elk zyn
mening
mn wmtmma^wnwtuvm wtiamm wnmiwumnu m
Vies Oilsjt blijft niet bij de pakken zit
ten. Elke maand wil het zijn lezers meer
en beter brengen.
In dit nummer willen we voor de eerste
keer actiegroepen zelf aan het woord
laten. Het is de bedoeling dit maande
lijks te doen en uit te breiden. Hun aan
tal is deze keer nog beperkt, maar wij
hopen vanaf volgend nummer meer
groeperingen ZELF aan het woord te
laten komen. Het voordeel hiervan is,
dat deze bepaalde specifieke problemen
veel grondiger kennen omdat ze vanuit
een ervaring spreken.
SODIGA
Zo'n leven heeft Mehmet
Zo'n leven hebben er veel
hebben er té veel...
1964 Het rijke België lonkt werk en
geld.
Mehmet verlaat z'n moederland, vrouw
en kinderen en stevent af op ons iand
van melk en honing.
Oe Luikse koolmijnen hadden hem ge
vraagd. Massa's steenkolen liggen te
wachten op hem, helaas diep in de
grond.
Eén jaar houdt hij het vol, zonder fami
lie, zonder taal.
Dan keert hij terug naar Turkije. Een il
lusie armer. „Mal a la tête" noemt hij
het...
1974 Als „toerist" in Charleroi zwicht
Mehmet voor de zuigkracht van de
Belgische arbeidsmarkt. Een tijdje werkt
hij illegaal nadien als aanvaarde „gast"
met een arbeidsvergunning.
Vijf kinderen migreren, drie lopen
school, twee meisjes doen 't huishou
den. Zijn vrouw wacht thuis. Mehmet
werkt, dopt, werkt, dopt, werkt...
Begin 1978 In Aalst wordt via familie
een geschikte echtgenoot gevonden voor
de oudste dochter. De hele familie ver
huist mee met de dochter naar Aalst. De
familiebanden zijn sterker dan de ratio
nele opvoedingsoverwegingen. Het ge
beurt immers temidden van het school
jaar, van Frans naar Vlaams.
Mehmet en zijn familie zijn kontent, be
halve dan dat hij nog geen werk vindt.
Hij was inmiddels ziek geworden tijde
lijk arbeidsonbekwaam, verwezen naar
de ziekenkas.
Het dossier moet overgemaakt worden
van Charleroi naar Aalst. Het duurt,
duurt, duurt lang.
Een andere bron van inkomsten zou
moeten zijn het kindergeld. Eind juli
staat dit vijf maanden achter. Geen geld
houdt o.a. in geen electriek, geen
water. De huishuur kan niet meer
worden betaald.
Het O.C.M.W. schiet hem twee maal een
bedrag voor.
Mehmet heeft een heleboel papieren
waar hij weinig of niets van snapt. Hij
stapt Sodiga, de sociale dienst voor gast
arbeiders binnen. Heel wat zaken komen
aan het licht.
Tussen zijn papieren zit een pakje dop
kaarten 2 jaar oud en bijgevolg verval
len. Hij weet er niets van en men heeft
er hem nooit wat van gezegd. Ook de
vakbond verstaat de zaak niet. In het
bevolkingsregister van Aalst zijn drie van
zijn kinderen (nog) niet ingeschreven.
Een administratieve vergissing Of hoe
noemt men dat anders... Op die manier
heeft zijn tegoed op kindergeld slechts
op de twee ingeschreven kinderen be
trekking. Dat brengt weer een hoop ge
harrewar met zich mee.
Mehmet krijgt bericht zijn vrouw ligt
in Turkije heel ernstig ziek. Van de
weinige inkomsten wordt zoveel moge
lijk gespaard, zodat de oudste dochter
naar haar zieke moeder in Turkije kan
reizen. Mehmet blijft hier bij z'n kinde
ren, wachtend op nieuws uit het geboor
teland...
Dit is slechts een schets van de feiten.
De emotionele beleving van dit alles
stelt nochtans een hele hoop nieuwe
problemen. Wat hij beleeft, hebben wij
ook reeds ergens meegemaakt.
De gastarbeidersproblematiek is dus niet
specifiek voor mensen met een andere
huidskleur dan de onze. Veel probleem-
aspekten gelden ook voor groepen in
onze samenleving. Arbeiders, zowel van
vreemde als van onze eigen nationaliteit
worden alleen maar gewaardeerd in de
mate dat er rendement en profijt uit te
slaan is. Alhoewel de mensen van bij ons
wel de eigen taal spreken, en in hun
„eigen" land wonen, kunnen er ook van
hen velen de eenzaamheid niet doorbre
ken. Toch hebben ze nog altijd meer
kansen en mogelijkheden om zich op te
peppen en hun moeilijkheden trachten
te kompenseren vrienden, familie,
meer mogelijkheden om zich uit te
drukken en verstaanbaar te maken, en
het gevoel er toch nog meer bij te horen
dan de „anderen". Zij zijn nog niet
altijd op voorhand ver-oordeeld door
vooroordelen.
Het verschil ligt hierin dat de gastarbei
ders op de meeste en essentiële vlakken
van hun leven gemarginaliseerd zijn
levensgewoonten en opvattingen, werk,
huisvesting, taal, moeilijkheden om
relaties op te bouwen. Dit alles werkt op
elkaar in, en het ene wordt bezwaard
door het andere.
Niet te verwonderen dat sommige gast
arbeiders geen uitweg meer weten.
SODIGA Sociale dienst Gastarbeiders
Gheeraerdtslaan 6,
9300 Aalst.
V.Z.W. VROUWENHUIS
VROUWEN IJVEREN VOOR
EEN VROUWENHUIS TE
AALST.
Wij, vrouwen, zijn vervreemd van ons
zelf. We leven in een wereld waarin ons
een bepaalde rol wordt OPGELEGD.
Vanaf onze geboorte worden we klaar
gestoomd voor onze funktie als „vrouw",
„echtgenote", „seks-objekt", „moeder".
Men verwacht van ons dat we vriende
lijk, begrijpend, mooi, geduld, emotio
neel,... zullen zijn. Woorden als avon
tuurlijk, moedig, objektief, onafhanke
lijk, verstandig,... passen eerder bij een
mannelijke rol... En mannelijke waarden
staan overal hoger in aanzien.
Heel wat vrouwen die zich geëmanci
peerd noemen, zijn niets anders dan de
trieste nabootsing van DE man. Ze
trachten geaccepteerd te worden in een
mannenwereld, op voorwaarden die
door mannen zijn vastgelegd. Ze trach
ten te doen vergeten dat zij „maar een
vrouw" zijn.
Deze vrouwen zijn hun eigen vijand ge
worden.
Vrouwen zijn dikwijls hun eigen vijand
we denken negatief over onszelf... We
vinden vaak dat je enkel een serieuze
diskussie kunt hebben met een man, dat
wat vrouwen vertellen minder interes
sant is, dat een groep vrouwen bij elkaar
maar een troep kakelende hennen zijn.
We zien neer op onze seksegenoten, en
daarmee op onszelf...
Wij, vrouwen, moeten trachten onszelf
te ontdekken. We moeten ons bewust
worden van de rol die ons als vrouw in
deze maatschappij is toebedoeld. We
moeten nagaan in hoeverre „persoonlij
ke problemen" herkend en gedeeld
worden door velen. In hoeverre onze
„tekortkomingen" oorzaken hebben
buiten onszelf...
Solidariteit en warmte, steun van andere
vrouwen is broodnodig IJver mee voor
een vrouwenhuis te Aalst I (Het komt
er in elk geval, met-of-zonder tegemoet
koming van de Aalsterse gemeenteraad).
VZW Vrouwenhuis Aalst
p/a Ninovestraat 66,
9450 Haaltert.
of tel. 053/ 70.53.63
BEDRIJF LAMBRECHT-HER-
DERSEM- VAN KWAAD TOT
ERGER
Werkgroep Leefmilieu Aalst
Lid van RALDES v.z.w.
Stationsstraat 119,
9322 GIJZEGEM-AALST
in het midden van de gemeente Herder-
sem, aan de Grote Baan, 115, ligt het
bedrijf Lambrecht Gebroeders, waar
melkpoeder gemaakt wordt. Dit be
drijf is sinds het bestaan van de leef
milieuverenigingen in het Aalsterse niet
uit de aktualiteit geweest.
Het volstaat misschien, voor de Heren
Persmensen, te verwijzen naar het over
zicht dat door ons overkoepelend or
gaan RALDES v.z.w. op 15.1.1977 aan
alle inwoners van de gemeente Herder-
sem bezorgd werd. Op 2 bladzijden
werd hierbij een opsomming gegeven
van alle milieuakties, die sinds juli 1973
tegen de fabriek gevoerd werden. Als
besluit konden de resultaten van de ak-
ties „Red uw eigen woonmilieu" en
„Neen aan de silo" samengevat worden
als volgt
1. K.B. van 30.4.1975 tot weigering
van de bouwaanvraag voor een der
de loods.
K.B. van 25.5.1976 tot weigering
van de bouwaanvraag voor een
mangsilo.
Dit heeft als resultaat dat het
bedrijf in de toekomst noch in de
hoogte noch in de breedte kan uit
breiden.
2. Daarenboven werd op het vlak van
exploitatie bekomen dat strenge
voorwaarden opgelegd werden voor
de exploitatie van een bandkoeler,
dat de exploitatie van een poeder-
koeler met triltafël definitief ge
weigerd werd, alsook de opslag
plaats van vloeibare stikstof.
Hierdoor is thans (begin 1977) elke dub
belzinnigheid uitgeschakeld.
Deze resultaten - mede dank zij de be
volking van Herdersem - zijn voor ons
een aansporing om de aktie verder te
zetten. Hierbij wensen wij ons thans te
concentreren op de eigenlijke milieu
hinder, met name de eliminatie van het
lawaai en de vervuiling (afvalwater,
melkpoederneerslag).
Tot daar de mededeling van RALDES,
en wat gebeurde er ondertussen
Sinds begin 1977 wordt de aktie rond
de milieuhinder overgenomen door de
Werkgroep Leefmilieu Aalst.
Op 12.5.1977 werd een eerste brief ge
schreven naar de Heer Minister van Ar
beid en Tewerkstelling, waarbij zijn aan
dacht gevestigd werd op de hinder door
dit bedrijf veroorzaakt. Hierbij werd o.a.
verwezen naar geluidsmetingen verricht
door Ir. Hellinckx-van het departement
zelf. Wij vroegen dan ook dat de exploi
tatievoorwaarden inzake lawaai zouden
herzien worden, konform met de Euro
pese ISO-normen.
Onze voorstellen inzake exploitatievoor
waarden kwamen hier op neer
verbod om het bedrijf in werking te
stellen tussen 19.00 u. 's avonds en
7.00 u. 's morgens-alsmede 's zondags.
Technische maatregelen om de ge
luidshinder te beperken tot 55 dba.
Technische maatregelen om de
emissie van melkpoeder te beperken.
Op 8.7.1977 werd door de Heer Ir. G.
Bens-Direkteur-Generaal van de Admi
nistratie van de Arbeidsveiligheid ge
antwoord dat uit een verslag van de
Technische Inspectie van de Provincie
Oost-Vlaanderen bleek dat de geformu
leerde klachten niet gegrond zijn.
„Alhoewel deze dienst geen overdreven
hinder door verspreiding van melkpoe
der heeft waargenomen, werd ingevolg
Uw klacht een sas geplaatst tussen de
silo en de bandkoeler. Deze dienst zal
bovendien regelmatig nagaan of de
exploitatievoorwaarden worden nage
leefd".
Over de grond van de zaak- de overlast
veroorzaakt door een ontoelaatbare
lawaaihinder- werd met geen woord ge
rept I
Nochtans wezen metingen verricht door
bevoegde instanties -o.a. het ministerie
van Volksgezondheid- op het tegendeel.
Dit laatste werd dan ook gemeld in een
nieuw schrijven aan de Heer Minister
van Arbeid en Tewerkstelling d.d. 18 ju
li 1977. Hierop kregen wij nooit enig
antwoord.
Ondertussen was het bedrijf op een
ander vlak in het nieuws gekomen. Op
ongeveer 1 jaar tijd braken immers 4
branden uit. De laatste en hevigste
brand dateert van 19.9.1977. Hierbij
werden verschillende produktieeenhe-
den praktisch vernield.
De nodige herstellingen werden uitge
voerd en medio 1978 draaide Lam
brecht terug op volle toeren.
Uit nieuwe metingen vlak in de omge
ving gedaan, blijkt dat de geluidshinder
ondertussen gestegen was tot 70 72
decibel, wat een gevoelige stijging met
vroeger was. Deze resultaten bewezen
nog maar eens de hinderlijkheid van de
fabriek voor de vele omwonenden en dit
mede door de continué werking (dag en
nacht).
Op 30 mei 1978 verscheen dan het
Koninklijk Besluit, waarbij het Gewest
plan Aalst definitief bekrachtigd werd.
De al of niet aanduiding van Lambrecht
als ambachtelijk bedrijf was een be
langrijk element in onze verdere aktie.
Tot onze vreugde stelden wij dan ook
vast in het Staatsblad van 10 juni 1978
dat de vraag uitgaande van de directie
om opgenomen te worden als „ambach
telijke zone" geweigerd werd. Het advies
van de Streekcommissie luidt „Ongun-
stig-blijft woonzone"-(zie B.S. dd. 10.6.
1978-bijlage p. 14 - Herdersem - punt
4). Het negatief advies zou vooral
gebaseerd geweest zijn op de bewezen
hinderlijkheid.
Vanaf 17.6.1978 kwam er nog een
nieuwe supplementaire lawaaihinder
bovenop. De firma Lambrecht laat im
mers een deel van haar gebouwen en
installaties benuttigen door de firma
PU RATOS - bakkerijgrondstoffen, oor
spronkelijk gevestigd op het industrie
park van Groot-Bijgaarden. Deze firma
brandde in de nacht van 13 op 14 juni
1978 bijna volledig uit. (zie persversla
gen in alle kranten).
Dit bedrijf PU RATOS werkt in de ge
bouwen van Lambrecht in een continu
drieploegenstelsel en ook 's nachts wor
den buiten vrachtwagens gelost en gela
den. Het supplementaire lawaai kwam
vooral van de heftrucks, die hiervoor
gebruikt werden.
Daarom werd op 16.8.1978 door WLA
het Ministerie van Volksgezondheid van
deze toestand op de hoogte gebracht, en
werden terzelfdertijd niuwe metingen
aangevraagd. Ook het Ministerie van Ar
beid en Tewerkstelling werd op8.8.1978
van de toestand verwittigd.Last but not
least werd ook het stadsbestuur van
Aalst-Dienst Milieuhinder van de feiten
ingelicht. Deze zou op haar beurt de
twee bovenvermelde ministeries aange
schreven hebben.
De toestand bleef echter even erg, zodat
het klachten regende van de omwonen
den bij het Stadsbestuur (O.a. op het
telefoonnummer 77.77.77). Het gevolg
hiervan was een politieoptreden, wat
aanleiding was tot het stilleggen van het
voortdurend op en af rijden gedurende
de nacht van de heftrucks.
Daarmee is de geluidshinder echter
sléchts in zeer beperkte mate bedwon
gen, zodat dringend andere en doeltref
fender maatregelen nodig zijn om het
lawaai te elimineren.
Het is pas als alle hinder zal verdwenen
zijn, dat wij dit indrukwekkende dossier
zullen kunnen afsluiten, en dat wij ons
zullen akkoord verklaren met een uit
breiding van het bedrijf ter plaatse.
Want aan uitbreiding wordt inderdaad
gedacht, ondanks het Gewestplan en
ondanks de vele K.B.'s die een uitbrei
ding op dit ogenblik nog konden verhin
deren.
Staatssekretaris Eyskens (Streekekono-
mie en Ruimtelijke Ordening) heeft
immers de poorten voor dergelijke
KMO's wagenwijd opengezet, door de
geplande wijziging van het K.B. van
28.12. 1972 op de bijzondere planolo
gische voorschriften. Het dient hier
nogmaals duidelijk gesteld dat WLA niet
tegen de tewerkstelling is (integendeel),
maar dat deze tewerkstelling niet mag
plaatsgrijpen ten koste van het welzijn
en de leefvoorwaarden van de bevolking.
nochtans een hele hoop nieuwe sem, aan de Grote Baan, I id, ngi nei - «ga
