mmmi cms in
DE ARillDSSTRAATgWELLEKENSMEiRSEN OPHIEUW
BEDREIGD
gfl,RRRR Rrr
<rO /alle m'Jwheer^A
-Hiiro
jiMiWBni
-^ThÉB6EN Be^V-OTEM TOCH (JOfr
£ENSTUI<JE VAM AALST TeE_^/"
tATgM 5TAAN
7IIA) -\l)E SCHEPEN-
tout is nog sneeuwwiten een
achttal speelkaarten zijn in
waaiervorm eropgeplakt. DE ACHT
TIENDE IN TROEF, 1979, staat er
onder' gepend. Wordt hier nog re
g e1m a t i g gekaart "Ja, maar
ons kaarten is gedaan, met onze
vriend te sterven." Ook het pas
geboren kaartclubje verzinkt in
het eeuwige niets. Er wordt o-
ver meneer Gerard, die op zijn
95 overleed en verleden jaar nog
een achttiende itroef had, wat ge
mijmerd. Toen hij aan 1t zoeken
was naar pasmunt, had Philomène
eens gezegd, al lachend, "Ik zal
't er wel bijleggen." 's Ande
rendaags bracht hij 30.000 frank
mee, om te laten zien dat hij
nog had.
En nu "is" hij niet meer.
Maar ja, "Gij zult ook niet blij
ven leven", zegt de laatst bin
nengekomen klant. "'t Eerst
dood, zijn leven kwijt repli
ceert de waardin, "er zijn er al
veel schoner gestorven". 52
jaar ten minste al houdt ze er
staminee, destijds met haar man.
De stamgast is er al 30 jaar
stamgast
Is dit cafee verloren gelopen
tussen de neonreclames van de ho
recabedrijven op de markt, en de
shoppingparking van de Keizers-
hallen Toch komt er elke mid
dag een groep jongeren van "de
school hier" hun boterhammekes
opeten. Als ze afgestudeerd
zijn komen ze nog dikwijls terug
Ik betaal mijn pint van binnen
komen, want de tweede was getrak
teerd door een klant, die alweer
weg is. De gebruinde, verweerde
wet "betreffende de dronkenschap
is niet meer van tel naast het
blootliggende schakelbord van de
electrische leiding. De afge
schafte sluitingswet hangt er
nog naast. Heren 't is tijd....
De politieagenten komen het nu
niet meer zeggen.
"Slaap wel En ik sta buiten
in de realiteit van de ronkende
sirenen van De Wolf - Cosijns
terug van het oneindige in mijn
banale straat.
J.L.
Ten zuiden var; Aalst Erembocegem
waar autoweg en Dender elkaar
kruisen, liggen de We 11e-meersen
Dit gebied is als natuurgebied
op het gewestplan ngescnreven
en de landschappelijke en weten
schappelijke natuurwaarde is un
aniem erkendEen paradijs van
planten, vogels er water, buffer-
gebied en groene long voor Aalst-
Zuid en Denderleeuw-Noo"d
Reeds midden tie zeventiger jaren
werd het gebied in zijn rust ver
stoord illegale vijvers en wee
kendhuisjes drongen er binnen.
Daarop waren er plannen van de
"Intercommunale var het land van
Aalst" om er een breekwerf in te
richten. Deze vereniging van ge
meenten heeft ondermeer tot doel
zich met vloeibare en vaste
huisvui1problernatiek in te la
ten Het "exploiteert" dus
stortplaatsen, en had toen zijn
oog laten vallen op dit natuurge
bied orn het vol te storten met
verbrijzelde verkleinde) af
val
VERZET
Deze plannen ontketenden zowat
I de grootste reactie die de streek
ooit van 1e e fm i1i e u z i j d e en van
andere individuen en groepen had
gekend. De intercommunale noest
inbinden, ondanks de grote druk
die haar voorzitter, L. Moyer-
soeri, uitoefende om dit tech
nisch achterhaal de (men gaf toen
al de voorkeur aan verbrandings
ovens) en milieumoordend plan er-
idoor te krijgen. Men heeft na
tuurlijk andere voorbeelden hoe
i"armzalige moerassende Welle-
jmeersen zijn broekgebieciop
gemeenschapskosten worden gedempt
lom dan privatim als dure villa-
grond van de hand te gaan. Oud
I burgemeesterDe Bisschop, (toen
Iook C.V.P.-er) was de bezieler
jvan het verzet tegen het breek-
Iwerf. Op een beetje illegaal
jstorten na bleef het tot nu in
Jde Welle-meersen rustig.
NIEUW GEVAAR
Maar de intercommunale heeft
iets nieuws gevonden. Zij acht
dit natuurgebied immers goed
als vestigingsplaats voor het
nieuwe waterzuiveringsstation,
op te trekken in Denderleeuw.
Men make zich geen illusies
een zuiveringsstation is een
zéér omvangrijke, onwelrieken
de, puur industriële vestiging
van zwaar kaliber, die thuis
hoort op inaustrieterreinen of
in gebieden van dergelijke aard.
Van het natuurgebied zou niets
overblijven. Het regent pro
testen, ook en vooral van offi
ciële zijde. Minister Mare
Galle, die de gevoeligheid voor
de weinig ongeschonden natuur
gebieden in de streek zeer goed
kent, liet een duidelijk niet
horen. Ook het zeer socialis
tische Denderleeuw houdt aan
zijn Wel 1emeersenIn een
schrijven aan Minister Mare
Galle echter heeft de Inter
communale alle mogelijke mid
delen aangewend om haar zin toch
te kunnen doorzetten. O.m wor
den aangehaald de reeds gedane
studiekosten, voorgaande aanbeste
ingen en reeds verrichtte werken,
de staat var het dossier, en de
beweerde"geringe" invloed op het
gebied. Een schrijven dat bewijst
dat de strijdbijl van de Inter
communale veer is opgegraven, en
dat de lijn van volharding en
boosheid wordt doorgetrokken.
Gisteren breekwerf. vandaag wa-
terzui veri ngss tationmorgen...?
(misschien industrieterrein)
Maar de Wel 1emeersen moeten blijk
baar weg.
Dhr. Moyersoen is thans onder
voorzitter der Intercommunale.
De voorzitter is de heer Alois
Van den Bossche, partijgenoot
van Mare Galle, Federaal voor
zitter BSP en... ondertekenaar
van hogervermelde brief tegen
minister Galle.
Dit stuk zal politiek zeker niet
in dank worden afgenomen. En de
oude vragen over de eigengereide
en voortvarende wijze van optre
den van Dhr. Van de Bossche -
een overigens weinig communica
tieve persoonlijkheid - krijgen
nieuwvoedsel.
Of moet men hier tot de vaststel
ling komen dat de voorzitter
zich door de ondervoorzitter
laat gebruiken en uitspelen te
gen zijn eigen fractie die dui
delijk de Wellemeersen in be
scherming neemt
De Intercommunale lijkt in elk
geval weer op weg, om, zoals
weleer met de breekwerf, en met
de miskenning van elke democra
tie, de grote middelen in te
zetten, en niet altijd de "zui
verste"
Als de vergaderingen je tot hier
zitten en je wil de stad ont
vluchten omdat ze die aan 't af
breken zijn, kan je best eens
het cafétje in de Arbeidsstraat
binnenstappen.
Zelfs al passeer je er dage
lijks, je vermoedt nauwelijks
dat het er is. Een emailen sa-
fir-reclame en een onleesbaar ge
worden houten uithangbord zijn
de enige tekens die de argeloze
voorbijganger uitnodigen een pin
tje te komen drinken in dit café
zonder naam.
Philomène, de waardin, is al dik
in de tachtig, maar er is steeds
een stamgast die wel een handje
toesteekt. Je kan er nog "ex
port" krijgen. Op het bruinge-
worden behang hangt een reclame
in karton, van dat bier, met een
EXPO 58-motief erop. De bolle
koelkast die uit diezelfde perio
de stamt, symboliseert de voor
uitgang, te samen met de radio
distributie, die met smartlappen
en disco door mekaar voor een
achtergrond moet zorgen, maar
nauwelijks het harde getik van
de hangklok kan overstemmen.
DE DOOD IS GEEN TABOE.
Het gaat over alledaagse onder
werpen, bij het "duivel ken" waar
van de gezellige kolenwarmte sa
mengaat met de warme bruinen van
de volhouten tafeltjes, de ver
schillende modellen stoelen en
de lambrisering. Op de eens mo
derne toog staan een paar half
volle pinten en de lege flesjes.
Er is maar één klant, behalve ik
"Mariaken is dood", zegt de stam
gast, die hier al 30 jaar komt,
over een andere klant. 1,11 Is
't eerste da'k ervan hoor" ant
woordt de bazin. "Ze was al
slecht op haar gang. Ze moet
van eergisteren dood zijn. 't
Is die da'k nog eens naar huis
gedaan heb." De waardin eet een
boterham en drinkt koffie, die
uit een thermos komt. Knabbe
lend antwoordt ze 1111 Hangt
nergens uit.". Ondertussen is
een andere bekende binnegekomen
en hij groet Philomène "Als ge
dood zijt, kom ik uw maag halen!
Koffie, brood en kaas, en daar-
bi j nog alcohol
Maar 't is tegen carnaval, en
zelfs in dit magisch-realistisch
- bijna onbestaande - kroegje,
dringt het Aalsterse feest door:
"Ik ga mij twee dagen pakken",
zegt de nieuwgekomene"Ja, pro
fiteer ervan, terwijl ge nog
leeft "Als ik dood ben, heb
ik congé genoeg..." Weerom is
de dood als een alledaagse
vriend onderwerp van gesprek.
De vogelpik hangt bij de W.C.-
deur, doorgeprikt, al de kleuren
eraf gesplinterd, dood. De grij
ze cementvloer ligt ongelijk.
Aan dezelfde wand als de vogel-
pik valt een kadertje op door
zijn nieuw-zijn. De passepar-
Lidkaart 1980 van WAK, oudstrijders voor
stadsherwaardering.
Zij rusten in vrede.
Monument ter ere van de strijders van 1830
opgericht op de binnenkoer van het Landhuis.
