iÏNDËRSTRËEK^^^^H
SLAAPKAMER VAN BRUSSEL
WORDT WAKKER^^^H
AKTIES
Ivies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt - vies oilsjt
emigratie
- -
VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT - VIES OILSJT
SLOKOP BRUSSEL
Toen minister Claes, al een tijd geleden,
in Aalst was, verwonderde hij er zich
over dat het Aalsterse, ondanks zijn
gunstige ligging, toch maar weinig indus
trie aantrok.
Hij vroeg zich dan ook af of dit mis
schien niet met de direkte nabijheid van
Brussel te maken had. En hij sloeg de
nagel op de kop. Inderdaad, in Brussel
„ligt het kalf gebonden". En dat zal
nog wel een tijdje zo blijven. Als een
enorme stofzuiger slokt Brussel alles op
wat naar geld ruikt. Natuurlijk is het
niet alleen Brussel dat alles naar zich toe
tracht te halen. Ook de groeipolen Ant
werpen en Gent concentreren rond zich
een abnormaal groot aantal industrieën,
dit ten nadele van de overige streken.
Maar Brussel wil werkelijk alles de
administratieve diensten, zetel van de
regering, hoofdstad van Europa, hoofd
kwartier van de Navo, industrieel en
handelscentrum, enz...
Het barst uit zijn grenzen, verkavelt en
verfranst Vlaams Brabant en blijft maar
xhrokken én nog meer eisen stellen.
Anderhalve eeuw unitarisme heeft het
kapitaal naar Brussel gelokt en het voelt
er zich blijkbaar best.
Brussel heeft de poen, haalt alles naar
zich toe en de rest blijft in de kou staan,
niet in het minst de Denderstreek.
PENDEL
Onze streek is het belangrijkste wervings
terrein van arbeidskrachten voor het
hoofdstedelijk gebied. Hierdoor is hier
het pendelprobleem ontstaan, vooral
in het Geraardsbergse en het Zottegem-
se, een sociaal onverantwoorde pendel
(d.w.z, dat de woonplaats meer dan
anderhalf uur van de plaats van tewerk
stelling is verwijderd, dus meer dan drie
uur trein en bus per dag I).
Op 100 werknemers in ons arrondis
sement zijn er 15 in dit geval. Bijna 40
van de actieve bevolking pendelt.
TEXTIEL
De teloorgang van textiel en confectie
verergert deze problemen nog.
De invoer uit de „lage-loon-landen",
waar de arbeiders tegen hongerlonen
moeten presteren, zonder noemenswaar
dige sociale zekerheid, meestal met het
verbod om zich te organiseren in vak
bonden, en dan nog dikwijls voor
vreemde investeerders, heeft aan deze
sector al harde klappen toegebracht.
Daar komt nog bij dat de RMZ-inningen
vooral wegen op de arbeidsintensieve,
kwetsbare sectoren en de kapitaalinten
sieve bedrijfstakken (zoals petroleum,
chemie en electronica), die reusuachtige
winsten maken, practisch ongemoeid la-
ten.
Een herverdeling van de sociale lasten
ten voordele van de arbeidsintensieve
bedrijven is dus broodnodig.
Een te liberale Europese politiek en het
te lang uitblijven van nationale maatre
gelen hebben dus katastrofale gevolgen
gehad voor de textiel en voor het
Aalsterse.
In onze streek is immers 40 %van de
nijverheidsbevolking in deze sector
werkzaam, tegen slechts een goeie 10
op nationaal vlak.
Ook met de landbouw gaat het slecht.
ooral in het noorden van ons arrondis
sement zijn de landbouwbedrijven erg
versnipperd, en door het huidige
baa"0m'SCh SySteem n°9 moeilijk leef-
al deze factoren wordt het legertje
pendelaars en werklozen nog aangedikt.
Het welvaartspeil is dan ook gevoelig
onder het nationaal (en provinciaal) ge
middelde te situeren.
Welk aspect van de welvaart ook statis
tisch doorgelicht wordt (inkomen,
auto's, wooncomfort, werkloosheid...),
steeds hangt het arrondissement Aalst
in de allerlaatste gelederen.
Gevolg een steeds toenemende emigra
tie, vooral rond Geraardsbergen en Zot-
tegem, maar ook in het Aalsterse, en
dan nog vooral van jonge, gekwalificeer
de mensen.
Hierdoor ontstaat een soort „intellec
tuele erosie". De bevolking veroudert.
De dynamische krachten worden hier af
geroomd om in Brussel de economische
en culturele woekergroei te bevorderen
en het sociaal en ecologisch leefmilieu
van Vlaams Brabant definitief om zeep
te helpen.
Wat ginder te veel is, is hier te weinig.
De intellectuele erosie doet bij ons een
cultureel vacuüm ontstaan. Deze sociale
en culturele onderontwikkeling wordt
uiteraard mede veroorzaakt door de tijd
rovende en geestdodende pendel en de
afwezigheid van de nodige impulsen van
uit Brussel.
Ook al gebeurt pendel dan soms in
sociaal wél verantwoorde omstandighe
den - zoals b.v. in Denderleeuw -, toch
blijft het een negatief element in de ont
plooiing van een streek.
Indien de grote meerderheid van de be
volking in zijn streek niet tegelijkertijd
kan wonen, aan cultuur en ontspanning
doen, aan het sociaal leven deelnemen
en er werken, dan gaat deze streek zich
nooit ten volle kunnen ontwikkelen. Ze
gaat insluimeren en wordt dus een slaap-
gebied.
TEWERKSTELLING EN
DECENTRALISATIE
Al jarenlang wordt er van vakbondszijde
geijverd voor het inplanten (b.v. aan de
Dender, tussen Denderleeuw en Ninove)
van een pilootbedrijf van meer dan 2000
werknemers (Amylum heeft er 800),
waar andere industrieën zich zouden
kunnen aan optrekken.
Aan Vlaamsnationale zijde wordt al
sinds geruime tijd geijverd voor „werk in
eigen streek".
In het Plan 3000 van de KP wordt opge
roepen tot een tewerkstellingsconferen
tie met overheid, partijen, vakbonden,
KMO's en de grootfinancie.
Maar er zal niets veranderen, als er niet
grondig gedecentraliseerd wordt.
Wij hebben onze streek niet kunnen ont
sluiten door autowegen naar Brussel aan
te leggen. Alleen in Erembodegem heeft
zich wat industrie gevestigd. Nee, inte
gendeel studies hebben reeds aange
toond dat autowegen wel een stimule
rend effect kunnen hebben op verafge-:
legen gebieden maar dat ze op dichterbij
gelegen streken net het tegenovergestel
de effect hebben.
Ook door de pendel in menselijker
omstandigheden te laten verlopen (door
betere spoorverbindingen en snellere
treinen) wordt niets opgelost. Wij be
stendigen er alleen maar een negatieve
situatie mee.
Ons werk moet in eigen streek gei'nte-
greerd worden om er een volwaardig èn
leefbaar geheel van te maken. Anders is
het gevaar niet denkbeeldig dat wij van
de driehoek Gent-Brussel-Antwerpen
een soort „klein Japan" maken, met
luxueuze treinen die tegen meer dan
200 km/u van de ene grootstad naar de
andere razen, om er de mensen naar hun
fabrieken en cultuurpaleizen te brengen,
en ze 's avonds weer in hun slaapge-
meente te deponeren.
De enige werkelijke oplossing is decen
tralisatie en ontvetting van de groeipo
len, inzonderheid van Brussel. Maar hier
zit precies de knoop. Ons liberaal stelsel
heeft er steeds voor gezorgd dat indus
trieën zich konden vestigen waar dit
voor hen het beste uitkwam. Het unitai
re en centralistische België heeft er van
zijn kant steeds voor gezorgd dat het
voor deze industrieën precies in Brussel
het voordeligst uitviel.
Door deze enorme concentratie van
werkgelegenheid (ook in de openbare
diensten die eveneens centraal werden
ingeplant en die trouwens ook dringend
dichter bij de mensen moeten worden
gebracht) ontstond een ongehoorde be
hoefte aan woongelegenheid in het
Brusselse en meteen een welig tierende
grondspeculatie. Voeg daarbij nog de
sociale taalbarrière (hoe meer je opklimt
naar de hogere kaders, des te meer frans
sprekenden je vindt) en je krijgt een
machtig blok van franskiljonse grond-
speculanten en ondernemers die met alle
middelen hun jachtgebieden willen uit
breiden.
Op socio-cultureel gebied zal het Eg-
montpact misschien wel een halt kun
nen toeroepen aan het cultuurimperia
lisme van dit francofone herrenvolkje,
zij het dan ook ten koste van enkele
zeer gevaarlijke en moeilijk verteerbare
toegevingen. Maar op economisch ge
bied zou de Brusselse macht dan zelfs
geïnstitutionaliseerd worden tot een vol
waardig derde gewest. Je zal wel begrij
pen dat de Brusselse grootfinancie dan
pas voorgoed op volle toeren zal begin
nen draaien.
Onbegrijpelijk dat de Waalse socialisten,
bij wie een sterke federalistische en wal-
lingantische refleks bestaat (zie Renard),
dat spelletje meespelen. Indien het VEV
(Vlaams Economisch Verbond) er nu
nog zou in slagen om ook voor Antwer
pen het statuut van gewest te verkrijgen,
dan kunnen wij de rest van België als
slaapkamer inrichten.
De enig duidbare en tevens duidelijke
vorm van federalisering is een tweeledig
federalisme, waarbij onze hoofdstad
door de centrale overheid de federa
tie van de twee gemeenschappen) wordt
bestuurd en dus rijksgebied wordt.
En daarmee zijn wij van de Dender
streek in Brussel beland, maar zoals ge
zegd daar ligt het kalf gebonden
ERIC SORGELOOS I:'
P.S. Voor een actiegericht werken
rond deze thematiek kun je terecht bij
het „Komitee voor een Demokratisch
Federalisme"
p/a Eric Sorgeloos
Oude Vismarkt 7/4
9300 Aalst.
