JONG DLOED
DURGEiïlEEJTER
EN
SCHEPENCOLLEGE
JCHOR/EN
C.C.O.D - VOORZITTER
j^vi|S_o;LSjr_-Lv^sjin^^-_y^s_oilsjt - vies oilsjt - vies cmlsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies pilei,,
een verhaal opgedragen aan alle
- VIES OILSJT - VIES OILSJT - VÏES OILSJT
Waarom
iP.'frfhïttiT
SSW»
rww
iïi
JtWJfHiiHi'L I
BOURGEOIS EN BRUSSEL
„Hallo, oui, la commune d'lxelles vous écoute"
- De bouwdienst, alstubelieft mevrouw -
„Le service des batisses, un instant"
„Hallo, Ie service des batisses
Goeiedag, mevrouw, ik verlang...
„Louis, il y a un Hollandais au téléphone"
Louis „Hallo, Ie service des batisses"
- Mijnheer, ik verlang een inlich ting. Ik zou graag het voetpad
voor mijn huis herstellen en ik weet niet juist welke stenen
hiervoor te gebruiken en welke afmetingen en kleur deze
mogen hebben
„C'est pour déboucher J'égoOt
- Nee, voor het voetpad
Vous ne parlez pas Ie F rangais, monsieur
Kan ik iemand spreken die Nederlands verstaat
„Une Ftamande La femme de ménage n'estpas ici"
- Excuseer, mijnheer...
„Ecoute, je vous passé quelqu'un du service de l'hygiène"
Louis tegen Lise „Lise, j'ai un flamingant rabique pour vous
autres a l'appareil"
Lise „Hallo, service de l'hygiène, qui est a l'appareil
Goeiedag, mevrouw, ik ben inwoner van Elsene en zou
graag het voetpad voor mijn huis laten herstellen...
„Qui vous a mis en communication avec moi Celui des bStis-
ses certainement. Non, mais c'est un con celui-lè. Bon on vous
I'envoi".
KLAK
Drie weken nadien het antwoord van de gemeente Elsene
- Commune d'lxelles-Gemeente Elsene
In antwoord op uw telefonische aanvraag, sturen wij u de
gevraagde inlichtingen.
Hierbij gevoegd de nodige onderrichtingen
Comment procéder a la dératisation
Hoe ratten te verdoen
Neejoo, alias JOS NEVENS, de „autochtoon Vlaams
Brabander", beter gekend als Joske van Asse de oud
versierder van het Aalsters vrouwenschoon, laat heden
ten dage zijn mondvochtklier eerder werken tot woor-
denge-miskraam en andere woordspel lingen.
Ziehier enkele fragmenten uit zijn one-man show
HET HUWELIJKSFEEST
Goed, goed, omdat jullie allemaal zo hevig aandringen, zal ik een
gepaste toast uitbrengen op het zopas getrouwde koppel.
Beste Mark, en jij ook, Marleen,
vandaag is het jullie grote dag, vandaag trouwde onze Mark
met Marleen. Vandaag zegde Mark „ja" tegen Marleen. En,
beste kinderen, weet dat wij van jullie houden.
Mark, jij bent de beste jongen die er is, meer nog, je bent van
onze familie en verder is het zo dat je een schone positie hebt
en dat wij een welstellende familie zijn. Je hebt een mooie
villa, veel grond en een paard op die grond. Dat is voor jou
werkelijkheid. Maar kom ik wil niet materialistisch zijn.
En jij. Marleen, ge zijt e goe meiske, kind. Ook al weten wij dat
je vader zoveel dronk, en laat het ons eerlijk zeggen, werkelijk
zoop en als gevolg daarvan zijn handen in de winkels niet zo
goed kon bedwingen, en als gevolg van zo'n diefstal meer dan
drie maanden vastzat en ook al weten wij dat je moeder
kuisvrouw was bij dokter Matthieu in Vilvoordeen als gevolg
daarvan wel eens een keer teveel onderzocht werd door die
dokter en als gevolg daarvan nog eens slaande ruzie kreeg met
je vader zodat de rijkswacht nog maar es moest tussenbeide
komen. Toch zijn we bereid dit alles te vergeten en je zonder
boe of ba op te nemen in onze familie, want zoals ieder onder
ons zich herinnert, verongelukten je ouders enkele maanden
geleden.
Zoals ik reeds zei, ben je welkom in ons midden en ik ga zelfs
verder, ik zeg zelfs dat je familie welkom is in ons midden. We
weten wel dat dit meestal kuisvrouwen, werkmannen en
loopjongens zijn, maar als ze zich normaal gedragen, ZULLEN
ze opgenomen worden. Zoals je ziet, wij zijn voor de opheffing
van de klassen. Het is natuurlijk wel een feit. Marleen, dat
je heel tevreden mag zijn dat je met Mark getrouwd bent, want
zeg nu eens eerlijk, wie beter had je kunnen vinden
En jij, Mark, heb maar geen spijt meer van het feit dat Inge hEt
met jou afmaakte, want, ook al had Inge van huis veel geld en
was haar pa direktcur van de GB, de Generale Bank, toch zien
we liever dat gedienstig simpel werkertje van een Marleen in
ons midden.
Wij zijn tenslotte heel sociaal voelende mensen.
In de hoop dat deze toespraak jullie een riem onder het hart
moge zi/n, en dat lulhe huwelijk in een goede sfeer moge
starten, drinken wij nu op de toekomst van ons jonge paar...
Wat we de laatste weken allemaal te
horen kregen over de Aalsterse politiek
is gewoon om van te flippen. Waar zoal
wat rond te doen is, is de zaak van de
schorsing van de voorzitter van CCOD
Aalst (Christelijke Centrale van de
Openbare Diensten - Aalst).
SCHEPEN BLOMMAERT
AAN DE LIJN
Toen we aan schepen Blommaert vroe
gen wat er zoal aan de hand was, kregen
we wel korrekte antwoorden. Enfin, in
die zin dat hij er toch heel mooi uit
kwam, op het eerste gezicht.
Zo zei hij dat niet de voorzitter van de
CCOD voor een week met loonverlies
geschorst werd, maar wel dezelfde per
soon in hoedanigheid van ambtenaar van
de stad Aalst. Heel logisch natuurlijk.
Reden van de schorsing is een artikel in
het berichtenblad van de CCOD waarvan
wij dan toch maar een paar citaten
geven.
Citaat zie CCOD berichten p. 3 om
lijnd met stylo.
Van deze teksten beweert Blommaert
dat ze uit de lucht gegrepen zijn. Hij wil
bewijzen zien. Het is duidelijk dat wan
neer een personeelslid van de stad in de
ze zaak zou getuigen, hij het er precies
niet gemakkelijk zou mee krijgen.
Maar als niet de voorzitter van de CCOD
geschorst werd maar wel de ambtenaar,
waarom dan voor feiten die niets te ma
ken hebben met zijn ambt maar alleen
met zijn functie als syndikalist
Blommaert maakt dan de vergelijking
met iemand van het stadspersoneel die
een verkrachting of diefstal zou plegen
en hiervoor ook zou kunnen geschorst
worden. Een vergelijking die toch wel
mank loopt.
Syndikalist en ambtenaar zijn twee ver
schillende dingen.
Als je de redenering van Blommaert
doortrekt, dan kan een syndikalist die
tevens stadsambtenaar is beter zijn
mond houden.
er allerlei beschermings
maatregelen voor de afgevaardigden van
de vakbond. Juist om repressieve sank-
ties zoveel mogelijk te verhinderen, en
in dit geval gaat het hier toch om.
Blommaert is trouwens niet zeer vriend
schappelijk tegenover syndikaten. Dat
heeft hij reeds vroeger bewezen, toen
wij in het telefoongesprek vermeldden
dat wij uit ACV-kringen vernomen had
den dat hij een delegatie geweigerd had,
beweerde hij dat het ACV een slechte
bron is.
Realiteit is nochtans dat hij de delegatie
wel geweigerd heeft. Op voorwaarde dat
één persoon de delegatie verliet wou hij
ze wel ontvangen, wat dan weer door de
ACV-delegatie geweigerd werd.
Schepen Blommaert motiveerde dat het
niet ernstig zou zijn dat de situatie van
een personeelslid van de stad zou be
sproken worden in aanwezigheid van
een ander personeelslid van de stad (op
dat ogenblik in funktie van syndikalist)
lager van graad dan eerstgenoemde.
Schepen Blommaert stelde tevens dat hij
hierbij niet zijn eigen weg ging maar een
beslissing van het schepencollege op
volgde. Wie gelijk heeft, is wellicht geen
punt waarover eindeloos gediscussieerd
moet worden maar feit is dat ook de
ACOD-sektor van het ABVV met dit ge
beuren alles behalve tevreden was.
de schorsing in beroep bij de Raad van
State wat wel enkele jaren kan duren.
Wel zijn zij optimistisch dat zij het.zul
len halen.
Wat betreft het niet ontvangen van de
delegatie is Piet van Tittelboom radikaal.
Hij beschouwt de onderhandelingen met
een stadsbestuur in concreto de schepen
van personeelszaken, als gelijkwaardig
met de werkgevers in de privé sektor.
Het niet mogen aanwezig zijn van een
lid van de delegatie, als syndikaal afge
vaardigde van het stadspersoneel, omdat
hij werknemer is, beschouwt hij om een
drietal redenen, die we in het kort weer
geven, onaanvaardbaar
Het zijn de betrokkenen zelf én de
verkozenen der werknemers die in
eerste instantie geplaatst zijn om pro
blemen te bespreken en op te lossen.
Dat is juist de funktie van delegees.
Het motiveren met het feit dat be
trokken delegatielid van een lager ka
der is, is gewoon een aanfluiting van
de menselijke waardigheid en een
vorm van indeling in meerder- en
minderwaardige mensen.
In het kader van het streven van het
ACV naar medebeheer en zelfbestuur,
zijn het in eerste instantie de betrok
kenen zelf die moeten gehoord en ge
raadpleegd worden, eerder dan de
syndikale vrijgestelden.
Tevens vindt Piet Van Tittelboom dat
het weigeren van de delegatie al ver
keerd was vanuit het oogpunt van men
selijke relaties, van de verantwoorde
lijkheid die een schepen van personeel
heeft tegenover vijfhonderd werkne
mers en de taak de verhoudingen hierin
met verantwoordelijkheid en groepszin
te benaderen.
Dat de werknemers vertegenwoordigers
hebben gekozen aan wie zij hun vertrou
wen tot onderhandelingen schenken.
Ten slotte vraagt Van Tittelboom zich
af welke rol de socialistische schepenen
en het stadsbestuur te spelen hebben als
zij op het schepencollege beslistten dat
schepen Blommaert niet mag onderhan
delen met een delegatie waartoe perso
neelsleden - delegaties behoren.
PARTIJPOLITIEK EN
SYNDIKALISME
DE VAKBOND
In vorige paragraaf haalden we reeds ten
dele vakbondsstandpunten aan.
De CCOD gaat alleszins niet akkoord
met deze gang van zaken en gaat tegen
Wat ook al niet verkwikkend is in deze
zaak, is de vermenging van syndikale en
werknemersbelangen met partijpolitieke
belangen. Een staaltje daarvan is het feit
dat Etienne Bogaert van de CVP het
schepencollege proficiat wenste met de
schorsing van CCOD-voorzitter I En dan
moeten ACW en zijn leden vertrouwen
stellen in de CVP, zoals het met de ver
kiezingen telkens weer mooi voorge
steld wordt.
Anderzijds vreest het ACV door bepaal
de sankties mensen van de V.U. die bij
hen gesyndikeerd zijn, kwaad bloed te
zetten.
Nochtans is dat het zoveelste conflict
ten stadhuize tussen stadsbestuur en
vakbonden. Geen van de twee vakbon
den is blij met het huidig personeelsbe
leid. De relatie ACW-CVP (oppositie) en
ABVV-BSP (meerderheid) schijnt hier
aan geen goed te doen.
Voorlopig is de zaak geklasseerd wat be
treft de sanktie. De herrie rond het
slachthuis, de personeelspolitiek, de op
richting van een sociale dienst door de
stad, zonder de vakbonden te kennen,
en noem maar op, zullen nog wel stof
doen opwaaien in het open stadsbeleid
waar ambtenaren elkaar wantrouwen en
begluren uit angst voor verklikkingen
partijkleurige maatregelen, lid te zijn
van de verkeerde vakbond, enz...
