij om
iets te doen. hetzij om mij hü te sprin
gen-
Integendeel, geen enkele dag heeft
mep mij op het stadhuis moeten mis
sen. Ook niet tijdens de vier vèdetda-
gen waarop iedereen normaal recht
heeft in dergelijke omstandigheden.
Want in de periode van de dood van
mijn moeder lag hef stadhuis omzeg
genseen volle weekstii ingevolge 1 (pei.
de staking van 2 en 3 mei. O H- Hemel
vaart (4 meil en'een verplichte com
pensatieverlofdag (5 mei)-
Wie of wat inspireerde U toch om
andere, volslagen leugenachtige zaken
de wereld in testuren Ik kan het niet
waarderen-
Chris Widems
Stadssecretaris.
f
L
i
Ni
I i
1
i
ANTWOORD
REDACTIE
VAN DE
lift'
Alhoewel het van onze zijde inderdaad
wat onkies was, op 'n dergelijk mo
ment praktijken aan te vallen dia
langzamerhand schering en inslag ge
worden zijn (zie b.v. ook verkiezings
propaganda), willen wij toch wel het
volgende eraan toevoegen.
"Dp de' vergadering van het CCOD
werd door het stakirtgsbestuur meege
deeld dat de moeder van Chris Willems
overleden was en dat iedereen uitge
nodigd werd de rouwplechtigheid bij
te wonen. Ook werd 1 minuut stilte
gevraagd.
Twee mensen (die op de vergadering
aanwezig waren) werden geexcuseerd
voor het feit dat ze hun dringendste
werkzaamheden naar de vergadering
meegebracht hadden, nl. het schrijven
en versturen van de rouwbrieven.
Ofwel hebben alle mensen in de
zaal aanwezig iets gehoord wat niet
gezegd werd, ofwel had de spreker het
verkeerd voor, ofwel zei hij de waar
heid...
De rest van de brief doet o.i. echter
niets terzake, daar hierover niets werd
i-v-
SS
M'
omschreven.
